براي تحصيلات مي روي يا به بهانه تحصيلات ؟

[hoomanco101]

دکتر صادق زیباکلام می گفت:هیچ جا واسه لیسانس و فوق بهتر از ایران نیست اما اگر می خواهی واقعا چیز یاد بگیری واسه دکترا حتما از ایران برین و اینجا نخونین

ایشون هم اگه تو این ... هایی ما بودیم و اسمش رو گذاشتن دانشگاه به اصطلاح درس میخوندن
مطمئنا نظرشون عوض میشد و میگفتند ایران تا دیپلم بهترین جاست تازه اون هم اگه تو دبیرستان های درست و درمونی درس خونده باشی و تا اون رده با آدم های درست و حسابی رفت و آمد کرده باشی!
البته چون محیط مقطع راهنمایی و دبیرستان ما اینطوری بود میگم وگرنه در مجموع بهتره کلا از دبستان کسی تو ایران درس نخونه اونم تو این دور و زمونه!

هومن جان می شه این راه رو بگی؟

منظور من از پست صفحه گذشته این بود که واقعا کسانی که هدفشون رفتن هست قانونی با یک سری آدم هایی که دیدم و کم و بیش میشناسم میتونن با همین حدود قیمتی که گفتم قانونی از کشور خارج بشند و کارهای اقامتشون رو اونجا انجام بدهند
اینجا ایرانه حتی تو سفارت کشور های خارجی هم آدم هایی هستند که میشه با پول خرید و راحت برات کار انجام میدهند
متاسفانه اینطوریه
همونطوری که مثلا آیلتس میتونی بخری تو ارمنستان و بهت نمره 6.5 رو با قیمت 6 میلیون میفروشند
رفتن راه های زیادی داره که اینم یکی از اونهاست

ولی خوب این مدلی که اکثر ماها داریم اقدام میکنیم منظورم تحصیلات هست سالم ترین و بهترین راه هست

[amir110]

در پاسخ به رضا بايد بگم كه من خودم يكي از دوستام كه دپ زده فارغ التحصيل فوق صنايع دانشگاه شريف با معدل A هست. ديروز داشتم آن لاين باش صحبت مي‌كردم مي‌گفت خوشحاله كه زندگي خوابگاهي پوستشو كلفت كرده و شديداً احساس تنهايي مي‌كرد. من خيلي بش دلداري دادم كه نه تو بايد مقاومت كني ولي مي‌گفت آخه اين همه تلاش و سختي واسه چي؟ و حقيقتش من رو هم يك خورده متزلزل كرد با حرفش. خيلي به فكر فرو رفتم. با اينكه الان داره توي دانشگاه پيتزبورگ درس مي‌خونه و فول فاند هم هست.ولي در نهايت خيلي دپ بود تا حدي كه منو هم تحت تأپير قرار داد. خلاصه مي‌خوام بگم اين دپي تنها مختص بچه‌ درس نخونا نيست بلكه تاپ ها هم دچار مي‌شن. مي‌خوام بدونم بچه هايي كه انورن مثل بابك جان همچنين تجربه‌اي داشتن؟ يعني اونا هم دچار HOME SICK شدن يا نه؟

من احساس منکنم برای رسیدن به موفقیت باید زحمت کشید و دست از فوفول بازی کشید.من برای Ph.Dاقدام کردم و معدل لیسانس و فوقم A هست و چند تا مقاله و خلاصه مقاله isi هم دارم و از روزی که چشم باز کردم بیل و کلنگ دستم بوده و کار کردم و درس خوندم ولی ادم باید قوی باشه و زحمت بکشه ،موفقیت راحت ومفت به دست نمیاد. در ضمن با هزینه خودم (کارگری) میخوام برم. این رو مطمئن باشید که اونجا ساخته شده برای ادمهای زرنگ و موقعیت شناس،پس خودتون رو اماده کنید برای پرش و رسیدن به قلل پیشرفت.

[tarokhmoshiri]

اولين نکته اينکه از خانوادت دوری که حداقل برای من مهمترين نکته است برای همينم برا آمريکا اصلا Apply نکردم.
دومين نکته اينکه وقتی PhD تو گرفتی 30-31 سالته و يک آدم مجرد تنهايی تو يک کشور غريب. نمی دونم شايد اينهايی که گفتم در برابر امکاناتی که اونجا در اختيارمون می ذارن به چشم نياد!!!

شاید دوستان خرده بگیرند ولی من هم با نظر ایشون یواش یواش دارم موافق می شم و به قول دوستان دچار تزلزل می شم. چرا که هرچی دارم نگاه می کنم می بینم رشته من طوریه که سابقه کار حرف اول رو می زنه(مدیریت پروژه) , حال اگر من بخوام بلند شم برم 6 7 سال اونور درس بخونم و با توجه به اینکه تصمیم دارم برگردم شدم 31 32 ساله مجرد بدون حتی 1 سال سابقه کار بی هیچ سرمایه فقط یه مدرک دکترا به دست! بعد باید بیام اینجا از صفر شروع کنم..
حال نظر دوستان در این رابطه چیه؟

[happy2010]

با عرض معذرت از دوستان محترمی که ممکنه زیاد از نظر من خوششون نیاد اما این نظر شخصی منه و خوب دیگه نه قصد توهین داره و نه تخریب فقط نظر شخصیه!!!!!!!!!

