آینده بعد از تحصیل در دانشگاه های ایتالیا

[sss666]

من یکبار به مدرسه سفارت ایتالیا واقع در فرمانیه رفتم پس از ورود به حیاط مدرسه با نگهبان مدرسه مواجه میشوید که کارتهای شناسایی را چک میکند و فقط به دانشجویان زبان ایتالیایی اجازه ورود به داخل ساختمان مدرسه را میدهد، از او سوال میپرسم در مورد شرایط ثبت نام در جواب میگوید به تابلوی اعلانات نگاه کن، میگویم چند سوال دارم میتوانم از دفتر مدرسه بپرسم در جوابم میگوید ما دفتر نداریم و فقط باید از طریق سایت ثبت نام کنیم، یعنی بالغ بر یک میلیون تومان به حساب مدرسه ایتالیا واریز کنیم تا بعد مرا به داخل مدرسه راه بدهند، از نگهبان مدرسه که فکر میکند دبیرکل سازمان ملل است در مورد کتابخانه مدرسه سوال میکنم در جواب میگوید کتابخانه نداریم.
آیا به نظر شما چنین کشوری که مدرسه ایتالیایی آن یک دفتر اداری معمولی ندارد در حالیکه ساده ترین آموزشگاههای زبان در ایران نیز چنین امکاناتی را دارا میباشند ارزش دارد که در چنین کشوری تحصیل کنیم.

چه ربطی داره دوست عزیز؟ مدرسه ایتالیایی چه ربطی به دانشگاههای ایتالیا داره. دوست عزیز دانشگاههای ایتالیا جز قدیمی ترین و با سابقه ترین دانشگاههای دنیا هستن و همین دانشگاه بولونا یکی از قدیمیترین دانشگاههای دنیاست. کیفیت علمی دانشگاهها هم نیاز به تعریف نداره رنکینگ های جهانی هم خودش تایید کننده این موضوع هستن. شما یه نگاه به لیست اساتید و فارغ التحصیل های دانشگاههای پلی میلان و ساپینزا و بولونا بنداز خیلی چیزا دستت میاد.

[akhilous]

دوست عزیز هر ساله کلی دانشجوی ایرانی که اکثرا هم از دانشگاههای خوب ایران مدرک گرفتن برای ادامه تحصیل میان ایتالیا و خیلیهاشون هم عضو این انجمن هستن من یکبار هم ندیدم و نشیدم که کسی همچین توصیفی از دانشگاههای ایتالیا داشته باشه. جند نفر از دوستان خودم که دکترا تو ایتالیا بودن و الان برای پست داک دارن رفتن امریکا و کانادا هنوز هم که هنوزه از سیستم تحصیلی اینجا تعریف میکنن و اتفاقا یکی از دلایل موفقیتشون رو سیستم اموزشی ایتالیا میدونن. حالا نمیدونم واسه شما درس سخت بوده یا تنهایی اذیتتون کرده ولی دلیل نمیشه تجربه خودتون رو به کل سیستم اموزشی یه کشور بسط بدین.حالا خوبه که همه ما تو ایران هم درس خوندیم و میدونیم اونجا چه خبره و سیستم اموزشی ایران هم برای همه شناخته شده هست برای من جای تعجب داره که دارین دانشگاههای ایران رو با اینجا مقایسه میکنن. اساتیدتون به جای اینکه دنبال مفصر و دلیل برای توجیح ضعف علمی و پژوهشی دانشگاههای ایران باشن بهتره کمی به فکر اپدیت کردن خودشون باشن.

دوست عزیز، بنده نمرات و پیشینه م موجوده میتونم براتون بفرستم و یا حتی همکلاسی هامو به شما لینک کنم تا با شک و خیال حدس نزنید و نظر ندهید، اگر نظرهای متضاد و مخالف براتون اذیت کننده هست، بهتون توصیه میکنم از استبداد دیدگاه تون بکاهید و اجازه بدید هر کسی نظر و تجربه شخصی اش را بنویسد! شرایط هر رشته، هر کمپس، هر دانشگاه و هر شهر شاید متفاوت باشه، اما بدونین اینجا چند ادمین داره که ایتالیا هستن و اگر نظرات بنده دور از حقیقت باشه، با کسی تعارف ندارند و پاکشون میکنند...!!!
بله در دانشگاهی که 3 بار امتحان گرفته میشه و دروس به معنای کلمه سمبل میشه شاید خیلی ها راضی باشن، چون میتونن نمره هاشون رو بهبود بدن، و بارها هم به دوستانم گفتم میخواید برید برید، بنده نه سودی دارن نه زیانی که شما برین یا نه! اتفاقا خیلی ها رو به تجربه تشویق کردم و میکنم تا ببینن و سپس تصمیم بگیرن، شما هم طبق تحقیقاتتون دوستانتون راضی هستن، یا علی! تشریف ببرید، کسانی که حرف بنده رو فهمیدن در خصوصی اینجا و سایر شبکه ها تشکر و قدردانی شون رو نشون دادن و حتی دوستانی که آلمان بودن و سایر کشورها هم نظر بودن با بنده در خیلی موارد... و شما هم که گارد گرفتید، راه باز ان شا ا... که موفق شین با اساتید و متد دانشگاه های ایتالیا، بنده آرزوی سربلندی و موفقیت هم وطن هامو دارم و گرنه اینجا فعالیتی نمیکردم و از صمیم قلب آرزو دارم شما هم به موفقیت روز افزون دست یابید.
درود.

[akhilous]

من یکبار به مدرسه سفارت ایتالیا واقع در فرمانیه رفتم پس از ورود به حیاط مدرسه با نگهبان مدرسه مواجه میشوید که کارتهای شناسایی را چک میکند و فقط به دانشجویان زبان ایتالیایی اجازه ورود به داخل ساختمان مدرسه را میدهد، از او سوال میپرسم در مورد شرایط ثبت نام در جواب میگوید به تابلوی اعلانات نگاه کن، میگویم چند سوال دارم میتوانم از دفتر مدرسه بپرسم در جوابم میگوید ما دفتر نداریم و فقط باید از طریق سایت ثبت نام کنیم، یعنی بالغ بر یک میلیون تومان به حساب مدرسه ایتالیا واریز کنیم تا بعد مرا به داخل مدرسه راه بدهند، از نگهبان مدرسه که فکر میکند دبیرکل سازمان ملل است در مورد کتابخانه مدرسه سوال میکنم در جواب میگوید کتابخانه نداریم.
آیا به نظر شما چنین کشوری که مدرسه ایتالیایی آن یک دفتر اداری معمولی ندارد در حالیکه ساده ترین آموزشگاههای زبان در ایران نیز چنین امکاناتی را دارا میباشند ارزش دارد که در چنین کشوری تحصیل کنیم.

