صفحه 2 از 3 نخستنخست 123 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 11 تا 20 , از مجموع 30

موضوع: انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

  1. #11
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Mar 2015
    ارسال‌ها
    21

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    بحث قشنگیه و درد مشترکی رو در بر داره ... ولی دوستان احساسات معمولا انسان رو با شکست های جبران ناپذیری روبرو میکنه مسلما نباید گذاشت احساسات جانشین عقلانیت بشه...
    موضوع اینه که ما هیچ انتخابی توی به دنیا اومدن و انتخاب شرایط اولیه زندگی نداشتیم ولی حالا که اهدافی برای خودمون داریم و میخوایم تغییرش بدیم و زندگیه متفاوتی بسازیم باید براش بجنگیم تا بعدا وقتی توی دوران پیری به خودمون و زندگیمون نیم نگاهی میندازیم پشیمون نباشیم که ای کاش اوضاع طور دیگه ای بود و بدتر از همه اینکه دیگران و به خصوص پدر و مادرمون رو مسئول بدونیم . باید بدونیم و قبول کنیم که فقط یک زندگی داریم و فرصتی برای صحی و خطا وجود نداره پس باید فکر کنیم و بهترین تصمیم رو برای خودمون و زمانه پیش رومون بگیریم. باید باور داشته باشیم که این زندگی ماله خودمونه و یاد بگیریم با تمام سختیهایی که هست اون رو خودمون بسازیم چون برای خودمون زندگی میکنیم و کلام آخر اینکه خوبه همیشه بدونیم ما با دیگران زندگی میکنیم نه برای دیگران.

  2. #12
    Member
    تاریخ عضویت
    Mar 2011
    رشته و دانشگاه
    university of rome
    ارسال‌ها
    312

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    همه حرف های دوستان صحیح که همه ما واسه یه زندگی مستقل از ایران اومدیم بیرون ولی نمیشه تا این اندازه هم یک طرفه قضاوت کرد و حرف زد .. اینکه پدر ومادر رو یهو کات کنی بزاری کنار دنبال ارزو ها و اهداف خودت باشی .... میشه تعدل داشت .. میشه همینجوری که دنبال اهداف و روش زندگی خودتو دل پدر مادرت هم نشکنی .... خیلی بی انصافیه خیلی چیز ها رو میشه بدست اورد ولی پدر مادر یه دونه است ... مثلا من خودم سالی دوبار میرم ایران !!! کلی خوشحال میشن .... یا هرکی میره ایران یه سوغاتی کوچولو میگیرم میدم براشون ببرن ... سعی میکنم زود زود باهشون تماس بگیرم .... شاید الان جونیم گرمیم کلی ایده وهدف و ارزو داریم ولی من کسانی دیدم که 30 سال 25 سال خارج از ایران هستند حسرت اینو دارن که چرا روز های اخر زندگی پدر مادرشون کنارشون نبودن ... این فرهنگ شرقی به نظر من 100 درصد غلط نیست ...

  3. #13

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط taratm نمایش پست ها
    والا من سوالم در مورد حرف مردم و اینها نبود.
    من بیشتر می خواستم به مشکلی اشاره کنم که فکر کنم گریبانگیر تمام first generation های مهاجران آسیایی هستش. اینکه والدین جوونیشون رو حروم کردن برای بچه بزرگ کردن با این تفکر که روال اینه که بچه تا 40 50 سالگیش که اقای دکتر و خانم مهندس شد قراره بمونه کنار خانوادش( و البته این toxic community ایرانی هم قضیه رو بدتر میکنه وقتی فامیلهاشون هرشب ششصدتا عکس توی اینستاگرام و ف ب میذارن با کپشن های :"با مامان جونم و بابا ی گلم at Pacific Beach") . حالا من بچه ای شدم که میگه میخواد مستقل باشه و زندگی خودشو داشته باشه . گاهی وقتها احساس می کنم پدر و مادرم می خوان با زبون بی زبونی بگن اگه ما می دونستیم تو 24-25 سالگی می خوای بذاری میری پشت سرت هم نگاه نکنی انقدر برات ازخودگذشتگی نمی کردیم یکم می رفتیم دنبال آرزوهای خودمون. که البته بهشون حق می دم.
    پست منو پاک کردند ولی هنوز اثراتش وجود داره خدا رو شکر..

