صفحه 1 از 3 123 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 1 تا 10 , از مجموع 30

موضوع: انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

  1. #1
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Mar 2011
    ارسال‌ها
    33

    پیش فرض انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    قبل از این در مورد این مسئله بحث شده بود که گاهی والدین از فرزنداشون می خوان مهاجرت نکنند و کنارشان در ایران بمانند. می خواستم بپرسم آیا تا به حال کسی تجربه بر عکسش را داشته است؟
    مثلن والدینی که از فرزندشون که مهاجرت کرده انتظار داشته باشند اونها رو برای زندگی به خارج از کشور بیاره؟
    راستش من موردهای زیادی رو دور و برم می بینم که جوون های خودساخته مجرد با تلاش خوشون برای تحصیل به یه کشور دیگه رفتند و اطرافیان اولین حرفی که به پدر و مادرش می زنن می گن خب شما هم کارهاتونو بکنید برید پیشش. یا اگه خود فرد این کارو نکنه می گن نگاه کن چه بچه بی عاطفه ای بوده.
    انگار بند ناف دختر و پسر ایرانی قرار نیست هیچ مدلی بریده بشه.
    مهمترین دلیل من برای مهاجرت دورشدن از این فرهنگ شرقی و داشتن یک زندگی مستقله و حالا دارم شک می کنم نکنه پدر و مادر من ( که البته خیلی برایشان احترام قائلم ) بعد از رفتن تحت تاثیر این حرفها از من بخوان بیان پیش من زندگی کنند و اگر من از نیاز به داشتن زندگی جداگانه براشون حرف بزن از دست من برنجند.
    اگر تجربه یا نظری دارید خوشحال می شوم بدانم.
    Where liberty dwells, there is my country

  2. #2

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    بله کم و بیش این توقع وجود داره . نظر شخصی ام رو در قالب یک سری نکات عرض میکنم شاید کمک کننده باشه:

    1- بیشتر از اینکه این موضوع واسشون (والدین) توقع باشه به چشم یک فرصت میبینند..فرصت مهاجرت، فرصتی که بنا به هردلیلی خودشون در گذشته انجام ندادند با فرصتی برای تنوع در محل و سبک زندگی
    پس یک راهکار اینه که این فرصت رو واسشون فراهم کرد اما نه نزدیک به محل سکونت خودمون
    نکته ای که عرض کردم شاید خیلی به کار نیاد اما دو مورد بعدی قطعا مفید تر خواهد بود:
    2- از الان به این موضوع فکر نکنیم و متمرکز روی پروسه اپلای باشیم، چرا؟ چون پروسه مهاجرت و اقامت یک پروسه زمان بر و بدون تضمین موفقیت هستش...شاید هیچ وقت واسشون این فرصت فراهم نشه حتی اگر ما هم مشتاق باشیم
    3- هیچ کس از آینده خبر نداره ...خیلی وقتها مواردی پیش میاد که: کمک میکنه موضوعی که امروز نگرانش هستیم ، فردا نباشیم
    یا
    موضوعی که امروز واسمون ناخوشایند هستش فردا عکس آن حالت پیش آید...زندگی اینجوریه
    امیدوارم مفید بوده باشه
    Professor John Nash:The most important discovery of my life it is only in the mysterious equations of love, that any logical reasons can be found


  3. #3
    Senior Member hirt-01 آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Oct 2010
    رشته و دانشگاه
    Mining engineering, Urmia University
    ارسال‌ها
    513