من جای شما بودم، وقتم رو برای یادگیری زبان ایتالیایی و سرمایه م رو برای مدرسه هدر نمیدادم، به راحتی با زبان انگلیسی میتونید از دانشگاه های ایتالیا پذیرش داشته باشید، و البته که در کنارش میتونید شانستون رو برای سایر کشورها هم امتحان کنید در کنارش...
در راستای تجربه تون، خدا رو شکر گذرتون به سفارت ایتالیا و برخوردهای زننده و اعمال زشتشون نخورده تا حالا، تا معنای واقعی بی برنامگی و حق خوری و بی ادبی رو ازشون ببینید...

[sss666]

دوست عزیز، بنده نمرات و پیشینه م موجوده میتونم براتون بفرستم و یا حتی همکلاسی هامو به شما لینک کنم تا با شک و خیال حدس نزنید و نظر ندهید، اگر نظرهای متضاد و مخالف براتون اذیت کننده هست، بهتون توصیه میکنم از استبداد دیدگاه تون بکاهید و اجازه بدید هر کسی نظر و تجربه شخصی اش را بنویسد! شرایط هر رشته، هر کمپس، هر دانشگاه و هر شهر شاید متفاوت باشه، اما بدونین اینجا چند ادمین داره که ایتالیا هستن و اگر نظرات بنده دور از حقیقت باشه، با کسی تعارف ندارند و پاکشون میکنند...!!!
بله در دانشگاهی که 3 بار امتحان گرفته میشه و دروس به معنای کلمه سمبل میشه شاید خیلی ها راضی باشن، چون میتونن نمره هاشون رو بهبود بدن، و بارها هم به دوستانم گفتم میخواید برید برید، بنده نه سودی دارن نه زیانی که شما برین یا نه! اتفاقا خیلی ها رو به تجربه تشویق کردم و میکنم تا ببینن و سپس تصمیم بگیرن، شما هم طبق تحقیقاتتون دوستانتون راضی هستن، یا علی! تشریف ببرید، کسانی که حرف بنده رو فهمیدن در خصوصی اینجا و سایر شبکه ها تشکر و قدردانی شون رو نشون دادن و حتی دوستانی که آلمان بودن و سایر کشورها هم نظر بودن با بنده در خیلی موارد... و شما هم که گارد گرفتید، راه باز ان شا ا... که موفق شین با اساتید و متد دانشگاه های ایتالیا، بنده آرزوی سربلندی و موفقیت هم وطن هامو دارم و گرنه اینجا فعالیتی نمیکردم و از صمیم قلب آرزو دارم شما هم به موفقیت روز افزون دست یابید.
درود.

دوست عزیز من پستهای قبلی شما رو خوندم نوشته بودید ترجیح میدم در سیستم تحصیلی ایران که اساتید با روش درست دانشجو رو به سمت پژوهش سوق میده تحصیل کنم. یعنی شما سیستم کپی پیست و خرید مقاله و پول دادن واسه نوشتن پایان نامه و .... مشکل دیگه ای که خودمون بهش واقیم رو ترجیج بدین. بنده واستون ارزوی موفقیت میکنم. نه دانشگاههای ایتالیا واسه پدر من نیستن که بخوام بی تعصب سنگشون رو به سینه بزنم فقط این کشور با هر هدفی که هم پشت پرده باشه در بدترین شرایط مالی دست من رو گرفت و من رو حمایت مالی کرد کاری که کشورم هیچ وقت در حقم نکرد. با پایینترین هزینه داریم از بهترین امکانات استفاده میکنیم دو قورت و نیممون هم باقیه. کلا ما ایرانیها رو هیچ چیز راضی نمیکنه همیشه دنبال چیزی واسه شکایت کردن هستیم. امیدوارم موفق باشین دوست عزیز.

[reza_badkonaki]

در مورد کار فقط مهندسی رو میدونم و نظر میدم :
اگر مکانیک و ای تی و کامپیوتر و مدیریت و تا حدودی انرژی و الکترونیک خوندید و انگلیسی و ایتالیایی رو بلدید احتمالش هست کار پیدا کنید ! البته با تلاش قطعا !
باقی رشته ها اوضاع خرابه ! به خصوص عمران و شهرسازی و معماری و اینا ! یعنی واقعا خرابه ! حالا شاید 5 درصد هم کار گیر اوردن ولی واقعا 5 درصدن !

در مورد سیستم ارشد :
یه مشکلی داره ایتالیا اونم اینه که خیلی کورس محوره ! شما ببینید تز بولونیا 12 واحد بود ! از 120 واحد ! شما ترمی 4-5 درس متوسط باید پاس کنی ! این واسه ارشد خیلی زیاده و تمام انرژی دانشجو رو میگیره ! کشور های دیگه اروپایی (اکثرشون) تز 30 تا 40 واحده و شما ترم اخر فقط تز داری !


قبلا هم گفتم اگر کسی امکانش رو داره بره کشور بهتر باید بره اونجا ! اما اگر مقایسه بین تحصیل در ایران و ایتالیاست خوب من ایتالیا رو پیشنهاد میکنم . دلیلش هم فقط درسی نیست . کلا تجربه زندگی متفاوت و دیدن فرهنگ های مختلفه ! چیزی که به نظر من از خود درس مهمتر نباشه کم اهمیت تر نیست

[behnamhg]

با سلام
قبل اینکه کاربر

akhilous

پست بزارند با من مشورت گردند و من هم گفتم که هیچ مشکلی نداره و میتونید پست و نظر هاتون را تو این تاپیک مطرح کنید.
هر کسی میتونه نطر و دیدگاهش را بر اساس چهار چوب قوانین فروم مطرح کنه و هیچ مشکلی نداره و این هم تنها نظر شخصی هر کس هست.