    ببینید من خیلی ها رو دیدم چه اونهایی که کامل پدر و مادر رو ول کردند چه اونها که به آب و آتیش زدند تا برای پدر مادرشون ویزا بگیرند، واقعیت اینه اولا مهاجرت پدر و مادر حتی شاید سخت تر از مهاجرت شما باشه و هزار تا مشکل پیش بیاد و نتونن بیان پس نگرانی الکی و گفتن اینکه من نمی خوام شما بیاید فقط اونها رو می رنجورنه، من نمی دونم اپلای کردید یا نه ولی من آدم هایی دیدم که خیلی می خواستند فرار کنند از خانواده و رفتن ولی الآن آرزوشونه یه روز کنار خانواده اشون باشن چون طعم دوری رو چشیدن.
    آخر هم سر هم اینکه به نظر شخصی من حرف مردم، فامیل و آشنا هیچ اهمیتی نداره هیچکسی حق دخالت تو زندگی آدم رو نداره آدم ها خودشون اجازه دخالت بقیه رو تو زندگی شون می دن، وقتی می ترسید از این موضوع که فلان و فلان دخالت می کنند یعنی قدرت خودتونو کم کردید حتی پدر مادر شما هیچوقت نمی تونن شما رو مجبور به کاری کنند به این ایمان بیارید. همین.

  4. #14
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Aug 2013
    ارسال‌ها
    45

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط ghlobe نمایش پست ها
    خودگذشتگی در کار نیست. پدر و مادر وظیفه شون بوده شما را بزرگ کنند و از شما نگهداری کنند همانطور که پدر و مادر خودشان این کار را برای آنها کردند و شما هم همینکار را برای بچه های خودتان خواهید کرد. مسئولیت هر نسل نسبت به نسل بعدی است نه نسل قبلی.
    نظرتون رو قبول ندارم. بچه تا وقتی کوچیکه بهش غذا بدی،هر از گاهی هم ببریش پیش دکتر،با یکم امکانات مادی بزرگ میشه. درسته وظیفه است ولی کیفیت انجام دادن وظیفه خیلی فرق میکنه. جوون 20 ساله ای رو میشناختم که به خاطر رفتار پدر و مادرش خودکشی کرده،همه امکانات مادی رو هم داشت. حالا آیا من میتونم پدر ومادر خودمو که نذاشتن آب تو دلم تکون بخوره با اونا مقایسه کنم؟ اگر فرزندی هم به موفقیت میرسه در اکثر مواقع از سایه پدر ومادرش بوده که یسری شرایط رو براش فراهم کردن.

  5. #15
    ApplyAbroad Guru
    تاریخ عضویت
    Feb 2011
    ارسال‌ها
    15,575

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط faribazin نمایش پست ها
    نظرتون رو قبول ندارم. بچه تا وقتی کوچیکه بهش غذا بدی،هر از گاهی هم ببریش پیش دکتر،با یکم امکانات مادی بزرگ میشه. درسته وظیفه است ولی کیفیت انجام دادن وظیفه خیلی فرق میکنه. جوون 20 ساله ای رو میشناختم که به خاطر رفتار پدر و مادرش خودکشی کرده،همه امکانات مادی رو هم داشت. حالا آیا من میتونم پدر ومادر خودمو که نذاشتن آب تو دلم تکون بخوره با اونا مقایسه کنم؟ اگر فرزندی هم به موفقیت میرسه در اکثر مواقع از سایه پدر ومادرش بوده که یسری شرایط رو براش فراهم کردن.
    البته نمی دانم شما خودتان فرزند دارید یا نه ولی هر کسی وقتی خودش پدر یا مادر شد میبیند که نگهداری مناسب از بچه ای که خودش به دنیا آورده وظیفه است نه از خودگذشتگی، و یک غریزه طبیعی هم در پدر و مادرها وجود داره که این وظیفه را بطور طبیعی بخشی از آرزوها و زندگی پدر و مادر میکنه. همانطور که دوستمون فرمودند معامله ای در کار نیست که "من تورا بزرگ میکنم تا وقتی پیر شدم تو مرا ببری امریکا"!

