آینده بعد از تحصیل در دانشگاه های ایتالیا

[akhilous]

سلام به دوستان گل و دانشمندان آینده
من با خودم عهد کرده بودم دیگه اپلای ابرود تو این زمینه سکوت کنم، اما یکی از دوستان امروز بهم خبر داد که باعث سردرگمی و تردید شدی بین بچه ها و در کنارش اگر خیلی ها ازت متشکر هستن ولی خیلی ها ناراحتن چون همه امیدشون ایتالیا بوده...
من یک مقدمه برای همه تون مینویسم و بعد به سوالات و مشکلاتتون میپردازم.

چرا درس؟ آیا رفتن به دنبال علم آیا کار درستی ست؟
این سوال خیلی سوال خوبیه، اگر شما دوران لیسانستون رو هم درست درس نخوندین و یعنی دل به درس تون ندادین احتمالش خیلی زیاده که همین مشکل رو برای ارشد هم داشته باشین!
شاید مشکل از "رشته" تون باشه! بقول دوستمون اگر میخواستید ایران یمونید ایا باز هم درس رو انتخاب میکردید؟ اگر بله، چه رشته ای؟! شرایط توی خارج از ایران هم همینه، فکر نکنیم خبریه اونجا.
دوم به قول یکی از دوستان اول سنگاتون رو وا بکنید و ببینید چی از زندگی میخواید؟ اگر رفاه و پول میخواید، دانشگاه گزینه مطلوبی نیست، همین امروز برین بازاری بشید خیلی خوب هم به اون چیزی که میخواید میرسید، من توی یه گروه تو اون بحبوحه گفتم به دوستان رتبه تک رقمی کنکور میشناسم که از آلمان برگشت و الان حجره فرش فروشی داره تو بازار تهران، دلایل برگشتش هم کنار نیومدن با شرایط و آدمای اونجا بود که خب از مواد کشیدن توی خوابگاه گرفته تا فعالیت های دیگه که از نظر خیلی ها مردود هست...

غربت؟ آیا میشه کنار اومد؟
غربی ها مثل ما شرقی ها خانواده یا دوستان براشون مهم نیست و در درجه اول هر کی به فکر خودشه، پس اونجا بی اعتنایی زیاد میبینید، آدمای گرمی نیستن خصوصا اروپایی ها، با خودشون هم همینطورن، کمتر مادری اونجا خودشو فدای فرزنداش میکنه، واسه همینه که میبینید بچه ها با دوست پسر مادرشون یا دوست دختر پدرشون و ... در یک خونه زندگی میکنن و شاید از حال مادر یا پدر واقعی شون خبری نداشته باشن، به هر حال هر فرهنگی سیستم خودشو داره، آماده باشین که عاطفه رو بذارید کنار و به جاش منطق رو جایگزین کنین، اونجا دوستی مرامی و... خیلی کم بین بچه ها هست.اما ایا این بده؟ نه لزوما بستگی به خودت داره کدومو ترجیح میدی.

شرایط درس؟
خب یکی از مهمترین نقص هایی که سیستم دانشگاهای ایتالیا و آلمان داره اینه که دانشجو باید پنج روز هفته از ساعت 8-9 صبح بره تا 3 یا 6 بعد از ظهر، اون دو روز باقیمونده هفته هم باید به تکالیف گروهی یا تمیز کردن خونه و ... برسید، بقول آقا رضا-بادکنکی کورس محور هست و این همه توان دانشجو رو میگیره، خب این یعنی چی؟ این یعنی اینکه دیگه وقتی برای فیلم دیدن و کتاب خوندن و تحقیق یا مقاله بطور شخصی نمیمونه و این یعنی شما وارد سیستمی میشین که شما رو ایزوله میکنه، حتی وقت نمیکنین زبان بخونین یا کلاس ایتالیایی تون رو برید همه بچه ها بعد یک ماه ول میکنن کلاس زباناشون رو.
ما ایرانی ها تنبلیم : ) ناراحت نشین هستیم، توی امریکا بقول دوستان بچه از دبیرستان و تابستون هاش میره سر کار، بعد از 18 سالگی هم جدا شاید بشه از خانواده ش و یکسره کار کنه، خیلی از خانواده ها حتی هزینه کالج فرزندشون رو ندارن و یا وام میگیرن یا اون فرد چند سال کار میکنه تا مثلا 21 سالگی بتونه وارد کالج شه با سرمایه ای که بدست آورده! خب این برای ما سخت هست که آقای دکتر یا مهندس بره توی آلمان بعد گرفتن مدرکش کار پیدا نکنه و بره انبار دار شه یا دانشجوی سابق شریف تو امریکا پمپ بنزین کار کنه! ما همه ش تحصیل رایگان استفاده کردیم تو ایران، برامون سخته همه اینا (قدر دانشگاهای کشورمون رو بدونیم)

چرا درصد شکست بچه هایی که میرن ایتالیا خیلی بیشتر از کسایی هست که میرن آلمان یا سوئد یا امریکا؟!
عمده ترین دلیلش سیستم دانشگاه های ایتالیا هست که کورس-محور هست و به بچه ها وقت آزاد نمیدن که بتونن خلاقیت یا اختراع یا مقاله ای بدن.
دلیل بعدی اساتید هست که خب بوق هستن! دغدغه علمی ندارن؛ فرهنگ ایتالیا خوش گذرونی هست که گاها حتی امریکایی ها ایتالیایی ها رو مسخره میکنن که شما فقط دنبال مسائل دیگر هستین و همه ش فکرتون همونه، خب این حقیقته، استادایی بودن توی پلی تکنیک میلان که اینکاره بودن، شما تصور کنین استاد یا دانشجویی که همه فکر و ذکرش این چیزا باشه خب معلومه نتیجه مطلوب علمی نمیگیره، متاسفانه ازون ورم ایرانی ها از جو بسته میاین و گرسنه و خیلی هاشون درگیر این چیزا میشن....

