davoudi:

اولین نکته ای که به نظرم می رسه همین لغت ISI است. بارها از اساتید معتبر داخلی (و حتی سردبیر یکی از دو مجله ی عضو ISI ایران) شنیده ام که ISI فقط در ایران مطرح است و بسیاری از اساتید خارجی ISI را نمی شناسند. ISI که موسسه ی تامسون عهده دار آن است راهی است برای ایندکس نمودن مقاله ها و ردیابی علم در جهان و هیچ ارزش دیگری ندارد.


پاسخ:

من کاملا با بحث شما موافق نیستم. اگر واقعا ISI هیچ ارزشی نداشت و فقط برای ما مهم بود باید به تمام مجلات ایرانی خیلی راحت ایران درجه اعتبار را میدادند. اما این موضوع در عمل اتفاق نیفتاده است.

حالا یک مثال میزنم. چون ظاهرا شما دانشجوی دانشگاه شریف هستید از همان دانشگاه که تمام اعتبار آن به خاطر دانشجویان ذیقیمت آن است مثال می زنم. چطوریه که مجلات این دانشگاه هیچ کدام هنوز ISI نیست. مجله انگلیسی اش که خیلی با نمکه همین طوری بر میدارند اسم افراد مختلف دنیا را فقط به عنوان هیات تحریریه مینویسند. حالا یکی نیست بپرسه آقا جان یک برنده جایزه نوبل در زمینه فیزیک به مقالات شما که خیلیهاش اصلا فیزیکی نیست چیکار داره. نمیدونم ولی فکر میکنم هر کدام از این برنده های نوبل که جدیدا می آید و در دانشگاه صحبت میکنه اسمش را در هیات تحریریه مینوسند. شاید هم هیات تحریریه فقط برای دورهم بودنه.

خوب حالا فرض کنیم که این مجله خیلی با اعتباره. پس باید بعد از این همه مدت (نزدیک به دو دهد از چاپ آن)از انتشار آن خیلی راحت مدرک ISI را میگرفت. مگر نه اینکه این مدرک فقط برای ما مهم است. خوب ما چه چیز دیگری به غیر از اعتبار بالای این مجلات دانشگاه شریف لازم داشته ایم تا حالا که نداریم!! (هیات تحریریه قوی و چاپ خوب و سابقه دو دهه - من اصلا نمیدونم پول این مجله ها را کی میدهد)

به نظر من نمیشود به این راحتی مدرک ISI را چون به بعضی مجلات مثل همین مجله شریف نمیدهند زیر سوال برد. آدرس این مجله را هم برای دوستان در ادامه قرار داده ام.

http://www.scientiairanica.ir