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط taratm نمایش پست ها
    قبل از این در مورد این مسئله بحث شده بود که گاهی والدین از فرزنداشون می خوان مهاجرت نکنند و کنارشان در ایران بمانند. می خواستم بپرسم آیا تا به حال کسی تجربه بر عکسش را داشته است؟
    مثلن والدینی که از فرزندشون که مهاجرت کرده انتظار داشته باشند اونها رو برای زندگی به خارج از کشور بیاره؟
    راستش من موردهای زیادی رو دور و برم می بینم که جوون های خودساخته مجرد با تلاش خوشون برای تحصیل به یه کشور دیگه رفتند و اطرافیان اولین حرفی که به پدر و مادرش می زنن می گن خب شما هم کارهاتونو بکنید برید پیشش. یا اگه خود فرد این کارو نکنه می گن نگاه کن چه بچه بی عاطفه ای بوده.
    انگار بند ناف دختر و پسر ایرانی قرار نیست هیچ مدلی بریده بشه.
    مهمترین دلیل من برای مهاجرت دورشدن از این فرهنگ شرقی و داشتن یک زندگی مستقله و حالا دارم شک می کنم نکنه پدر و مادر من ( که البته خیلی برایشان احترام قائلم ) بعد از رفتن تحت تاثیر این حرفها از من بخوان بیان پیش من زندگی کنند و اگر من از نیاز به داشتن زندگی جداگانه براشون حرف بزن از دست من برنجند.
    اگر تجربه یا نظری دارید خوشحال می شوم بدانم.

    موضوع خیلی جالبی هست. اول از همه امیدوارم حذف نشه
    منم مثل شما دارم phase قبل رفتن رو طی می کنم، گاهی حرفایی شبیه اونچه که شما میشنویید رو از این و ور ( نه لزوما در مورد پیشنهاد مهاجرت پدر و مادر خودم ) میشنوم.

    به حرف خوبی اشاره کردید و اون اینکه از فرهنگ شرقی خوشتون نمیاد، یه مقدار individualism در فروم له شده و منفی/با پیش داوری منفی بهش نگاه میشه و یه جورایی underrated شده. ما شرقی ها کلا پوست عاطفی نداریم ( که یه جوری بیماری روانی محسوب میشه!! ). ما شرقی ها اگر برای یکی از اعضای خانوادمون اتفاقی بیفته ما هم باید با اون شخص درد بکشیم/بسوزیم/هلاک بشیم/غمخوارش بشیم و لزوما لازم نیست کمکش بکنیم. تو اصطلاحاتمون هم هست، میگیم که همه خانواده باید با هم خوشحال بشیم و با هم ناراحت بشیم!! به قول شما قرار نیست ناف مارو ببرن! همه دنیا هم این رفتار مارو به حساب تفاوت های فرهنگی شرق و غرب می نویسن ولی باور بکنید با این کارمون ( به درستی ) یه پوئن منفی تو ذهن غربی ها میگیریم که کاملا حقممونه. کدوم آدم عاقلی کار ساخت ماشین/هواپیما و ... اش رو به کسی میده که مامانش/باباش تو کوچیک ترین تا بزرگترین کارش دخالت میکنن؟ بگذریم که چقدر بچه ننگی (!) red flag برای دخترای آمریکایی محسوب میشه ( مثل هاورد تو سریال بیگ بنگ تئوری )

    همه این هارو گفتم که بگم که این درد مشترکه ( من بهتر از بقیه نیستم! ) ولی حداقل باید !THE TALK رو باید با خانواده مون داشته باشیم. البته بهتون اطمینان صددرصد میدم که ناراحت خواهند شد ( مثل پدر Mitchel تو سریال مدرن فمیلی که Mitchel مجبور شد سه بار برای پدرش come out بکنه ). خیلی قشنگ و راحت نزدیکای رفتن ( بدون تن صدا عصبانی ) بهشون توضیح بدید individualism چیه و چرا میخواهید تنها زندگی بکنید. در ضمن موارد دیگه مثل ازدواج با خارجی/یهودی ( در صورت مسلمان بودن خانوادتون ) و یا بی اعتقادی تون به دین پدر و ماردتون و یا موارد شبیه به این رو هم میتونید قاطی این حرف بهشون با دوز پایین ( باتوجه به سطح خانواده ) منتقل بکنید.

