ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

[northboy]

So there is a disease among most of the Iranians and pretty much most of the 3rd world countries. People think getting a Master or a PhD means a lot where as in the US education has the least impact on you getting a job. What I really what to see is this:

Why do you think an MS or basically 30 credits in a 2 year long program will add anything that much new to you ? Or why people will get a PhD then get a job that dosent really need an MS ? What is the outcome of all these education?

Nothing trust me nothing ! Degrees are just papers. I went to HBS and it helped a lot to get my first job but no one in my team has ever asked me if I'm an HBS Alumni.
My boss evaluates me on the results and he really dosent care if I wrote a computer code to solve that problem or I just used pen and paper. In my class at HBS we werent even allowed to take laptops tops to the class ! Every case was pen and paper and a calculator at most

My interviews at Mckinsey were all pen and paper cases. So it isnt the degree or the level of education. It is you and what you can bring on the table.

با اکثر جملات شما موافقم، واقعاً این ما هستیم که با داشته هامون میتونیم به موقعیت های جدید برسیم
اینکه در دانشگاه و در مقاطع تحصیلی مختلف (ارشد و دکتری) بتونیم چیزی یاد بگیریم یا نه، به خیلی چیزا ربط داره که مهمتر از همه خود شخص هست، من قبول ندارم که این مدارک فقط کاغذ هستند، این مدارک میتونن خیلی چیزها برای خیلی ها داشته باشند.
برای خود من تحصیل در مقطع فوق لیسانس چیزهای زیادی بهم یاد داد، از نوع تحقیق و پژوهش تا استفاده از امکانات آزمایشگاهی و حتی ارتباط با صنعت برای انجام پروژه های جدید
این قضیه کاملاً به شرایط و همت خود شخص بستگی داره

[sara0101]

من هم تقریبا شرایط شما رو دارم. سمپادی بودم ولی هیچ وقت درس خون نبودم.با اینکه تو تست هوش استان اولین نفر شده بودم ولی همیشه نمراتم لب مرز بود.4 بار در 4 رشته مختلف(کامپیوتر. هنر.مدیریت .پزشکی) وارد دانشگاه شدم و همه رو نیمه کاره رها کردم .هیچکدوم راضیم نمیکرد.فکر کردم وقتم رو با خوندن دروس سطح پایین و واحدهای بی ربط هدرمیدم.ترجیح دادم خودم ازادانه مطالعه کنم و کردم.الان همدوره ای های من با کمترین معلومات دکتراشون رو گرفتن و با کلی سابقه کار دارن به بهترین کشورها مهاجرت میکنن و من با 30 سال سن و مدرک دیپلم معدل 15. با شغلی پیش پا افتاده و دانش جسته گریخته و متوسط در موضوعات مختلف .اسیر روزمرگی و موانع پیش رویم هستم.در جایی دوستی عنوان کرده بود که انسانهای باهوش گاهی بدلیل هوش زیاد ضربات بیشتری در زندگی می خورند یا گاهی هم هوش با بعضی دیگر از نارسایی ها مانند کمبود توجه و تمرکز همراه است که می تواند همه چیز را خراب کند.برای من همیشه همینطور بوده.بدون تمرکز و توجه کافی روی یک موضوع از شاخه ای به شاخه دیگر رفته ام .مثل یک کودک ماجراجو و کنکجکاو میخواستم همه چیز را امتحان کنم.به مرور محدوده علایقم کوچکتر شد و یکی دو هدف مشخص برای خودم تعیین کردم و تمام جوانب آن را بررسی کردم و الان حدود یکسال است که طلسم اگر ها و کاش ها را شکستم و گذشته را با همه کج روی ها و کم کاری هایش پذیرفته ام و میخام دوباره اینبار مصصم و مطمئن شروع کنم. و فکر میکنم برای امثال من و شما که چوب کم کاریمان را خورده ایم و نسبت به علایقمان و آینده مان جدی نبوده ایم و فرصت های زیادی را از دست داده ایم.هیچ نیازی به انگیزه دادن و تائید دیگران نباشد. خودمان بهتر میدانیم که میتوانیم یا نه...همه انگیزه ای را که لازم داشتیم وقتی سرمان به سنگ خورد گرفتیم..چیرهایی که ما را نجات میدهند:1- به اطلاعات درست و به روز درباره هدفمان2-یک مسیر مشخص و روشن.3-امکانات محقق کردن آن4- بیدار شدن حس رقابتی که با خارج ماندن از جریان در ما از بین رفته 5- مبارزه با عدم نظم و دیسیپلینی که روزمرگی و بطالت وارد زندگیمان کرده. و از همه مهمتر تسلیم نشدن و وفادار ماندن به ندای درونیمان

[ozmanaghavi]

با اکثر جملات شما موافقم، واقعاً این ما هستیم که با داشته هامون میتونیم به موقعیت های جدید برسیم
اینکه در دانشگاه و در مقاطع تحصیلی مختلف (ارشد و دکتری) بتونیم چیزی یاد بگیریم یا نه، به خیلی چیزا ربط داره که مهمتر از همه خود شخص هست، من قبول ندارم که این مدارک فقط کاغذ هستند، این مدارک میتونن خیلی چیزها برای خیلی ها داشته باشند.
برای خود من تحصیل در مقطع فوق لیسانس چیزهای زیادی بهم یاد داد، از نوع تحقیق و پژوهش تا استفاده از امکانات آزمایشگاهی و حتی ارتباط با صنعت برای انجام پروژه های جدید
این قضیه کاملاً به شرایط و همت خود شخص بستگی داره

You can become qualified by getting 2 PhDs or working for a start up down in the Valley. Management positions in US industries dont need academic qualifications. Management is just people skills leadership and business acumen. No one ever asked me about my school. If you have a PhD you are basically over qualified for these positions.

