صفحه 5 از 6 نخستنخست 123456 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 41 تا 50 , از مجموع 58

موضوع: ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

  1. #41
    ApplyAbroad Hero nima56 آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Nov 2008
    ارسال‌ها
    1,505

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    نقل قول نوشته اصلی توسط Sinas11k نمایش پست ها
    سلام دوستان لطفاً راهنمایی کنید.
    دوستان من ۲۱ سالمه لیسانسم رو یک ترم دیگه میگیرم و زبان انگلیسی آیلتس ۶/۵ دارم و دارم زبان آلمانی میخونم و هدف ۱۰۰ درصدی مهاجرت دارم اما متأسفانه پول کافی برای مهاجرت تحصیلی (حتی پول پرینت حساب برای سفارت) رو هم ندارم. چه کار کنم که بتونم مهاجرت کنم هدفم فقط رفتنه از هر راهی که شدنی باشه. لطفاً راهنمایی کنید.منکه دیگه دارم دیونه میشم وهیچ راهی به ذهنم نمی‌رسه.
    پيشنهاد من این است که یکی دو سال کار کن و مقدار پس انداز بکن تا هزینه اپلای کردنت فراهم بشه. در این مدت زبانت را هم تکمیل کن.
    روزگار است، آنكه گه عزت دهد گه خوار دارد. چرخ بازيگر از اين بازيچه ها بسيار دارد. "قائم مقام فراهانی"

  2. #42

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    سلام دوستان
    من خانم هستم ۲۹ ساله متاهل و دارای یک فرزند یکساله
    میخواستم برای ادامه تحصیل مقطع ارشد همراه خانواده مهاجرت کنم،
    رشته بیولوژی خوندم و برای ارشد در زمینه ایمونولوژی میخواستم اقدام کنم
    معدل لیسانسم ۱۵/۶۷
    زبانم خوب هست (تدریس زبان میکردم) هنوز ایلتس رو ازمون ندادم
    چند سال زیست شناسی تدریس کردم در مقطع متوسطه اما حالا میخوام برم با استادم همکاری کنم برای قوی شدن رزومه
    مدت گپ تحصیلیم زیاده، این مدت مشغول مطالعه شخصی و همچنین کار بودم، پرس و جو کردم و گفتن که اگه یک مقدار رزومه م رو قوی کنم احتمال وجود داره بتونم پذیرش بگیرم
    اما مشکلی که وجود داره تامین هزینه های زندگی طی مدت تحصیل هست، با این وضعیت دلار حتی فاند هم بگیرم بازم به مشکل میخوریم، هزینه خورد و خوراک و پوشاک و کرایه منزل و...سر به فلک می کشه
    همسر من در ایران شغل خوبی داره و حدود بیست ساله که در کار چرم هست، درامدمون در ایران خوبه یعنی کفاف زندگیمونو میده اما به یورو نه!
    میخواستم از شما دوستان راهنمایی بگیرم درصورتی که من ویزای تحصیلی بگیرم میتونم همراه خانواده بیام؟
    و سوال اصلیم هم اینه که چقدر احتمال وجود داره که همسرم کار پیدا کنه اونجا؟ اخیرا مطالبی خوندم درمورد خود اشتغالی
    میخواستم بدونم ایشون میتونه اونجا کار راه بندازه در زمینه چرم؟
    اگر ما برای تحصیل به المان بریم همسرم اینجا کارش رو از دست میده چون رقیب زیاد داره و اعتبارش از دست میره
    به نظر شما عاقلانه هست که مهاجرت کنیم؟ ممنون میشم کمکم کنید من مشکلات زیادی رو پشت سر گذاشتم حالا میتونم بعد از مدتها به رویام برسم اما مساله کار مانع شده، به نظر شما بهتره که ما تحصیلی بریم بعد دنبال کار بگردیم، یا کاری بریم توسط همسرم و بعد من برای دانشگاه پذیرش بگیرم؟
    راه مطمئنی هست که ما ریسک نکنیم؟ راهی که از کار مطمئن باشیم بعد بریم، یه چیزایی در مورد ثبت شرکت، خوداشتغالی و... خوندم اما گیج شدم
    ممنون میشم اگه راهنماییمون کنید

  3. #43
    Member Garibaldi آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Oct 2015
    رشته و دانشگاه
    Physics - SUT
    ارسال‌ها
    458

