درامد بالا در ایران یا ادامه تحصیل

[Arshavin23]

سلام

تجربه من:
- من الان دو ترم هست که آمریکا هستم ترم اول اوهایو بودم و الان NC.
- من تصمیم به ادامه تحصیل نداشتم اما چون کار با درآمد مناسب (همون حدود 2 به بالا) نتونستم پیدا بکنم یا راه بندازم، مجبور شدم بیام برای ادامه تحصیل که بیشتر برای تجربه جدید و زندگی با دغدغه کمتر بود.
- دانشگاه و همه چیز دیگه اینجا خصوصیه و این یعنی دانشگاه از شما پولی میگیره (یا شما براشون کار میکنی و اون waive میکنه یا یه چیزی همه میده) و در عوض به شما مدرکی میده. کار پیدا کردن و درآمد خوب داشتن لزوما در ادامه دانشگاه رفتن نیست به خودت بستگی داره و توانایی هات
- اینجا من و همسرم با درآمد دانشجویی داریم مثل ایران زندگی میکنیم. اجاره یه خونه یه خواب، خورد و خوراک معمولی الیته همسر محترم زحمت پخت و پز رو میکشن و سختی خاصی به خودمون نمیدیم. تفریح هزینه بردار زیاد هم نداریم. همه اینا با 18 هزار دلار تو یه شهر 400 هزار نفری هست که آب و هواش هم مثل تهران هست تقریبا. اگر بعد از تحصیل بری سر کار که حقوق میره بالای 50 هزار قطعا دغدغه مالی نخواهیم داشت و بیشت این مابه التفاوت save خواهد شد.
- الان ما اینجا کمی دغدغه مالی داریم چون همسرم بیمه نداره و هرینه های درمان بسیار بالاست اما اعتراف میکنم که زندگی کلا اینجا استرس نداره و همه چی آرومه و این آرامش به ما هم منتقل شده. اما ایران که بودیم من همش فکر و خیال میکردم که فردا چی میشه؟ اما اینجا مطمنی که هیج جیز قرار نیست یه شبه کن فیکون بشه.
- با توجه به تجربه ترم اول که تو اوهایو بودیم و هوای سردتری داشت، به نظر من اینکه کجا باشی خیلی مهمه. اونجا هزینه های گرمایش بالا بود، شهر کوچیک بود و جو ایرنی ها و ...
- قوانین ویزای دانشجویی که من تا حالا دیدم خیلی سفت و سخته برای درآمد داشتن. بعدش هم که باید بدویی دنبال ویزای کار حالا اون چه محدودیت هایی داره من الان نمیدونم. برای اینکه مطمئن باشی که بعدا بتونی شهروندی رو بگیری باید در طول تمام این سالها دست از پا خطا نکنی و مثل یه بچه خوب سرت به قوانین باشه. یعنی وقتی میای اینجا باید خیلی اهسته و پیوسته رشد کنی و رشد نمایی مثل ایران خبری نیست. البته استثنا همیشه هست.
- با همه این اوصاف من اگر الان بدونم که ایران میتونم ماهی 8 تومن درآمد داشته باشم به برگشتن به عنوان یه گزینه فکر میکنم.
- اینجا همه چی در نهایت خوب میشه اما برای اینکه بتونی با امریکایی ها قاطی بشی خیلی باید چیز یاد گرفت.
- من میگم اینحا میشه راحت زندگی کرد و رفاه اجتماعی داشت اما باید دید اون ته تهش تو زندگی چی میخوایی؟ که البته جواب این سوال هم در مراحل مختلف زندگی عوض میشه

