توضحاتی در باره رشته پزشکی در ایران و خارج از ایران و روند اپلای و تایید مدارک و .....
در باره رشته پزشکی در این فروم و خیلی فرومهای دیگه اطلاعات به صورت پراکنده هست و وقت خیلی زیادی رو میگیره از فردی که داره جسنجو میکنه هدف این تایپک این هست که اطلاعات صحیح و قابل اعتماد برای دوستداران این رشته در دسترس باشه و بدون رویا پزدازی های مرسوم در باره همه چیز در ایران !!! فرد بتونه تصمیمشو بگیره.
بدون تعارف بجای اینکه اول بخوام از نوع پذیرش و اپلای و سایر مسایل بگم در باره اصلی ترین عامل انتخاب این رشته توسط داوطلبان ایرانی! یعنی سطح درامدی شروع میکنم که دید کلی بدست بیاد.
متاسفانه در سیستم اموزشی کج و کوله ایران و صد البته سیستم خدماتی داغون ترش یک پزشک میتونه یا بهتره بگیم تا پیش از این! که بعد میگم چرا. میتونست همزمان هم مطب داشته باشه هم عضو هیئت علمی دانشگاه باشه هم بیمارستان دولتی کار کنه هم کلینیک هم کلی کار دیگه. اما بعد از روی کار اومدن وزیر جدید مثل تقریبا "تمام" کشور های درست و حسابی دنیا یک پزشک اولا فقط باید یکجا کار کنه ثانیا روند صدور پروانه مطب شخصی به کل متوقف شده.
پس اگر با دیدن چند پزشک موفق و 60-70 ساله شهر خودتون فکر میکنید که میرم پزشکی میخونم و بعدشم میام ایران مطب خودمو میزنم و از این صحبتها باید بگم راه رو دارید اشتباه میرید .
آن سبو بشکست و ان پیمانه رفت....!
شما بعد از گرفتن مدرک چه در ایران چه حارج که اون بعد از مراحل نفسگیر ارزشیابی خواهد بود فقط میتونید در یکجا به صورت قانونی کار کنید . حق مطب زدن هم ندارید چون بنا به اخرین مصوبه وزارت بهداشت روند صدور پروانه مطب شخصی برای فارغ التحصیلان جدید به کل متوقف شده. نکته دوم در باره محل خدمت هست که طبق همین مصوبه شما نمیتونید مثل سابق با جمع کردن امتیاز و چند سال کار کردن در مناطق محروم بار بندیل ببندید به سمت تهران و ....بلکه فقط میتونید در حوزه بهداشت و درمان همون دانشگاه علوم پزشکی که درس خوندید فعالیت کنید که بازم طبیعتا سالها طول خواهد کشید که در مرکز استان بخواید کار کنید چون سیاست جامع وزارت بهداشت البته اگر بگذارند اجرا بشه بناش بر اینه که مناطق محروم از خدمات تخصصی در همون حوزه خدماتی خودشون بهره مند بشن و مجبور نباشن تن به طبابت تازه فارغ التحصیلان و کم تجربه ها بدن که تجویز و تشخیص غلط هم درشون فوران میکنه. که التبه این نقص به خود سیستم وزارت بهداشت بر میگرده .
پس بازهم تکرار میکنم اگر واقعا بر حسب دیده های تک موردی و رویا پردازی های بچگانه میخواید قدم در این مسیر بگذارید به آینده/پول و عمر خودتون رحم کنید.
خبری از درامدهای نجومی نیست برادر و خواهر عزیز! صرفا یک درآمد کمی شاید در حالت خام بالاتر از سایر مشاغل وگرنه اینکه فکر کنید میرم دندانپزشکی میخوانم و پزشکی میخوانم و ....بعدشم سر یکسال نشده فلان جای تهران یا سیار نقاط دنیا خونه میخرم و فلان ماشین میخرم در حد یک فانتزی بچگانه میتونید بهش نگاه کنید نه بیشتر البته خوبه یکمی ادم روحیه میگره ولی مکافاتش اونجاست وقتی مدرکو گرفتی میبینی خبری نیست! و این یه مقدار سرخوردگی میاره.


این از وضعیت درآمدی.
اما در مورد سطح پزشکی ایران و سایر کشورها.
مدتهاست همه ما چیزهای راجع به اینکه پزشکی ایران خیلی قویه! ایران سرچشمه علوم پزشکیست! که البته گوینده این جمله فکر کنم در اثر هیجانات دیدن بیمارستانی که توی تهران دارند براش میسازن اینو گفته وگرنه هیچ عقل غیر احساسی فکر نکنم در باره رشته ای که 99.99% رفرنسهاشو "غیر ایرانیها " نوشتند و توی تمام دنیا همونا تدریس میشن بگه ایران سرچشمه علوم پزشکیه.
سطح پزشکی در ایرن در مقایسه با خیلی کشورها حرفی برای گفتن نداره و فقط این سختی کنکور هست که فردی که قبول میشه توهم خود با سواد پنداری مفرط درش ایجاد میشه و فکر میکنه خبریه. غافل از اینکه دین و زندگی و عربی و زیست دبیرستان ربط چندانی به درس پزشکی ندارند. ربط چندانی به رفرنسهای رشته پزشکی ندارند کما اینکه کتاب درسی زیست شناسی پر هست از غلط ها ی فاجعه بار و از سر و ته زدن مطالبی که به جهات مختلف باید همون سرو تهشون زده میشد.