خود بچه ها!
بله دوستانی که دانشگاه آزاد درس خوندن رو آلمان ویزا نمیده، بچه های شریف و تهران هم میرن ترجیحا امریکا یا گاها دانشگاهای تاپ آلمان یا سوییس، خب کیا میمونن؟ بچه های غیرانتفایی و آزاد و ...(من نیومدم دسته بندی کنم ها، ارشد برق شریف میشناسم که دانشگاه آزاد لیسانس خونده بود! لزومی نداره هر کی آزاد بوده یا غیرانتفایی دانشجوی خوبی هم نبوده باشه) که متاسفانه اکثریتشون خیلی دنبال درس نیستن و هدفشون از خارج مهاجرت یا سفر و ... هست، من یک نکته بگم همکلاسی خیلی مهمه خیلی بیشتر از استاد حتی، بیشتر چیزایی که آدم یاد میگیره از جو حاکم توی گروه کلاسشه، نه استادا، توی ایران بچه های ارشد دانشگاههای تاپ واقعا گروه های قوی علمی دارن که من اصلا ندیدم نمونه شو تو ایتالیا!
حالا یک چیز دیگه هم مزید بر علت هست، کسی که برای ارشد میاد خارج هنوز بازم سردرگمه یعنی شاید لیسانسش رو هم دوست نداشته ، ولی اونی که برای دکتراش میاد، خب لیسانس و ارشد رو خونده ایران، بقولی ماست هاشو کیسه کرده قبلا؛ پس آدمی هست که خیلی قوی تر و مصمم تر از دانشجوی لیسانس معمول هست.
من بطور جدی خواهش میکنم از دوستانی که شریف یا تهران درس خوندن یا دانشجوهای خیلی خوبی هستن که هیچ دغدغه ای جز درس ندارن، دور ایتالیا رو خط بکشن، به خاطر خودتون میگم.

جو کشور ایتالیا
ایتالیا بیشترین درصد مهاجرت جوون هاشو داره توی اروپا که کشورشون رو ترک میکنن، خود همکلاسی هامون میگفتن آخه شما چرا میاید اینجا؟ ما خودمون همه سعیمون اینه که فرار کنیم ازینجا! خب شما خودتون فکر کنین کسی از عاشقی وطن خودشو ترک نمیکنه، اوضاع کار خوب نیست اصلا! مافیا هم هست ایتالیا از رده بالاهاش که باعث شده این کشور راکد بمونه.
http://www.irna.ir/fa/News/82259418/

پس رنکینگ چی میگه، تو چی میگی ؟!
آقا ما هی میگیم این رنکینگ رو بیخیال شین، کسی گوشش بدهکار نیست، در نظر بگیرید یک مدرسه خصوصی معماری یا مهندسی گاها تو انگلیس چنان فارغ التحصیلایی میده که هیچ کدوم بیکار نمیمونن و فوق العاده هستن! حالا شما بیا برو هی رنکینگ ببین!
خب تنبل هستین دیگه من این معیار های رنکینگ سایت کیو.اس رو براتون مینویسم تا بفهمین رنکینگ کلک بزرگی ست!
http://www.topuniversities.com/qs-wo...gs/methodology

1.خوشنامی اون دانشگاه مورد نظر از نظر سایر دانشگاه های شرکت کننده توی رنکینگ : 40% نمره دهی!
خب وقتی خارجی ها میخوان بهم نمره بدن معلومه جهت دار عمل میکنن و سیاسی عمل میکنن حتی لابی میزنن تا بقیه بشون نمره خوبی بدن، این وسط معلومه کسی نمیاد به شریف و تهران نمره خوب بده، اونم 40 درصد نمره! چون هدفشون درو کردن این همه نابغه ایرانیه

2. خوشنامی اون دانشگاه بین استخدام کننده ها و شرکت ها: 10% نمره دهی
خب معلومه شرکت های خارجی به دانشگاه های کشور خودشون نمره بهتری میدن!

3. نسبت تعداد دانشجویانی که مشغول بکار شدن به تعدای که اینرول کردن تو دانشگاه: 20% نمره دهی
این ازون کلک رشتی هاست که دانشگاها توی نموداراشون بکار میبرن، حرف منم نیست توی همین فروم دیدم بچه ها توضیح داده بودن مفصل، اگر شما مثلا ادامه تحصیل بدی بعدش، اون رو شغل حساب میکنن، اگر شما پروفایل دانشگاه تو آپدیت نکنی که هنوز بیکارم، اونا نتیجه میگیرن که شما کار پیدا کردی! و چند تا چیز دیگه که یادم نیست! برای همین میگم با فارغ التحصیل ها حرف بزنین حتی با دانشجوهای سال اول که کله شون گرمه هم مشورت نکنین چون هنوز جوگیرن : D

4. سایتیشن ریسرچ مقالات 20%
خب این یک رقم رو من یکم کوتاه میام بعضی رشته ها توی ایتالیا خوبن نسبت به ایران، اما دلیل داشتن مقاله زیاد مثلا توی معماری سیستم خوبشون نیست! دلیل تعداد دانشجوهای بالاست!!! 1000 تا 1500 نفر برای ارشد معماری هر ساله پلی تکنیک میلان! آقا مجید زحمت کشیده بودن و این لینک رو دادن تا تعداد دانشجو ها رو ببینید و بهتر تصمیم بگیرید:
http://cm.careerservice.polimi.it/en...--architecture
خب کجای دنیا این همه دانشجو اینرول میشن اون جایی که آقا امین- که کاربر خوب این فروم هست و به همه کمک میکنه و تشکر میکنم ازش همینجا- میگه توی شاخه من چند تا کله گنده رو که بررسی کردم اومدن ایتالیا یک دوره ای، باید بگم نتیجه گیری شما روش علمی نیست! شما نمیتونین این موفقیت اون ها رو معلول این علت بدونین که اون ها چون ایتالیا بودن حتما به ایننجا رسیدن...! خب منم میگم اون 90% ی که هیچی نشدن چی؟ منم بیام بگم چون اون ها ایتالیا بودن هیچی نشدن؟ ایتالیا رفتن باعث بدبختیه؟ نه اصلا لزوما اینطور نیست که اینقدر سطحی نتیجه بگیریم، جوری که من فهمیدم شما هنوز دانشجوی اونجا نشدین، خواهش میکنم از همه تون بعد 6 ماه برگردین ابن فروم و نظر واقعی تون رو بگید، چرا همه اینجا قبل رفتن با ما بحث میکنن و بعدش غیبشون میزنه، نظرات شما بعد تجربه اونجا بیشتر به درد بچه ها میخوره تا الان! وقتی آقا رضا-بادکنکی یک جایی توی فروم نوشتن که " رفتن برای دکترا به ایتالیا خودکشی هست" بفهمید چرا میگه "خودکشی" چون وضعیت ریسرچ شون خرابه اقا خرااااااب!

