براي تحصيلات مي روي يا به بهانه تحصيلات ؟

[hon-mr]

میرم برای درس و زندگی باهم.
اون رشته ای که دوست دارم اونجا می تونم بخونم و کار مرتبط با هاشم داشته باشم. در حالیکه توی ایران نه اون رشته هست نه کارش هست و نه اینکه منو به حساب میارن. اینقدر از ما بهتران برای تصاحب شغل های خوب هستن که دیگه هیچ راهی نمی مونه!
همه جا اختلاف بین زن و مرد هست ولی تو ایران صد بار بیشتره از کشورهایی که مقصد اکثر مهاجرها هستن.
می رم که از زندگی کردن لذت ببرم.
ولی حتی اگه لحظه ای امکان تغییر شرایط باشه با تمام وجود ایران رو ترجیح می دم.

[amirkh]

سلام
شدیدا برای تحصیل دارم میرم. همیشه با افتخار از این یاد میکنم که توی این 4سال حتی یه بار فکر امتحان دکتری داخل به ذهنم خطور نکرده چون میدونم مساوی با زندگی ****بار و سروکله زدن با یه استاد از خودت بدبختره! با وجود اینکه کار تقریبا ایده الی اینجا دارم ولی باید برم و حتی براش هزینه کنم. و اتفاقا خیلی متاسفم که میخوام کشوری رو که شدیدا عاشق طبیعت و 4فصلشم رو رها کنم. در مجموع متاسفم که شرایط کشور جوریه که من با 29 سال به جای اینکه الان دوتا بچه شیطون و خوشگل از سر و کولم بالا برن، هنوز ازدواجم نکردم!

[arashabt]

lمنم با اینکه کشورمو دوست دارم ولی چون دیدم با این وضعیت فعلی هیچ آینده روشنی نه برای من و نه برای هیچ جوون پر از شور و انرژی وجود نداره میرم برای دکتری، و اگه ایشالا مملکت درست بشه بر می گردم و با تمام وجود به گشورمو هموطنام خدمت می کنم.

[biscuitpolo]

اتفاق عجیبی که رخ داده اینه که در سال جاری تعداد کسانی که احساسی مشابه احساس این دوستان دارن به طرز وحشتناکی افزایش پیدا کرده... اینکه عرض میکنم وحشتناک، در صورتی که یه روز صبح تا بعد از ظهر دم در اتاق اداره فارغ التحصیلان یک دانشگاه بایستید و یا اینکه اتاق یه استاد رو زیر نظر بگیرید... متوجه میشید که تعداد بسیار زیادی هر روز برای گرفتن ریز نمرات و توصیه نامه و مدارک فارغ التحصیلی به دانشگاهها مراجعه میکنند... این سیل عظیم علاقه مندان به تحصیل در خارج از کشور اونقدر زیاد شده امسال که بعضی دانشکده ها مجبور شدن فقط استادهای خاصی رو مامور صدور توصیه نامه بکنن و اونها هم فقط متن template خاصی رو برای این کار در نظر گرفتن!!! و از اون عجیب تر اینکه در بعضی دانشکده ها سربرگ و پاکت انگلیسی حکم کیمیا رو پیدا کرده!!! واقعیت اینه که به شخصه تحلیلی ندارم از اینکه آینده چه خواهد شد، نه برای ایران، نه برای دوستانی که به این طریق میخوان فرصتهای زندگی آسوده تر و آزادتر رو بدست بیارن... فقط امیدوارم که هر دو عاقبت به خیر بشن!