    مطمئن باشید (!) از این صحبت ناراحت خواهند شد و درک نخواهند کرد، ولی دیگه از 12هزار کیلومتری دیگه helicopter parent نخواهید داشت چون یه پی خوب برای صحبت های بعدی خواهید داشت.

    حالا شاید بعضی ها بگن این همه بی انصافی لازم نیست!! ولی اگر حرفم رو باور ندارید کانال های فارسی ماهواره رو یه نگاه بکنید ببینید چند نفر مثل حالتی که دوستمون مثال زدن الان در امریکا هستند. در ضمن طبق قانون " در آمریکا باید آمریکایی زندگی کرد و در ایران مدل ایرانی " در آینده در برابر سوالاتی مثل " چرا بچه جان ازدواج نمی کنی؟" یا " اون ایکبیری/لندهور کی بود باهاش عکس انداختی گذاشتی فیس بوک" و یا " بالام جان حرف سیاسی نزدن پس فردا ما مردیم نمی تونی بیای سر قبرمون شیون و اشک بریزی" قرار نمی گیرید و اگر بگیرید یه چیزایی بهشون گفتید و لازم نیست ماسمالس یفرمایید.

    توجه کنید من نمیگم پدر و مادرتون رو عوض بکنید ولی باید اونا باید از تغییر عقیده شما رو آگاه باشند. در ضمن یادتون باشه دهه 70 و 60 جوون های آمریکایی در مقابل پدر و مادرشون وایستادن که آمریکا اینی که الان هست شده، پس از این کار نترسید و ازش طفره نرید!
    خوب میریم که داشته باشیم اپلای دکترا برای فال 17 یا 18
    Resume: BSc: From Urmia Uni,17.59/20; MSc GPA: From Uni of Bologna, 28.2/30; GRE(Q163/V158/AWA3) ; iBT:100 (have to take it agian!); 0 publication ; PhD Applicant


  4. #4

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    تاپیک جالبیه. دقیقا منم همین مشکل رو دارم. خانواده ام توقع دارن من با هزار مصیبت دارم می رم داداشو فک و فامیل و زن و بچشون هم ببرم. اصلا علت اصلی رفتنم اینه که دوست دارم خودم باشم از ظواهر زندگی ایرانی بدم میاد از نقش بازی کردن . خب اگر قرار باشه اونجا هم یک کلونی باشه چه فایده داره می مونم ایران. من هم واقعا ناراحت می شم که کسی به عنوان یک فرصت بهم نگاه کنه که پاشو بزاره رو شونم و خودشو بلند کنه. من خیلی ها رو کمک کردم تواین مسیر ولی وظیفه ام نبوده. متاسفانه ما ایرانیا به آدم ها به صورت موقعیت نگاه می کنیم و توقعاتمون حد نداره...
    عمری دگر بباید بعد از فراق مارا، کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری

  5. #5
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Mar 2011
    ارسال‌ها
    33

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط ad_fa173 نمایش پست ها
    بله کم و بیش این توقع وجود داره . نظر شخصی ام رو در قالب یک سری نکات عرض میکنم شاید کمک کننده باشه:

    1- بیشتر از اینکه این موضوع واسشون (والدین) توقع باشه به چشم یک فرصت میبینند..فرصت مهاجرت، فرصتی که بنا به هردلیلی خودشون در گذشته انجام ندادند با فرصتی برای تنوع در محل و سبک زندگی
    پس یک راهکار اینه که این فرصت رو واسشون فراهم کرد اما نه نزدیک به محل سکونت خودمون
    نکته ای که عرض کردم شاید خیلی به کار نیاد اما دو مورد بعدی قطعا مفید تر خواهد بود:
    2- از الان به این موضوع فکر نکنیم و متمرکز روی پروسه اپلای باشیم، چرا؟ چون پروسه مهاجرت و اقامت یک پروسه زمان بر و بدون تضمین موفقیت هستش...شاید هیچ وقت واسشون این فرصت فراهم نشه حتی اگر ما هم مشتاق باشیم
    3- هیچ کس از آینده خبر نداره ...خیلی وقتها مواردی پیش میاد که: کمک میکنه موضوعی که امروز نگرانش هستیم ، فردا نباشیم
    یا
    موضوعی که امروز واسمون ناخوشایند هستش فردا عکس آن حالت پیش آید...زندگی اینجوریه
    امیدوارم مفید بوده باشه
    شما درست می فرمایید واقعن غیرمنطقیه کسی که هنوز در ایرانه بخواد ذهنش رو مشغول این مسائل بکنه ولی من خودم در این مدت خیلی اعصابم بهم ریخته و حتی چند مورد هم با پدر و مادرم دعوای جدی کردم که چرا داستان اینده تحصیلی و اپلای کردن من شده یه موضوعی در زمره مقایسه مدل ماشین و خونه و زمین با فامیل، یعنی صرفا یه category دیگه برای پز دادن و چشم و هم چشمی. تا جاییکه حتی یکی دوبار به سرم زده برای شنا کردن در خلاف جهت آب هم که شده بمونم ایران و خونه مستقل بگیرم. بیشتر می خواستم تجربه دوستانی که الان در خارج از کشورن و شاید با این مسئله درگیر بودن رو بدونم و اینکه چه جوری حلش کردند و آیا واقعن راه حلی داره به جز قطع ارتباط با والدین.
    Where liberty dwells, there is my country

  6. #6
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Mar 2011
    ارسال‌ها
    33

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط fkh_88 نمایش پست ها
    (به کسی نگید می خواید برید جنبه ندارن) اصلا این حرف ها چیه... قشنگ این ها همش مهم بودن حرف مردم برای شما رو نشون میده که خودش دقیقا همین فرهنگ شرقی شما رو نشون میده بابا اصلا چه اهمیتی داره ول کنید..!
    والا من سوالم در مورد حرف مردم و اینها نبود.
    من بیشتر می خواستم به مشکلی اشاره کنم که فکر کنم گریبانگیر تمام first generation های مهاجران آسیایی هستش. اینکه والدین جوونیشون رو حروم کردن برای بچه بزرگ کردن با این تفکر که روال اینه که بچه تا 40 50 سالگیش که اقای دکتر و خانم مهندس شد قراره بمونه کنار خانوادش( و البته این toxic community ایرانی هم قضیه رو بدتر میکنه وقتی فامیلهاشون هرشب ششصدتا عکس توی اینستاگرام و ف ب میذارن با کپشن های :"با مامان جونم و بابا ی گلم at Pacific Beach") . حالا من بچه ای شدم که میگه میخواد مستقل باشه و زندگی خودشو داشته باشه . گاهی وقتها احساس می کنم پدر و مادرم می خوان با زبون بی زبونی بگن اگه ما می دونستیم تو 24-25 سالگی می خوای بذاری میری پشت سرت هم نگاه نکنی انقدر برات ازخودگذشتگی نمی کردیم یکم می رفتیم دنبال آرزوهای خودمون. که البته بهشون حق می دم.
    Where liberty dwells, there is my country

  7. #7
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Jan 2015
    ارسال‌ها
    8

