براي تحصيلات مي روي يا به بهانه تحصيلات ؟

[emamian]

این حرفا را به آرین نزن این مونده بره Standford یا MIT ;D .این حرفا باعث میشه یهو مثل چمران از بهترین دانشگاه بره لبنان و....خواستی بری چچن برو چون نه این حکومت ما روسیه را دوست داره اصلا حرفی از مسلمانان چچن نمی زنه نمی دونم چه فرقی بین مسلمانان فلسطین با چچن می کنه :'(.ولی چه تصادفی من اومدم تاپیک بزنم برم اون دانشگاه آخریه یا یکی به آخریه .

[golden_boy]

خوب من نمی دونم این دوستانی که اونجا دپرس شدن چه انتظاری داشتن از اونجا. مگه چیزی بالاتر از این می خوان که برن یه دانشگاه درست و حسابی، پول درس خوندنشون رو دانشگاه بده، و اونا هم از بهترین منابع و امکانات استفاده کنن واسه ی درس خوندن؟ دیگه مثلا چه انتظاری داشتن که برآورده نشده؟ این برام سواله، چون هر کی رفته می گه خیال نکن اینجا مدینه ی فاضله ست و اینا. ولی هیچ کدوم جواب درست و حسابی به این سوال ندادن که مگه شما چه انتظاری داری که می گی اونجا بهشت برین نیست؟

سلام
فکر میکنم وقتی هدف والا نباشه ، نتیجه همین میشه ؟؟

[golden_boy]

بله . منم در اين مورد زياد تحقيق كردم . مي گن بسته به انگيزه و قوتش داره . بعدم هيچ جا خونه آدم نميشه حتي اگه اون خونه ايده آل نباشه . اين حقيقتيه كه بايد قبل از اقدام براي پروسه سخت رفتن پذيرفته شه وگرنه دلسرد و افسرده ميشيد . دوست من دانشگاه كاليفرنياست و براي رفتن 6 سال زحمت كشيد هر بار مشكل جديد داشت . يه بار ويزا يه بار بورس . الانم كه رفته 1 سال نشده همش ميگه آخه كه چي ؟ اين جا موندم چي بشم ؟ بعد كلي صحبت كه باهاش داشتيم قراره تحمل كنه شايد عادت كنه و اگر نكرد برگرده . واي خدايا با اين همه تلاش ؟ :P

فارغ از اينکه بايد اهدافمون رو متعالی کنيم به سمت خداوند و رضاي او تا اینکه وقتی به اونچه به عنوان
" مطلوب و هدف "
برای خودمون تعیین کردیم ،رسیدیم
مدام تکرار نکیم که " خوب حالا که چی ؟؟؟!!! " ........ و بعد به پوچی و یکنواختی نرسیم .


بايد مراقب باشیم که ارتباط روحی با خداي مهربون رو هميشه محکم و قوی داشته باشيم و حفظ کنیم ،
که این ارتباطات روحانی خيلی برای بچه ها مهم و موثر بوده.

بعلاوه که مشکلات روحی بچه هایي که مجرّد هستن خیلی خيلی بیشتره از بچه هایي که متاهل هستن .

سلام، موافقم با نظرت ارتباط معنوی میتونه خیلی از این مشکلات رو مرتفع کنه . این موردی که شما اشاره کردی به رفتن و موندن هم زیاد وابسته نیست ، خیلی ها اینجا هستن و به درس و کار و زندگیشون رسیدن اما باز احساس پوچی میکنن چون اهداف و فلسفه زندگیشون بقول شما متعالی نیست، حالا مسئله رفتن و توی غربت بودن مزید بر علت میشه . راستی صحبت های آقای محمد هاشمی رفسنجانی رو توی برنامه محرمانه که دیشب پخش شد دیدین ؟! نمیدونستم ایشون برکلی بودن ;D فکر میکنم برنامشون امشب هم ادامه داره، کاش کتاب خاطراتشون زودتر بیاد بیرون. من که پای صحبت پیرمردهای دنیا دیده میشینم کلی استفاده میبرم، مخصوصا اونهایی که در امریکا سالهایی رو صرف تحصیل کردن. به امید پیر شدن همه جوون ها

پ.ن. سایمن جان دستت درد نکنه با این تاپیک زدنت 8)

سلام
بله درسته ،
البته به قول یه عزیزی که 35 ساله در آمریکا زندگی میکنه ، ما بر روی مرزی از بهشت و جهنم زندگی میکنیم و برای سقوط ، فقط یک لحظه زمان ، لازمه !
و این یک لحظه زمان در اونجا خیلی کوتاه تره و خیلی بیشتر باید مراقب بود...