هر کسی هر تصمیمی میگیره خودش میدونه که چی از زندگی میخواد.
هیچ جای دنیا مدینه فاضله یا آرمان شهر نیست پس نمیشه گفت فلان جا پرفکت هست هر جا عیبی داره و ایرادی در کنارش مزیتی حالا این به هر کس بستگی داره که چجوری این ها رو ببینه.

ایتالیا هم مشکلات خودش را داره و همچنین مزیت هایی داره من به شخصا هیچ وقت از نظر دانشگاهی ایتالیا رو با ایران حتی با تاپ ترین دانشگاه هاش مقایسه نمیکنم چون قابل مقایشه نیست.
اگه کسی میتونه بره کشور بهتر که چه خوب اگر که نه ایتالیا گذینه مناسبی هست.
اون برنامه درسی که توی ایتالیا هست تو هیچ دانشگاهی تو ایران نداره.
مشکلی که تو ایتالیا هست مشکل زبان هست چون همه زبان انگلیسی زبان دومشون هست و کسی نیتیو نیست.(ولی ما هم نیتیو نیستیم)

برای کارشناسی و ارشد ایتالیا میتونه یه پل خوبی باشه برای دکترا ولی برای دکترا فکر خوبی نیست که ایتالیا را انتخاب کرد.
هر کسی بر اساس تلاش خودش نتیجه میگیره و پیش میره هر کسی هر چی را واقعا بخواد میرسه حالا فرقی نمیکنه تو چه کشوری باشه.

کاربر

sss666

به نقطه خیلی خوبی اشاره کرد همینی که یه کشور میاد و برات یه پولی را برای تحصیل در نظر میگیره این خیلی حرف داره کسی که توانایی مالی نداره و نمیتونه بره جایی یا درس بخونه این کشور بهش کمک میکنه تا درس رو بخونه و یکی از بزرگترین مزیت های ممکنه.

به هر حال هدف از گفتن این حرفها این هست که ما باید یاد بگیریم به نظر همدیگه احترام بزاریم و هر کسی کاملا خود مختار هست که هر تصمیمی که میخواهد را بگیرد اگه کسی با خوندن دو تا پست قراره تصمیمش عوض بشه همین بهتره که عوض بشه.

موفق باشید.

[akhilous]

با تشکر از بهنام عزیز که بی چشم داشتی همیشه ماها رو راهنمایی کرد و به سایر دوستان و خود من هم به شخصه قبل رفتن کمک های ارزنده ای کرد...
دوست عزیزم sss666 هم دیدگاهش قابل درک هست، به هر حال ایشون نمونه یک فرد راضی و موفق در ایتالیا در رشته های مربوط به پزشکی و داروسازی هست و خوبه برای دوستانی که توی این رشته ها هستن حتما با ایشون مشورت کنن...

من سعی میکنم به نوبه خودم به این بحث پایان بدم تا شک و شبهه ای اگر ایجاد شده برطرف بشه.