5. نسبت استادای خارجی: 5% نمره دهی و دانشجوهای خارجی: 5% نمره دهی
خب اگر فردا ایران هم مرزها شو باز کنه تا دوستان جهان سومی و چهارمی بیان دانشجوی دانشگاهامون شن، این نمره میره بالا، نمیره؟ : (

[akhilous]

با سلام خدمت همه دوستان

این تاپیک رو ایجاد کردم تا با استفاده از هم فکری هم و نظر صاحب نظران چشم انداز دقیق تر و برنامه ریزی شده تری نسبت به تحصیل و آینده تحصیلی بعد از گذراندن یک دوره دو ساله Master داشته باشیم.
شاید به صورت پراکنده توی فروم چند جا این مسئله مطرح شده باشه ولی هدف من انسجام این موضوع و یک نتیجه گیری نسبتا مطلوب هست.
علت هم اینه که با خیلی ها صحبت کردم که بعد از تحصیلشون در ایتالیا، برگشتن به ایران رو به ماندن و یا ادامه تحصیل دادن ترجیح دادن، ولی من خودم به شخصه نمیتونم به حرف چند نفر استناد کنم چون ممکنه دلایل مختلفی داشته باشه این قضیه (از جمله میزان توانایی، هدف، میزان مصمم بودن برای رسیدن به هدف، و یا هر دلیل دیگه ای) و برای همین میخوام این موضوع جامع تر بررسی بشه تا قابل استناد تر باشه.

سوالاتی که در ابتدا برای خود من به وجود اومده (طی چند وقت اخیر و صحبت و تبادل نطر با چند تا از دوستان چه در ایران و چه در ایتالیا) و امیدوارم توسط سایر دوستان تعمیم داده بشه:

1- چقدر بعد از گذراندن یک دوره تحصیلی در ایتالیا امکان و احتمال ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر در سایر کشورها و دانشگاه های برتر وجود داره؟
2- چقدر احتمال موفقیت دانشجو در عرصه بازار کار (چه در ایتالیا و چه در سایر کشور ها) وجود داره؟
3- برای یک دانشجوی مثلا "پلی تکنیک میلان" چقدر فرصت تحقیقاتی وجود داره که دانشجو بتونه زیر نظر یک استاد خوب کار کنه و توانایی هاش رو در زمینه های تحقیقاتی رشته اش ارتقاء بده؟
4- فرصت ها و تهدید های موجود در این راه که ممکنه منجر به تاثیر گذاری در نتیجه مطلوب بشه چه چیزهایی هست؟

و در حالت کلی هدف اینه که بررسی کنیم که آیا با توجه به هزینه ای که داریم میکنیم و سختی که داریم متحمل میشیم آیا امکان و احتمالش هست بعد از دو سال به نتیجه مطلوب برسیم؟

پ.ن 1: نتیجه مطلوب در اینجا یعنی رشد، پیشرفت و کسب تجربه مطلوب، متناسب با هزینه و وقت و زحمتی که صرف شده، که برای ادامه تحصیل و یا کار حرفه ای مفید باشه.

پ.ن 2: در اینجا لطفا فرض شود که دانشجو انگیزه و پشتکار لازم را دارد، حال آنکه خود من هم قبول دارم که ممکنه تحت تاثیر شرایط خاص و اتفاقات خاصی که ممکنه رخ بده این کارایی و پشتکار کاهش پیدا کنه و منجر به شکست دانشجو بشه. ولی با مطرح و بررسی شدن فرصت ها و تهدید های این مسیر امیدوارم به کمینه ترین حالت خودش برسه.

نکته: لطفا اگر دوستی در حال حاضر دانشجوی ایتالیا نیست و یا تجربه حضور آکادمیک در ایتالیا رو نداره و خواست نظری بده حتما مستند باشه و نظر خودش رو ضمن ارائه در یک پست واحد ساپورت کنه.

پیشاپیش از همه دوستانی که تجربیات ارزشمندشون رو پیرامون این موضوع به اشتراک میزارن سپاسگذارم.

جواب سوالات:
کاربر csw عزیز،
مقطع ارشد ایتالیا 2.5 ساله هست حداقل! فکر دو ساله بودن ارشد رو از سرتون بیرون کنید.
کاربران دیگر، مسترهای یک ساله رو که جای دیگه بچه ها پرسیده بودن، وزارت علوم براتون تطبیق نمیزنه با ارشد! باید واحدها حدنساب باشه! آگاه باشید.