[romeo]

خوب من نمی دونم این دوستانی که اونجا دپرس شدن چه انتظاری داشتن از اونجا. مگه چیزی بالاتر از این می خوان که برن یه دانشگاه درست و حسابی، پول درس خوندنشون رو دانشگاه بده، و اونا هم از بهترین منابع و امکانات استفاده کنن واسه ی درس خوندن؟ دیگه مثلا چه انتظاری داشتن که برآورده نشده؟ این برام سواله، چون هر کی رفته می گه خیال نکن اینجا مدینه ی فاضله ست و اینا. ولی هیچ کدوم جواب درست و حسابی به این سوال ندادن که مگه شما چه انتظاری داری که می گی اونجا بهشت برین نیست؟

سلام
فکر میکنم وقتی هدف والا نباشه ، نتیجه همین میشه ؟؟

هر کسی برای خودش یک سری اهداف و فلسفه زندگی تعریف میکنه (و مطمئنا والا بوده که گذاشته فلسفه وجودی خودش و داره مطابق با اون پیش میره). بنابر این باز میرسیم به همون جمله قصار مارمولک "به تعداد آدم ها راه هست برای رستگاری" . پس نمیشه به کسی گیر داد که هدفش والا هست یا نه، هر کسی دنیا رو از دریچه منحصر به خودش نگاه میکنه. من بعضی اوقات فکر میکنم چقدر سخته بخوام جای بعضی آدم ها زندگی کنم. مثلا فکر کن توی باجه عوارضی اتوبان نشستی (از صبح تا عصر - روزی 8 ساعت کار) و هر ماشینی میرسه یک پولی بهت میده ( از 100 تومان تا 5000 تومان) و تو باید اونو چنج کنی. کی حاضره جای این فرد کار کنه؟! ولی جالب هست که من و شما حتی یک هفته هم توی اون کابین ها دووم نمیاریم ، اون آقا سال ها اونجا کار میکنه و حتی شاید لذت هم ببره. (کسی چه میدونه شاید از همه هم سعادتمند تر از دنیا بره)

این رو گفتم تا برسم به اینکه نمیشه فلسفه زندگی دیگران رو نقد کرد، فقط میشه روی این مسایل بحث کرد تا دیدگاه آدم به دنیا و پس از اون، واقع بینانه تر بشه. کسی چه میدونه، شاید یک نفر از همین بحث ها بتونه جان سالم بدر ببره وقتی از پرتگاه ها عبور میکنه.

هدف اون بحث قبلی هم این بود که به دنیا و آدم ها واقع بینانه نگاه کرد. هیچ کس بیشتر از دوستانی که توی این فروم هستن نگران آینده این مملکت نیستن. نه امریکایی و نه هندی و چینی و نه روس و نه کسانی که الان توی سراشیبی زندگی افتادن و به حکم روزگار چند وقت دیگه به دیار ابدی میرن! فردا فرزندان ما بازخواستمون نمیکنن که چه خدمتی کردی برای کشور و مردمت؟ (اصلا کاری به سیستم و حکومت و ... ندارم اینجا)

[asman]

از اول بحث خوندم. عجب تاپیک مفصلی!!!!!! ??? ???
در مورد جواب پس دادن به فرزندان باید بگم، فکر می کنم اول باید به خودمون جواب پس بدیم که چی کار کردیم و این به نظر من مهمتره.
در کل بحث ها جالبه. 8)

[darya_venous]

به نظرمن همیشه به نیمه پر لیوان فکر کنیم همه چی خوب و دلپذیر مشه.
کسانی که رفتن و دپرس شدند باید به داشته هاشون فکر کنن .این جمله "اخرش که چی؟" میتونه کل زندگی رو شامل بشه اگه بخواهیم بی منظق صحبت کنیم.
و یک صحبتی هم با کسانی که تحت تاثیر افکار منفی این و اون قرار می گیرن اینه که ادم ها از نظر روحی با هم متفاوتند یکی حساس هست و زود رنج یکی مقاوم و قوی.همیشه تاثیر بگیریم از کسانی که موفق بودند.نه کسانی که بهشت هم برند باز ناله می کنن.یکی رو مشناسم که همیجوریه .این جا بود ناراضی بود اونجا هم رفته همینطوریه.این افراد یا واقعا مشکل دارند یا هدفمندند از انرزی منفی دادن به دیگران.
ولی در کل باید منظقی بود هر که طاووس خواهد جور هندوستان کشد

