در مورد وضعیت علمی خودتون هم توصیه میکنم یک مقدار با خودتون واقع بین باشید . ببینید دوستان عزیز ممکنه شرایط ورود به رشته پزشکی در یک کشوری یه مقدار راحتتر باشه اما سطح دروس واقعا همش سنگینه و من تعجب میکنم وقتی میبینم دوستی در کنکور ایران مثلا رتبش شده 5000 بعد میخواد پزشکی بخونه توی یک کشور دیگه.
امیدوارم کسی ناراحت نشه اما واقعا وقتی کسی به زحمت میتونه دروس خودش به زبان فارسی رو 20% بزنه بر فرض ورود میتونه از پس دروس رشته پزشکی در طول دوران تحصیل بر بیاد؟ میتونه پزشک خوبی بشه؟ میتونه در امتحانات ارزشیابی قبول بشه؟ میتونه اصلا رزیدنتی قبول بشه؟ چون دیگه مقطع رزیدنتی هیچ گونه خبری از ورود راحت نخواهد بود این مقطع به شدت رقابتی هست در تمام دنیا از شاخ آفریقا تا کرانه های باختری ایالات متحده امریکا
ببینید صرف خوندن رشته پزشکی هیچ موفقیتی رو به صورت با القوه برای هیچ کسی به وجود نخواهد آورد. این همه پزشک در شهرهای خودتون هستند چند نفرشون مراجعه کننده زیاد دارند من با کمال اطمینان به شما میگم کمتر از 10% این همه متخصص مثلا غدد هست توی تهران در رشته ای مثال زدم که ظرفیت بالاست مردم کجا میرن کدوم مطب دوس دارن برن کی مطبش مگس میپرونه در طول روز؟ کی مطبش شلوغه صرفا چند نفر خاص که حتما توصیه مینم سرچ کنید رزومه هاشونو بخونید
مثلا دکتر فریدون عزیزی
مثلا دکتر شهرام علمداری
دکتر استقامتی و نهایت چند نفر دیگه بقیه نوبتاشون همون روز هست! یعنی اساسا شلوغی معنای خاصی نداره
پوست که تازه باز گرایش نسبتا لوکسی هست البته بهتره بگیم بود کیا موفق هستن به معنایی که ددر ذهن شماست
دکتر محمد جواد نخعی
دکتر شیدا شمس
دکتر پروین منصوری
دکتر زهره تهرانچی
دکتر امیر هوشنگ احسانی
و بازم نهایت چند نفر دیگه که از قلم میفتن دیگه بقیه به ضرب و زور این کلینیک و اون کلینیک و بوتاکس کردن لب کلفت کردن و مو زاید برداشتن شدن آرایشگر به جای دکتر!!!
پس یک مقدار در مورد اینکه سطخ علمیتون چطوره؟ وضعیت درسیتون! معدلاتون توانایی که دارید . حوصله درساهای طاقت فرسای رشته و خیلی مشکلات دیگه رو بکنید بعد قدم در این مسیر سخت و به نظر بنده دلچسب بگذارید. من دوستانی دارم رتبه تک کنکور الان ترمهای بالا هم هستند ولی روزی صد بار فحش میدن خودشون رو از انتخابشون میگن چه میدونم هنر دوست داشتیم مکانیک دوست داشتیم فلان دوست داشتیم و حوصله بیمارستان و یک عمر!!! ان کال بودنو نداریم حتی حوصله امتحان تخصص هم ندارند.
پس باز هم تامل کنید به نظرم و دست از این همه چشم و همچشمی کور! بردارید. برای موفقیت راههای مختلفی هست . هیچ رشته ای به خودی خود موفقیت نمیاره. بلکه افراد موفق هر رشته در اون رشته موفق میشن میخواد ادبایت باشه میخواد مهندسی باشه میخواد پزشکی باشه!
فرهنگ تقلید و چشم و همچشمی بجز لطمه زدن به هزینه زندگی و آیندتون مطمئن باشید ثمره ای نداره براتون!
پزشکی در اکثر کشورهای دنیا یک شغل دولتی! با درآمد مشخص و معین و محدودیتای فراوان و مسئولیتهای کمر شکن هست! اگر به این رشته نگاه دکان داری شبیه نگاه رایج در ایران رو دارید باز هم میگم مسیر رو اشتباه اومدید .
اگر قصد مهاجرت به کشورهای دیگه و موندگار شدن رو دارید با انتخاب پزشکی میتونم بگم سختترین مسیر رو انتخاب کردید! اکثر کشورها تمایل چندانی برای پذیرش اتابع غیر نیتیو و فعالیت های کلینیکال ندارند. و مسیر رو به عقیده من به صورت هدفمند چنان پر پیچ و خم و سخت میکنند که طرف خودش بیخیال بشه.
اما در مورد قسمت اول نوشتم در باره سطح علمی ممکنه دست عزیز سوال براش پیش بیاد در مورد خود بنده که شما لالایی بلید خودت چرا خوابت نبرد! دوست عزیز که این سوال براتون پیش بیاد باید عرض کنم بنده کارنامه نهاییم رو دی لینک زیر میگذارم جهت رویت و البته با حفظ حریم شخصیم که گفته باشم من به شخصه به دلیل اینکه همونطور که در تاپیک چی شد به فکر اپلای کردن افتادید هم عرض کردم از همون اولشم هیچ گونه علاقه ای برای ایران موندن و برنماه ای برای آینده ایران موندن نداشته و ندارم . لذا همون قبولی رو گذاشتم که کسی نگه نتونست یا جک نگه واس خودش. من نه وقتی اختصاص دادم نه چیزی فقط به عنوان یک دستگرمی قبولی رو گذاشتم که دهان های اطرافیان چفت و بست بخوره . مطلب لغو دیگری برای شب نشینیهاشون داشته باشند چون اینکه فلانی نتونست و این حرفها برام سنگین بود یک عامل فقط باعث میشد یه گوشه چشمی داشته باشم به این مسئله که امیدوارم مشکل ساز نشه. چون اون دیگه دست من نیست و نبود واقعا.
این هم کارنماه بنده صرفا جهت تنویر افکار.
ممنونم از وقت و توجهتون.
علاقه مندی ها (Bookmarks)