1. امکان تحصیل در دانشگاه های خوب و کشورهای خوب به معدل، نمرات زبان و جی ار ای، مقاله، اختراع مربوطه هست، اون دانشگاها زرنگ شدن بعد سال ها میدونن مدرک پلیمی براشون نون و آب نمیشه! اگر در ایران اون چهار مورد رو بهتر میتونید بالا ببرید، فرقی نداره همین ایران بمونید و رزومه تون رو قوی کنید.
2. معماری بقول آقا رضا زیر 5% اگر تازه زبان بدونین کار هست، اوضاع معماری و رشته های هنری خرابه، باقی رشته ها رو میدونم ایتالیا گزینه جالبی نیست در کل بابت همه اون مشکلاتی که گفتم...
3. ریسرچ رشته با رشته فرق داره، معماری افتضاح، رشته های دیگه هم سیستم ارشدشون اینه که به تحقیق تمایل ندارن، عجیبه براشون دانشجو ارشد بخواد مقاله بده! به جای پرسیدن این سوال،اساتید رشته تون رو چک کنید بیین مقاله دارن؟ آخرین مقاله شون کی بوده...در کل اوضاع شون خرابه : |
4. فرصت کار برای رشته های فنی هست، دوره های خوبی داره پلیمی، حتی همون معماری پلیمی هم بعضی بچه های فارغ التحصیل آلمان کار پیدا کردن،
تهدیدها: وارد روابط عاطفی غیرعقلانی شدن با خارجی ها یا بعضا ایرانی ها، رفتن به خوشکذرونی با جمع های عیاش و غافل شدن از اهدافتون چون جو اونجا همینه و دانشجو یا استاد جدی توی ایتالیا کم میبینید برخلاف آلمان،
5. بعد از خوندن مقطع ارشد و دکترا توی ایتالیا، تازه برای پست دکترا میتونید چشم انداز خوبی داشته باشید و برید آلمان و کانادا و ... منتهی این شرایط فعلی هست، من تضمین نمیکنم با این رویه ای که هی داره تحصیلات میره بالاتر و بالاتر بازم شرایط همین باشه، شاید بعدا پوزیشن پست دکترا هم به سختی پیدا بشه...! اما اینکه حالا میارزه 5 سال ایتالیا باشید و بعد برید جای دیگه به خودتون بستگی داره، به لحاظ علمی کم توقع باشید و خوش گذرون، ایتالیا بهترین جاست! خیلی از دوستان راضی هستن، بی انصافی هست که بگیم ایتالیا سیاه! حتی کسانی هستن که امریکا روبیخیال میشن و میان ایتالیا برای زندگی بابت مردم خون گرمش ( که البته اونم شانسه، به پست من آدمای بیشعوری خوردن، کلاس کناری مون خوب بودن ایتالیایی ها) و آب هوای خوب شهرای جنوبی ترش.

پینوشت 1: فقط دوستانی که ایتالیا هستن و یا بودن بیان نظرات من رو نقد کنن، نه وقت بحث دارم و نه حوصله ش رو، اینا رو هم نوشتم چون یکی از دوستان گله مند شده بود، دیگه نمیدونم چی رو باید بنویسم بیش ازین نمیشه شفاف کرد، اگر نظر مخالف دارید محترمانه بنده رو نقد کنید به هر حال من نظر مثبتی ندارم که به این نتیجه رسیدم که برگشتم، توقع نداشته باشید بیام بگم خوب بود چون اگر بود میموندم خب! قطعا کسانی که موندن نظر مثبتی دارن که به این نتیجه رسیدن که موندن! یکی از بهترین پیشنهادهای من اینه که اگر میتونید کشور بهتری برید، نمیتونید ایران درس بخونید، اونم نمیتونین برین ایتالیا بببنین و بعدش تصمیم بگیرین که برگردین یا نه، یعنی محک تجربه دیگه آخرین و بهترین گزینه برای کسانی که هنوز مردد هستن.

پینوشت2: برای دوستانی که هنوز سواله، بله من هنوز راضی هستم که برگشتم و هر روز که بیدار میشم خدا رو شکر میکنم که تصمیم صحیحی گرفتم، یکی از مهمترین مشکلات ماها این بود که همه چی داشتیم ولی زندگی کردن رو بهمون یاد نداده بودن! یعنی اینکه این همه امکانات ورزشی و کوه و اسکی و کلاس و استاد خوب و دوستان خوب و ... بود اما ما پای اینترنت و اخبار همه ش غصه میخوردیم که فکر میکردیم ایران بده و مدینه فاضله ای اون ور دنیا هست، هیچ وقت فکر نکردیم شاید عینک مون رو باید عوض کنیم و از چیزایی که دور و برمون هست نهایت استفاده رو کنیم و برای شادی نباید لزوما محیط رو عوض کرد، بلکه خیلی وقت ها شیوه زندگی مون رو.

[reza_badkonaki]

نتیجه مطلوب ؟ واقعا بسنگی داره هدفتون چیه
قبلا هم گفتم . اگر دید مهاجرتی دارید اگر فکر میکنید قراره برید ایتالیا پولدار شید اگر فکر میکنید قراره به سطح بالای رفاهی برسید همین الان بیخیال بشید !
باید ببینید چی میخواید ! اگر هدفتون اون موارد بالاست و تو ایران یه موقعیت خوب شعلی دارید بچسبید بهش ! مطمئن باشید تو ایتالیا قرار نیست موقعیت بهتری پیدا کنید
اما اگر تو ایران برنامه خاصی ندارید و میخواید برید یه ارشدی تو ایران بخونید خوب به ایتالیا به دید تجربه و تفریخ نگاه کنید ! ما جوونیم باید از زندگیمون لذت ببریم ! چند روز دیگه چشمو وا میکنید میبینید 35 رو رد کردید ! برید درستون رو بخونید با ادمای جدید اشنا بشید جاهای جدید ببینید و بعدشم اگر موقعیت جور شد میمونید اگرم نه برمیگردید ! منطورم اینه که دید مهاجرتی نداشته باشید

راستی در مورد این رنگینک ها : این اعداد بیشتر شبیه شوخیه !

[csw]

جواب سوالات:
کاربر csw عزیز،
مقطع ارشد ایتالیا 2.5 ساله هست حداقل! فکر دو ساله بودن ارشد رو از سرتون بیرون کنید.
کاربران دیگر، مسترهای یک ساله رو که جای دیگه بچه ها پرسیده بودن، وزارت علوم براتون تطبیق نمیزنه با ارشد! باید واحدها حدنساب باشه! آگاه باشید.

