سلام
ببینید کل زندگی یه ریسک بزرگه. ماها که المپیادی بودیم همیشه میشنیدیم که اگه مدال نیارین کنکور هم که از دستتون رفته بیچاره میشین. یعنی با این مثال از کلیله و دمنه می خوام بهتون نشون بدم که اگه می خوای تغییر بزرگی تو زندگیت بدی باید پای عواقبش هم بایستی. اما اگه آدم محافظه کاری باشی عقل حکم می کنه که همه تخم مرغهات رو توی یه سبد نذاری. بعدش هم بی خیال بابا ، زبان خوندن آدم رو از کنکور نمیندازه! خوب هم هست تازه.
در مورد خوندن پزشکی در ایران و رفتن به بلاد کفر برای ادامه تحصیل: تخصص پزشکی یه چیزیه که فاند بهش نمی دن. لااقل با سواد اندکی که ماها داریم اینجوریه که تخصص پزشکی یه جور شغل محسوب می شه و مثلا تو استرالیا حقوق هم می گیرن اما واسه اینکه وارد دوره های تخصص بشی ، به عنوان پزشکی که از ایران فارغ التحصیل شده پوستت کنده می شه تا امتحاناشون رو پاس کنی و به علاوه سازگاری با شرایط برای کسی که بیست و هشت سالشه با کسی که هیجده سالشه خیلی متفاوته. در ادامه برنامه توجهتون رو به بخش دریافت ریز نمرات همین انجمن و عدد چهل میلیون تومن ناقابل هم جلب می کنم.
در مورد دیدشون نسبت به پزشک خارجی هم خدا رو شکر بد نیست زیاد فقط یه مساله ای هست: اگه رزومه ی یه کانادایی باید مثلا 80 تا امتیاز مثبت داشته باشه واسه تخصصی مثل چشم، یه ایرانی باید 200 امتیاز داشته باشه. ( امتیازها الکی هستند و فقط برای این نوشته می شن که شما یه دید کلی داشته باشی ). این می شه که بیشتر پزشکهای خارجی تخصصهایی مثل زنان و اورژانس و داخلی می گیرند که کارش زیاده و امکان sue شدن تو این تخصص ها بالاست.
علاقه مندی ها (Bookmarks)