مسلمه که سطح علمی شریف در حد دانشگاههای تاپ امریکا نیست. رنکینگش رو نگاه کنید! بعد هم می بخشید که صریح عرض میکنم ولی بین توانایی آکادمیک یک دانشجوی شریف که با رتبه ۱۰۰و ۲۰۰ کنکور از لیسانس قبول شده و معدل ۱۸ شریف آورده با شما که حالا از دانشگاه آزاد با معدل ۱۶ میخواهید برید شریف تفاوت اساسی وجود داره. شما بر چه اساسی فکر میکنید که اصلا میتونید شریف قبول بشید؟ شانس پذیرش امریکای شما از شانس قبولی شما در فوق لیسانس شریف ممکنه بیشتر باشه.
ویرایش توسط ghlobe : December 27th, 2011 در ساعت 06:52 PM
سلام مي خواستم بدونم با شرايط من واسه top ten شانس دارم يا نه ؟البته با فاند
معدل ليسانس 18.70 از دانشگاه تهران
دو تا مقاله isi
دوتا مقاله داخلي
تافل 600
gre 1250
دو سال سابق كاري مرتبط
من فقط یه چیزی رو خیلی مختصر بگم..یه تصوری که وجود داره اینه که اگه شما 10 تا مقاله داشته باشین میرین بهترین جاها...این طوری نیست...توصیه نامه اساتید مهمه...اینکه استاد چی بنویسه و چطور ارزیابی کنه شما رو و کی براتون بنویسه...مسلما اگه رئیس دپارتمان براتون بنویسه خیلی فرق داره با یه استاد دیگه...دوم معدل هست...شاید فکر کنین مقاله میتونه جبران کنه اما معدل جای خودشو داره و البته رنکینگ شما...وقتی شما میای میگی مثلا معدلم 18.5 هست و من نفر دوم شریف هستم اون وقت هست که به چشم میای!
مقاله خیلی خوبه اما در کنار اینها و نشون دهنده این هست که شما قبلا ریسرچ کردی و هدف ریسرچ کردن داری و تا حدودی یاد گرفتی چه جوری ریسرچ کنی!
نمی دونم چرا می بینم تو این تاپیک پست داده میشه یه حس ِ شادیِ خوبی بهم دست میده...
به نظرم هرچقدرم وضعمون نامناسب باشه یا مثلا نفر اول کشور نباشیم، بازم همینکه جرات داشته باشیم که یه همچین جایی اپلای کنیم یعنی یه قدم به جلو! حداقلش اینه که یعنی به خودمون اعتماد داریم...
شدیدا توصیه میکنیم اگر از نظر مالی مشکلی ندارین حداقل 2 جای ِ خوب اپلای کنید . ( به دنبال نقاط قوتتون بگردین و اونارو پررنگ کنین. No one's perfect)
که بــــــــــــــــــــــعد ها نگید چرا اینکارو نکردم .... شاید قبول میشدم و ...
برای دانلود نرم افزار شبیه ساز بخش Listening TOEFL iBT کلیک کنید.
سوال خود را در انجمن ارسال کرده و لینک را به پروفایل من بفرستید.
درباره ی وضعیت فاند و پذیرش مستر/دکترا سوال نپرسید چون من اطلاعی ندارم.
با این دوستمون موافقم که سطح شریف اصلا در حد دانشگاهه های نه تاپ بلکه خوب آمریکا نیست. ولی sina ی عزیز این قدر که برای ما اسم دانشگاه مهم هست برای استاد های آمریکایی نیست . به علت فشار های زیاد کنکور این توهم ایجاد شده که کسی که شریف قبول شده نخبه است کسی که قبول نشده توانایی علمی نداره! البته این نظر من نیست نظر یکی از اساتید دانشگاه تاپ آمریکا در دپارتمان Civil engineering هستش. البته خود این شخص با اینکه ایرانی همه مقاطع رو آمریکا درس خونده!!(البته نشنالیتی مهمه دانشگاه های ایران و دانشگاه های آمریکا)
مطمئن باشید که شما اگه بخواهید حتما شریف قبول می شید اجازه ندید کسی توانایی شما رو زیر سوال ببره ولی مظمئن باشید اگه شریف قبول بشین به قول همین دوستمون تفاوت شگرفی تو رزومتون ایجاد نمی شه!!
بعدش هم خطاب به این دوستمون که کسی که لیسانس شریف خونده با بقیه در توانایی ریسرچ تفاوت چندانی نداره! برای اینکه تو دانشگاه های ما اصلا در دوره لیسانس توانایی ریسرچ دانشجو ها تقویت نمی شه متاسفانه!
برای همتون آرزوی موفقیت می کنم!!1
اجازه بدید این موضوع رو دقیق تر نگاه کنیم. اینطور هم نیست که فارغ التحصیل شدن از دوسه تا دانشگاه تاپ ایران (بخصوص مقطع لیسانس) روی رزومه تون بی تاثیر باشه. اگر نتایج پذیرش رو چک کنید این اختلاف رو میبینید. واقعیت اینه گرچه این دانشگاهها تعلیم خاصی در زمینه پژوهش به دانشجوها نمیدن ولی ورودی شون بقدری بالاست که کیفیت خروجی رو خوب نگه میداره و دانشگاههای خارج هم متوجه این موضوع شده اند. گرچه رتبه کنکور ملاک اصلی نیست ولی بهرحال واقعبت اینه که بطور کلی بین توانایی علمی رتبه 10 کنکور و رتبه 10 هزار کنکور تفاوت عمده ای وجود داره. این توهم نیست و اگر در خارج هم از نزدیک با این بچه های نخبه کار کرده باشید قدرت خلاقیت ذهنی و توانمندی کار پژوهشی مستقل رو در اونها ملاحظه میکنید که در نتیجه و کیفیت کار تفاوت اساسی ایجاد میکنه. این طبعا به این معنی نیست که همه کسانی که در این دانشگاهها درس نخوندن ضعیف هستند بلکه صرفا اینکه مجبورند قسمتهای دیگر رزومه شون رو خیلی تقویت کنند تا جبران اسم دانشگاه رو بکنه (که در خیلی موارد شدنی هم هست).
با این وجود بنظر من مشکل اصلی مورد این دوستمون صرف شریف و آزاد نیست بلکه خیلی بالا قراردادن هدف شون است. پذیرش برکلی حتی برای رتبه اول کنکور ایران هم قطعی نیست (بچه های شریف بیشتر استنفورد میرن بخاطر ارتباطاتی بین دو دانشگاه از اوایل دهه 90). بنده هم دوست دارم به این دوستمون روحیه بدم و آرزوی موفقیت کنم ولی واقع بینی بهترین نصیحتی یه که برای جلوگیری از اتلاف وقت و سرمایه میشه داد. بخاطر همین پیشنهاد کردم که اگر خیلی به توانایی خودشون اطمینان دارند بهترین کار اینه که از یک دانشگاه متوسط امریکا پذیرش بگیرند و بروند اونجا در کار خودشون چنان بدرخشند که بعد برای دکترا برای برکلی شانسی داشته باشند والا این آرزو به این راحتی دست یافتنی نیست.
علاقه مندی ها (Bookmarks)