1. امکان تحصیل در دانشگاه های خوب و کشورهای خوب به معدل، نمرات زبان و جی ار ای، مقاله، اختراع مربوطه هست، اون دانشگاها زرنگ شدن بعد سال ها میدونن مدرک پلیمی براشون نون و آب نمیشه! اگر در ایران اون چهار مورد رو بهتر میتونید بالا ببرید، فرقی نداره همین ایران بمونید و رزومه تون رو قوی کنید.
2. معماری بقول آقا رضا زیر 5% اگر تازه زبان بدونین کار هست، اوضاع معماری و رشته های هنری خرابه، باقی رشته ها رو میدونم ایتالیا گزینه جالبی نیست در کل بابت همه اون مشکلاتی که گفتم...
3. ریسرچ رشته با رشته فرق داره، معماری افتضاح، رشته های دیگه هم سیستم ارشدشون اینه که به تحقیق تمایل ندارن، عجیبه براشون دانشجو ارشد بخواد مقاله بده! به جای پرسیدن این سوال،اساتید رشته تون رو چک کنید بیین مقاله دارن؟ آخرین مقاله شون کی بوده...در کل اوضاع شون خرابه : |
4. فرصت کار برای رشته های فنی هست، دوره های خوبی داره پلیمی، حتی همون معماری پلیمی هم بعضی بچه های فارغ التحصیل آلمان کار پیدا کردن،
تهدیدها: وارد روابط عاطفی غیرعقلانی شدن با خارجی ها یا بعضا ایرانی ها، رفتن به خوشکذرونی با جمع های عیاش و غافل شدن از اهدافتون چون جو اونجا همینه و دانشجو یا استاد جدی توی ایتالیا کم میبینید برخلاف آلمان،
5. بعد از خوندن مقطع ارشد و دکترا توی ایتالیا، تازه برای پست دکترا میتونید چشم انداز خوبی داشته باشید و برید آلمان و کانادا و ... منتهی این شرایط فعلی هست، من تضمین نمیکنم با این رویه ای که هی داره تحصیلات میره بالاتر و بالاتر بازم شرایط همین باشه، شاید بعدا پوزیشن پست دکترا هم به سختی پیدا بشه...! اما اینکه حالا میارزه 5 سال ایتالیا باشید و بعد برید جای دیگه به خودتون بستگی داره، به لحاظ علمی کم توقع باشید و خوش گذرون، ایتالیا بهترین جاست! خیلی از دوستان راضی هستن، بی انصافی هست که بگیم ایتالیا سیاه! حتی کسانی هستن که امریکا روبیخیال میشن و میان ایتالیا برای زندگی بابت مردم خون گرمش ( که البته اونم شانسه، به پست من آدمای بیشعوری خوردن، کلاس کناری مون خوب بودن ایتالیایی ها) و آب هوای خوب شهرای جنوبی ترش.

پینوشت 1: فقط دوستانی که ایتالیا هستن و یا بودن بیان نظرات من رو نقد کنن، نه وقت بحث دارم و نه حوصله ش رو، اینا رو هم نوشتم چون یکی از دوستان گله مند شده بود، دیگه نمیدونم چی رو باید بنویسم بیش ازین نمیشه شفاف کرد، اگر نظر مخالف دارید محترمانه بنده رو نقد کنید به هر حال من نظر مثبتی ندارم که به این نتیجه رسیدم که برگشتم، توقع نداشته باشید بیام بگم خوب بود چون اگر بود میموندم خب! قطعا کسانی که موندن نظر مثبتی دارن که به این نتیجه رسیدن که موندن! یکی از بهترین پیشنهادهای من اینه که اگر میتونید کشور بهتری برید، نمیتونید ایران درس بخونید، اونم نمیتونین برین ایتالیا بببنین و بعدش تصمیم بگیرین که برگردین یا نه، یعنی محک تجربه دیگه آخرین و بهترین گزینه برای کسانی که هنوز مردد هستن.

پینوشت2: برای دوستانی که هنوز سواله، بله من هنوز راضی هستم که برگشتم و هر روز که بیدار میشم خدا رو شکر میکنم که تصمیم صحیحی گرفتم، یکی از مهمترین مشکلات ماها این بود که همه چی داشتیم ولی زندگی کردن رو بهمون یاد نداده بودن! یعنی اینکه این همه امکانات ورزشی و کوه و اسکی و کلاس و استاد خوب و دوستان خوب و ... بود اما ما پای اینترنت و اخبار همه ش غصه میخوردیم که فکر میکردیم ایران بده و مدینه فاضله ای اون ور دنیا هست، هیچ وقت فکر نکردیم شاید عینک مون رو باید عوض کنیم و از چیزایی که دور و برمون هست نهایت استفاده رو کنیم و برای شادی نباید لزوما محیط رو عوض کرد، بلکه خیلی وقت ها شیوه زندگی مون رو.

ممنون کاربر عزیز akhilous، بابت توضیح مفصلتون.
توضیحات شما خیلی کافی و مناسب بود.

یک سوال فقط، همین که میگید ارشد خداقل 2.5 سال. دلیلش جیه دقیقا که همش دوستانی که اونجا بودن این رو متذکر میشن که ارشد در 2 سال تموم نمیشه.
آیا ایراد از سیستم و اساتید اونجاست؟ یا اینکه بچه ها میزنن به در بیخیالی و درس نمیخونن؟ یا شرایط اونقدر سخته که نمیشه درس خوند اصن!!

ضمنا من خودم به شخصه به عنوان کسی که برای ارشد پلی تکنیک میلان اپلای کردم و الان چراغم زرده و منتظر نتایج هستم این بحث رو راه انداختم. و مطمئنن نظرات افرادی مثل شما روی احتمال رفتن و یا نرفتنم تاثیر زیادی داره. اون مخاطبین خاصی که یکم بیشتر به فکر آیندشون هستن به نتیجه مورد نظرشون حتما خواهند رسید در اثنای این بحث.