[x20]

به نظر من اول با ارزوهات خداحافظی کن بعد ابلای کن اینجوری خودتم راحت تری
کاری که من کردم جواب داد
take it easy
mostafa

[elaheab]

سلام دوستان
برای اپلای دکتری حداکثر تا چند سالگی میشه اقدام کرد.
منم 35 سالمه.
آیا باید با آرزوهام خداحافظی کنم یا راهی هست؟

[S03]

سلام دوستان
برای اپلای دکتری حداکثر تا چند سالگی میشه اقدام کرد.
منم 35 سالمه.
آیا باید با آرزوهام خداحافظی کنم یا راهی هست؟

محدودیت سنی وجود نداره. خیلی ها برای دکتری در سنین بالای 40 سال اقدام می کنند.

[x20]

ممنونم از لطفی که دارین
از نوع نگاه شما میشه فهمید همیشه امیدوار هستین و هدف هاتون رو دنبال می کنید
عکس شما من بودم (الان بهتر شدم)
مشاور دانشگاهمون بهم گفت در گذشته خودت زندگی می کنی، و واقعا همینطور بود، همیشه غصه ی فرصت هایی از دست رفته رو می خوردم، اینطور شد که دوران دانشگاه رو هم به اون گذشته اضافه کردم.
امروز سعی می کنم بیشتر درگیر حال باشم و از امروزم نهایت استفاده رو ببرم

به نظر من بیشتر از این در مورد چیزهایی که از دست دادید فکر نکنید دوست عزیز چون این موضوع فقط باعث دلسردی در شما می شه . به جای اون فقط به جلو نگاه کنید و روی هدفهاتون متمرکز بشید. مطمینم که موفق می شید

سلام به نظر من اگه حتی همه چیز از دست بدید با توجه به اینکه بازه سنی اعضا این انجمن همه ۳۰ ۳۵ ۲۵ ساله مهم نیست
هنوز وقت دارید دوباره از نو شروع کنید





]با افراد منفی نگر صحبت نکنید فقط دیدتون به هدفتون بدهید مطمعن باشید پنج سال یا ده سال بعد از همه اونایی که عقب بود حتی جلو خواهید افتاد
X20

[ALFABETA]

سلام دوستان بنده عضو جدید این فروم هستم و سوالی دارم که برام خیلی مهمه و احتمالا در بخش های دیگه هم تکرارش کنم. من الان دانشجوی ارشد رشته ی ژئوتکنیک دانشگاه امیرکبیرم احتمالا تا دو سال دیگه امکان خروج از کشور برای من چه برای دکترا و چه برای ارشدد مجدد فراهم بشه ، قصدم از خروج از کشور برنگشتن هست منتهی یه مساله ی مهم اینه که بنده الان سی ساله هستم و در کشور مقصد پس از فارغ التحصیلی سی و چهار ساله و یا سی و شش ساله خواهم بود ، حالا سوال اینه که آیا اصلا با همچین سنی شرکتی به بنده کار خواهد داد ؟ چقدر شانس خواهم داشت ؟خیلی ممنون از راهنماییتون

[candid]

سلام دوستان بنده عضو جدید این فروم هستم و سوالی دارم که برام خیلی مهمه و احتمالا در بخش های دیگه هم تکرارش کنم. من الان دانشجوی ارشد رشته ی ژئوتکنیک دانشگاه امیرکبیرم احتمالا تا دو سال دیگه امکان خروج از کشور برای من چه برای دکترا و چه برای ارشدد مجدد فراهم بشه ، قصدم از خروج از کشور برنگشتن هست منتهی یه مساله ی مهم اینه که بنده الان سی ساله هستم و در کشور مقصد پس از فارغ التحصیلی سی و چهار ساله و یا سی و شش ساله خواهم بود ، حالا سوال اینه که آیا اصلا با همچین سنی شرکتی به بنده کار خواهد داد ؟ چقدر شانس خواهم داشت ؟خیلی ممنون از راهنماییتون

30 ٬ 32, 34 , 35 ساله دیدم اومدن واسه دکتری٬ مشکلی نداره٬ تازه اومدن تغییر رشته و دانشگاه هم دادن یعنی دو سال هم عقب افتادن.
یکی هم بود دکتری گرفته بود٬ بعد کار نکرد رفت دندانپزشکی بخونه. بالای ۴۰ سال میشه تا مدرکش را بگیره.

[Sinas11k]

سلام دوستان لطفاً راهنمایی کنید.
دوستان من ۲۱ سالمه لیسانسم رو یک ترم دیگه میگیرم و زبان انگلیسی آیلتس ۶/۵ دارم و دارم زبان آلمانی میخونم و هدف ۱۰۰ درصدی مهاجرت دارم اما متأسفانه پول کافی برای مهاجرت تحصیلی (حتی پول پرینت حساب برای سفارت) رو هم ندارم. چه کار کنم که بتونم مهاجرت کنم هدفم فقط رفتنه از هر راهی که شدنی باشه. لطفاً راهنمایی کنید.منکه دیگه دارم دیونه میشم وهیچ راهی به ذهنم نمی‌رسه.