[romeo]

از اول بحث خوندم. عجب تاپیک مفصلی!!!!!! ??? ???
در مورد جواب پس دادن به فرزندان باید بگم، فکر می کنم اول باید به خودمون جواب پس بدیم که چی کار کردیم و این به نظر من مهمتره.
در کل بحث ها جالبه. 8)

خوشحالم از اینکه برات جالب بوده. در مورد اینکه اول باید به خودمون جواب پس بدیم موافقم. اعتقاد دارم آدما باید از خودشون شروع کنن. اما بحثی که اینجا خطرناک میشه این هست که به اون مردی که توی کابین از صبح تا شب نشسته القا کنیم که تو موفق نبودی و نسل بعد از تو هم باید همین باشه ! دیگه راهی براش نگذاریم تا پیشرفت کنه و بتونه مشارکت داشته باشه توی خیلی از عرصه ها. همین تفکر غلط هست که باعث میشه توده مردم وقتی که میان تصمیم گیری میکنن، بعضی اوقات ابلهانه ترین تصمیم رو میگیرن.

مسئله دیگه این فرهنگ غلطی هست که بعضی از ما داریم. هنوز بسیاری از ما تفکر برد - باخت رو داریم ! حالا خواسته یا ناخواسته مهم نیست، یک تفکر برد - برد وجود داره که همه ازش آگاهی داریم. مثال ساده اش اینه که من یک گوشی دسته دوم دارم که مغازه دار اونو با قیمت 200 تومن (بعنوان نو) داره میفروشه و از من 100 تومن بر میداره(چون دسته دوم هست) و خودش 170 تومان بعنوان دسته دوم میفروشه. حالا اگر دوست من بخواد همین گوشی رو بخره، میتونه به من 150 تومن بده و در این وضعیت هم من 50 تومان بیشتر از معامله با مغازه دار سود کردم و هم دوستم 20 تومان گوشی رو ارزونتر خریده ! {من همینجا اعلام میکنم گوشی خودمو میخوام بفروشم ;D دوستان پیغام خصوصی بگذارن}

حالا توی اون کتاب یک مثال جالب میزنه که تفکر برد - برد رو میروسونه به برد-برد-برد-برد-برد-برد ! شما باشی حرص نمیخوری اینجا ما فکر میکنیم باید یکی رو شکست بدیم تا خودمون موفق جلوه بدیم؟ کسی اینجا توی مرکز تحقیقات مخابرات ایران بوده ببینه چطور بعضی اساتید این مملکت دارن پشت سر هم زیر آب میزنن؟! تفکر حاکم اینه که کار نکنیم، کسی هم کار کرد یا نگذاریم به نتیجه برسه و یا کوچیک جلوه اش بدیم !

در مورد

این جمله "اخرش که چی؟" میتونه کل زندگی رو شامل بشه اگه بخواهیم بی منظق صحبت کنیم.

به نظرم دقیق تر اینه که : میتونه کل زندگی رو شامل بشه اگر بخواهیم صورت مسئله رو پاک کنیم (بگیم حالا یک چیزی میشه دیگه، بیا خوش باشیم این دو روز رو) و یا در جواب به اون سوال به پاسخی برسیم که اصالت نداره و پس از رسیدن به اون پاسخ باز احساس پوچی کنیم. دیدی وقتی واقعا تشنه میشی هرچی بهت فانتا و پپسی کولا میدن جواب نمیده ؟ هیچی همون آب نمیشه ، بدون فرمول های پیچیده صنعتی ! بعضی سوال ها هستن که متاسفانه یا خوشبختانه اگر تصمیم بگیریم از ذهن دور نگهشون داریم، دوباره برمیگردن پیشمون !!! این سوال های اصالت دار، جواب های اصالت داری رو میطلبن

و این همان پایان دانسته هاست !! ???