[csw]

نتیجه مطلوب ؟ واقعا بسنگی داره هدفتون چیه
قبلا هم گفتم . اگر دید مهاجرتی دارید اگر فکر میکنید قراره برید ایتالیا پولدار شید اگر فکر میکنید قراره به سطح بالای رفاهی برسید همین الان بیخیال بشید !
باید ببینید چی میخواید ! اگر هدفتون اون موارد بالاست و تو ایران یه موقعیت خوب شعلی دارید بچسبید بهش ! مطمئن باشید تو ایتالیا قرار نیست موقعیت بهتری پیدا کنید
اما اگر تو ایران برنامه خاصی ندارید و میخواید برید یه ارشدی تو ایران بخونید خوب به ایتالیا به دید تجربه و تفریخ نگاه کنید ! ما جوونیم باید از زندگیمون لذت ببریم ! چند روز دیگه چشمو وا میکنید میبینید 35 رو رد کردید ! برید درستون رو بخونید با ادمای جدید اشنا بشید جاهای جدید ببینید و بعدشم اگر موقعیت جور شد میمونید اگرم نه برمیگردید ! منطورم اینه که دید مهاجرتی نداشته باشید

راستی در مورد این رنگینک ها : این اعداد بیشتر شبیه شوخیه !

ممنونم آقا رضا بابت راهنماییتون

فرض بفرمایید در اینجا هدف یک دانشجو که انگیزه و توان کافی هم داره. ارتقای مهارت و دانش، کار کردن در زمینه های تحقیقاتی (منتشر کردن حداقل یک مقاله مرتبط)، و به صورت کلا تقویت رزومه هست. که بعدش منجر به ادامه تحصیل در یک کشور دیگه و یک دانشگاه بهتر بشه.

به طور خلاصه سوالم اینه که آیا امکانش هست که به دانشگاه های ایتالیا به چشم یک سکوی پرتاب نگاه کرد؟ (برای مثال یک دانشگاهی مثل پلی تکنیک میلان و یک رشته ای مثل Computer Science)

[behnamhg]

با سلام

به علت موجود بودن تاپیک آینده تحصیل بعد از ایتالیا و ایجاد تاپیک جدید این دو موضوع ادغام شد تا نتیجه بهتری داشته باشد.

موفق باشید
مدیریت اپلای ابرود

[AMin_AM]

سلام مجدد.
واقعا از دوستاني كه اونجا بودند و يا هستند و اومدن نظر دادند ممنونم.
ما فقط اينجا ميتونيم نظر داشته باشيم و دور نمايي كه گاها با واقعيت خيلي فاصله داره.اما شما كل شرايط اونجا رو تجربه كرديد و خب شنيدن كي بود مانند ديدن.
من كه از ظهر نت رو چك كردم و نظرات akhilous عزيز رو خوندم كلا رفتم تو ديوار و خيلي زياد حالم گرفته شد.چي فكر ميكرديم و چي شد.البته من اصلا به آينده شغلي تو ايتاليا فكر نكردم هيچوقت اما لااقل درباره دانشگاه كلي فكرهاي خوب برا خودم كرده بودم.اصلا الان مردد شدم و ميخوام شروع كنم تو اين تايمي كه دارم براي امسال به استارت اپلاي برا جاهاي ديگه.
حالا كه بعد از چندسال همه ي شرايط براي رفتن جور شد بازخورد اينجوري دارم ميبينم كه مطمئنا رو آيندم تاثير خواهد گذاشت.اگر دانشگاش سطح مورد قبولي نداشته باشه دليلي براي رفتن نخواهم داشت.با اين وضع كه مدركش رو هم هيچ دانشگاه بزرگ و يا جوامع علمي قبول ندارن تو همين ايران بمونم كه بهتره.
به قول دوستان هم هركيو هيچ جا راه نميدن داره ميره ايتاليا.البته قصد جسارت ندارم ولي در عمل داريم ميبينيم كه با مينيمم رزومه،پذيرش ميدن دانشگاهاش كه اين هم يقيناً نقطه ضعف بزرگي در كيفيت كلاسهاش به حساب مياد.
نميدونم چيكار كنم. باز هم سر در گمي

[ellna]

وای دوست عزیز akhilous بادکنک آرزوهام را ترکوندید !!!
من اصلا به ایتالیا فکر نمیکردم، برام اون اوایل تصمیمم برای اپلای مثل یه جای بی خود و مسخره بود، توی این مدت یک ساله که تصمیم گرفتم هی توقعاتم کم کمتر شد تا رسیدم به آخر خط، اینم که شما نابودش کردید.
من را بگید که نشستم چه پورتفلیویی تهیه کردم، کارای بجه هاشون را میدیم هی به خودم میگفتم چرا کاراشون انقدر ضعیفه هااا ولی خودم را راضی میکردم میگفتم نه این دانشجو تنبلاش هستند.
البته من همیشه میگفتم میرم ایتالیا و بعد از یکسال موندن که رزومم قوی شد اپلای میکنم برای آمریکا یا کانادا که اونم شما میگید انقدر سر آدم را شلوغ میکنند که وقت نمیکنه کار دیگه ای کنه، هنوز که پذیرش نگرفتم ولی با این صحبتهای شما شاید حتی اگه پذیرش هم بگیرم و شرایطم جور شد نرفتم و سال بعد برای جاهای دیگه اقدام کنم.
فکر کنم همه دوستان در حالت بهت زده باشند. مثل این

ممنون میشم از دوستانی که نظرشون مخالف با دوستمون هست پست بگذارند.

[reza_badkonaki]

ممنونم آقا رضا بابت راهنماییتون

فرض بفرمایید در اینجا هدف یک دانشجو که انگیزه و توان کافی هم داره. ارتقای مهارت و دانش، کار کردن در زمینه های تحقیقاتی (منتشر کردن حداقل یک مقاله مرتبط)، و به صورت کلا تقویت رزومه هست. که بعدش منجر به ادامه تحصیل در یک کشور دیگه و یک دانشگاه بهتر بشه.