بابت نظرتون و گفته هاتون تشکر میکنم..ببینید من خودم ادمی هستم که همیشه دوس داشتم و دارم که مفید باشم..راستش من ارزش آدمی رو بالاتر ازون میدونم که بخواد هدفش رو روی پول شرط بندی کنه..اما خب خودتون میدونید دیگه زندگی سختی داره و من بعنوان یک جوون که میخوام وارد بازیهای زندگی بشم اگه پول نداشته باشم کلام پس معرکه ست..من همیشه دوس داشتم مسیری رو برم و پیشرفت کنم که بعدا که سنی ازم گذشت و پیر شدم افسوس دوران از دست رفته رو نخورم با خودم بگم توی جوونیم کار مفیدی انجام دادم و حداقلش چند نفر از کار من بهره برده باشن..معیار من از زندگی اینه و بنظرم این معیار هست که انسانیت واقعی رو تداعی میکنه..اما اما در جامعه ای که دران زندگی میکنیم اگه از نبودن رفاه اجتماعی فاکتور بگیریم، کنفو یکون های روزمزه فراوان هست و هیچ چیزی ثبات نداره دیگه خودتون دیدید که چه خبره..اینجا دانشجوهای دگترای زیادی رو میبینید که از ادامه دادن پشیمون هستن و جامعه طوری شده که ظاهرا رفاه اجتماعی با پول حاصل میشه که بازم در حصولش شک هست..اما من با گفته های شما و دوستان به این نتیجه رسیدم اما نه انتخاب: من از گفته های دوستان استنباط میکنم که باید یه مدت اونجا زندگی کنم و ببینم بعنوان یک کسی که اون جامعه زندگی میکنه چی براش مهمه؟ رفاه اجتماعی یا رفاه اقتصادی؟ این ذقیقا مثل یه آزمایش شیمی میمونه که اگه یه ماده رو وارد دو مایع متفاوت کنی و نتیجه های متفاوت بگیرید..من فکر میکنم منم باید وارد اون جامعه بشم و ببینم حضور در اونجا چه تاثیری روی من میذاره. بنظرتون فکر خوبیه؟

[Arshavin23]

به نظر من شخصی که توی این سن و با این شرایط رکورد توی ایران میتونند شغلی با درآمد خالص خرج در رفته بالای هشت میلیون داشته باشند اتفاقا تضمین مناسبی تو ایران دارند که هرگز در امریکا و کانادا و استرالیا و... نخواهند داشت. انجام یک دوره هفت ساله حدودا زندگی دانشجویی که احتمالا پس از آن نیز تضمینی برای هیات علمی شدن نخواهند داشت و چه بسا دکتری نیز به علت محدودیتهای موجود تحقق نیابد و اگر هم یافت به نتیجه ای که در ایران تحقق یافته بود(صرفا به لحاظ سطح درآمدی) منتهی نشود، چیزی نیست که افرادی با چنین سطوحی بتوانند به آن فکر کنند. به نظر من افرادی با درآمد فوق العاده در ایران گزینه های بهتری نسبت به ویزای دانشجویی دارند و خواهند داشت به ویژه آنکه هدف از درس خواندن صرفا یا عمدتا رسیدن به موقعیت مالی بهتر باشد، چیزی که در امریکای شمالی حداقل لزوما چنین نیست و ادامه تحصیل در مقطع تحصیلات تکمیلی عموما به چنین دلیلی نخواهد بود. به نظرم از آنجا که قطعا با 8میلیون آنچه در ایران می توان انجام داد قطعا تا 10 سال آینده و شاید پس از آن معادل دلاری آن(به نسبت درآمد/هزینه محل زندگی) در خارج به احتمال زیاد قابل تحقق نخواهد بود چنین تغییری به لحاظ مالی و اقتصادی شکست خواهد بود به ویژه آنکه فرد همواره موقعیت خود را به لحاظ اقتصادی با موقعیت قبلی یا احتمالی فعلی خویش در دوره قبل مقایسه و انگیزه ای به مراتب کمتر جهت طی دوره جدید با آینده ای غیر قطعی تر و ابهام برانگیزتر در شرایط خود خواهد دید.
فراتر از همه شعارهایی شبیه علم بهتر است یا ثروت و... ، گفته ای صحیح وجود دارد که بیان میکند: همیشه داشتن پول خوشبختی نمی آورد ولی نداشتنش قطعا بدبختی خواهد آورد!