در مورد اینکه دانشگاه های شریف و تهران و ... گفتم بهتره، خب دلایلم اینه که کسی که این دانشگاها درس میخونه توی شرکت های تهران و همینطور هییت علمی دانشگاه های ایران تقریبا راحت پذیرفته میشه، اما کسانی که فرضا معماری با نبود شرایط کار میخونن توی خارج باید توی کارهایی خارج از رشته شون مشغول بشن، خب هدف از درس خوندن چیه؟ اگر کار کردن توسط اون درس هست، توجیهی نداره بیاید عمرتون رو توی کشور خارجی تلف کنید تا نهایتا توی بار یا کافه پیشخدمت بشین،( البته من به خانوما شاید بتونم حق بدم که این کارو کنن چون مثلا بخوان توی ایران با شرایطی که داره بخوان وارد بازار کار آزاد بشن خیلی چیزای مزخرفی رو باید تحمل کنن، پس همون کار معمولی توی خارج با آزادی ها و دغدغه کمتری که داره شاید براشون توجیه پذیره) اما برای آقایون خب اگر قراره توی خارج کارگری کنید، خب چرا توی کشور خودتون نکنید؟ خصوصا که کار آزاد برای آقایون توی ایران درآمد خیلی خوبی داره!
از طرفی اگر عشق رشته یا درستون هم هستین، بی تعارف باید ایران دانش خودتون رو بالا ببرید اول توی ایران بعد بروید خارج، چه از لحاظ زبان انگلیسی و چه اسکیل های مختلف اون رشته تون، در نظر بگیرید من توی بچه های کلاسم ایتالی ، تمیزترین کار ماکت سازی رو داشتم، دلیلش هم این بود که استاد خیلی خوب و باسوادی و سختگیری در ترم اول کارشناسی در ایران داشتیم که 90% بچه ها رو این مهارت ها رو یاد داد... و همینطور استاد طراحی با آثار جهانی داشتم در لیسانسم که دست ماها رو واقعا قوی کرد توی طراحی! از طرفی تا دلتون بخواد هم استاد درب داغون هم داشتم ایران! ولی حداقل اگر خودتون اهلش باشین میتونین با اساتید عالی همه چی رو یاد بگیرید توی ایران توی کلاس های خصوصی، اما توی کشورای خارجی هم شهریه کلاس ها خیلی بالاست و هم استاد خوب اونطور که فکر میکنین نیست، پس جای ساخت پایه قوی همین ایران هست که هم وقت دارین و هم امکاناتشو، بچه های کانادا به اتفاق نوشتن توی تاپیکشون کلاسای زبان توی ایران در حد جادوگری بوده وقتی اومدن کانادا دیدن چقدر اوضاع کلاس زباناشون خرابه.
از طرفی توی ایتالیا توی کمپس ما وقتی تعداد 70 نفر یا 100 نفر دانشجو رو میچپونن توی یک پاویلیون، معذرت میخوام گوسفند که نیستیم و بعد یک استاد و چنتا اسیست یا چنتا تیوتر بعضا عقده ای که بعضیاشون بنا به عقبه زیبای ما ایرانی ها و رفتارهای قبلی دانشجویان گذشته ایرانی عزیز! بای دیفالت باهاتون لج هستن فقطم به خاطر ملیتتون! خب مسلمه که رسیدگی بهتون نمیشه! چیزی بهتون آموزش داده نمیشه، اونم به فرضی که تازه اون استاد چیزی در چنته داشته باشه! اما توی ایران حداقل خاطرجمعی تعداد کمه، اگر استاد بلد باشه میتونی ازش چیزی بکنی.
مورد دیگه اینه که خیلی دقت کنین که از کجا و چه شرایطی دارین خارج میشین و به کجا و به چه شرایطی دارین وارد میشین، خب اگر توی ایران حتی برای تحصیل معمولی دچار مشکل هستین یعنی حتی مایحتاج اولیه تون به هر حال با سختی به دستتون میرسه، قطعا ایتالیا برین! چون داره بورسیه به این خوبی بهتون میده!!! واقعا هم دمش گرم! اما اگر فرضا غذا و جای گرم و نرم و ماشینتون و دور دورتون و تفریح تون توی ایران براهه، خب واقعا حالتون گرفته میشه برین خونه های 100 ساله و سرد ایتالیایی با امکانات کم و بدون ماشین و دور از خانواده و غذای بد و ... و خب قطعا این روی بازدهی درسی تون اثر میذاره! هر کسی میدونه این معادله رو! اما همه این مشکلاتم باز توجیهی داره بقول شاعر "در ره عشق خار مغیلان گر آید به پای غم مخور" حالا اگر عشقی نباشه چی؟ نه آشی نه کشکی؟ -مثل رشته معماری- میبینین نه شرایط محیطی قابل قبول هست، نه استادا، نه بچه ها، نه شهر، نه امکانات دانشگاه و بدتر از همه نه آینده اون رشته ت! یعنی بعد 3 سال ارشد یک مدرک میدن دستت و تازه تو با افسردگی اصلی ت روبرو میشی، میبینی برگشتی به خونه اولت، پس نمیشه توجیه کرد الکی وقتت رو تلف کنی، من سنم اونقدری نبود که بخوام 3 سالشو هم توی ایتالیا هدر بدم!
مورد بعدی اینه که توی تاپیک کانادا خوندم دوستی نوشته بود "غبطه میخورم به دوستام که ویزا نگرفتن و نیومدن و من کارم درست شد و الان داغون شدم اینجا" واقعا قلب آدم تیر میکشه! با هزار جور تلاش و داستان و ... میرسن یک جایی بعدم میبینن وااای عجب نقش بر آبی ست این سرزمین! از اون طرفم ایرانی های عزیز آدمای صریحی نیستن، عکسای خوشگل میگیرن توی فیسبوک شون میذارن ولی هیچ وقت از بدبختی ها و خورد شدن هاشون نمیگن، نمیگن توی حسرت یک قرمه سبزی وطنی، برای یک به آغوش کشیدن مادری، و حتی دود و بوی شهرشون دارن گزیه میکنن!! بقول اون رهبر اسکیموها که چنتا ار افراد قبیله شو برده بودن شهر تا با اصطلاح متمدن شون کنن، گفت: شاید فکر کنی اینها خوشحالن و توی عکس میخندن، اما دقت کن من یک اسکیمو هستم و میگم لبهاشون میخنده ولی چشمهاشون نه.
من قبل رفتنم به هیشکی نگفتم میرم، ولی اکثرتون به عمه و خالی و دایی و فامیل با غرور و افتخار گفتین میرین، حالام نمیتونین برگردین، میدونین چرا؟ چون عین این دوستمون که به من گفت، ایرانی های عزیز هم میگن به شما لابد درسا سخت بوده که برگشتی! باورتون میشه یکی از همکلاسیای دختر خودم با حسرت بهم گفت خوش بحالت که میتونی برگردی اما من برم آبرومو میبرن فامیل....! و چنتا از دوستای خودم گفتن برنگرد ایران بعدا میفهمی اشتباه کردی، اما بعد چند ماه که باهاشون حرف زدم گفتن خوب کردی رفتی، الان خیلی اوضاع بدتره... پس توصیه میکنم بهتون تو ساز و سرنا نکنین رفتنون رو ...برید خارج اگر مساعد بود شرایط بعد یکسال خبرشو بدین.
مورد بعدی اینکه فکر نکنین خارج همه چی عالیه! همه چی عالی! دقیق! نه بابا! اونجام بی برنامگی و خر تو خر ! خصوصا ایتالی! باز کشورای دیگه بهترن، دوستی اتریش رو ول کرده بود و اومده بود ایتالی بخاطر همین بورسیه که میگید... تمام مدت خودش رو لعنت میداد بایت این تصمیمش... میدونم همه تو این شرایط بودیم، حالمون از ایران بهم میخورده بنا به دلایل زیادی، اما بهتون بگم خارج هم کم مشکل نداره، آره امنیت داری خیلی بیشتر از ایران، اما مگه چند سال پیش دختر ایرانیه رو خارجیای هم خونه ش نکشتن و ننداختن توی همین رودخونه ونیز توی چمدون؟ مگه پارسال توی دستشویی رستوران مک دونالد آلمان، چنتا آلمانی مشغول تجاوز نبودن به یک دختر که یک دختر دیگه فکر کنم ترک بود اومده برای دفاع و کمک، که زدن کشتنش! دوست عزیز خودم که ایران میشناختمش و سن پایین از یک دانشگاه مطرح ایران رفت ایتالی، اما همون پسر ایتالیایی ها اغفالش کردن و الان بعد چند سال واقعا داااغون بود به معنای کلمه افسرده! (خب ایرانم کم ازین موارد نیست، خیلی بیشتر ازین چیزی هست که فکر کنین، هر روز دارن حاشیه شهر جسد جمع میکنن و میبرن پزشکی قانونی) ولی در نظر بگیرید توی کشور دیگه هیچ تکیه گاه یا حامی ندارین و از طرفی چون خونه و ماشین خودتون رو ندارین خیلی بیشتر در معرض جامعه هستین و اگر توی ایران قبلا با مردم کاری نداشتین الان خیلی باهاشون کار دارین...باید درک خوبی از جامعه بیرون و تهدیدهاش داشته باشین! جهت اطلاعات بیشتر خودتون توصیه میکنم با همون نگهبان دم در سفارت یک گپ گرمی داشته باشین راجب دیده ها و شنیده هاش.
خلاصه حرفم این بود که فکر نکنین خارج همه چی تاپ! همه چی 100! ایران اگر لی لی به لالات بوده تا حالا مترو سوار نشدی و همیشه ماشینت زیر پات بوده، اونجا بری باید زندگی س گ ی رو تجریه کنی! واسه این دارم میگم اگر قشر خیلی مرفه جامعه هستی که اصلا نرو! اگر قشر متوسط هم هستی جای خوب با امکانات خوب برو! یاد اون دو تا دوست مرفه میفتم که از پولداری تصمیم گرفتن برن امریکا... فکر میکردن چه خبره...بعد همون روزای اول توی بزرگراه تیراندازی شده بود جلوشون...بعد چند روز برگشتن، میگفتن ما توی عمرمون تیراندازی ندیده بودیم توی ایران، بابا بیخیال خارج! هرچند بگم من جایی بزرگ شدم توی ایران که درگیری مسلحانه و ناامنی توش چیز عادیه و همسایه خودمون رو رگبار بستن...، من ازین چیزا ترسی ندارم، توی پنبه هم بزرگ نشدم، اما واقعا تصمیم بگیرین جایی برین که توجیهی برای آینده تون داشته باشه، البته اگر پول فراوان هم دارین، هر جا برین آسایش دارین و یحتمل راضی، همه جای دنیا آسمان مال شماست، مثلا در نظر بگیرین همون ایتالی ماشین بخرین، زندگی تون ازین رو به اون رو میشه، یک ماشین! نه چیز بیشتر...