به طور خلاصه سوالم اینه که آیا امکانش هست که به دانشگاه های ایتالیا به چشم یک سکوی پرتاب نگاه کرد؟ (برای مثال یک دانشگاهی مثل پلی تکنیک میلان و یک رشته ای مثل Computer Science)

چرا که نه ! میتونه سکوی پرتاب باشه اگر شما بخوای
همه جای دنیا میتونه سکوی پرتاب باشه ! وقتی شما برای یه مقطع بالاتر اپلای میکنی جی ار ای و تافل و معدل و مقاله تاثیر اصلی رو داره و بعد دانشگاه تحصیلتون !
شما اگر میخوای واسه پی اچ دی بری امریکا و موندی فوق رو ایران بخونی یا ایتالیا من میگم ایتالیا ! به دلایل مختلف !
واقعا فرد به فرد فرق میکنه این قضیه ! نمیشه یه نسخه پچید !

[majjiid]

ای سبد هاتان پر خواب، سیب آوردم، سیب سرخ خورشید.


دیدم توی این سرمای موذی، افسرده ازین پست ها زیر پتو هاتون خودتون را قایم کردین گفتم من بیدار بمونم این پست را بگذارم.


دوستانی که دارید امسال اقدام میکنید و توی این پیج پستتون را دیدم. شما اصلا هدفتون را میدونید؟ تحقیقاتتون را به اندازه ای که باید انجام دادید یا نه؟ برا حرف بقیه دارید میرید اونور درس میخونید که الان بخاطر حرف یک نفر انقدر یکمرتبه خودتون را میبازید؟ میخوام بگم برا زندگیتون هدفی تعریف کردید؟ شما پست های قبل این کاربر عزیز را خوتدید؟ واقعا با احترام باید بگم فقط کافی هست 2بار بخونید تا ببینید واقعا چقدر بعضی از صحبت ها بچه گونه و غیر نطقی هست. ایشون از میلان انصراف زده و اومده. من حال ایشون را درک میکنم چون من خودمم به این دلیل ناپیوسته هستم. من هم روزانه سراسری میخوندم و معادل فوق دیپلم گرفتم و انصراف زدم. و دقیقا هم این صحبت ها را میکردم. ولی از همون دانشگاه خیلی از دوستان من لیسانسشون را گرفتن و الان تو دانشگاههایی مثل مونیخ ، میلان ، بریتیش کلمبیا و شیکاگو دارن دوره دکترا را به اتمام میرسونن. اگه دانشگاه بد بوده برای اونا هم باید بد میبوده. هرچند کاستی هایی داشت اما اونا ایستادن و از نکات مثبتش استفاده کردن و به همون جاهایی که گفتم رسیدن.

دوست عزیز امین جان شما تو همون پست قبلیت نگفتی من رزومه خیلی آدم های موفق تو رشتم را بررسی کردم که همشون یه دوره ایی را تو ایتالیا گذروندن، پس چرا یک مرتبه کلا برگت برگشت! در ضمن امین جان اگه بچه ها میبینی خیلی ها میرن ایتالیا این بخاطر این نیست که اونجا خر بندونه(اصفهانیا این اصطلاح را استفاده میکنن یعنی هرکی سرش را انداخت پایین رفت، قبولش کنن) بخاطر هزینه ها که پایین هست بچه ها کشش دارن برن، بخاطر بضاعت مالیشون که کم هست.

رنکینگ دانشگاهارو یک سایت جیره خور ایتالیاست 2تا سایت جیره خور ایتالیاست به قول ایشون، دیگه همه سایتای دنیا دست به سینه واینسادن برا دانشگاهها ایتالیا که رنکینگ دروغی اعلام کنن. این کاربر تو پست های قبلیش گفته برا اینکه پول وارد کشور بشه. آخه کشوری که تازه یه پولی هم داره به ما میده اونوقت دنبال پول ماست. من اونجا نبودم ولی برای تمام پست های قبل و الان ایشون جوابای منطقی دارم ولی نه وقتش را دارم و همینکه تایپ کردن به فارسی خستم میکنه. خوب بود توی یه شهر بودیم و یک جا جمع میشدیم و حضوری تبادل نظر میکردیم.

در موردچرا درس؟ آیا رفتن به دنبال علم آیا کار درستی ست؟ اینا که دیگه خودتون میدونین میخواید معماری بخونید یا میخواید حاجی بشید، حجره بزنید و فرش فروش بشید.
در مورد غربت؟ آیا میشه کنار اومد؟ ما که جزو خونواده اونا نیستیم که بخوایم اعتنایی ازشون ببینیم. در مورد دوستان هم من شخصا دیگه حالم ازین به قول ایشون مرام گذاشتن و برداشتن به هم میخوره. بس هست دیگه هرچی یه عمر باین فرهنگهای جهان سومی گند زدیم به زندگیمون رفت.
در مورد شرایط درس؟ اصلا اینا نمیشه به یه کشور خاص تعمیم داد که همه دانشگاهاش کورس محورن مثلا من تو رشته خودم بولونیا فقط 12 واحد تحقیقاتی داشت میلان 20 واحد و تورین 30 واحد. در مورد قدر دانشگاهها ی ایران که هزینش صفر هست، فکر کنم خیلی سالهای طولانی این کاربر عزیز ایتالیا بودن! شما بشینید دو دو تا چهرتا بکنید چقدر هزینه زندگیتون میشه تو ایتالیا، با توجه به بورس استانی که ایتالیا میده. با هزینه جا و تحصیل و خورد و خوراک برای منی که تنها دارم الان زندگی میکنم تو اصفهان ارزونتر میشه. کاری نداره یه حسابی بکنید.
در مورد چرا درصد شکست بچه هایی که میرن ایتالیا خیلی بیشتر از کسایی هست که میرن آلمان یا سوئد یا امریکا؟! یعنی چون فرهنگ ایتالیاها خوش گذرونی و خوش مشربی هست پروفسورها فقط فکر dance هستن! کی گفته آلمان دانشگاه آزادی نمیگیره پس دوست من که دانشگاه آزاد نجف آباد درس میخوند(البته ایشون هم دانشگاهی من نبودن، فقط دوست بودیم) الان تو مونیخ داره الکترونیک نوری میخونه!