فرمایشات شما متین..درسته که چند سال اینده با معادل سازی دارایی ها با دلار فرق زیادی وجود داره..همین الانش یه مهندس برق توی امریکا چیزی حدود 6000 هزارتا درامد ماهانه داره.. اما اینجا کار اماده و اونجا باید پس از چند سال به دنبال ان رفت که پیدا شدن یا نشدنش هم زمان میبرد یا نمی برد..این یعنی یه ریسک..ریسکی که میتواند ارزشش را داشته باشد

[zakhmeh]

آره این بهترین کار هست. فقط خودتون باید تشخیص بدین که آمریکا محیطش برای شما چطوری هست. شما اگر به صحبت های آقای طاهر کاملی که وکیل مهاجرت هستند گوش بدین ایشون همیشه برای موردهایی که وضع زندگی خوبی در ایران دارن و به فکر مهاجرت هستند پیشنهاد میکنن که یه مدتی خود اون افراد وارد آمریکا بشن و شرایط رو بسنجن. امیدوارم موفق باشین

[davoodusz]

من مطمینم اگه رفتین دیگه برنخواهید گشت چون به نظر آدمی هستین که به زندگی تنها به بعد اقتصادیش نگاه نمیکنید.من خودم از دوستانی که اونجا هستن در رابطه با هدف و معیارهای زندگی شهروندانشون پرسیدم و فهمیدم که اونها برای انسان خوب بودن زندگی میکنند .چون اونجا با هر سطح درآمدی میشه زندگی خوبی داشت پس هدفشون زیاد رو پول نیست.
ولی به قول دوستان پل های پشت سرتون رو خراب نکنید تا بتونید نتیجه بهتری بگیریدو
موفق باشی

[aminjoon]

من ۲ سال هست که با بورسیه تحصیلی، خارج از کشور هستم و الان هم کانادام. تصمیم رفتن برای من بهترین کار بود چون هیچ چیزی توی ایران نداشتم اما اگه شغل و درآمد خوبی توی ایران داشتم به هیچ وجه خودم رو درگیر درس و اعصاب خوردیاش نمی کردم. متاسفانه شما اگه توی ایران بمونی، مطمئنم همیشه افسوس اینکه چرا نرفتی رو میخوری و اگه بیای اینجا هم باز افسوس می خوری که چرا موقعیت خوبت رو توی ایران از دست‌دادی. دوست عزیز، هیئت علمی شدن توی اینجا به این سادگی هایی که فکر میکنی نیست.بعضا، بچه ها بعد از فارغ التحصیلی از دکتری مشکل کار پیدا میکنن چون اصطلاحا overqualified میشن. شرکت های کوچیک دوست ندارن دکترا استخدام کنن چون اون پوزیشن رو‌ در حد یه دکتر نمی دونن. اینجوریه که میبینی بیشتر دانشجوهایی که کار پیدا نمیکنن میرن برای پست‌داک. چون راه دیگه ای ندارن...

[Arshavin23]

من ۲ سال هست که با بورسیه تحصیلی، خارج از کشور هستم و الان هم کانادام. تصمیم رفتن برای من بهترین کار بود چون هیچ چیزی توی ایران نداشتم اما اگه شغل و درآمد خوبی توی ایران داشتم به هیچ وجه خودم رو درگیر درس و اعصاب خوردیاش نمی کردم. متاسفانه شما اگه توی ایران بمونی، مطمئنم همیشه افسوس اینکه چرا نرفتی رو میخوری و اگه بیای اینجا هم باز افسوس می خوری که چرا موقعیت خوبت رو توی ایران از دست‌دادی. دوست عزیز، هیئت علمی شدن توی اینجا به این سادگی هایی که فکر میکنی نیست.بعضا، بچه ها بعد از فارغ التحصیلی از دکتری مشکل کار پیدا میکنن چون اصطلاحا overqualified میشن. شرکت های کوچیک دوست ندارن دکترا استخدام کنن چون اون پوزیشن رو‌ در حد یه دکتر نمی دونن. اینجوریه که میبینی بیشتر دانشجوهایی که کار پیدا نمیکنن میرن برای پست‌داک. چون راه دیگه ای ندارن...

