مرسی از جوابتون و وقتی که صرف پاسخ کردید .کلا با کانادا به خاطر اب و هواش حال نمی کنم .الان خیلی از دوستام و نیروهایی که باهاشون کار می کردم کانادا هستند یا مثلا استرالیا البته من کلی فامیل مثل عمه ها عمو و البته پدر بزرگم امریکا هستند واینه که ترجیحم اینه که برم آمریکا چند سالی هم هست لاتاری شرکت می کنیم نمیشه ..یه بار هم که دعوت نامه داشتم ولی رفتیم ار منستان ویزا ندادن بریم یک سر ی به اقوام بزنیم ..به هرحال مهد IT و اینا هم آمریکاس ..کلا توی نخ اروپا و استرالیا و کانادا اینا نیستم انلی آمریکا حالا جدای این صحبتها من دوتا دوستام که که خیلی پایینتر و البته خب کم سن تر هم بودند رفتند آمریکا و همچی فرت رفتند ماکروسافت . گفتم من این جا سابقه کاری و رزومه پرو پیمونی دارم و اینجا یه روز هم بیکار نبودم و کلی پروژه بزرگ تو ...یعنی من نگران کاریابی نیستم یه جوری فقط پام برسه اونجا و ...بعد توی دنیای برنامه نویسی دانش برنامه نوسی و داشتن تجربه حرف اول رو میزنه چیزی هست که توی دانشگاه یاد نمیدن و خودت باید بری دنبالش و علاقمند باشی توی ایران هم همینه یکی میاد مصاحبه معدلش 18 هست از دانشگاه دولتی 4 تا خط کد بلد نیست بزنه یکی میاد از دانشگاه مازاد علی آباد سفلی میبینی دست به طراحیش خوبه ک خوب میزنه تیزو بزو پزوژه جمع کنه و ابزرا های رو میشناسه حالا حس درس خوندن نداره وگرنه هوشش کم از اون دانشکاه دولتی هم نیست بگذریم ..کلا یعنی من نگران اون فاکتور رنک پایین نیستم بیشتر دنبال این هستم که بشه پذیرش رو بگیری چون نه معدل درست حسابی دارم سنم هام بالاس ..منتها یه سوال هم دارم به فرص دانشگاه رنک 3 به من پذیرش داد و ..من اومدم اونجا اگه یه شرکتی من قبول کنه میشه اصلا ن انصراف بدم بیخیال درس بشم ..کلا راه دیگه ای آمریکا داره غیر از ازدواج و لاتری و سرمایه گذاری چون من 500000 دلار ندارم بکشم خودمو 300000 تا هم نمیشه
علاقه مندی ها (Bookmarks)