من برای زندگی کردن توی یک محیط اروم و امن دارم میرم و اینکه استعدادم اینجا خاک نخوره .
و مهمترین اولویتم هم پیدا کردن دانشگاهی هست که کمترین تعداد هموطنان عزیز و داشته باشه تا کمتر زیر ذره بین باشم و برای یکبار هم که شده خودم باشم بدون دغدغه قضاوت های زود هنگام دیگران!

[halandoon]

با عرض معذرت از دوستان محترمی که ممکنه زیاد از نظر من خوششون نیاد اما این نظر شخصی منه و خوب دیگه نه قصد توهین داره و نه تخریب فقط نظر شخصیه!!!!!!!!!

من برای زندگی کردن توی یک محیط اروم و امن دارم میرم و اینکه استعدادم اینجا خاک نخوره .
و مهمترین اولویتم هم پیدا کردن دانشگاهی هست که کمترین تعداد هموطنان عزیز و داشته باشه تا کمتر زیر ذره بین باشم و برای یکبار هم که شده خودم باشم بدون دغدغه قضاوت های زود هنگام دیگران!

دوست من چرا انقدر معذرت!
منم دقیقاً نظر شما رو دارم؛ برای آرامش میرم. خودمو نمیخوام گول بزنم، به بهانه تحصیل دارم میرم، از دیشب 30 بهمن 88 دیگه زیادی مصمم شدم. البته تحصیلم خوبه دوسش دارم.

[sepehr_jun]

با عرض معذرت از دوستان محترمی که ممکنه زیاد از نظر من خوششون نیاد اما این نظر شخصی منه و خوب دیگه نه قصد توهین داره و نه تخریب فقط نظر شخصیه!!!!!!!!!

من برای زندگی کردن توی یک محیط اروم و امن دارم میرم و اینکه استعدادم اینجا خاک نخوره .
و مهمترین اولویتم هم پیدا کردن دانشگاهی هست که کمترین تعداد هموطنان عزیز و داشته باشه تا کمتر زیر ذره بین باشم و برای یکبار هم که شده خودم باشم بدون دغدغه قضاوت های زود هنگام دیگران!

منم با شما هم عقیده هستم اما به نظر من راه رسیدن به آرامش داشتن تحصیلات عالیه و بعد از اون موقعیت کاری مناسب هستش... شاید از اونور برای خودم سراب ساخته باشم اما به نظر من دنبال سراب دویدن بهتر از منتظر نشستن برای بارش بارانه...

ممنون

[happy2010]

دوست من چرا انقدر معذرت!
منم دقیقاً نظر شما رو دارم؛ برای آرامش میرم. خودمو نمیخوام گول بزنم، به بهانه تحصیل دارم میرم، از دیشب 30 بهمن 88 دیگه زیادی مصمم شدم. البته تحصیلم خوبه دوسش دارم.

دوست خوب اگر دلیل قوت گرفتن تصمیم شما برای رفتن قابل گفتن در محیط فروم هست بگید شاید انگیزه ما هم قوی تر بشه
احتمالا برنامه تلویزیونی خاصی که دلیلش نبوده!! هههههههههه
هلندون جان این همه معذرت از عوارض خودسانسوری هست که همه کم و بیش بهش مبتلا هستیم و من یکی بیشتر ازهمه .
خدا رو شکر یکی پیدا شد دردما رو فهمید تا حالا هر کی فهمیده می خوام برم جایی که ایرانی هاش کم باشن طوری برخورد کرده که انگار ...............!

[halandoon]

دوست خوب اگر دلیل قوت گرفتن تصمیم شما برای رفتن قابل گفتن در محیط فروم هست بگید شاید انگیزه ما هم قوی تر بشه
احتمالا برنامه تلویزیونی خاصی که دلیلش نبوده!! هههههههههه
هلندون جان این همه معذرت از عوارض خودسانسوری هست که همه کم و بیش بهش مبتلا هستیم و من یکی بیشتر ازهمه .
خدا رو شکر یکی پیدا شد دردما رو فهمید تا حالا هر کی فهمیده می خوام برم جایی که ایرانی هاش کم باشن طوری برخورد کرده که انگار ...............!

علت رفتن من هر دوتاشه اما 70%بهانه و 30 % تحصیل، والا نمیدونم منظور شما دقیقاً از کم بودن ایرانی ها چیه، یه جایی مثل سوئد و مالزی رو منم دوست ندارم که دیگه همه دارن فارسی حرف میزنن اما خوب یکمی ایرانی واقعاً لازمه،
نه برنامه تلویزیونی نبوده، خلاصه میگم که از موضوع تاپیک دور نشیم؛ راستش اون شب تا 4 صبح در کلانتری خارج از شهر بودیم که از وحشیگریه یه ارگان نظامی در یه ارگان نظامیه دیگه شکایت کنیم! تقاضا میکنم اگه کسی بازم کنجکاوی در این زمینه داره اینجا نپرسه، پ.خ لطفاً.