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط taratm نمایش پست ها
    والا من سوالم در مورد حرف مردم و اینها نبود.
    من بیشتر می خواستم به مشکلی اشاره کنم که فکر کنم گریبانگیر تمام first generation های مهاجران آسیایی هستش. اینکه والدین جوونیشون رو حروم کردن برای بچه بزرگ کردن با این تفکر که روال اینه که بچه تا 40 50 سالگیش که اقای دکتر و خانم مهندس شد قراره بمونه کنار خانوادش( و البته این toxic community ایرانی هم قضیه رو بدتر میکنه وقتی فامیلهاشون هرشب ششصدتا عکس توی اینستاگرام و ف ب میذارن با کپشن های :"با مامان جونم و بابا ی گلم at Pacific Beach") . حالا من بچه ای شدم که میگه میخواد مستقل باشه و زندگی خودشو داشته باشه . گاهی وقتها احساس می کنم پدر و مادرم می خوان با زبون بی زبونی بگن اگه ما می دونستیم تو 24-25 سالگی می خوای بذاری میری پشت سرت هم نگاه نکنی انقدر برات ازخودگذشتگی نمی کردیم یکم می رفتیم دنبال آرزوهای خودمون. که البته بهشون حق می دم.
    مسئله اینجاست که مهاجرت به معنی اینکه بزاری بری نیست.مهاجر مجرم فراری نیست که ورداره بره دیگه پیداش نشه.اگر هدف شما اینه که بزاری بری خوب حق دارن پدرمادرتون ولی اگر قصد پاک کردن گذشته ندارید خوب براشون توضیح بدید.من میشناسم کسانی رو که الان توآمریکا هستند استاد دانشگاه هم هستند هرچندوقت یبار میان ایران .تو مراسم های فامیل های نزدیک شرکت میکنند وهیچ کس هم نمیگه که اینا رفتن دیگه برنگشتن.درضمن فرهنگ ایرانی تمکین پدر مادر ونگهداری ازاون ها چیز بدی نیست که بیایم بگیم وای امان ازفرهنگ شرقی.اینکه غربیا اینکارو نمیکنند دلیل نمیشه اینکار غلط باشه درصورتی که غربیاهم پدرمادرشونو ول نمیکنن براهمیشه.

  8. #8
    ApplyAbroad Senior Veteran
    le-ciel آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Dec 2009
    رشته و دانشگاه
    American Literature
    ارسال‌ها
    859

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    کاربران گرامی،

    تمامی ارسال های نامرتبط بدون ارسال پیام خصوصی حذف شدند. لطفا در چارچوب موضوع تاپیک ارسال فرمایید. در صورت ادامه روند بحث های آتی به شیوه نامرتبط قبل، موضوع کامل بسته خواهد شد.

    با تشکر از همکاری شما،
    تیم مدیریتی AA


  9. #9
    Member mhmd123 آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Feb 2014
    رشته و دانشگاه
    Electrical Engineering-Power
    ارسال‌ها
    239