امیدوارم این حرفا شک و شبهه ای اگر پیش آمده بود رو براتون برطرف کنه، دیگه علاقه ای به ادامه این بحث از جانب خودم ندارم، ان شاا... دوستان دیگه بیان و از تجربه های شیرین و تلخشون بگن براتون تا ما هم مثل چینی ها و هندی ها کامیونیتی های قوی داشته باشیم.
درود و پاینده باشید.

[azerrila]

دوست عزیز شما از دو جنبه در مورد این مساله صحبت کردید، یکی از شرایط زندگی و سختی های ممکنه و یکی هم در مورد کیفیت تحصیل توی ایران و ایتالیا. در مورد شرایط زندگی بله از خیلی جهات ممکنه زندگی در اونجا مشکلات زیادی داشته باشه و ایران بهتر باشه و البته برای کسی هم که دنبال فقط علم یا تحصیل باشه این مشکلات همون خار مغیلانی هست باهاش کنار میاد.

در مورد کیفیت تحصیل اگر بخواهیم نظر بدیم باید به معتبرین و مستندرین اطلاعات موجود تا جای ممکن تکیه کنیم برای انتخاب، شما فرمودین که خیلی از سایت های رنکینگ صادق نیستند و ممکنه بصورت سیاسی و با جهت گیری اطلاعات رو ارائه بدن. مساله اینه که ممکنه بشه یک سایت رنکینگ رو زیر سوال برد اما وقتی تعداد زیادی سایت اطلاعاتی ارائه میدن که باهام همخونی داره و کاملا هم هر کدوم منابعشون و روش ارزیابیشون رو اعلام میکنند نمیشه گفت همشون سیاسی هستند. یه رنکینگ مثلا آمریکایی هست، یه رنکینگ اروپایی و یه رنکینگ هم مثل شانگهای آسیایی اما اطلاعات همه نزدیک هم هست چه در مورد ایران چه ایتالیا.

برای اطلاعات، جدای از اینکه ما با فارغ التحصیلان این دانشگاه ها و رشته ها ارتباط بر قرار کنیم، بنظرتون اطلاعات معتبر تری از این سایت های رنکینگ موجود هست؟

مورد دیگه هم خیلی از دانشگاه های اروپایی یا امریکایی دروس رو بصورت بروز تری درس میدهند و آزمایشگاه ها و امکانات یا بودجه بیشتری برای کار های عملی دارند تا ایران. حالا کسی که ایران هست توی رشته یه فنی چرا باید ایران درس بخونه وقتی وضعیت آزمایشگاه ها و بودجه های تحقیقاتی خوب نیست اصلا نسبت به جاهای دیگه. ضمن اینکه ارتباط با صنعت بهتری وجود داره توی این کشور ها و دانشگاه ها هم ارتباط قوی تری بینشون وجود داره تو اروپا مثلا

خیلی ها هم ممکن هست هدف اصلیشون دکترا باشه و بخوان ارشد رو اروپا بخونن و بعد برای دکترا برای آمریکا یا جاهای دیگه اقدام کنند و قاعدتا جدای از تلاش خودشون، خوندن ارشد توی دانشگاه های بهتر زیر نظر اساتید بهتر از دانشگاه های ایران انتخاب های بهتری جلوشون میزاره از نظر دانشگاه و استاد راهنما های برای دکترا

با تشکر از بهنام عزیز که بی چشم داشتی همیشه ماها رو راهنمایی کرد و به سایر دوستان و خود من هم به شخصه قبل رفتن کمک های ارزنده ای کرد...
دوست عزیزم sss666 هم دیدگاهش قابل درک هست، به هر حال ایشون نمونه یک فرد راضی و موفق در ایتالیا در رشته های مربوط به پزشکی و داروسازی هست و خوبه برای دوستانی که توی این رشته ها هستن حتما با ایشون مشورت کنن...

من سعی میکنم به نوبه خودم به این بحث پایان بدم تا شک و شبهه ای اگر ایجاد شده برطرف بشه.