[m0h3n]

ممنون میشم دوستان جهت گفتگوی دو نفره از پیام خصوصی استفاده کنند.

[attanew]

با سلام به همه ی دوستان

خیلی وقت بود می خواستم وارد این بحث بشم ، ولی همیشه بنا به دلایلی جا خالی می دادم،دیگه امشب نتونستم دوام بیارم و می خوام من هم نظری بدم:

یک سری سوال ازتون دارم، (البته برای اینکه بدونید باید این رو خونید یا نه!!! اونایی که برای تحصیل می رند، نخونند.)

1. اگر همین الان بهتون گرین کارت آمریکا + شغل مناسب تو آمریکا بدهند، باز می خواهید برید درس بخونید؟
2. اگر یک مدرک دکتری + یک شغل با درآمد مناسب تو ایران ، چی کار می کنید؟

ذهنیت ما از دنیای ناشناخته چیزی نیست جز تصورات ما! این تصورات برای اکثرما به یک طریق نشات گرفته است. اون هم رسانه هاست، و رسانه یک جادویی دارد آن هم ذهنیت سازی خارقالعاده است برای ماها. رسانه برای ما منهتن با برج های بلند رو نمایش داده، رسانه برای ما خیابان شمزیلیزه پاریس رو به تصویر کشیده، رسانه برای ما لهجه آمریکایی رو معنی کرده، رسانه برای ما ماشین مدل بالا خونه ویلایی با باغچه کوچک رو تشریح کرده، آخر هفته ها با دوستان، با نوشیدنی ( حلال و حرامش رو خودتون تو ذهنتون درست کنید ) و...
همه ی ماها در ایران زندگی میکنیم، الان حتی بوی جویب های تهران هم برای ما شناخته شده است. چاله و چوله های تک تک خیابونهای محلمون رو می دونیم، شناختمون از یک رسانه حاصل نشده، ما لمسش کردیم، ترافیک تهران رو با تک تک سردرد هایمان آمیختیم... گرمای تابستان رو زیر چادر و چارگدمان جاودانه کرده ایم... پس شناختمان تنها یک ذهنیت نیست.
حالا این اتفاق میافتد شما این دو را باهم مقایسه می کنید، که عادلانه نیست!!! ( البته من درباره بهشت بودن اون طرف یا جهنم بودن این طرف کاری ندارم) حالا با این مقایسه!!!؟ نتیجه کاملا مشخصه، بریم! حالا مزایاش؟:
1. یک مدرک دکتری با و هزینه ی اونا
2. زندگی در یک کشور آزاد و بهشت
3. خلاصی از این جهنم
4. و خوشبختی
ولی من می خوام براتون یکم این مقایسه رو عادلانه کنم، دنیایی که رسانه به شما داده، در حقیقت هیچ چیز واقعی ندارد. باور کنید، شما یک ایرانی هستید، بهشت برایتان یکم تا کلی با آخر هفته های خارجکی توی بار، سفر دنیا تنها یا فوقش با پارتنرت ( نخونید دوست پ و د )، اینترنت پرسرعت بدون محدودیت تقریبا رایگان، ماشین آخرین مدل ، خونه ویلایی، سامر ها تو هاوایی و ساحل ، و .....فرق داره. چون ما 20 تا 25 سال تو این جهنم بودیم بهشت برایمان آخر هفته ها چالوس و دربند، خرید ماشین برای پوز دادن، تعویض ماه به ماه گوشی برای حال کردن، آرایش تا حد جنون تو مهمونی ها، قورمه سبزی یا ته چین پلو، جوجه کباب تو سیزده بدر، نوروز با برو بچ... این بهشتمون هست، باور ندارید نگاه کنید از چیا لذت می برید.؟

البته اگر اونور اینترنت پرسرعت دارند، برای یک خلاف ساده ممکنه حبس بشی، برای یک آشغال تو خیابون جریمه بشی، اگه آخر هفته تو باری،! هیچکی بمیری هم بهت زنگ نمی زنه اگه هم زد بگی دارم می میرم، می گه مزاحم نمی شم، باور ندارید خواهید دید! ...

من برخلاف همه نمی گم نیایید، می گم بیایید، ولی با هدف بیاید. و اینجا رو مقصد نهایی ندونید، فقط یک نردبان ببینید که شما رو به هدفتون خواهد رساند. ( اگر هم دچار افسردگی شدید، بابا برگردید، کلی هم کلاس داره، همه براتون خواهند مرد. ) دچار افسردگی نخواهید شد!!! اگر این ور بهشت نبینید،داومدن به این ور رو هم مثل یک زندگی در جهنم و بهشت جدید ببینید. اینور هم مشکلات دارد، ایران هم ، این طرف سختی دارد، ایران هم، ایران هم خوشی بود، اینجا هم... فقط اینها رو اگر بدونید! همیشه از خوشی ها لذت خواهید برد و با سختی ها خواهید جنگید.

موفق باشید، زیاد شد، شرمنده!