نوشته اصلی توسط
taratm
والا من سوالم در مورد حرف مردم و اینها نبود.
من بیشتر می خواستم به مشکلی اشاره کنم که فکر کنم گریبانگیر تمام first generation های مهاجران آسیایی هستش. اینکه والدین جوونیشون رو حروم کردن برای بچه بزرگ کردن با این تفکر که روال اینه که بچه تا 40 50 سالگیش که اقای دکتر و خانم مهندس شد قراره بمونه کنار خانوادش( و البته این toxic community ایرانی هم قضیه رو بدتر میکنه وقتی فامیلهاشون هرشب ششصدتا عکس توی اینستاگرام و ف ب میذارن با کپشن های :"با مامان جونم و بابا ی گلم at Pacific Beach") . حالا من بچه ای شدم که میگه میخواد مستقل باشه و زندگی خودشو داشته باشه . گاهی وقتها احساس می کنم پدر و مادرم می خوان با زبون بی زبونی بگن اگه ما می دونستیم تو 24-25 سالگی می خوای بذاری میری پشت سرت هم نگاه نکنی انقدر برات ازخودگذشتگی نمی کردیم یکم می رفتیم دنبال آرزوهای خودمون. که البته بهشون حق می دم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)