خوشحالم که دوستان تجربیاتشون رو به اشتراک میذارن..من هنوز نیومدم اونجا و جو اونجا رو نمیدونم..مسلما شما هم پتانسیلی داشتی که بورس گرفتی..ببینید من اطرافم دوستان زیادی دارم که هی میگن کار نیست کار نیست و ازین حرفایی که همه شنیدن..این از موقعیت ایران..حالا شما هم که اینجوری میگید، یعنی اونجا هم تعریفی از اینجا حداقل از نظر شرایط کاری نداره..من فرض میکنم خودم هم این شغل رو ندارم و الان یه سوال از شما و همه دوستانی که این پست ها رو میخونن دارم..سوالم اینه که آیا فقط ما ایرانیا باید ازین مشکلات داشته باشیم؟ یعنی چه ایران باشیم و چه فرنگ باشیم به حال ما فرقی نداره و کار نیست؟پس کجا جای ما ایرانی هاست؟
ببینید این همه استاد ایرانی سراسر جهان فعالیت میکنن حالا گذشته از سختی هایی که کشیدن بالاخره استاد شدن و زندگی خوبی باید داشته باشن..دلیل اینکه اینا به اینجا رسیدن چیه؟ من حرفای شما رو تایید میکنم که کار کمه و پیدا کردنش سخته..اما با این شرایط باید رقابت کرد دیگه..یعنی ما چی از این هندی ها و کره ای ها کم داریم..اونا حتی بالاترین مرتبه هم داشته باشن بهشون بگید کف آزمایشگاه رو جارو بکش میکشن اما ما نه!!! با این شرایطی که واسه ما ایرانیا حاکمه باید بجنگیم و رقابت کنیم چون که بودند افرادی از نسل ما که موفق شدن..من شعار نمیدم چیزی هست که حقیقته و بر کسی پوشیده نیست..اگه چرخش دوران ها رو نگاه کنید هر دورانی این مشکلات بوده. 200 سال پیش که جمعیت کم بوده شغل هم متناسب با نیاز اون موقع بوده...الان که دنیا پیشرفت کرده ، شغل هم متناسب با افزایش جمعیت در زمان حاضره..آیا مردم 300 سال پیش هم میگفتن کار نیست و گرونی و ازین حرفا؟ بنظرم مشکلات اساسی زندگی در همه دوران ها هست فقط سطحش فرق میکنه..اون موقع شاید حقوق 5 دلار بوده و همه چی ارزون و الان حقوق 6000 هزار تا و همه چی گرون.
من یه سوال دیگه از شما و بچه های دیگه میپرسم..اگه کسی توی زمینه خودش بهترین باشه آیا میتونه جایی واسه خودش دست و پا کنه یا نمیتونه؟
طبیعتا به تلاش ادما بر میگرده..
من خودم یه نظریه واسه خودم دارم..وقتی که پای کسب و کار و درامد میاد وسط، بعنوان کسی که مهندسی خوندم میگم یک مهندس نباید منتظر این بشینه که بره سر یه کار که 8 صبح بره و 4 عصر بیاد خونه و هر روز یه کار تکراری انجام بده و کار این چنینی ادمو بیسواد میکنه و مدرکی که گرفته ی استفاده میشه..من میگم کسی که مهندسی خونده باید خودش کسب و کاری راه بندازه..هر روز نه ولی هر هفته تجربه یه کار جدیدی مثلا پروژه وار رو داشته باشه .حالا من راجع به رشته های دیگه نمیتونم نظر بدم.
اکه بخوایم بشینیم و هی بگیم اینجا که بده اونجا هم اینطوری پس ما ایرانیا اصن نباید وجودی داشته باشیم..

[p3443]

من ۲ سال هست که با بورسیه تحصیلی، خارج از کشور هستم و الان هم کانادام. تصمیم رفتن برای من بهترین کار بود چون هیچ چیزی توی ایران نداشتم اما اگه شغل و درآمد خوبی توی ایران داشتم به هیچ وجه خودم رو درگیر درس و اعصاب خوردیاش نمی کردم. متاسفانه شما اگه توی ایران بمونی، مطمئنم همیشه افسوس اینکه چرا نرفتی رو میخوری و اگه بیای اینجا هم باز افسوس می خوری که چرا موقعیت خوبت رو توی ایران از دست‌دادی. دوست عزیز، هیئت علمی شدن توی اینجا به این سادگی هایی که فکر میکنی نیست.بعضا، بچه ها بعد از فارغ التحصیلی از دکتری مشکل کار پیدا میکنن چون اصطلاحا overqualified میشن. شرکت های کوچیک دوست ندارن دکترا استخدام کنن چون اون پوزیشن رو‌ در حد یه دکتر نمی دونن. اینجوریه که میبینی بیشتر دانشجوهایی که کار پیدا نمیکنن میرن برای پست‌داک. چون راه دیگه ای ندارن...