در مورد اینکه دانشگاه های شریف و تهران و ... گفتم بهتره، خب دلایلم اینه که کسی که این دانشگاها درس میخونه توی شرکت های تهران و همینطور هییت علمی دانشگاه های ایران تقریبا راحت پذیرفته میشه، اما کسانی که فرضا معماری با نبود شرایط کار میخونن توی خارج باید توی کارهایی خارج از رشته شون مشغول بشن، خب هدف از درس خوندن چیه؟ اگر کار کردن توسط اون درس هست، توجیهی نداره بیاید عمرتون رو توی کشور خارجی تلف کنید تا نهایتا توی بار یا کافه پیشخدمت بشین،( البته من به خانوما شاید بتونم حق بدم که این کارو کنن چون مثلا بخوان توی ایران با شرایطی که داره بخوان وارد بازار کار آزاد بشن خیلی چیزای مزخرفی رو باید تحمل کنن، پس همون کار معمولی توی خارج با آزادی ها و دغدغه کمتری که داره شاید براشون توجیه پذیره) اما برای آقایون خب اگر قراره توی خارج کارگری کنید، خب چرا توی کشور خودتون نکنید؟ خصوصا که کار آزاد برای آقایون توی ایران درآمد خیلی خوبی داره!
از طرفی اگر عشق رشته یا درستون هم هستین، بی تعارف باید ایران دانش خودتون رو بالا ببرید اول توی ایران بعد بروید خارج، چه از لحاظ زبان انگلیسی و چه اسکیل های مختلف اون رشته تون، در نظر بگیرید من توی بچه های کلاسم ایتالی ، تمیزترین کار ماکت سازی رو داشتم، دلیلش هم این بود که استاد خیلی خوب و باسوادی و سختگیری در ترم اول کارشناسی در ایران داشتیم که 90% بچه ها رو این مهارت ها رو یاد داد... و همینطور استاد طراحی با آثار جهانی داشتم در لیسانسم که دست ماها رو واقعا قوی کرد توی طراحی! از طرفی تا دلتون بخواد هم استاد درب داغون هم داشتم ایران! ولی حداقل اگر خودتون اهلش باشین میتونین با اساتید عالی همه چی رو یاد بگیرید توی ایران توی کلاس های خصوصی، اما توی کشورای خارجی هم شهریه کلاس ها خیلی بالاست و هم استاد خوب اونطور که فکر میکنین نیست، پس جای ساخت پایه قوی همین ایران هست که هم وقت دارین و هم امکاناتشو، بچه های کانادا به اتفاق نوشتن توی تاپیکشون کلاسای زبان توی ایران در حد جادوگری بوده وقتی اومدن کانادا دیدن چقدر اوضاع کلاس زباناشون خرابه.
از طرفی توی ایتالیا توی کمپس ما وقتی تعداد 70 نفر یا 100 نفر دانشجو رو میچپونن توی یک پاویلیون، معذرت میخوام گوسفند که نیستیم و بعد یک استاد و چنتا اسیست یا چنتا تیوتر بعضا عقده ای که بعضیاشون بنا به عقبه زیبای ما ایرانی ها و رفتارهای قبلی دانشجویان گذشته ایرانی عزیز! بای دیفالت باهاتون لج هستن فقطم به خاطر ملیتتون! خب مسلمه که رسیدگی بهتون نمیشه! چیزی بهتون آموزش داده نمیشه، اونم به فرضی که تازه اون استاد چیزی در چنته داشته باشه! اما توی ایران حداقل خاطرجمعی تعداد کمه، اگر استاد بلد باشه میتونی ازش چیزی بکنی.
مورد دیگه اینه که خیلی دقت کنین که از کجا و چه شرایطی دارین خارج میشین و به کجا و به چه شرایطی دارین وارد میشین، خب اگر توی ایران حتی برای تحصیل معمولی دچار مشکل هستین یعنی حتی مایحتاج اولیه تون به هر حال با سختی به دستتون میرسه، قطعا ایتالیا برین! چون داره بورسیه به این خوبی بهتون میده!!! واقعا هم دمش گرم! اما اگر فرضا غذا و جای گرم و نرم و ماشینتون و دور دورتون و تفریح تون توی ایران براهه، خب واقعا حالتون گرفته میشه برین خونه های 100 ساله و سرد ایتالیایی با امکانات کم و بدون ماشین و دور از خانواده و غذای بد و ... و خب قطعا این روی بازدهی درسی تون اثر میذاره! هر کسی میدونه این معادله رو! اما همه این مشکلاتم باز توجیهی داره بقول شاعر "در ره عشق خار مغیلان گر آید به پای غم مخور" حالا اگر عشقی نباشه چی؟ نه آشی نه کشکی؟ -مثل رشته معماری- میبینین نه شرایط محیطی قابل قبول هست، نه استادا، نه بچه ها، نه شهر، نه امکانات دانشگاه و بدتر از همه نه آینده اون رشته ت! یعنی بعد 3 سال ارشد یک مدرک میدن دستت و تازه تو با افسردگی اصلی ت روبرو میشی، میبینی برگشتی به خونه اولت، پس نمیشه توجیه کرد الکی وقتت رو تلف کنی، من سنم اونقدری نبود که بخوام 3 سالشو هم توی ایتالیا هدر بدم!
مورد بعدی اینه که توی تاپیک کانادا خوندم دوستی نوشته بود "غبطه میخورم به دوستام که ویزا نگرفتن و نیومدن و من کارم درست شد و الان داغون شدم اینجا" واقعا قلب آدم تیر میکشه! با هزار جور تلاش و داستان و ... میرسن یک جایی بعدم میبینن وااای عجب نقش بر آبی ست این سرزمین! از اون طرفم ایرانی های عزیز آدمای صریحی نیستن، عکسای خوشگل میگیرن توی فیسبوک شون میذارن ولی هیچ وقت از بدبختی ها و خورد شدن هاشون نمیگن، نمیگن توی حسرت یک قرمه سبزی وطنی، برای یک به آغوش کشیدن مادری، و حتی دود و بوی شهرشون دارن گزیه میکنن!! بقول اون رهبر اسکیموها که چنتا ار افراد قبیله شو برده بودن شهر تا با اصطلاح متمدن شون کنن، گفت: شاید فکر کنی اینها خوشحالن و توی عکس میخندن، اما دقت کن من یک اسکیمو هستم و میگم لبهاشون میخنده ولی چشمهاشون نه.
من قبل رفتنم به هیشکی نگفتم میرم، ولی اکثرتون به عمه و خالی و دایی و فامیل با غرور و افتخار گفتین میرین، حالام نمیتونین برگردین، میدونین چرا؟ چون عین این دوستمون که به من گفت، ایرانی های عزیز هم میگن به شما لابد درسا سخت بوده که برگشتی! باورتون میشه یکی از همکلاسیای دختر خودم با حسرت بهم گفت خوش بحالت که میتونی برگردی اما من برم آبرومو میبرن فامیل....! و چنتا از دوستای خودم گفتن برنگرد ایران بعدا میفهمی اشتباه کردی، اما بعد چند ماه که باهاشون حرف زدم گفتن خوب کردی رفتی، الان خیلی اوضاع بدتره... پس توصیه میکنم بهتون تو ساز و سرنا نکنین رفتنون رو ...برید خارج اگر مساعد بود شرایط بعد یکسال خبرشو بدین.
مورد بعدی اینکه فکر نکنین خارج همه چی عالیه! همه چی عالی! دقیق! نه بابا! اونجام بی برنامگی و خر تو خر ! خصوصا ایتالی! باز کشورای دیگه بهترن، دوستی اتریش رو ول کرده بود و اومده بود ایتالی بخاطر همین بورسیه که میگید... تمام مدت خودش رو لعنت میداد بایت این تصمیمش... میدونم همه تو این شرایط بودیم، حالمون از ایران بهم میخورده بنا به دلایل زیادی، اما بهتون بگم خارج هم کم مشکل نداره، آره امنیت داری خیلی بیشتر از ایران، اما مگه چند سال پیش دختر ایرانیه رو خارجیای هم خونه ش نکشتن و ننداختن توی همین رودخونه ونیز توی چمدون؟ مگه پارسال توی دستشویی رستوران مک دونالد آلمان، چنتا آلمانی مشغول تجاوز نبودن به یک دختر که یک دختر دیگه فکر کنم ترک بود اومده برای دفاع و کمک، که زدن کشتنش! دوست عزیز خودم که ایران میشناختمش و سن پایین از یک دانشگاه مطرح ایران رفت ایتالی، اما همون پسر ایتالیایی ها اغفالش کردن و الان بعد چند سال واقعا داااغون بود به معنای کلمه افسرده! (خب ایرانم کم ازین موارد نیست، خیلی بیشتر ازین چیزی هست که فکر کنین، هر روز دارن حاشیه شهر جسد جمع میکنن و میبرن پزشکی قانونی) ولی در نظر بگیرید توی کشور دیگه هیچ تکیه گاه یا حامی ندارین و از طرفی چون خونه و ماشین خودتون رو ندارین خیلی بیشتر در معرض جامعه هستین و اگر توی ایران قبلا با مردم کاری نداشتین الان خیلی باهاشون کار دارین...باید درک خوبی از جامعه بیرون و تهدیدهاش داشته باشین! جهت اطلاعات بیشتر خودتون توصیه میکنم با همون نگهبان دم در سفارت یک گپ گرمی داشته باشین راجب دیده ها و شنیده هاش.
خلاصه حرفم این بود که فکر نکنین خارج همه چی تاپ! همه چی 100! ایران اگر لی لی به لالات بوده تا حالا مترو سوار نشدی و همیشه ماشینت زیر پات بوده، اونجا بری باید زندگی س گ ی رو تجریه کنی! واسه این دارم میگم اگر قشر خیلی مرفه جامعه هستی که اصلا نرو! اگر قشر متوسط هم هستی جای خوب با امکانات خوب برو! یاد اون دو تا دوست مرفه میفتم که از پولداری تصمیم گرفتن برن امریکا... فکر میکردن چه خبره...بعد همون روزای اول توی بزرگراه تیراندازی شده بود جلوشون...بعد چند روز برگشتن، میگفتن ما توی عمرمون تیراندازی ندیده بودیم توی ایران، بابا بیخیال خارج! هرچند بگم من جایی بزرگ شدم توی ایران که درگیری مسلحانه و ناامنی توش چیز عادیه و همسایه خودمون رو رگبار بستن...، من ازین چیزا ترسی ندارم، توی پنبه هم بزرگ نشدم، اما واقعا تصمیم بگیرین جایی برین که توجیهی برای آینده تون داشته باشه، البته اگر پول فراوان هم دارین، هر جا برین آسایش دارین و یحتمل راضی، همه جای دنیا آسمان مال شماست، مثلا در نظر بگیرین همون ایتالی ماشین بخرین، زندگی تون ازین رو به اون رو میشه، یک ماشین! نه چیز بیشتر...