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط taratm نمایش پست ها
    والا من سوالم در مورد حرف مردم و اینها نبود.
    من بیشتر می خواستم به مشکلی اشاره کنم که فکر کنم گریبانگیر تمام first generation های مهاجران آسیایی هستش. اینکه والدین جوونیشون رو حروم کردن برای بچه بزرگ کردن با این تفکر که روال اینه که بچه تا 40 50 سالگیش که اقای دکتر و خانم مهندس شد قراره بمونه کنار خانوادش( و البته این toxic community ایرانی هم قضیه رو بدتر میکنه وقتی فامیلهاشون هرشب ششصدتا عکس توی اینستاگرام و ف ب میذارن با کپشن های :"با مامان جونم و بابا ی گلم at Pacific Beach") . حالا من بچه ای شدم که میگه میخواد مستقل باشه و زندگی خودشو داشته باشه . گاهی وقتها احساس می کنم پدر و مادرم می خوان با زبون بی زبونی بگن اگه ما می دونستیم تو 24-25 سالگی می خوای بذاری میری پشت سرت هم نگاه نکنی انقدر برات ازخودگذشتگی نمی کردیم یکم می رفتیم دنبال آرزوهای خودمون. که البته بهشون حق می دم.
    من فقط میخوام یه مسئله رو روشن کنم و اون تعریف فداکاریه! اینکه "والدین جوونیشون رو حروم کردن برای بچه بزرگ کردن با این تفکر که روال اینه که بچه تا 40 50 سالگیش که اقای دکتر و خانم مهندس شد قراره بمونه کنار خانوادش" بهش نمیگن فداکاری. این جمله بیشتر شبیه یه معاملس. با تمام احترام نسبت به جایگاه پدر و مادر باید بگم که کسی حق نداره چون واسه بچش زحمت کشیده در آینده ازش انتظار داشته باشه که مطابق میل اونا رفتار کنه. فرزند وظیفه داره که به پدر و مادرش کمک کنه و احترامشون رو نگه داره ولی این قضیه نباید استقلال خود فرزند و آرزوها و اهدافش رو زیر سوال ببره. خیلی از دلایل مهاجرت همین مشکلات فرهنگی و تفاوتهای بین زندگی ایده ال یک فرد با تصورات خانواده و محیطشه. خب من اگه میتونستم با این محیط خودم رو وفق بدم و با خانواده و اقوام و ... ارتباط متناسب با فرهنگ ایران رو داشته باشم که دیگه بیکار نبودم اینهمه بشینم زبان و مقاله کار کنم و 2 سال استرس شدید رو تحمل کنم که برم یه کشور دیگه تازه از صفر شروع کنم همه چی رو ساختن!!
    البته این رو هم باید بگم که قسمت بزرگی از این مشکلات به خودمون برمیگرده چون هیچوقت نمیشینیم با همدیگه صحبت کنیم و نظراتمون رو بگیم. ما همیشه از بحث کردن سر اینجور مسایل فراری هستیم. اونقدر مشکلات رو بیخیال میشیم و همون لحظه حلش نمیکنیم که تلنبار میشن و یهو منفجر میشن!! به هر حال شما دو راه بیشتر نداری. یا اینکه قید اهدافت تو زندگی رو بزنی و برای دیگران زندگی کنی یا اینکه بری دنبال ارزوهای خودت و خونواده رو ناراحت و غمگین کنی (که البته به زبون آوردنش راحته ولی واسه خود ما هم خیلی دردناکه). و در آخر اینکه نگه داشتن احترام و ناراحت نکردن خانواده دو موضوع کاملا متفاوت هستن. میشه باعث ناراحتیشون شد اما بهشون بی احترامی نکرد.

  10. #10
    ApplyAbroad Guru
    تاریخ عضویت
    Feb 2011
    ارسال‌ها
    15,575

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط taratm نمایش پست ها
    والا من سوالم در مورد حرف مردم و اینها نبود.
    من بیشتر می خواستم به مشکلی اشاره کنم که فکر کنم گریبانگیر تمام first generation های مهاجران آسیایی هستش. اینکه والدین جوونیشون رو حروم کردن برای بچه بزرگ کردن با این تفکر که روال اینه که بچه تا 40 50 سالگیش که اقای دکتر و خانم مهندس شد قراره بمونه کنار خانوادش( و البته این toxic community ایرانی هم قضیه رو بدتر میکنه وقتی فامیلهاشون هرشب ششصدتا عکس توی اینستاگرام و ف ب میذارن با کپشن های :"با مامان جونم و بابا ی گلم at Pacific Beach") . حالا من بچه ای شدم که میگه میخواد مستقل باشه و زندگی خودشو داشته باشه . گاهی وقتها احساس می کنم پدر و مادرم می خوان با زبون بی زبونی بگن اگه ما می دونستیم تو 24-25 سالگی می خوای بذاری میری پشت سرت هم نگاه نکنی انقدر برات ازخودگذشتگی نمی کردیم یکم می رفتیم دنبال آرزوهای خودمون. که البته بهشون حق می دم.
    خودگذشتگی در کار نیست. پدر و مادر وظیفه شون بوده شما را بزرگ کنند و از شما نگهداری کنند همانطور که پدر و مادر خودشان این کار را برای آنها کردند و شما هم همینکار را برای بچه های خودتان خواهید کرد. مسئولیت هر نسل نسبت به نسل بعدی است نه نسل قبلی.

صفحه 1 از 3 123 آخرینآخرین

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •