درامد بالا در ایران یا ادامه تحصیل

[Arshavin23]

شما خیلی پیچیده فکر میکنی. اگه ساده فکر کنی و دنبال ضمانت به صورت ۱۰۰٪ نباشی راحت تر میتونی تصمیم بگیری. تو این وضعیت که گفتی, رفتن به آمریکا ریسک بزرگی هست که به عقیده من ارزشش رو داره. حرفی که میزنی اینه که آیا تضمینی هست بعد از ۷ سال که درست تموم شد بتونی کار با درامد بالایی داشته باشی. من میگم هیچ تضمینی نیست. همونطور که واسه کاری که توی ایران میخوای بکنی هیچ تضمینی نیست. ممکنه ۱۰۰۰ تا اتفاق بیفته تا چند سال آینده و درامدت یک دهم بشه. شاید هم ۱۰ برابر شه. اما در حالت کلی اگه کسی بتونه با تلاش خودش توی ایران همچین درامدی داشته باشه, توی آمریکا هم میتونه به این حقوق برسه.

شما تعبیر جالبی راجع به اینده کردید و درواقع این گفته شما میگه که ادم زیادی نباید خوشبین و زیادی هم بدبین باشه..راستش اون جملتون که گفتید " اما در حالت کلی اگه کسی بتونه با تلاش خودش توی ایران همچین درامدی داشته باشه, توی آمریکا هم میتونه به این حقوق برسه " رو خیلی خوب گفتید..شاید با تکیه بر این گفته راه رفتن رو پیش بگیرم..چون واقعا اینجا نه پارتی داشتم و نه چیزی اوایل بصورت کار پاره وقت کار میکردم و حقوق ساعتی داشتم و کم کم مهارتهای خودمو نشون دادم و به اینجا رسیدم..بنظرم این فلسفه خوبیه که با این نگاه جلو برم..حرف zakhmeh عزیز هم حرف شماست

[Andishe110]

سلام

تجربه من:
- من الان دو ترم هست که آمریکا هستم ترم اول اوهایو بودم و الان NC.
- من تصمیم به ادامه تحصیل نداشتم اما چون کار با درآمد مناسب (همون حدود 2 به بالا) نتونستم پیدا بکنم یا راه بندازم، مجبور شدم بیام برای ادامه تحصیل که بیشتر برای تجربه جدید و زندگی با دغدغه کمتر بود.
- دانشگاه و همه چیز دیگه اینجا خصوصیه و این یعنی دانشگاه از شما پولی میگیره (یا شما براشون کار میکنی و اون waive میکنه یا یه چیزی همه میده) و در عوض به شما مدرکی میده. کار پیدا کردن و درآمد خوب داشتن لزوما در ادامه دانشگاه رفتن نیست به خودت بستگی داره و توانایی هات
- اینجا من و همسرم با درآمد دانشجویی داریم مثل ایران زندگی میکنیم. اجاره یه خونه یه خواب، خورد و خوراک معمولی الیته همسر محترم زحمت پخت و پز رو میکشن و سختی خاصی به خودمون نمیدیم. تفریح هزینه بردار زیاد هم نداریم. همه اینا با 18 هزار دلار تو یه شهر 400 هزار نفری هست که آب و هواش هم مثل تهران هست تقریبا. اگر بعد از تحصیل بری سر کار که حقوق میره بالای 50 هزار قطعا دغدغه مالی نخواهیم داشت و بیشت این مابه التفاوت save خواهد شد.
- الان ما اینجا کمی دغدغه مالی داریم چون همسرم بیمه نداره و هرینه های درمان بسیار بالاست اما اعتراف میکنم که زندگی کلا اینجا استرس نداره و همه چی آرومه و این آرامش به ما هم منتقل شده. اما ایران که بودیم من همش فکر و خیال میکردم که فردا چی میشه؟ اما اینجا مطمنی که هیج جیز قرار نیست یه شبه کن فیکون بشه.
- با توجه به تجربه ترم اول که تو اوهایو بودیم و هوای سردتری داشت، به نظر من اینکه کجا باشی خیلی مهمه. اونجا هزینه های گرمایش بالا بود، شهر کوچیک بود و جو ایرنی ها و ...
- قوانین ویزای دانشجویی که من تا حالا دیدم خیلی سفت و سخته برای درآمد داشتن. بعدش هم که باید بدویی دنبال ویزای کار حالا اون چه محدودیت هایی داره من الان نمیدونم. برای اینکه مطمئن باشی که بعدا بتونی شهروندی رو بگیری باید در طول تمام این سالها دست از پا خطا نکنی و مثل یه بچه خوب سرت به قوانین باشه. یعنی وقتی میای اینجا باید خیلی اهسته و پیوسته رشد کنی و رشد نمایی مثل ایران خبری نیست. البته استثنا همیشه هست.
- با همه این اوصاف من اگر الان بدونم که ایران میتونم ماهی 8 تومن درآمد داشته باشم به برگشتن به عنوان یه گزینه فکر میکنم.
- اینجا همه چی در نهایت خوب میشه اما برای اینکه بتونی با امریکایی ها قاطی بشی خیلی باید چیز یاد گرفت.
- من میگم اینحا میشه راحت زندگی کرد و رفاه اجتماعی داشت اما باید دید اون ته تهش تو زندگی چی میخوایی؟ که البته جواب این سوال هم در مراحل مختلف زندگی عوض میشه

[gbahrein]

به نظر من شخصی که توی این سن و با این شرایط رکورد توی ایران میتونند شغلی با درآمد خالص خرج در رفته بالای هشت میلیون داشته باشند اتفاقا تضمین مناسبی تو ایران دارند که هرگز در امریکا و کانادا و استرالیا و... نخواهند داشت. انجام یک دوره هفت ساله حدودا زندگی دانشجویی که احتمالا پس از آن نیز تضمینی برای هیات علمی شدن نخواهند داشت و چه بسا دکتری نیز به علت محدودیتهای موجود تحقق نیابد و اگر هم یافت به نتیجه ای که در ایران تحقق یافته بود(صرفا به لحاظ سطح درآمدی) منتهی نشود، چیزی نیست که افرادی با چنین سطوحی بتوانند به آن فکر کنند. به نظر من افرادی با درآمد فوق العاده در ایران گزینه های بهتری نسبت به ویزای دانشجویی دارند و خواهند داشت به ویژه آنکه هدف از درس خواندن صرفا یا عمدتا رسیدن به موقعیت مالی بهتر باشد، چیزی که در امریکای شمالی حداقل لزوما چنین نیست و ادامه تحصیل در مقطع تحصیلات تکمیلی عموما به چنین دلیلی نخواهد بود. به نظرم از آنجا که قطعا با 8میلیون آنچه در ایران می توان انجام داد قطعا تا 10 سال آینده و شاید پس از آن معادل دلاری آن(به نسبت درآمد/هزینه محل زندگی) در خارج به احتمال زیاد قابل تحقق نخواهد بود چنین تغییری به لحاظ مالی و اقتصادی شکست خواهد بود به ویژه آنکه فرد همواره موقعیت خود را به لحاظ اقتصادی با موقعیت قبلی یا احتمالی فعلی خویش در دوره قبل مقایسه و انگیزه ای به مراتب کمتر جهت طی دوره جدید با آینده ای غیر قطعی تر و ابهام برانگیزتر در شرایط خود خواهد دید.
فراتر از همه شعارهایی شبیه علم بهتر است یا ثروت و... ، گفته ای صحیح وجود دارد که بیان میکند: همیشه داشتن پول خوشبختی نمی آورد ولی نداشتنش قطعا بدبختی خواهد آورد!

[zghasemi]

شما کاملا صحیح میگید بالاخره اونجا باید سختی کشید تا به اسایش رسید..البته از سختی ترسی ندارم..مسلمه که به محض ورود همه چیز عالی نیست..بالاخره این شروع یه تجربه جدیده که فراز و نشیب هم زیاد داره..من خیلی دوس دارم از تجارب بچه هایی که اون ور هستن استفاده کنم البته بچه های این ور هم ایده های خوبی میدن هر دو مسیر رو شفاف سازی میکنه..شما که الان اونجا هستید و موقعیت رو بهتر از من میدونید و حتما از بچه ها کسانی رو هم دیدید که چند سالی زودتر از مشا رفتن و فارغ شدن و الان یا سر کار هستن و یا تازه میخان وارد کار بشن..ممنونم میشم اگه بازم نکته ای داشتید بهم بگید

من خودم تازه اومدم ولی خوب همون طور که گفتید دیدم دوستانی رو که فارغ التحصیل شدن. خوب اره بچه هایی که بعد از درس فارغ التحصیل می شن و کار پیدا می کنن و اون پروسه استرس زا را پشت سر می گذارن. واقعا شرایط خیلی خوبی دارن و همه راضی هستن. من به شخصه معتقدم اینجا برای اینکه دیگه خونه و ماشین اینا دغدغه کسی نیست یا به قول شما رفاه اقتصادی وحود داره خوب ادم ها اهداف خیلی بزرگ تر تو زندگیشون دارن. دیگه ته امال و ارزوهای یکی داشتن فلان خونه نیست بلکه مثلا راه انداختن فلان کاره واسه همین اداما به شدت تلاش می کنن تا کارهای بزرگتری انجام بدن (البته من دارم راجع به قشر تحصیل کرده و هدفمند حرف می زنم). خود من به شخصه این ویژگی رو خیلی دوست دارم.

[Royal2009]

من خودم تازه اومدم ولی خوب همون طور که گفتید دیدم دوستانی رو که فارغ التحصیل شدن. خوب اره بچه هایی که بعد از درس فارغ التحصیل می شن و کار پیدا می کنن و اون پروسه استرس زا را پشت سر می گذارن. واقعا شرایط خیلی خوبی دارن و همه راضی هستن. من به شخصه معتقدم اینجا برای اینکه دیگه خونه و ماشین اینا دغدغه کسی نیست یا به قول شما رفاه اقتصادی وحود داره خوب ادم ها اهداف خیلی بزرگ تر تو زندگیشون دارن. دیگه ته امال و ارزوهای یکی داشتن فلان خونه نیست بلکه مثلا راه انداختن فلان کاره واسه همین اداما به شدت تلاش می کنن تا کارهای بزرگتری انجام بدن (البته من دارم راجع به قشر تحصیل کرده و هدفمند حرف می زنم). خود من به شخصه این ویژگی رو خیلی دوست دارم.

در تکمیل فرمایشات شما
پول همه چیز نیست
با پول آرامش/کیفیت زندگی/آزادی/ و.. رو نمی شه خرید

[shj90]

سلام دوستان چند نکته رو بگم به دید خودم
ابتدا بگم که خوشحالم از این باب که با توجه به این که در مقطع پایین درسی هستم به نتایجی در باب ادامه تحصیل رسیدم از دید خودم که اما دوستان و نزدیکان بنده که در مقاطع ارشد و دکترا در دانشگاه های به اصطلاح مناسب تهران و شریف و...هستند و چندین سال از بنده بزرگتر و تجربه دار اند الان در مقاطع بالا و دکترا در همین دانشگاه ها ابراز پشیمانی شدید از ادامه دادن در کشور اند و دلایل زیادی دارند و راه انها را ادامه نخواهم داد و از اونا درس میگیرم در این باب

۱-کشورمون ایران محیط بسیار مناسبی است برای درامد به علت اقتصاد بیمار و تغییرات یک هویی و سریع که یک شب طرف رو از فرش به عرش میبره و حتی برعکس
۲- محیط جدید میتونه خلق فرصت های جدید و اندوخته های جدید کند و این مورد جز با تلاش زیاد وصبوری به دست نخواهد امد
۳-موفقیت تعریف یکتایی ندارد میتونه برای یکی سطح رفاه اقتصادی باشد یکی اجتماعی یکی فرهنگی یا حتی یکی تمام اینا با هم یا بخشی از این ها پس باید برای موفقیت حریص بود
۴-بعضی ها میگند ایران که مناسب پول دراوردن است؛ اونم با سو استفاده از این اقتصاد بیمار ودلال بازی و غیره است پس بهتره پولت رو این جا دراوری و بری در کشور های دیگر به صورت مسافر و توریست خرج کنی و لذت ببری که بنده مخالف شدید هستم یک دلیلش اینه که علاقه به تحصیل و ادامه دار کردن ‌پژوهش یا عرصه کار عملی است نه صرف سفر و غیره
۵- انسانی که موفق است حداقل از دید خودش؛ بهتر است شاید محیط رو عوض کند تا علاوه بر رفاه اقتصادی شاید رفاه اجتماعی و غیره را هم به دست اورد یعنی به دستاورد هاش وسعت بیشتر دهد
۶- پر واضح است که افراد با رفاه اقتصادی در کشورمان ایران که با استفاده از اقتصاد بیمار زنده اند و خود را بالا کشیدن بایست فکر ادامه ی این پلن و برنامه و روند در کشوری دیگر از ایران فکری عبث است باید از ذهنشان کاملا خارج کنند و بایست توانایی و تلاش و وقت و صبر و شاید شانس را با هم داشته باشند تا به سطح چند گانگی رفاه برسند

در پایان امضای بنده به عنوان عضوی کوچک فرم بیان گر نظر بنده درباب این موضوع بوده است و خواهد بود.
موفق باشید

[sm1210]

ادامه تحصیل

[davoodusz]

سلام.

موضوع بسیار خوبی عنوان شده.
این سوالیه که در ذهن همه ما به صورت آگاهانه یا ضمیر ناخودآگاه از خودمون میپرسیم.اما تو جوابش همیشه تردید میکنیم. جواب این سوال رو تنها دوستانی که این شرایط رو تجربه کردند و به چشم دیدند میتونن بدن. ما تنها از این راه دور میتونیم با افکارمون کنکاش کنیم و بس!!
اما نظر شخصیه بنده اینه که باید به هدف خلقت انسان پی ببریم که رفاه اجتماعی رو از رفاه اقتصادی ارجه تر میدونه. ما هرچقدر هم تو ایران بتونیم خوب پول دربیاریم نمیتونیم رفاه اجتماعی داشته باشیم. دلیلش رو هم همگیمون میدونیم. به عنوان یک مثال کوچک صف نانواییه!! ما هنوز بلد نیستیم که درست و به نوبت تو صف نان بایستیم!! طبیعت رو با دستای خودمون آلوده میکنیم. میگن آب زیاد مصرف نکن اما همچنان میکنیم!! پس این ارزش های اخلاقی رو که مقام انسان رو بالا میبره نمیتونیم اینجا کسب کنیم! اگر هم به قانون احترام بزاریم از بینظمی برخی از شهروندانمون اذیت میشیم.اما تو آمریکا یا سایر کشورهای مشابه برای کسب یا بهره بردن از این نظم و قانون و ... ارزش نداشتن رفاه اقتصادی رو داره.در صورتی که ما شاهد درصد اندکی از افرادی هستیم که اونجا رفاه اقتصادی ندارند.
من خودم ترم آخر معماری آزاد تهران میخونم و برای زبان و جمع کردن رزومه 2سال میخوام تلاش کنم.از خانواده متمول هم نیستم که خیالم بابت اقتصاد راحت باشه.متاهل هم هستم که این کارم رو خیلی سخت تر میکنه. اما با این حال خیلی میخوام زحمت بشم که رفاه اجتماعی داشته باشم...

این نظر من بود شاید درست باشه و شاید نادرست. خوشحال میشم دوستانی که تجربه زندگی و تحصیل در آمریکا رو دارند صحبت های بنده رو نقد کنند.

[candid]

به نظر من شخصی که توی این سن و با این شرایط رکورد توی ایران میتونند شغلی با درآمد خالص خرج در رفته بالای هشت میلیون داشته باشند اتفاقا تضمین مناسبی تو ایران دارند که هرگز در امریکا و کانادا و استرالیا و... نخواهند داشت. انجام یک دوره هفت ساله حدودا زندگی دانشجویی که احتمالا پس از آن نیز تضمینی برای هیات علمی شدن نخواهند داشت و چه بسا دکتری نیز به علت محدودیتهای موجود تحقق نیابد و اگر هم یافت به نتیجه ای که در ایران تحقق یافته بود(صرفا به لحاظ سطح درآمدی) منتهی نشود، چیزی نیست که افرادی با چنین سطوحی بتوانند به آن فکر کنند. به نظر من افرادی با درآمد فوق العاده در ایران گزینه های بهتری نسبت به ویزای دانشجویی دارند و خواهند داشت به ویژه آنکه هدف از درس خواندن صرفا یا عمدتا رسیدن به موقعیت مالی بهتر باشد، چیزی که در امریکای شمالی حداقل لزوما چنین نیست و ادامه تحصیل در مقطع تحصیلات تکمیلی عموما به چنین دلیلی نخواهد بود. به نظرم از آنجا که قطعا با 8میلیون آنچه در ایران می توان انجام داد قطعا تا 10 سال آینده و شاید پس از آن معادل دلاری آن(به نسبت درآمد/هزینه محل زندگی) در خارج به احتمال زیاد قابل تحقق نخواهد بود چنین تغییری به لحاظ مالی و اقتصادی شکست خواهد بود به ویژه آنکه فرد همواره موقعیت خود را به لحاظ اقتصادی با موقعیت قبلی یا احتمالی فعلی خویش در دوره قبل مقایسه و انگیزه ای به مراتب کمتر جهت طی دوره جدید با آینده ای غیر قطعی تر و ابهام برانگیزتر در شرایط خود خواهد دید.
فراتر از همه شعارهایی شبیه علم بهتر است یا ثروت و... ، گفته ای صحیح وجود دارد که بیان میکند: همیشه داشتن پول خوشبختی نمی آورد ولی نداشتنش قطعا بدبختی خواهد آورد!

سلام٬ من نظرم به ایشون نزدیک هست ولی چون اصولا انسان به چیزایی که داره قانع نیست و همیشه به این فکر میکنه اگر فلان کار را میکرد چی میشد٬ و ممکن هست در آینده حسرت بخورید که چرا ادامه تحصیل ندادید٬ فقط خواستم بهتون پیشنهاد بدم که اگر تصمیم گرفتید که ادامه تحصیل بدید پل های پشت سرتون را خراب نکنید و مثلا مرخصی بگیرید و به کسی هم نگید کجا میرید تا اگر اومدید و شرایط بر وفق مرادتون نبود بتونید راحت برگردید یدون اینکه کسی بفهمه.

[fatemeh1]

نمیدونم مدرک و سطح تحصیلات آقایی که این تاپیک را بازکرده چیست... اگر بقول یک یوزر درآمد ایشان در24سالگی یعنی درست بعدفارغ التحصیلی(+سربازی؟؟!!!) حاصل لابی زنی و روابط خاص نیست بنظرم باید کمی بیشتر فکر کنه.
ببینید من برعکس یوزرهای اینجا دانشجوئی نیامدم درنتیجه با بازار کار واقعی مستقیما درگیرهستم...راستش دور وبر افراد را می مبینم فکر نمیکنم اوضاع کار چندان جالب باشه... اقتصاد اینجا چندان جالب نیست... مشاغل اصلا امنیتی نداره. خود امریکائیهاش بقول معروف مدتهای طولانی between jobs باید تلاش کنند تا کار بعدی پیدا بشه . . . البته بازهم شاید در رده های بالای مدرکی اوضاع فرق کنه...