    بنده بعنوان یک پدر پاداش خودم را با لذت غریزی ( که طبیعت در وجود ما قرار داده ) از بزرگ شدن و موفقیت بچه هایم میبرم و دیگر لازم نیست برای آن سر بچه هایم منت هم بگذارم. اینکه یک پدر و مادری کارشون را درست انجام ندهند عدم انجام وظیفه است. درست انجام دادن وظیفه قابل تقدیر است ولی از خودگذشتگی نیست. نقش پدر و مادر در موفقیت فرزند غیر قابل انکار است ولی روش طبیعی پاسخ دادن و قدردانی از آن اینست که شما هم همین نقش را در موفقیت بچه های خودتان بازی کنید.
    ویرایش توسط ghlobe : May 4th, 2015 در ساعت 06:37 PM

  6. #16
    Senior Member mehran23 آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Apr 2011
    ارسال‌ها
    751

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    مطلبی که بنظر بنده مهم است این است که همیشه یک دل نگرانی از طرف والدین برای فرزندان وجود دارد و این امر به سن و سال هم ارتباط چندانی ندارد. پس از مهاجرت نگرانیهای والدین بالطبع زیادتر میشود چون تصور کاملی از محیطی که فرزندان در آن زندگی میکنند ندارند. من فکر میکنم یکی از انتظارات این است که فرزندان اطلاع رسانی مثبت و خوبی کرده و عوامل زیمنه ساز ایجاد نگرانی در والدین را یا برطرف کنند و یا حداقل کاهش دهند.

  7. #17

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    نقل قول نوشته اصلی توسط mehran23 نمایش پست ها
    مطلبی که بنظر بنده مهم است این است که همیشه یک دل نگرانی از طرف والدین برای فرزندان وجود دارد و این امر به سن و سال هم ارتباط چندانی ندارد. پس از مهاجرت نگرانیهای والدین بالطبع زیادتر میشود چون تصور کاملی از محیطی که فرزندان در آن زندگی میکنند ندارند. من فکر میکنم یکی از انتظارات این است که فرزندان اطلاع رسانی مثبت و خوبی کرده و عوامل زیمنه ساز ایجاد نگرانی در والدین را یا برطرف کنند و یا حداقل کاهش دهند.
    فرمایش شما کاملا درست است . اما این مسئله را هم مد نظر داشته باشید که گاهی اوقات هر چی فرزند رشته کرده توسط یک گروه از اقوام و دوستان و آشنایان پنبه میشه!
    افرادی هستند که مغرضانه یا غیر مغرضانه،راست یا دروغ، مسائل منفی( مثلا عدم وجود امنیت و ...) را برای پدر و مادر نقل میکنند و باعث نگرانی آنها می شوند. به اینکه هدف این افراد از این کار چیه نمیخوام بپردازم چون موضوع این تاپیک نیست اما اگر فردی که این مسائل رو برای پدر و مادر نقل میکنه از افرادی باشه که پدر و مادر قبولش داشته باشند و به حرفاش اعتماد داشته باشند،ممکنه پدر و مادر گمراه بشوند.

  8. #18
    Junior Member sabzak آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Apr 2010
    رشته و دانشگاه
    CFD- Fraunhofer Institute,Germany
    ارسال‌ها
    84

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    من سه سال پیش از ایران اومدم بیرون، منم مثل همه دلم میخواست زندگی مستقل داشته باشم و بله زندگی مستقل عالیه و چیزی که باید هر انسانی حتما تجربه کنه! منم دلم میخواست خارج از فرهنگ ایران و محدودیت هاش و گرفت و گیر پدر و مادرم زندگی کنم و کردم.
    ولی یه کم که از خانواده ات فاصله بگیری، یه کم که بذاری همه هیجانات از بین بره، میبینی که در نهایت هیچ کس مثل اونا تو زندگی حمایتت نمیکنن و تازه یاد میگیری بدون وابستگی و نیاز خانواده ات رو دوست داشته باشی.
    خارج اومدن برای پدر و مادرهای ما به این آسونی نیست، اگه تحصیلات عالی و پول زیاد نداشته باشن و زبان بلد نباشن و اگه اینا رو داشتن هم که منتظر ما نبودن که ببریمشون خارج!
    من برای پدر و مادرم دعوتنامه فرستادم و یک ماهی اومدن پیشم، بردم دو سه تا شهر جدید رو نشونشون دادم و بعد هم برگشتن ایران! خلاصه که خونسردی خودتون رو حفظ کنید، این الان کمترین دغدغه کسیه که داره از ایران میره )