دوست عزیز البته در کل درست می فرمایید ولی من تصور می کنم که کار گیر آوردن بعد از گزراندن دوره دکترا در آمریکا راحت تر از کاناداست. چون با توجه به تجربه دوستانی که من در آمریکا دارم این قضیه overqualified شدن خیلی به اندازه کانادا صحت نداره و خیلی از شرکت ها و صنایع هستند که مدرک دکترا رو هم قبول می کنند. اگر دوستان مقیم آمریکا نظری دارند خوشحال میشم من را تصحیح کنند.
ولی خب به قول یکی از دوستانمان در چند پست بالاتر شما اگر در ایران هم کار و درآمد خوبی داشته باشید معلوم نیست بعد از چندین سال هم همچنان بتوانید اون جایگاه را حفظ کنید.
همانگونه که در آمریکا یا کانادا نمی توانید این موضوع را تضمین کنید.

[Arshavin23]

دوست عزیز البته در کل درست می فرمایید ولی من تصور می کنم که کار گیر آوردن بعد از گزراندن دوره دکترا در آمریکا راحت تر از کاناداست. چون با توجه به تجربه دوستانی که من در آمریکا دارم این قضیه overqualified شدن خیلی به اندازه کانادا صحت نداره و خیلی از شرکت ها و صنایع هستند که مدرک دکترا رو هم قبول می کنند. اگر دوستان مقیم آمریکا نظری دارند خوشحال میشم من را تصحیح کنند.
ولی خب به قول یکی از دوستانمان در چند پست بالاتر شما اگر در ایران هم کار و درآمد خوبی داشته باشید معلوم نیست بعد از چندین سال هم همچنان بتوانید اون جایگاه را حفظ کنید.
همانگونه که در آمریکا یا کانادا نمی توانید این موضوع را تضمین کنید.

شما در واقع میگید که ادم از آینده خبری نداره..حالا سوالی که واسم پیش میاد با این شک و تردید درباره اینده در کل کره زمین ایا عاقلانه تر اینه که اون کاری که علاقه داریم رو انتخاب کنیم یا نکینم؟

[aminjoon]

خوشحالم که دوستان تجربیاتشون رو به اشتراک میذارن..من هنوز نیومدم اونجا و جو اونجا رو نمیدونم..مسلما شما هم پتانسیلی داشتی که بورس گرفتی..ببینید من اطرافم دوستان زیادی دارم که هی میگن کار نیست کار نیست و ازین حرفایی که همه شنیدن..این از موقعیت ایران..حالا شما هم که اینجوری میگید، یعنی اونجا هم تعریفی از اینجا حداقل از نظر شرایط کاری نداره..من فرض میکنم خودم هم این شغل رو ندارم و الان یه سوال از شما و همه دوستانی که این پست ها رو میخونن دارم..سوالم اینه که آیا فقط ما ایرانیا باید ازین مشکلات داشته باشیم؟ یعنی چه ایران باشیم و چه فرنگ باشیم به حال ما فرقی نداره و کار نیست؟پس کجا جای ما ایرانی هاست؟
ببینید این همه استاد ایرانی سراسر جهان فعالیت میکنن حالا گذشته از سختی هایی که کشیدن بالاخره استاد شدن و زندگی خوبی باید داشته باشن..دلیل اینکه اینا به اینجا رسیدن چیه؟ من حرفای شما رو تایید میکنم که کار کمه و پیدا کردنش سخته..اما با این شرایط باید رقابت کرد دیگه..یعنی ما چی از این هندی ها و کره ای ها کم داریم..اونا حتی بالاترین مرتبه هم داشته باشن بهشون بگید کف آزمایشگاه رو جارو بکش میکشن اما ما نه!!! با این شرایطی که واسه ما ایرانیا حاکمه باید بجنگیم و رقابت کنیم چون که بودند افرادی از نسل ما که موفق شدن..من شعار نمیدم چیزی هست که حقیقته و بر کسی پوشیده نیست..اگه چرخش دوران ها رو نگاه کنید هر دورانی این مشکلات بوده. 200 سال پیش که جمعیت کم بوده شغل هم متناسب با نیاز اون موقع بوده...الان که دنیا پیشرفت کرده ، شغل هم متناسب با افزایش جمعیت در زمان حاضره..آیا مردم 300 سال پیش هم میگفتن کار نیست و گرونی و ازین حرفا؟ بنظرم مشکلات اساسی زندگی در همه دوران ها هست فقط سطحش فرق میکنه..اون موقع شاید حقوق 5 دلار بوده و همه چی ارزون و الان حقوق 6000 هزار تا و همه چی گرون.
من یه سوال دیگه از شما و بچه های دیگه میپرسم..اگه کسی توی زمینه خودش بهترین باشه آیا میتونه جایی واسه خودش دست و پا کنه یا نمیتونه؟
طبیعتا به تلاش ادما بر میگرده..
من خودم یه نظریه واسه خودم دارم..وقتی که پای کسب و کار و درامد میاد وسط، بعنوان کسی که مهندسی خوندم میگم یک مهندس نباید منتظر این بشینه که بره سر یه کار که 8 صبح بره و 4 عصر بیاد خونه و هر روز یه کار تکراری انجام بده و کار این چنینی ادمو بیسواد میکنه و مدرکی که گرفته ی استفاده میشه..من میگم کسی که مهندسی خونده باید خودش کسب و کاری راه بندازه..هر روز نه ولی هر هفته تجربه یه کار جدیدی مثلا پروژه وار رو داشته باشه .حالا من راجع به رشته های دیگه نمیتونم نظر بدم.
اکه بخوایم بشینیم و هی بگیم اینجا که بده اونجا هم اینطوری پس ما ایرانیا اصن نباید وجودی داشته باشیم..