امیدوارم این حرفا شک و شبهه ای اگر پیش آمده بود رو براتون برطرف کنه، دیگه علاقه ای به ادامه این بحث از جانب خودم ندارم، ان شاا... دوستان دیگه بیان و از تجربه های شیرین و تلخشون بگن براتون تا ما هم مثل چینی ها و هندی ها کامیونیتی های قوی داشته باشیم.
درود و پاینده باشید.

[akhilous]

دوست عزیز شما از دو جنبه در مورد این مساله صحبت کردید، یکی از شرایط زندگی و سختی های ممکنه و یکی هم در مورد کیفیت تحصیل توی ایران و ایتالیا. در مورد شرایط زندگی بله از خیلی جهات ممکنه زندگی در اونجا مشکلات زیادی داشته باشه و ایران بهتر باشه و البته برای کسی هم که دنبال فقط علم یا تحصیل باشه این مشکلات همون خار مغیلانی هست باهاش کنار میاد.

در مورد کیفیت تحصیل اگر بخواهیم نظر بدیم باید به معتبرین و مستندرین اطلاعات موجود تا جای ممکن تکیه کنیم برای انتخاب، شما فرمودین که خیلی از سایت های رنکینگ صادق نیستند و ممکنه بصورت سیاسی و با جهت گیری اطلاعات رو ارائه بدن. مساله اینه که ممکنه بشه یک سایت رنکینگ رو زیر سوال برد اما وقتی تعداد زیادی سایت اطلاعاتی ارائه میدن که باهام همخونی داره و کاملا هم هر کدوم منابعشون و روش ارزیابیشون رو اعلام میکنند نمیشه گفت همشون سیاسی هستند. یه رنکینگ مثلا آمریکایی هست، یه رنکینگ اروپایی و یه رنکینگ هم مثل شانگهای آسیایی اما اطلاعات همه نزدیک هم هست چه در مورد ایران چه ایتالیا.