[roodmona]

اون مطلبي كه در مورد تفكر برد- برد و اينا گفتي خيلي جالب بود. خوشمان آمد. آفرين

[romeo]

اون مطلبي كه در مورد تفكر برد- برد و اينا گفتي خيلي جالب بود. خوشمان آمد. آفرين

خیلی ممنون. خیلی از دوستان به من لطف داشتن بعد از این تاپیک اما لطفا این بحث همین جا ختم بشه، میترسم بخاطر یک اشتباه کل مطالب این تاپیک حذف بشه. از همگی ممنونم بخاطر حسن نظری که نسبت به من داشتین.

[golden_boy]

خوب من نمی دونم این دوستانی که اونجا دپرس شدن چه انتظاری داشتن از اونجا. مگه چیزی بالاتر از این می خوان که برن یه دانشگاه درست و حسابی، پول درس خوندنشون رو دانشگاه بده، و اونا هم از بهترین منابع و امکانات استفاده کنن واسه ی درس خوندن؟ دیگه مثلا چه انتظاری داشتن که برآورده نشده؟ این برام سواله، چون هر کی رفته می گه خیال نکن اینجا مدینه ی فاضله ست و اینا. ولی هیچ کدوم جواب درست و حسابی به این سوال ندادن که مگه شما چه انتظاری داری که می گی اونجا بهشت برین نیست؟

سلام
فکر میکنم وقتی هدف والا نباشه ، نتیجه همین میشه ؟؟

هر کسی برای خودش یک سری اهداف و فلسفه زندگی تعریف میکنه (و مطمئنا والا بوده که گذاشته فلسفه وجودی خودش و داره مطابق با اون پیش میره). بنابر این باز میرسیم به همون جمله قصار مارمولک "به تعداد آدم ها راه هست برای رستگاری" . پس نمیشه به کسی گیر داد که هدفش والا هست یا نه، هر کسی دنیا رو از دریچه منحصر به خودش نگاه میکنه. من بعضی اوقات فکر میکنم چقدر سخته بخوام جای بعضی آدم ها زندگی کنم. مثلا فکر کن توی باجه عوارضی اتوبان نشستی (از صبح تا عصر - روزی 8 ساعت کار) و هر ماشینی میرسه یک پولی بهت میده ( از 100 تومان تا 5000 تومان) و تو باید اونو چنج کنی. کی حاضره جای این فرد کار کنه؟! ولی جالب هست که من و شما حتی یک هفته هم توی اون کابین ها دووم نمیاریم ، اون آقا سال ها اونجا کار میکنه و حتی شاید لذت هم ببره. (کسی چه میدونه شاید از همه هم سعادتمند تر از دنیا بره)

این رو گفتم تا برسم به اینکه نمیشه فلسفه زندگی دیگران رو نقد کرد، فقط میشه روی این مسایل بحث کرد تا دیدگاه آدم به دنیا و پس از اون، واقع بینانه تر بشه. کسی چه میدونه، شاید یک نفر از همین بحث ها بتونه جان سالم بدر ببره وقتی از پرتگاه ها عبور میکنه.

هدف اون بحث قبلی هم این بود که به دنیا و آدم ها واقع بینانه نگاه کرد. هیچ کس بیشتر از دوستانی که توی این فروم هستن نگران آینده این مملکت نیستن. نه امریکایی و نه هندی و چینی و نه روس و نه کسانی که الان توی سراشیبی زندگی افتادن و به حکم روزگار چند وقت دیگه به دیار ابدی میرن! فردا فرزندان ما بازخواستمون نمیکنن که چه خدمتی کردی برای کشور و مردمت؟ (اصلا کاری به سیستم و حکومت و ... ندارم اینجا)

و در آخر....خلاصه کلام اينکه

1. اونچه در محضر خدا مهم هست ، نيت و هدف ماست

پس خوبه که نيت ما از ادامه تحصيل ؛ رضاي خدا و قرب الهی باشه و تلاش براي مفيد بودن و خدمت به همه انسان ها
ما وظيفه خودمون رو انجام بدیم..... به لطف خدا اميدوار باشيم.... و نتيجه رو به او واگذار کنيم .

2. و برای رهایی از اضطراب و افسردگی و غم غربت ؛
(فارغ از اونکه خیلی از دوستان میگفتن ازدواج راه چاره است )

اما یاد خدا.... و اینکه در حقیقت ما به جز آن لطیف یگانه هیچ آشنایی نداریم و خب ،
او که همیشه همراه ماست ،پس چرا غمگین از تنها بودن ؟؟!!........

و نماز.....( دریچهء به فراموشی سپرده شده به سوی آسمان او ....)

http://majidreza.blogfa.com/post-50.aspx