ببینید، من از تلاش و پشتکار شما بی خبرم اما تمام این چیزهایی که می فرمایید هم‌شدنیه. در مورد استادهای ایرانی فرمودید،باید بگم که اگر نسبت دانشجوهای ایرانی رو به تعداد اساتید‌ایرانی بسنجید، به سختی کار پی خواهید برد. اما خب شدنیه! اما مسئله‌دیگه اینه که آیا واقعا ارزش داره که ۱۰ سال وقتتون رو‌بزارید برای تحصیل و نقد رو ول کنید و‌نسیه رو بچسبید؟ ببینید که برای شما درآمد مهمه یا اسم و رسمی که ممکنه ۱۰ سال دیگه بدست بیارید. بعضی ها هم که برای‌اقامت گرفتن اومدن، که اون بحثش جداست. به نظر من بهترین مکان برای ایرانی، در صورت داشتن شغل و درآمد مناسب،همون ایرانه. من اگر شغل مناسبی پیدا کنم شک نکنید که برمیگردم. واقعا تحمل نگاه سنگین مردم اینجا بدلیل ایرانی بودن، و سختی و‌مشکلات ریسرچ قابل تحمل نیست.

[Arshavin23]

ببینید، من از تلاش و پشتکار شما بی خبرم اما تمام این چیزهایی که می فرمایید هم‌شدنیه. در مورد استادهای ایرانی فرمودید،باید بگم که اگر نسبت دانشجوهای ایرانی رو به تعداد اساتید‌ایرانی بسنجید، به سختی کار پی خواهید برد. اما خب شدنیه! اما مسئله‌دیگه اینه که آیا واقعا ارزش داره که ۱۰ سال وقتتون رو‌بزارید برای تحصیل و نقد رو ول کنید و‌نسیه رو بچسبید؟ ببینید که برای شما درآمد مهمه یا اسم و رسمی که ممکنه ۱۰ سال دیگه بدست بیارید. بعضی ها هم که برای‌اقامت گرفتن اومدن، که اون بحثش جداست. به نظر من بهترین مکان برای ایرانی، در صورت داشتن شغل و درآمد مناسب،همون ایرانه. من اگر شغل مناسبی پیدا کنم شک نکنید که برمیگردم. واقعا تحمل نگاه سنگین مردم اینجا بدلیل ایرانی بودن، و سختی و‌مشکلات ریسرچ قابل تحمل نیست.

بله فرمایشات شما کاملا درسته..پس با این شرایطی که حاکم من ترجیح میدم اصن به فرزند فکر نکنم..رفاه اجتماعی که تعطیله..شخصیت اجتماعی هم که توی کل جهان نداریم..رفاه اقتصادی هم که تعطیله..از قرار معلوم ما دیگه نباید زادو ولدی داشته باشیم که حداقلش فرزندانمون این چیزا رو نچشن