براي تحصيلات مي روي يا به بهانه تحصيلات ؟

[happy2010]

گفتید اینترنت یه جایی می خوندم سرعت تو ایران از افغانستان هم پایین تره !
حالا من از ذوق ADSL دارم بال در میارم . این یعنی لذت بردن از عمق فلاکت. آره دلخوشی هامون شده روزمرگی . چون درست زندگی کردن و بلد نیستیم این قدر اینجا مسائل بی اهمیت دست و پای ادمو می گیره که جایی برای یاد گرفتن شیوه زندگی نمونده
اگر اونجا اشغال ریختن و تخلف هایی که اینجا هیچی هم به حساب نمی یاد جریمه داره دلیل سخت گیری های قوانین اون ور نیست .
دلیلش بی نظمی و باری به هر جهت زندگی کردن های ما اینجاست . بی تعارف بگم چون بی نظم و انضباط زندگی کردیم سطح زتدگی مون پایینه و همین روی طرز فکرمون اثر می ذاره حالا هر چی می خوای برو کتاب بخون و به روز باش بازم جبر جغرافیایی واسه سرنوشتت تصمیم می گیره . در نتیجه در مقایسه با ادمی که اون ور هم رشته ما بوده و شرایط هوشی و اجتماعی تقریبا برابری با ما داره عقب هستیم این یعنی تو می تونستی ادم بهتری باشی ولی نیستی چون جای خوبی روی کره زمین گیرت نیومده!! .

همین جریان اپلای و در نظر بگیرید همه دلشوره دارن و تا یک مشکل پیش میاد واسشون بهم می ریزن (خود من از همه بدتر!) این فروم پر از نگرانی و دلهره هست . دلیلش هم نا امنی و عدم آرامشی هست که باهاش زندگی کردیم داریم بارهای اضافی به دوش می کشیم . شده وقتی کارمون گیر می کنه ریکام هامون اشتباه می شه نمره زبانمون نمی رسه . ریجکت می شیم باز هم از تلاشی که کردیم لذت ببریم؟ . چقدر با لذت داریم کارهامونو انجام میدیم؟! احتمالا توی محیطی که ناامنی وترس ادمو احاطه نمی کنه می شه کم کم یاد گرفت از چه چیزهایی باید لذت برد حتی نفس کشیدن!

در مورد دلبستگی های اینجا هم منکرش نیستم اما بیشتر وابستگی هست تا دلبستگی . قابلیت انعطاف پذیری در قبال تغییرات و باید یاد گرفت این کوچه و جوب آب و همه خاطرات کم کم از بین می رن و اتوبان جاشون سبز می شه و برای ما نون و اب هم نمی شه .
باید با جریان تغییرات شنا کرد.اینجا مدام در حال مقایسه نمره و کار و معدل بودیم یاد نگرفتیم با خودمون مقایسه بشیم . اما عیب اصلی اینه که می خوایم با همین طرز فکر و تربیت اجتماعی که دست خودمون هم نبوده بریم یه جای بهتر و لذت بخش تر و با همین معیارهای فکری اونجا خوش باشیم. اول باید یاد بگیریم
کدوم رفتار و فکر اشتباه هست و تصحیح کنیم بارهای اضافی و زمین بذاریم . دلخوشی هم به وابستگی هامون نداشته باشیم. ادم با افکارش شکل می گیره نه
خونش و خاطرات بچگیش. شرط زندگی بهتر و رشد تغییره

[attanew]

من هم همه ی حرفهایتان را تایید می کنم، و فکر نکنم خلاف اینرو گفته باشم، من فقط گفتم شاید هم نگفتم: ایران یعنی من و تو !!! دو دهه من و تو اینطور بودیم، پس دو دهه باید اونطرف باشی تا سطح زندگیت رو بالا ببری و از ته دل از برخی چیزها لذت ببری...

دوست عزیز یکبار دیگه بخونی بد نیست، من همه ی حرف های شما رو گفتم ...
موفق باشید

[Eli62]

به نظر من رفتن به كشور ديگه بدون داشتن هدف ميتونه خيلي مشكل باشه،وقتي از همين جا و قبل از رفتن بدونيم كه براي چه هدفي مي خواهيم بريم خودمونو اونجا راحتتر پيدا مي كنيم.كه بهترين گزينه ها براي اينكه آدم هدفشو قبل رفتن بدونه ويزاي دانشجويي يا ويزاي كار هست.من فوقمو خارج از ايران خوندم،وقتي مي خواستم براي فوق برم به هيچ چيز جز رفتن فكر نمي كردم و فقط يك مقدار نگراني داشتم كه اونم به خاطر اين بود كه تا حالا نرفته بودم.
درسم تموم شد و برگشتم ايران، تازه كلي ام دلم واسه ايران تنگ شده بود ،اما باز به فكر رفتنم و اينبار با اين تفاوت كه از مشكلات اونور بيشتر از دفعه ي قبل خبر دارم.مشكلات همه جا هست،اما در صورتي قابل تحمل ميشن كه بدونيم با تحملشون به نتيجه اي كه مي خواهيم ميرسيم...

[Qadir]

من خودم به شخصه اگه توی ایران بهترین شغل و بهترین زندگی رو داشتم (که ندارم و نخواهند گذاشت که داشته باشم) باز هم با تمتام دل خود میگفتم که دوست دارم در امریکا تحصیل و زندگی کنم و آن سختی ها را بسیار شیرین تر از مرگ تدریجی در این کشور میدانم.

[happy2010]

من هم همه ی حرفهایتان را تایید می کنم، و فکر نکنم خلاف اینرو گفته باشم، من فقط گفتم شاید هم نگفتم: ایران یعنی من و تو !!! دو دهه من و تو اینطور بودیم، پس دو دهه باید اونطرف باشی تا سطح زندگیت رو بالا ببری و از ته دل از برخی چیزها لذت ببری...

دوست عزیز یکبار دیگه بخونی بد نیست، من همه ی حرف های شما رو گفتم ...
موفق باشید

دوست خوب من قبل از پست دادن 3 بار پست شما و خوندم . نظر منم خلاف نظر شما نیست . مخصوصا کسی و مخاطب قرار ندادم تا سو تفاهم نشه
و این تصور پیش نیاد نظری داره رد می شه . در واقع حرف های تکمیلی بودن .شما هم موفق باشید
دو دهه اینجا یاد نگرفتیم لذت و زندگی یعنی چی 2 دهه هم اونجا مشغول یادگیری باشیم جدا راه میان بری نیست؟ مگه چقدر قراره زندگی کنیم!

[s_sa]

ببخشید منظورتون از لذت زندگی دقیقا چیه؟! میشه نام ببرید؟

مثلا شما الان برید آمریکا (یا هرجای دیگه) چه کارهایی انجام می دید؟! (البته من خودم عاشق آمریکام و در اولین فرصت میرم...)
فقط میخوام این معنی لذت رو بهتر درک کنم.

[Cyanide]

من برای تحصیل میرم ولی به بهانه ی تحصیل میخوام از این کشور در برم. هر دو مد نظر هست

[mbc711]

ببخشید منظورتون از لذت زندگی دقیقا چیه؟! میشه نام ببرید؟

مثلا شما الان برید آمریکا (یا هرجای دیگه) چه کارهایی انجام می دید؟! (البته من خودم عاشق آمریکام و در اولین فرصت میرم...)
فقط میخوام این معنی لذت رو بهتر درک کنم.

دیشب با یکی از دوستام که الان دانشجوی یکی از دانشگاه های آمریکاست داشتم تلفنی صحبت می کردم، بعد از این که شرایط دو طرف رو از جنبه های مختلف مقایسه کرد، می دونی در نهایت چه جوری جمع بندی کرد؟ گفت: "در کل راضی ام چون حداقل اعصابم راحته" به نظر من این یه لذت واقعا بی نظیره !!!

[attanew]

دوست خوب من قبل از پست دادن 3 بار پست شما و خوندم . نظر منم خلاف نظر شما نیست . مخصوصا کسی و مخاطب قرار ندادم تا سو تفاهم نشه
و این تصور پیش نیاد نظری داره رد می شه . در واقع حرف های تکمیلی بودن .شما هم موفق باشید
دو دهه اینجا یاد نگرفتیم لذت و زندگی یعنی چی 2 دهه هم اونجا مشغول یادگیری باشیم جدا راه میان بری نیست؟ مگه چقدر قراره زندگی کنیم!

خوب پس ای ول دوست عزیز...

ببخشید منظورتون از لذت زندگی دقیقا چیه؟! میشه نام ببرید؟

مثلا شما الان برید آمریکا (یا هرجای دیگه) چه کارهایی انجام می دید؟! (البته من خودم عاشق آمریکام و در اولین فرصت میرم...)
فقط میخوام این معنی لذت رو بهتر درک کنم.

به نظر من لذت از زندگی یعنی احساس رضایت از ثانیه های زندگی... همه ی کارها برای همینه.. تا شما از زندگیتان احساس رضایت کنید، البته به نظر من ایران آمریکا نداره، داشتن رضایت از زندگی بخود آدم بستگی داره و متاسفانه این تنها موردی که ما اصلا بهش توجه نداریم، واقعا برای خیلی کارها دنبال بهانه هستیم! و این فرقی نمی کنه چه تو کلاس سی نفری اول ابتدایی باشه با بخاری نفتی یا تو فرمی لب آمریکا، فرقی نمی کنن..
به نظر من راه میانبری هست، برای لذت بردن از زندگی به خودمون یاد بدیم تا لذت ببریم .... و یک هدف واقعی هم برای خود داشته باشیم، هدفی که بتونه به ما این احساس رضایت رو هدیه کنه چطور؟!!!
.. اینترنت پرسرعت ، ماشین مدل بالا، خونه 1000 متری نیست که زندگی رو بکام میکنه یا این مدال طلای المپیک نیست که به شما احساس رضایت میده، این جایزه نوبل نیست که براتون غرور میاره،... بلکه راه رسیدن به این اهداف براتون لذت بخش هست، خودشون فقط یک شی هستند و به زودی عادی می شوند ولی شب بیداری ها، تلاش برای بدست آوردنشون براتون لذت می دهد، اگر اینها را بدونیم همیشه از زندگی لذت خواهیم برد چه تو جهنم چه تو بهشت.... سخت نیست یکم به گذشته نگاه کنید، قبولی تو دانشگاه چقدر بهتون حال داد، حالا این احساس را با احساس غرور شب بیداری ها و احساس رضایت در اون موقع مقایسه کنید. خواهید یافت.. ( زیاد فلسفی شد )

ولی کلا اگر این لذت ها رو درک نکنید، آمریکا هم باشید لذت نخواهید کرد. باور کنید...


....

[shad_happy58]

گفتید اینترنت یه جایی می خوندم سرعت تو ایران از افغانستان هم پایین تره !
حالا من از ذوق ADSL دارم بال در میارم . این یعنی لذت بردن از عمق فلاکت. آره دلخوشی هامون شده روزمرگی . چون درست زندگی کردن و بلد نیستیم این قدر اینجا مسائل بی اهمیت دست و پای ادمو می گیره که جایی برای یاد گرفتن شیوه زندگی نمونده
اگر اونجا اشغال ریختن و تخلف هایی که اینجا هیچی هم به حساب نمی یاد جریمه داره دلیل سخت گیری های قوانین اون ور نیست .
دلیلش بی نظمی و باری به هر جهت زندگی کردن های ما اینجاست . بی تعارف بگم چون بی نظم و انضباط زندگی کردیم سطح زتدگی مون پایینه و همین روی طرز فکرمون اثر می ذاره حالا هر چی می خوای برو کتاب بخون و به روز باش بازم جبر جغرافیایی واسه سرنوشتت تصمیم می گیره . در نتیجه در مقایسه با ادمی که اون ور هم رشته ما بوده و شرایط هوشی و اجتماعی تقریبا برابری با ما داره عقب هستیم این یعنی تو می تونستی ادم بهتری باشی ولی نیستی چون جای خوبی روی کره زمین گیرت نیومده!! .

همین جریان اپلای و در نظر بگیرید همه دلشوره دارن و تا یک مشکل پیش میاد واسشون بهم می ریزن (خود من از همه بدتر!) این فروم پر از نگرانی و دلهره هست . دلیلش هم نا امنی و عدم آرامشی هست که باهاش زندگی کردیم داریم بارهای اضافی به دوش می کشیم . شده وقتی کارمون گیر می کنه ریکام هامون اشتباه می شه نمره زبانمون نمی رسه . ریجکت می شیم باز هم از تلاشی که کردیم لذت ببریم؟ . چقدر با لذت داریم کارهامونو انجام میدیم؟! احتمالا توی محیطی که ناامنی وترس ادمو احاطه نمی کنه می شه کم کم یاد گرفت از چه چیزهایی باید لذت برد حتی نفس کشیدن!

در مورد دلبستگی های اینجا هم منکرش نیستم اما بیشتر وابستگی هست تا دلبستگی . قابلیت انعطاف پذیری در قبال تغییرات و باید یاد گرفت این کوچه و جوب آب و همه خاطرات کم کم از بین می رن و اتوبان جاشون سبز می شه و برای ما نون و اب هم نمی شه .
باید با جریان تغییرات شنا کرد.اینجا مدام در حال مقایسه نمره و کار و معدل بودیم یاد نگرفتیم با خودمون مقایسه بشیم . اما عیب اصلی اینه که می خوایم با همین طرز فکر و تربیت اجتماعی که دست خودمون هم نبوده بریم یه جای بهتر و لذت بخش تر و با همین معیارهای فکری اونجا خوش باشیم. اول باید یاد بگیریم
کدوم رفتار و فکر اشتباه هست و تصحیح کنیم بارهای اضافی و زمین بذاریم . دلخوشی هم به وابستگی هامون نداشته باشیم. ادم با افکارش شکل می گیره نه
خونش و خاطرات بچگیش. شرط زندگی بهتر و رشد تغییره

نمی دونم رشتتون چیه و الان آمریکا هستید یا نه؟ ولی خیلی خیلی خوب نوشتید. من این دو ماهی که این جا هستم تمام این هایی که نوشتی رو درک می کنم. به این ها یاد میدن که فقط 1 بار زندگی می کنی پس باید نهایت استفاده رو ببری.

"اما بیشتر وابستگی هست تا دلبستگی" موافقم.

فقط یک مورد جالب هم اضافه کنم بیشتر ما ایرانیها وقتی در محیط خوب قرار می گیریم زود پیشرفت می کنیم. هر کسی که اینجا تجربه ای از ایرانیها داره وقتی میگم که ایرانی هستم به شدت ذوق زده میشه و میگه بهترین دوست یا همکار من ایرانی بوده!! برای من واقعا جالب هست. پس به خودتون اعتماد کنید. این خیلی بهتون کمک می کنه.