[mdaastani]

درمورد اين مطلب كه بحث ا زمملكت و اين جور چيزا شد بايد دو تا نكته رو بگم
مگر اونهايي كه اونطرف مثلا امريكا ايراني هستن و بسيار مطرح هستن به ايران كمك نمي كن ،ديدگاه ملت گرايي خيلي جالب نيست نوعي نژاد پرستي هست ادم بايد به بشريت خدمت كنه اگر اينجا نشد يه جاي ديگه
از نظر ديني هم كه من خيلي متخصص نيستم اما حضرت محمد هم هجرت كرد تو قران هم اومده كه هجرت كنيد اگر دنيا به تون تنگ شد اگر دقيق نقل قول نكردم بگين تا دفعه بعد خود ايه رو بنويسم
از دين هم كه بگذريم مليت گرايي ،قوم گرايي و اين جور چيزا ،جزو خواص اصيل انساني نيست ادم بايد خوب باشه حالا امريكايي باشه ايراني باشه يا ترك يا هر جاي ديگه فرقي نمي كنه
درضمن اين بحث مملكت رو ساختن هميشه يه بحث گمراه كنندس چون ادم اول بايد خودش رو بسازه ،مثلا ما تو داستان نويسي اين همه ادم قوي داريم درسته ؟ اما هدايت بهترين داستان نويس ايران هست خارج از ايران هم درس خونده بيشترين تاثير گذاري رو هم داشته تو اين زمينه
خيلي ديگه از اونهايي كه جسارت به خرج دادن و رفتن چه اونجا موندن چه برگشتن باز هم خدمتي كه كردن هم به ايران هم به بشريت بيشتر از اوني بوده كه توانايي هاشون رو رها مي كردن وهم جا مي موندن
به قول يك كشيش كه گفته اول مي خواستم دنيا رو عوض كنم بعد كشورم رو بعد ....تا اخر به اين نتيجه رسيدم كه اگر اول خودم رو عوض مي كردم بهتر نتيجه مي گرفتم
ما اگر انساني نگاه كنيم خودمون رو عوض كنيم و اينقدر بين كشورها و قوميت ها خط قرمز نكشيم دست مي شه و اون كار كار سياست مدارها هست كه ادمها رو ا زهم دور مي كنن مگرنه ما همه ادم هستيم هر كجا هم كه پيشرفت بتونيم بديم به پيشرفت دنيا كمك كرديم جواب دادن به نسل بعد مهم نيست بايد به درون خودمون جواب بديم
اهل دانش ساكنان يك سرزمين هستند كه در سراسر دنيا پراكنده هستند (اين جمله رو يه استاد امريكايي واسه من نوشت و من متوجه شدم بايد يه فرقي بين عالم و غير عالم وجود داشته باشه )

سلام دوست عزیز
همه ی پست ها رو خوندم تا به مال شما رسیدم دوست داشتم در تایید جواب شما یه چیزهایی رو بگم
راستش من چند سالی هست که به این نتیجه رسیدم که اگر کسی که دنبال متعالی کردن خودش هست باید اونجایی باشه که بتونه استعدادهاش رو به مرحله ی ظهور برسونه و از اونجا و با قرار گرفتن پشت اون تریبون خیلی بهتر می تونه هم به خوش و هم به سایر انسان ها خدمت کنه حتی به مردم کشور خودش

یک مطلبی هم هست در مورد این نظر سنجی که به نظر من گزینه ی به بهانه ی تحصیل ابهام داره اون هم از این نظر که می شه اون رو به دو صورت تعبیر کرد ؛ تعبیر اولی که معمولا همه کردیم این بوده که درس رو بهانه ای برای رفتن کردیم اما یکی مثل من به بهانه ی تحصیل میره ولو اینکه در چند سال اول شاید درس هم نخونم اما هدف اصلیم از رفتن در اونجا بعد از آشنایی با شرایط جدید و محیط کار در نهایت امر مسلما درس خواهد بود اینو گفتم برای اینکه اگر یکی مثل من سوء تفاهم براش پیش اومد دوستان اگر ممکنه این رو هم جز نظرسنجی شون لحاظ کنند

[Simon]