در مورد جو کشور ایتالیا خوبه اول از همه چشماشون را این کاربر عزیزباز کنن و وضعیت اعتیاد و مافیارو تو کشور خودشون ببینن. ما فعلا داریم میریم اونجا درس بخونیم نمیخوایم قاچاق کوکایین کنیم که با مافیا طرف باشیم.
پس رنکینگ چی میگه، تو چی میگی ؟! 1و2 یعنی شما میگی خوشنامی چیز بدیه؟! 3 بحث کار اصلا نیست، بحث ادامه تحصیل هست در مورد اون بعد صحبت میکنم. 4 اگه کوتاه اومدین که هیچی. امین میگه یه دوره تو ایتالیا بودن. بله که موفقیت آدم به ایتالیا بودن نیست. اون چیزی که امین داره میگه نشون دهنده این هست که ایتالیا ارزشش را داشته که اون بزرگان یک دوره ای ازش کسب فیض کنن. 5 وایسید تا مرزا باز بشه!!!

جدای این بحثا که بچه گونه میاد من همیشه دل میخواسته و دنبال یه موقعیت بودم که به همه این بچه هایی که دارن برا ادامه تحصیل میرن اونور زنهار بدم که دوستان، شما فکر نکنید که خیلی از شما دارید به خواست خودتون میرید اونور. اگه توی تاریخی از ایران افرادی میرفتن (به اصطلاح اونموقع ها) فرنگ درس میخوندن، برای برگشتن و خدمت به میهن بوده. الان فرق میکنه. این خیل عظیمی که شما شاهدشین که هر ساله دارن از کشور خارج میشن شاید خودشون هم متوجه نباشن ولی از pushing factor هایی آب میخوره که بعضا با پوست و استخوان لمسشون کردیم. وگرنه یعنی همه اینایی که دارن میرن طالب علم آموزین! اگه اون pushing factor ها رو احساس نمیکنین که خوب نرین، کجا میخواید برید. من میخوام این زنهار را بهتون بدم که رفتن و مهاجرت مثل مردن میمونه باید اینا بفهمید تا بتونید ازش زنده بیرون بیایید و اونوقت هست که اون مردن میتونه براتون یه تولد دوباره باشه. بجنگید. پتانسیل هایی دارید که باید آزادشون کنید. همش فکر خط پایان نباشید. همیشه بهترین چیزارو نخواید. عرق بریزید برای عرق ریختن. زندگی کنید برای زندگی کردن. به تلاشهاتون احترام بگذارید. تلاش بالاتر از نتیجه ست و اینطور فقط میتونید از لحظه لحظه زندگیتون لذت ببرید نه اینکه فقط به خط پایان فکر کنید. همیشه بهترین چیزارو نخواید شبیه این فرهنگ جاری بین مردمانمون و این هست که دومین مردمان افسرده دنیا هستیم بعد از عراق. تورو خدا انقدر صفر و یک نباشید یه روز انقدر شوق دارید یه روز مثل سیب زمینی میمونید.


انتخاب خیلی سادست فقط برنامه داشته باشید، سبک سنگین کنید و بدونید دارید چکار میکنید. ایتالیا کلا بازار کارش تعریفی نداره برا بعضی رشته ها مثل رشته من network و بعضا رشته هایی مثل کامپیوتر و اینا کم و بیش کار هست برای شماهایی که میخواید معماری بخونید احتمالن به خاطر فارغ التحصیلای زیاد کار نیست. ولی میگم انتخاب سادست. اگه حتما براتون مهمه که سریع بعد از فوق سر کار باشید (هرچند تو آمریکاش هم دوستانی بودن که کار پیدا نکردن و مجبور به ادامه تحصیل برا دکترا شدن) و پول هم به اندازه کافی دارید، یه حداقل 150 میلیون. برید یه کشوری که هم دانشگاش خوب باشه هم وضعیت کارش. اگه نه بیاید همین ایتالیا درس بخونید بعد برا دکترا بورس بگیرید برا هر کشور و دانشگاهی که الان پولش را ندارید. جون این داستانها همش برای مستره. شماهایی که دیگه انقدر زمان گذاشتید زبان خوندید، رزومه جمع کردین و هزار کار دیگه (که دیگه اصلا حالم بهم میخوره که بخوام تکرارشون کنم) این فرصت را از خودتون نگیرید دوباره نمونید اینجا دور خودتون بچرخید. بخدا بغض خفم داشت میکرد، اینجا رفته بوده تو اداره پست اصفهان برا پست مدارکم. دختر خانمی که پشت باجه بود فوق لیسانس یه رشته تاپ مهندسی از شریف داشت. وایساد ازم راجع به این موضوع ها سوال میکرد گفتم آخه شما پشت باجه پست چیکار میکنید. گفت شما بهم بگید چکار کنم با بغض بهم گفت خودمم نمیدونم چه غلطی کردم و دارم میکنم.


به این راحتی ازین هزینه کم نگذرید(میگم برای شخص من هزینه هام اگه کمتر از اینجا نشه بیشتر نمیشه). برید تو یک دانشگاه رنکینگ بالا درس بخونید. برید توی یک جو اینترنشنال و به انگلیسی تحصیل کنید . برای 2سال زندگی تو غربت را یادبگیرید. معدلتون را بالا نگه دارید یکی الی 2تا مقاله هم بدید و بعد برید تاپ تنهای دنیا درس بخونید تو کشوری که دوست دارید. برید تو فروم آمریکا ببینید اصلا کلا چه رزومه ای میخواد برای دانشگاههای ممتاز آمریکا چیز خاصی نیست. راحت اون رزومه را تو ایتالیا جمع میکنید.


در ضمن من پست دوم این کاربر عزیز که در جواب csw (امیرجان) داده بودن را نخوندم. چون واقعا حسش دیگه نبود. در ضمن اگه در جواب پست من پستی داده بشه من جواب نمیدم. چون هم کار عبثی ست هم باز دوباره حسش نیست

زندگی فراتر ازین حرفاست و انسان با همه ضعیفیش دنیاییه، این یقین کوچک منه.