به شخصه خیلی مشتقام بدونم وزارت بهداشت که آزمون میگذاره شرط میگذاره و کلی کار دیگر برای تایید مدارک کشورهای دیگر چند درصد دانش اموختگان دانشگاهاش توانایی تطبیق دادن مدارکشون رو با سیستم اموزشی و بهداشتی کشورهای دیگه دارند. که البته انچه عیان است چه حاجت به بیان است . این همه پزشک که از ایران فارغ التحصیل میشن رو تقریبا همه داریم میبینیم که بعد از سالها این در اون در زدن بر میگردن.
این صحبت های من اصلا به این معنی نیست پزشکی خوندن در خارج از ایران به هر نوی توصیه کنم . خیر فقط قصدم تلنگری بود برای نگاه واقعی به قضایا نه توهمی و انتزاعی.
در مورد سایر کشورهای دنیا
ببینید اکثر سیستم های آموزشی در دنیا به سبب تعاملات بین المللی بر یک مبنا بنیان گذاری شده و اینکه پزشک با ساود هست یا نه تا حد زیادی به شخص خودش بستگی داره. تافوت های بیشتر از نظر امکاناتی هست. مثلا امکانتی که شما در کشور اتریش و یا آلمان میبینید نباید انتظار داشته باشید در هند ببینید . در صورت یکه اونها شهریه ندارند و هند باید چیزی نزدیک 500 تا 700 میلیون تومان هزینه شهریه بشه فقط. این چیزی از سطح علمی پایین نمیاره بحث امکانات یک بحث متفاوت هست که بنا بر بودجه اون کشور برای سیستم بهداشتیش خریداری میشه و ....
پس برای انتخاب کشور خیلی نیازی به باریک بینی! خاصی نیست هرجایی که بودجتون خورد میتونید بخونید. منتها خب هرجایی امکانات بهتری داره هم سختتر پذیرش میده و شرایطش برای ایرانی ها باز سختتر هست با توجه به مباحث مختلف. . اما خب حاهایی هم هستند که یه مقدار راحتتر پذیرش میدن از اون طرف اونا هم محدودیت های خاص خودشون رو دارند زبان و هزینه و امکانات و ....
در مورد طول دوره هم باید عرض کنم
طول دوره پزشکی در اکثر کشورها روی 5 تا 6 سال هست غیر از چند کشور مثل امریکا که تفکیک به دو دوره 4 ساله میشه و یا فرانسه که 9 ساله هست تقریبا. بقیه دیگه همین هستند اکثرا.
نحوه ورود
در کشور امریکا و سیستم های مشابهش فرد برای ورود به رشته پزشکی نیاز داره اول یک لیسانس بگیره و بعد تازه امتحان رو شرکت کنه و بعد هم که دوره اصلیش شروع بشه و در سایر کشورها ورود مثل همین ایران یک مرحله ای هست و مراحل مختلف اعم از علوم پایه و .... شروع میشه التبه کوتاه تر و ورود سریعتر به کارهای کلینیکال و بمیارستانی.
هزینه
هزینه ها اصلی ترین عامل انتخاب برای فرد هستند تا جایی که عقیده دارم بر شرایط علمی هم غلبه خواهند کرد .. مثلا شما هرچقدر هم آدم با سوادی باشید احتمال اینکه بدون داشتن هزینه چند صد هزار دلاری در آمریکا و انگلستان بتونید در رشته پزشکی یا حتی دندانپزشکی تحصیل کنید.
هزینه های این رشته از 400 هزار دلار هست تا هزینه های 6-7 هزار دلاری که این هزینه ها فقط برای شهریه هست و هزینه های زندگی و بیمه و خوابگاه و کتاب و رفت و امد و ..... هم باید بهش اضافه بشه که خب به علت تفاوت های زیاد افراد در زمینه هزینه صرف نظر میشه از بیانش اما به صورت کلی باید توانایی پرداخت هزینه هایی از 17-- یورو تا 400-500 یورو رو داشته باشید که باز این بشته به کشور متفاوته اما دیگه واقعا پایین ترین ها همینها هستند
اگر واقعا ساپورتر قوی ندارید برای این رشته از قدم نهادن در این راه خود داری کنید. دوره به شدت طولانی و نفسگیر تحصیل بدون درآمد تا رسیدن به بازدهی توانایی مالی خیلی خوب نیاز داره پوشش هزینه ها به هیچ وجه با کارهای سیاه انجام نمیشه و درسها هم اونقدری سنگین هستند که به شما اجازه کار کردن و تحصیل همزمان رو ندن ضمن اینکه وقتی وارد کارهای کلینیکال میشید دیگه اساس وقتی نمیمونه که بخواید کاری انجام بدید. به اندازه کافی در بیمارستان شیفت و کار هست که وقتی برای کا کردن به صورت همون کار سیاه هم نمونه.
ضمن اینکه درسته که کار عیب نیست و لی باور بفرمایید دوره اینکه دکتر فلانی اومد اروپا با آمریکا با 150 دلار پول !!! و بقیشو دیگه خودش دراورد پدرش بهش همینقدر داد گذشته. وضعیت اقتصادی طوری نیست که بشه روی این طور مسایل حساب کرد. قبل از هرچیز بشینید حساب کتاب کار خودتونو بکنید چقدر میخوایید هزینه کنید . کجا بخونید. بعدش چیکار کنید برگردید یا بردی جای دیگه و ..... اگر میبینید در گیر و بند 1000 دلار بالا پاینی هستید باز هم توصیه میکنم به خودتون رحم کنید! و دنبال رشت ای کم هزینه و زود بازده بگردید. خرید کتابهای اناتومی و اطلسهای مختلف و همگی به اندازه کافی از کتابهای سایر رشته ها گرون تر هستند توی همین ایرانم دیگه بقیشو هم همینطوره حالا البته کتاب یک جزء هست فقط سایر مسایلم هستن