از بچه ها واسه پیام هاشون ممنونم.
آفیسر من Christopher Vermeulen بود که ادم خوبیه.
دو تا مورد از تجربه خودم رو در ادامه نوشتم، شاید به درد اونایی که هنوز مدارکشونو نفرستادن بخوره، هرچند که اصلا نمیشه این تجارب رو معیار و ملاک قرار داد و یا حتی از اونها نتیجه گیری قطعی کرد.
ویزای من طی مدت 85 روز اپروو شد. توی یکی از پستا، یکی از کاربرا اشاره کرده بود که مدارکتونو حتما دسته بندی کنید و کتگوری شده به پست تحویل بدید. من دقیقا این کار رو کردم و واسه هر دسته از مدارکم، یک پوشه دکمه دار جدا تهیه کردم و روی پوشه هم محتویات پوشه که روی یک کاغذ به اندازه کف دست پرینت شده بود، چسبوندم. روی هر کدوم از این لیست ها هم ددلاین بورسیه و پذیرشم رو نوشتم تا شاید با توجه به اینکه ددلاین تا اول ماه مارس بود، بتونم افیسر رو تحت تاثیر قرار بدم که مدارکم رو سریعتر بررسی کنه. البته این احتمال هم وجود داشت که مدارک قبل از رسیدن به دست افیسر، ار درون اون پاکتها بیرون بیاد و پاکتها به دست افیسر نرسه.
بعدا وقتی آفیسر بهم ایمیل زد و گفت که مدارکمو داره بررسی میکنه، خودش اشاره کرده بود که با توجه به اینکه ددلاین من نزدیکه، سعی میکنه مدارکمو سریعتر بررسی کنه. هرچند، ممنکه نامه پذیرش و بورس رو دیده و به واسطه اون، متوجه ددلاین نزدیک من شده و پوشه ها و برچسیهای روشون تاثیری نداشتن.
یک کار دیگه هم که کردم این بود که در پروپوزالم، سعی کردم که نشون بدم موضوع تحقیق من در کشاورزی کاربرد داره و در نامه مربوط به بعد از تحصیل، اشاره کردم که چون در شهر من وضعیت کشاورزی خوبه ولی هنوز روشهای سنتی داره اجرا میشه، من قصد دارم که برگردم به شهرم و از چیزایی که طی تحصیل یاد گرفتم، در بهبود کارایی کشاورزی شهرم استفاده کنم. با توجه به اینکه چندتا از بچه ها گفته بودن واسه آفیسر و بررسی کنندگان مدارک، مهمه که اموخته های من در نیوزلند، کاربرد نظامی نداشته باشه، امیدوار بودم که این کار در منحرف کردن ذهن اونا تاثیر داشته باشه.
در مورد سابقه کاری، با توجه به اینکه چندسال حق التدریس در دانشگاه ها کار کرده بودم و مدرک مناسبی واسه اثبات این ادعا نداشتم، در فرم ها گفتم که این مدت خصوصی تدریس کردم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)