سلام . شاید روزی که تصمیم گرفتم این پست رو ایجاد کنم می خواستم به تردید های درونی خودم پاسخ بدم . من اونروز از رفتن میترسیدم و از موندن بیشتر هراس داشتم . اونروز توی این امارگیریم میخواستم که اونی که میخوام ببره و برد . از اونروز مدتها میگزره. طول کشید اما اونی که برد رفتن بود . رفتن و رفتن . امروز از اینکه میبینم هنوز دوستان گاهی به این تاپیک سری می زنند حس خوبی دارم و به خودم میگیم شاید خیلی ها مثل تو مطمئن نیستن . امیدوارم که همگی به اونچه که خواست قلبیتونه و براش تلاش می کنید برسید با توکل به خدا .
قربان شما Simon

[zari]

با اینکه کمی صورت سوال ابهام داره، اما من مطمئنا برای تحصیلات میرم و هیچ هدفی جز این ندارم. متاسفانه به هیچ وجه نمیتونم خودمو راضی کنم که بازم تو همین دانشگاه ها درس بخونم. نمیخوام همه چی رو زیر سوال ببرم، اما تصور میکنم حداقل از دوره ارشد به بعد، دانشجو در ایران نمیتونه پیشرفت کنه، نه سواد استاداش (بیشتر استادها) در اون حد هست و نه امکانات به اون اندازه هست که دست دانشجو برای تحقیق بر مبنای علاقه اش کاملا باز باشه. من آرزو داشتم که در ایران مشکلات تحصیلی و آکادمیک وجود نمیداشت، اونوقت حتی لحظه ای به رفتن فکر نمیکردم، با وجود تمام شرایط نامناسبی که بر کشور حاکمه. من از درجا زدن در علم متنفرم، چیزی که تصور میکنم در بیشتر دانشگاه های ایران، حتی دانشگاه های تاپ وجود داره.

[SirousFUM]

من واقعا به قصد تحصیل می رم
اون هم نه هر رشته ای و نه هرجایی
من از اسپانیا پذیرش و فاند داشتم اما نرفتم چون رشتشو و کشورش رو دوست نداشتم
من عاشق چینم!

[SirousFUM]

با اینکه کمی صورت سوال ابهام داره، اما من مطمئنا برای تحصیلات میرم و هیچ هدفی جز این ندارم. متاسفانه به هیچ وجه نمیتونم خودمو راضی کنم که بازم تو همین دانشگاه ها درس بخونم. نمیخوام همه چی رو زیر سوال ببرم، اما تصور میکنم حداقل از دوره ارشد به بعد، دانشجو در ایران نمیتونه پیشرفت کنه، نه سواد استاداش (بیشتر استادها) در اون حد هست و نه امکانات به اون اندازه هست که دست دانشجو برای تحقیق بر مبنای علاقه اش کاملا باز باشه. من آرزو داشتم که در ایران مشکلات تحصیلی و آکادمیک وجود نمیداشت، اونوقت حتی لحظه ای به رفتن فکر نمیکردم، با وجود تمام شرایط نامناسبی که بر کشور حاکمه. من از درجا زدن در علم متنفرم، چیزی که تصور میکنم در بیشتر دانشگاه های ایران، حتی دانشگاه های تاپ وجود داره.

دکتر صادق زیباکلام می گفت:هیچ جا واسه لیسانس و فوق بهتر از ایران نیست اما اگر می خواهی واقعا چیز یاد بگیری واسه دکترا حتما از ایران برین و اینجا نخونین

[bbb]

سلام من که فکر نمیکنم تحصیل راحت ترین راه باشه
راه های ساده تری وجود داره
مسئله اینه که کسی که میتونه به بهونه تحصیل بره یعنی کسی که حالا بگیم معمولا یک لیسانس و مدرک زبان مناسب و ... داره و میتونه پذیرش میگیره رو نباید با آدم هایی که برای کار و تجارت میرن مقایسه کرد
اینجور آدم ها بنظرم بیشتر برای تحصیل میرن
شما اگه هدفت رفتن باشه که راحت با 10 تومن هم میتونی بری اروپا
سخت هم نیست
هومن جان می شه این راه رو بگی؟