  9. #19
    Junior Member
    تاریخ عضویت
    Jan 2011
    ارسال‌ها
    43

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    ضمن تشکر از دوستانی که خاطر نشان میکنن هر کسی باید زندگی شخصی خودشو داشته باشه ، اما منم فکر می کنم هیچ پدر و مادری، فرزندی رو مجبور نکردن که "تو برو اپلای کن و بعدش مارو ببر". هر چند ما همیشه یکی از غرغرهایی که میکنیم اینه که شماها که اون زمان راحت بدون ویزا میتونستین برید آمریکا یا اروپا چرا نرفتین!؟ اما اگه یه ذره منصف باشیم میبینیم که اونا تو همه این شرایط وایسادن و پشتیبانی کردن و حالا که ما فکر میکنیم گنده شدیم و می تونیم اپلای کنیم بریم، اونها از ما انتظار دارن که ما خودمونو فدا کنیم!!!! و کارای اونها رو هم درست کنیم که بیان. مضاف اینکه اگر خوشون واقعاً می خواستن میتونستن براحتی مهاجرت کنن اما وقتی آرامش و ارزشهایی که دنبالش هستن، براشون توی مهاجرت نیست چه اجباریه.
    مسلماً اگر خوب نگاه کنیم کسانی رو می بینیم که از نظر توانایی و استعداد بهتر از ما بوده اند (من خودم 1 میلیون نفر میشناسم) اما بخاطر شرایط خانوادگی موفقیتهای ظاهری کمتری بدست آورده اند یا حتی نتونستن فکر اپلای به سرشون وارد کنن. اینجاس که میبینیم این دو نفر بوده اند که نیمی از سهم موفقیت ما مربوط به آنهاست بدون آنکه هیچگاه به آن اشاره کنند.
    من خودم در شرف رفتن به آلمان هستم تمام فکرم این است که بتونم کاری کنم که اونها هم راحت بتونن بیان پیشم و کمی خستگی زحمات این چند ساله من جبران بشه. هرچند بعید میدونم با این بساطی که سفارت آلمان سر یه ویزای دانشجویی درآورده اونها رغبتی به اقدام برای ویزا بکنن اما من برای خودم وظیفه می دونم که این حداقل رو انجام بدم. برای کسانی که مسلماً بدون حمایت آنها من نمی تونستم برم و مهمتر اینکه اونها این حمایتو بخاطر منافع خودشون انجام ندادن بلکه بخاطر خواسته شخصی بنده و اینکه من فکر میکنم اونطوری شاید زندگی بهتر باشه!!!!! دارن انجام می دن.
    ناگفته نمونه که پدر و مادر هایی رو هم به چشم دیده ام که علناً گفته اند "اینجا آینده ای نداره، نه تنها بچه ها بروند بلکه کارهای مارو هم درست کنند که بریم". با حفظ احترام برای همه اما بعداً دیده ام که این تفکر در ذهن بچه ها هم بوده و همین فرهنگ آموزش یافته استفاده ابزاری از دیگران و خودخواهی را بازپس داده اند، که مسلماً بیشترین سهم سوء استفاده و نهایتاً ضرر به خود پدر و مادر برگشته است. روزی که سر روش زندگی معامله کردیم کل زندگی را باخته ایم.

  10. #20

    پیش فرض پاسخ : انتظارات پدر و مادر ایرانی از فرزندان مهاجرت کرده

    به نظر من هم نمیشه در این مورد یه نظر قطعی داد، چون روحیات، شرایط، خانواده هر کسی متفاوت هست.

    حتی اگه پست های این موضوع را هم بررسی کنید میبینید که سه خط فکری اصلی هست، کسانی که میگن بریم و مستقل بشیم و زیاد با خانواده در ارتباط نباشیم، کسانی که میگن بریم و مستقل بشیم ولی در ارتباط با خانواده باشیم و بهشون سر بزنیم و کسانی که استقبال میکنن که برن و خانوادشون را هم در سریع ترین زمان ممکن ببرن.

    من خودم به دلیل وابسته بودن خیلی از موقعیت ها را از دست دادم، ولی روزی به خودم اومدم و دیدم که باید تغییراتی در زندگی خودم بدم و این تغییرات فقط با رفتن هست، از اون روز مصمم شدم و شروع کردم به تلاش برای این موضوع ولی به دلیل همین وابسته بودن، این احساس تغییر باز باعث نشد که خانواده خودم را حذف کنم بلکه باعث شد کل برنامه ریزیم بر این مورد باشه که در کجا و چه شرایطی می تونم خانواده خودم را هم ببرم و... که این تاثیر مستقیم تو انتخاب کشور و شرایط هم داره. (البته این مورد را قبول دارم اگه این پارامتر را در نظر نگیرم و بتونم جایی بهتر برم که موفق تر بشم ولی خانواده نباشه این یه اشتباه هست ولی به هر حال من آرامش فکری را هم در نظر میگیرم که در من با حضور خانواده ام در شهری که زندگی میکنم ایجاد میشه)

    در نتیجه هر کس با توجه به شرایط خودش باید تصمیمم درست تر را بگیره.

صفحه 2 از 3 نخستنخست 123 آخرینآخرین

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •