براي تحصيلات مي روي يا به بهانه تحصيلات ؟

[nedataghavi]

من عاشق درس خوندم اما متاسفانه اینجا نشد! 2 سال تلاش کردم و بهترین نتایج رو به دست آوردم اما آزمون تخصص و PhD شرایط خاص خودش رو داره واسه همین ترجیح میدم جایی برم که واسه تلاشم ارزش قائل باشن و به استعدادم بها بدن!!!!!!!!!!!! اینجا یا اونجا فرقی نمی کنه واسه بعضی ها اینجا به حد کافی مساعده و می تونن رشد کنن. مهم اینه که جایی رو انتخاب کنی که بتونه تو رو به خواسته درونیت بروسونه. بی تردید ایران بهترین جا واسه پول در آوردن بی حد و مرز و تفریحه!!! اما این ممکنه ایده آل خیلی ها نباشه!!!!!!!!!!!

[nimaK]

من عاشق درس خوندم اما متاسفانه اینجا نشد! 2 سال تلاش کردم و بهترین نتایج رو به دست آوردم اما آزمون تخصص و PhD شرایط خاص خودش رو داره واسه همین ترجیح میدم جایی برم که واسه تلاشم ارزش قائل باشن و به استعدادم بها بدن!!!!!!!!!!!! اینجا یا اونجا فرقی نمی کنه واسه بعضی ها اینجا به حد کافی مساعده و می تونن رشد کنن. مهم اینه که جایی رو انتخاب کنی که بتونه تو رو به خواسته درونیت بروسونه. بی تردید ایران بهترین جا واسه پول در آوردن بی حد و مرز و تفریحه!!! اما این ممکنه ایده آل خیلی ها نباشه!!!!!!!!!!!

منظورتون از تفريح علافي و ول گشتنه ديگه...ما كه چيز ديگه نديديم!پول درآوردن هم كه بايد يه جاهايي وصل باشي يا فك و فاميلاي آدم وصل باشن!نمي دونم والا.ولي جنرالي با شما موافقم.

[Nooora]

خب مسلما برای تحصیلات + داشتن شرایط بهتر در زندگی

[Saaaaam]

جالب هست این موضوع را تازه در فروم کشف کردم!

در حال حاضر برای اکثر ماهایی که فوق لیسانس گرفتیم و فهمیدیم که متاسفانه در این کشور ان بهایی که باید به تحصیلات داده نمی شود چه از نظر کاری و چه از نظر دانشگاهی بهترین راه اقدام به ادامه تحصیل در دانشگاه های مطرح دنیا می باشد که بتوانیم در اینده کار هایی درسطح بین المللی و یا حتی دانشگاه های متوسط دنیا بگیریم و به این طریق هم به هدف تحصیلی و هم زندگی در شرایط بهتر چه از نظر موقعیت اجتماعی و چه فرهنگی برسیم. البته پس نکته اصلی میشه همون فرار مغزها از جایی که مغزها ارزش ندارند به جایی که به انها حداقل بهایی می دهند

[moein749]

برای تحصیلات میرم که زندگی بهتر داشته باشم. اینجا نه موقع کار، کار میکنی نه موقع تفریح، تفریح!!!
لامصب اینجا هیچی سر جاش نیست. اینجا امکان برنامه ریزی نیست. امکان استفاده از دانش(حتی همون حداقل دانش) رو نداری چون دانش و علم در نظر عوام فقط ماله تو کتاباس و به هیچ دردی نمیخوره و سوسول بازیه! مساله اینه که هیچ نشانه ای هم دریافت نمیکنی که اوضاع به سمت یه هدف مشخص و درست در حرکت باشه. خیلی رک میگم تو این قضیه هم مردم و هم دولت مقصر است. من 2 ماهه که سر کار سعی میکنم واقعا کاری که بهم محول شده رو به نحو احسنت انجام بدم ولی جالبه که از 2 طرف تحت فشارم که زیادی داری کار میکنی هاااااا! حواست جمع باشه دیدی فردا روز اخراج شدی!!!
به امید روزهای زیباتر/

[HAMED.B]

سلام دوستان تاپیک بسیار خوبیه. شاید حرف و دغدغه خیلیاست
به نظرم تجربه خیلی خوبیه دنیا رو دیدن شرایط زندگی و تحصیل بهتر رو دیدن ، با فرهنگ های دیگه آشنا شدن و همه این ها برات میشه تجربه حتی اگه برگردی ایران میشی یه آدم دنیا دیده و نسبت به خیلی از مسائل دیدگاه بهتری داری. من خودم این تجربه کردن رو خیلی دوست دارم. حتی دوست دارم چندسالی توفضای سنتی ایران (50 سال پیش) زندگی کنم موقعی که زندگی گرچه امکانات کم تری داشت ولی آسایش بیشتری داشت. تو ایران دلبستگی های زیادی داری از طرفی رفتن هم دردسرهای خودش رو داره وقتی هم رفتی اخت گرفتن با فرهنگ اونجا سخته. یه تیکه خوبی تو مستند میراث آلبرتای 2 بود که میگفت اینجا هرچقدرم قشنگ و مرفه و خوب باشه ولی مال یه نفردیگست. یکی دیگه ساختتش و یکی دیگه قانونشو نوشته. برای خود من این کسب تجربه میتونه انگیزه ای باشه که به همه اینا غلبه کنه.
به امید زندگی بهتر برای همه

[wot]

سلام دوستان تاپیک بسیار خوبیه. شاید حرف و دغدغه خیلیاست
به نظرم تجربه خیلی خوبیه دنیا رو دیدن شرایط زندگی و تحصیل بهتر رو دیدن ، با فرهنگ های دیگه آشنا شدن و همه این ها برات میشه تجربه حتی اگه برگردی ایران میشی یه آدم دنیا دیده و نسبت به خیلی از مسائل دیدگاه بهتری داری. من خودم این تجربه کردن رو خیلی دوست دارم. حتی دوست دارم چندسالی توفضای سنتی ایران (50 سال پیش) زندگی کنم موقعی که زندگی گرچه امکانات کم تری داشت ولی آسایش بیشتری داشت. تو ایران دلبستگی های زیادی داری از طرفی رفتن هم دردسرهای خودش رو داره وقتی هم رفتی اخت گرفتن با فرهنگ اونجا سخته. یه تیکه خوبی تو مستند میراث آلبرتای 2 بود که میگفت اینجا هرچقدرم قشنگ و مرفه و خوب باشه ولی مال یه نفردیگست. یکی دیگه ساختتش و یکی دیگه قانونشو نوشته. برای خود من این کسب تجربه میتونه انگیزه ای باشه که به همه اینا غلبه کنه.
به امید زندگی بهتر برای همه

بله. من هم تقریبا همین شرایط رو داشتم. برای ادامه تحصیل در ایران مشکلی نداشتم (در یکی از سه دانشگاه برتر ایران). من تا اردیبهشت امسال تصمیم قطعی داشتم برای ایران. اصلا حرف رفتن نبود. اما یکی از دوستانم داشت می رفت. جرقه از اونجا شروع شد. علاوه بر اون بک هفته قبل از ثبت نام با استاد راهنمای خودم مشغول صحبت بودم که یهو گفت تو می خوای دوباره 4 سال بیای پیش من چیکار کنی؟ برو اپلای کن. اگه شدی برو. اگه نشدی بیا پیش خودم. کف کردم. قبل از اینکه ثبت نام کنم رفتم با اساتیدی گروه مشورت کردم. سه سالی بود که باهاشون کار می کردم. همه منو کاملا می شناختن. بعضی رفته بودن اون طرف و گروهی هم اینجا مدرک گرفته بودند. مصلم بدونید که نظرات متفاوت بود. اما چیزی که همه می گفتن این بود که برو دنیا رو ببین. ضرر که نداره پول و خرج زندگیتو می دن. برو درستو بخون. حالا بعضی می گفتن بمون بعضی هم می گفتن برگرد. همین نکته توی میراث آلبرتا هم به چشمم خورد. همه می گفتن رفتن خوبه. اما در مورد برگشت اختلاف نظر وجود داشت.
بعد از همه اینا تصمیم گرفتم برم. الان هم که دارم می رم هدف فقط رفتنه. تصمیم گرفتم که برم خودم ببینم. بعد از 4 سال می تونم تصمیم بگیرم که بمونم یا برم. الان نمی خوام واسه این مورد ذهنم رو درگیر کنم. اما در کل چیزی که برام مهمه آرامش هست. برام مهم نیست که خونه من 200 متر هست یا 2000 متر. همین که توش راحت باشم واسم کافیه. اما دوست دارم اگه خونه 20 متری هم دارم آرامش داشته باشم. به هر حال هر کسی پارامتر های خودشو داره.
اگه عمری باقی بود و در خدمت دوستان بودم بعد از 4 سال نظر خودم رو می گم که اونجا چطور بوده

[benyalda]

مسلما برای من یکی و خانومم درس خوندن بهانه است و نیت فقط خارج شدن از این مملکت خراب شده است
البته وطنم ایران است و پاره تنم ایران
ولی متاسفانه ...
ولی این رو هم باید اقرار کنم که مطمئنا شاید بهترین روش همین درس خوندن باشه من به شخصه درس خوندن رو دوست دارم الان هم من دانشجو دوره ارشد هستم ولی واقعا دارم می بینم که هیچی تو این دوره تو این سه ترم به من آموزش داده نشد با اینکه شهریه هام رو پرداخت کردم و هزینه کردم ولی عطایش را به لقایش بخشیدم
و اینکه این موقعیت باشه که من در خارج درس بخونم و ایشالا دکترام رو از انگلیس یا آمریکا بگیرم یه عملیات محیرالعقول برای من که شاید اگه بچگی تو خواب هم نمیدیدم
البته نمی خوام بگم خارجیا یه جور آدمای فوق العاده ای هستن ولی حداقل میدونن چی جوری با هر کسی رفتار کنن و از علم و عملش استفاده کنن

[poonet]

من اولویت اولم تحصیلات هست... کلا که محیط دانشگاهی رو دوست دارم و چه بهتر که بتونم تو یه کشور دیگه و دانشگاه دیگه ای هم تجربه ای در این زمینه کسب بکنم..
در وهله بعد بدم نمیاد از نظر اجتماعی فرهنگی هم شرایط جدیدی رو تجربه کنم... ولی واقعا اونایی رو که فقط انگار میخوان از ایران فرار بکنن و بشدت برای خارج رفتن حریص هستن رو درک نمیکنم...
البته منکر شرایط اقتصادی داخل و شرایط زندگی بهتر در خارج نمیشم ولی کلا این حد از حرص فقط برای خارج شدن بعدا هم میتونه تو خوده همون خارج هم مشکلاتی رو برای فرد به وجود بیاره وقتی با حقیقت روبرو بشه و درنهایت باعث نا امیدیش بشه

[maze]

سوال از بن غلطه.
کسی که واسه تحصیلات میره در واقع به بهانه تحصیلات میره.
موفق باشید