برای اطلاعات، جدای از اینکه ما با فارغ التحصیلان این دانشگاه ها و رشته ها ارتباط بر قرار کنیم، بنظرتون اطلاعات معتبر تری از این سایت های رنکینگ موجود هست؟

مورد دیگه هم خیلی از دانشگاه های اروپایی یا امریکایی دروس رو بصورت بروز تری درس میدهند و آزمایشگاه ها و امکانات یا بودجه بیشتری برای کار های عملی دارند تا ایران. حالا کسی که ایران هست توی رشته یه فنی چرا باید ایران درس بخونه وقتی وضعیت آزمایشگاه ها و بودجه های تحقیقاتی خوب نیست اصلا نسبت به جاهای دیگه. ضمن اینکه ارتباط با صنعت بهتری وجود داره توی این کشور ها و دانشگاه ها هم ارتباط قوی تری بینشون وجود داره تو اروپا مثلا

خیلی ها هم ممکن هست هدف اصلیشون دکترا باشه و بخوان ارشد رو اروپا بخونن و بعد برای دکترا برای آمریکا یا جاهای دیگه اقدام کنند و قاعدتا جدای از تلاش خودشون، خوندن ارشد توی دانشگاه های بهتر زیر نظر اساتید بهتر از دانشگاه های ایران انتخاب های بهتری جلوشون میزاره از نظر دانشگاه و استاد راهنما های برای دکترا

برای رنکینگ، بله اطلاعات معتبرتری هست، توی رنکینگ ها به رنکینگ های موردی ارتباط با صنعت، پژوهش های اساتیدتون، مشاغل فارغ التحصیلان، نمودارهای سالانه کشوری و دانشگاهی بر اساس تعداد مقالات ... هم میتونید توجه کنید، اما من باشم بیشتر با دانشجوها و فارغ التحصیل ها و وضعیت اساتید توجه میکنم.

در مورد رشته های فنی و پزشکی، اگر توجیه مناسب پیدا کردید ( همون امکانات و حمایت اساتید و شغل یابی و ...) کاملا حق با شماست، من گفتم راجب رشته های دیگه خیلی نمیدونم حتی راجب کمپس های دیگه هم معماری رو محتاطانه نظر میدم چون باز بخشی از اساتیدشون و شیوه کارشون رو از نزدیک دیدم، اما رشته دیگه فقط میتونم دورادور شهودی نظر بدم که شایدم کاملا غلط باشه! اما اگر اینطور که میگید هست، حتما گزینه خوبیه! چون به هر حال اینترنشیب، طرح های اراسموس توی انواع کشورها و کلی دوره مختلف که پلیمی ارائه میده ... چیزایی هست که هیچ وقت ایران نمیتونین داشته باشین! اما نظرات مختلفه، بعضیا میگن 16 سالگی آدم بیاد خارج خیلی بهتره، بعضیا میگن قبل لیسانس، بعضیا میگن بعد لیسانس و ... اما من باشم میگم برای دکتراتون برین کشور بهتر ارزششو داره که برای مستر فرضا برین ایتالی و بعد جای دیگه نتونین برین و مجبور شین دکترا رو هم همونجا بخونین! متاسفانه سقف توقعات بعد ارشدتون ممکنه به این حد برسه، خصوصا رشته معماری همین پلیمی فقط سالانه با 5 کمپس تخمین میزنم 1000 تا دانشجوی ارشد رو فارغ التحصیل کنه! خب دانشگاهای دیگه ایتالیا و اروپا رو در نظر بگیرین، به نظرتون چقدر شانس آدم میتونه باشه که پوزیشن دکترا بگیره بعدش؟! اونم در شرایطیکه متد ارشد معماری اصلا مقاله و ریسرچ محور نبود به اون معنا که توی دانشگاهای زیر رنک 100 هست...! یا حتی همین ایران که رنک خیلی بالا داره من دیدم خیلی بچه ها رو اجبار میکنن مقاله بدن ارشد، میدونم به خاطر نفع خود اساتید هست، اما خب نهایتا شمام ضرر نکردین.
واسه همین بین مقایسه ارشد رفتن به ایتالی، ویا دکترا رفتن از ایران به کشور دیگه... من نظر شخصیم این هست ارشد ایران باشین و دکترا رو برین کشور بهتر، به هر حال توی ایران راحت تر نمره زبان و جی ار ای تون رو فکر میکنم بهبود بدین تا اونجا، مگر اینکه باز برگردین یک دوره ایران بعد ارشدتون(بازم میگم این نظر شخصیه، بسته به رشته داره به دانشکده و دانشگاه و مهمتر از همه خود فرد، ببینین در بالا دوستمون اشاره کرد ارشد بیاین ایتالی بهتره! پس سعی کنید از مجموع حرفای همه نتیجه مناسب خودتون رو بگیرید)
کلا نظر دادن برای زندگی دیگران کمی سخته، اگر جهت دار نوشتم یا امر کردم، اشتباه بوده، هدف آگاهی بیشترتون هست و اینکه با چشم باز برید، مثلا من خودم برگردم به سال قبل، صبر میکنم، همون کشوری که میخواستم رو میرفتم،باز اگر مجبور بودم کمپس لیوناردو میرفتم ولی تحت هیچ شرایطی پیاچنزا نمیرفتم، و البته که الان هم حتی شرایط برگشت دارم و یا حتی سال دیگه ولی خب میدونید دیگه من تصمیمم رو با 3 ماه اخر فکر راجبش و 7 ماه تجربه حضوری همونجا گرفتم و ان شاا... هیچ وقت پشیمون هم نشم.
به هر حال هدف همین بود که شما اطلاعاتتون رو بیشتر کرده باشین، چیزی که راجب ایتالیا برخلاف کشورهای دیگه توی این فروم خیلی کم نوشته بودن! حداقلش اینه که الان خیلی ها میدونن پیاچنزا یک شهره با فاصله یک ساعته از میلان! نه مثل اون ترم بالاییم که تازه توی چنتراله میلان بعد فرودگاه فهمیده بود کمپس پیاچنزا میلان نیست و یعنی شهر دیگه! اونم چه شهری...

[dino]

سلام دوست گرامی، در مورد رنکینگ این دانشگاه ازت سوال داشتم.
توس سایت QS رنکینگ این دانشگاه رو توی معماری 15 و توی هنر 10 زده و از طرفی توی رشته های مهندسی 24 یا توی مکانیک 18. توی منابع دیگه ی رنکینگ هم رتبه این دانشگاه زیر 100 هست. چرا باید رتبه ی این دانشگاه خوب باشه با توجه به معیار این سایت ها اما با توجه به اطلاعات شما این دانشکاه از دانشگاه های مطرح ایران ضعیف تر هست یا در کل ارزش رفتن رو نداره. بالاخره این سایت ها هم معیار هایی برای سنجش خودشون در نظر گرفتند

رنکینگ یه عدده دوست من دانشگاه خوب هم یه تصوره. منظور از دانشگاه خوب چیه ؟
مهم اینه تو هر رشته و کاری که انجام میدین تاپ و متخصص بشین

شاد باشین