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    در مورد کانادا میدونم که اگر اول بتونید PR بگیرید و مهاجرت کنید به نفعتون هست چون شهریه تون خیلی کمتر میشه، اما گرفتن PR باید جستجو کنید ممکنه از راه خوداشتغالی بتونید، تاپیکش در فروم کانادا موجود هست جهت گرفتن راهنمایی میتونید مراجعه کنید.
    نقل قول نوشته اصلی توسط siiinaaaleeef نمایش پست ها
    سلام دوستان
    من خانم هستم ۲۹ ساله متاهل و دارای یک فرزند یکساله
    میخواستم برای ادامه تحصیل مقطع ارشد همراه خانواده مهاجرت کنم،
    رشته بیولوژی خوندم و برای ارشد در زمینه ایمونولوژی میخواستم اقدام کنم
    معدل لیسانسم ۱۵/۶۷
    زبانم خوب هست (تدریس زبان میکردم) هنوز ایلتس رو ازمون ندادم
    چند سال زیست شناسی تدریس کردم در مقطع متوسطه اما حالا میخوام برم با استادم همکاری کنم برای قوی شدن رزومه
    مدت گپ تحصیلیم زیاده، این مدت مشغول مطالعه شخصی و همچنین کار بودم، پرس و جو کردم و گفتن که اگه یک مقدار رزومه م رو قوی کنم احتمال وجود داره بتونم پذیرش بگیرم
    اما مشکلی که وجود داره تامین هزینه های زندگی طی مدت تحصیل هست، با این وضعیت دلار حتی فاند هم بگیرم بازم به مشکل میخوریم، هزینه خورد و خوراک و پوشاک و کرایه منزل و...سر به فلک می کشه
    همسر من در ایران شغل خوبی داره و حدود بیست ساله که در کار چرم هست، درامدمون در ایران خوبه یعنی کفاف زندگیمونو میده اما به یورو نه!
    میخواستم از شما دوستان راهنمایی بگیرم درصورتی که من ویزای تحصیلی بگیرم میتونم همراه خانواده بیام؟
    و سوال اصلیم هم اینه که چقدر احتمال وجود داره که همسرم کار پیدا کنه اونجا؟ اخیرا مطالبی خوندم درمورد خود اشتغالی
    میخواستم بدونم ایشون میتونه اونجا کار راه بندازه در زمینه چرم؟
    اگر ما برای تحصیل به المان بریم همسرم اینجا کارش رو از دست میده چون رقیب زیاد داره و اعتبارش از دست میره
    به نظر شما عاقلانه هست که مهاجرت کنیم؟ ممنون میشم کمکم کنید من مشکلات زیادی رو پشت سر گذاشتم حالا میتونم بعد از مدتها به رویام برسم اما مساله کار مانع شده، به نظر شما بهتره که ما تحصیلی بریم بعد دنبال کار بگردیم، یا کاری بریم توسط همسرم و بعد من برای دانشگاه پذیرش بگیرم؟
    راه مطمئنی هست که ما ریسک نکنیم؟ راهی که از کار مطمئن باشیم بعد بریم، یه چیزایی در مورد ثبت شرکت، خوداشتغالی و... خوندم اما گیج شدم
    ممنون میشم اگه راهنماییمون کنید
    96 nine or six

  4. #44

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    ممنونم
    برای آلمان چطور اطلاعی ندارید؟
    چون شهریه المان بسیار پایین هست
    اما بازم برای کار مشکل خواهیم داشت، مشکل اصلی کار هست متاسفانه

  5. #45
    Local Moderator

    تاریخ عضویت
    Aug 2010
    ارسال‌ها
    2,885

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    نقل قول نوشته اصلی توسط siiinaaaleeef نمایش پست ها
    ممنونم
    برای آلمان چطور اطلاعی ندارید؟
    چون شهریه المان بسیار پایین هست
    اما بازم برای کار مشکل خواهیم داشت، مشکل اصلی کار هست متاسفانه
    اطلاعات زیر تجربه ی شخصی نیست!

    در آلمان هر دو روند حدودا یک اندازه طول میکشه (ویزای تحصیل مقطع ارشد و یا ویزای کاری) ولی قدرت ویزای کاری به مراتب بیشتر هست.
    ویزای دانشجویی میزان مجاز برای کار کردن شما رو محدود میکنه به 20 ساعت در هفته، ولی در عوض به همسرتون اجازه ی کار نامحدود داده میشه (40 ساعت در هفته).
    با دریافت ویزای کاری برای یکی از شما، به هر دوتون اجازه ی کار نامحدود داده میشه (به شرطی که ویزای دانشجویی دریافت نکرده باشید).

    برای بردن خانواده میشه به 2 صورت عمل کرد:
    1. یکی از شما با ویزای تحصیلی یا کاری به آلمان سفر کنید و سپس درخواست ویزای الحاق به خانواده رو بدین (ارسال دعوت نامه از آلمان).
    2. همزمان تمام خانواده در تهران درخواست ویزای آلمان بدین (یکی تحصیلی/کاری و بقیه الحاق به خانواده).

    به نظر من گزینه ی دوم مطمئن تر هست.

    ضمنا برای مشاغلی مثل صنعت چرم، عدم آشنایی به زبان آلمانی میتونه تبدیل یه یک مانع خیلی جدی بشه.
    و همچنین فکر نمی کنم که سفارت آلمان در تهران برای کسی ویزای خوداشتغالی صادر کنه.

    در نتیجه راه حل منطقی این خواهد بود که شما با ویزای تحصیلی/کار و همسر و فرزندتون هم با ویزای الحاق به خانواده به آلمان سفر کنید (همزمان در تهران درخواست بدین).
    پس از رسیدن به آلمان شما فقط در محدوده ی ویزای خودتون مجاز به فعالیت خواهید بود و همسرتون ویزای کاری بدون محدودیت دریافت میکنه که یعنی میتونه کسب و کار خودش رو راه اندازی کنه.

    متاسفانه در مورد بازار کار صنعت چرم آلمان هیچگونه اطلاعی ندارم.

    موفق باشید

  6. #46
    Senior Member
    تاریخ عضویت
    Feb 2014
    ارسال‌ها
    832

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    @siiinaaaleeef
    مهاجرت یعنی از صفر شروع کردن٫‌ مگه اینکه یکی قبل از شما رفته باشه شرایط را برای شما فراهم کرده باشه. در مورد راه بدون ریسک٬ فکر نمی کنم همچین راهی باشه٬ مهاجرت همش ریسکه. اگه تنها باشی ریسکش کمتره چون در قبال افراد دیگه مسئولیت نداری. اگه کار همسر شما خوبه و درآمد خوبی داره ریسک مهاجرت شما بالاتره٬ به نظر من اگه تصمیم گرفتید مهاجرت کنید٬ همه بار و بندیل را جمع نکنید و راه برگشت بذارید که اگه بعد سه چهار ماه فهمیدید مسیر اشتباهی انتخاب کردید بتونید برگردید. یکی از فامیلام مهندس برق و رئیس یک شرکت بود و وضع عالی داشت تو ایران٬ همراه خانواده اش رفت اتریش و تو یه شرکت کارمند شد٬ بعد سه چهار فهمید که نمیتونه بله قربان گو باشه٬ چون عمری رئیس بوده و واسه خودش کسی بوده٬ درآمد اتریش هم آنچنان چنگی به دل نمیزد٬ در مقایسه با ایران سطح زندگی پایین تری داشت٬ ولی کار عاقلانه ای که کرده بود این بود که همه چی را تو ایران جمع نکرده بود٬ و تونست برگرده و الانم زندگیش بهترم شده. درسته اولش بقیه پشت سرش پچ پچ کردن که نتونست بمونه ولی بعد یه مدت همه یادشون رفت٬ فقط کسی که مهاجرت کرده باشه و سختی مهاجرت را درک کرده باشه٬ دلیل برگشت را میفهمه.
    امضا نامرئی

  7. #47
    ApplyAbroad Hero nima56 آواتار ها
    تاریخ عضویت
    Nov 2008
    ارسال‌ها
    1,505

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    نقل قول نوشته اصلی توسط siiinaaaleeef نمایش پست ها
    سلام دوستان
    من خانم هستم ۲۹ ساله متاهل و دارای یک فرزند یکساله
    میخواستم برای ادامه تحصیل مقطع ارشد همراه خانواده مهاجرت کنم،
    رشته بیولوژی خوندم و برای ارشد در زمینه ایمونولوژی میخواستم اقدام کنم
    معدل لیسانسم ۱۵/۶۷
    زبانم خوب هست (تدریس زبان میکردم) هنوز ایلتس رو ازمون ندادم
    چند سال زیست شناسی تدریس کردم در مقطع متوسطه اما حالا میخوام برم با استادم همکاری کنم برای قوی شدن رزومه
    مدت گپ تحصیلیم زیاده، این مدت مشغول مطالعه شخصی و همچنین کار بودم، پرس و جو کردم و گفتن که اگه یک مقدار رزومه م رو قوی کنم احتمال وجود داره بتونم پذیرش بگیرم
    اما مشکلی که وجود داره تامین هزینه های زندگی طی مدت تحصیل هست، با این وضعیت دلار حتی فاند هم بگیرم بازم به مشکل میخوریم، هزینه خورد و خوراک و پوشاک و کرایه منزل و...سر به فلک می کشه
    همسر من در ایران شغل خوبی داره و حدود بیست ساله که در کار چرم هست، درامدمون در ایران خوبه یعنی کفاف زندگیمونو میده اما به یورو نه!
    میخواستم از شما دوستان راهنمایی بگیرم درصورتی که من ویزای تحصیلی بگیرم میتونم همراه خانواده بیام؟
    و سوال اصلیم هم اینه که چقدر احتمال وجود داره که همسرم کار پیدا کنه اونجا؟ اخیرا مطالبی خوندم درمورد خود اشتغالی
    میخواستم بدونم ایشون میتونه اونجا کار راه بندازه در زمینه چرم؟
    اگر ما برای تحصیل به المان بریم همسرم اینجا کارش رو از دست میده چون رقیب زیاد داره و اعتبارش از دست میره
    به نظر شما عاقلانه هست که مهاجرت کنیم؟ ممنون میشم کمکم کنید من مشکلات زیادی رو پشت سر گذاشتم حالا میتونم بعد از مدتها به رویام برسم اما مساله کار مانع شده، به نظر شما بهتره که ما تحصیلی بریم بعد دنبال کار بگردیم، یا کاری بریم توسط همسرم و بعد من برای دانشگاه پذیرش بگیرم؟
    راه مطمئنی هست که ما ریسک نکنیم؟ راهی که از کار مطمئن باشیم بعد بریم، یه چیزایی در مورد ثبت شرکت، خوداشتغالی و... خوندم اما گیج شدم
    ممنون میشم اگه راهنماییمون کنید
    با توجه به شرایطی که توضیح دادید و شرایط کار همسرتان، پیشنهاد من این است که زندگی خودتان را که به ثبات رسیده بهم نریزید و ایران بمانید.
    مهاجرت همیشه بهترین گزینه نیست.
    روزگار است، آنكه گه عزت دهد گه خوار دارد. چرخ بازيگر از اين بازيچه ها بسيار دارد. "قائم مقام فراهانی"

  8. #48
    Senior Member
    تاریخ عضویت
    Feb 2014
    ارسال‌ها
    832

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    نقل قول نوشته اصلی توسط nima56 نمایش پست ها
    با توجه به شرایطی که توضیح دادید و شرایط کار همسرتان، پیشنهاد من این است که زندگی خودتان را که به ثبات رسیده بهم نریزید و ایران بمانید.
    مهاجرت همیشه بهترین گزینه نیست.
    واقعا منم میخواستم همین را بنویسم ولی گفتم ممکنه برداشت دیگه ای بشه. خیلی ها تو ایران وضعیت خوبی داشتن و مهاجرت کردن الان کارگری میکنن٬ من بچه شریف میشناسم که الان فود دلیوری میکنه٬ به خاطر اینکه نیمخواد سرکوفت بشنوه برنمیگرده٬ البته اینو به هر کی تو ایران هست بگی باور نمیکنه و فکر میکنن ایرانیا خارج دارن تو بهشت زندگی میکنن٬ تا خودشون نیان و نبینن باور نمیکنن.
    امضا نامرئی

  9. #49

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    نقل قول نوشته اصلی توسط candid نمایش پست ها
    واقعا منم میخواستم همین را بنویسم ولی گفتم ممکنه برداشت دیگه ای بشه. خیلی ها تو ایران وضعیت خوبی داشتن و مهاجرت کردن الان کارگری میکنن٬ من بچه شریف میشناسم که الان فود دلیوری میکنه٬ به خاطر اینکه نیمخواد سرکوفت بشنوه برنمیگرده٬ البته اینو به هر کی تو ایران هست بگی باور نمیکنه و فکر میکنن ایرانیا خارج دارن تو بهشت زندگی میکنن٬ تا خودشون نیان و نبینن باور نمیکنن.
    نقل قول نوشته اصلی توسط candid نمایش پست ها
    واقعا منم میخواستم همین را بنویسم ولی گفتم ممکنه برداشت دیگه ای بشه. خیلی ها تو ایران وضعیت خوبی داشتن و مهاجرت کردن الان کارگری میکنن٬ من بچه شریف میشناسم که الان فود دلیوری میکنه٬ به خاطر اینکه نیمخواد سرکوفت بشنوه برنمیگرده٬ البته اینو به هر کی تو ایران هست بگی باور نمیکنه و فکر میکنن ایرانیا خارج دارن تو بهشت زندگی میکنن٬ تا خودشون نیان و نبینن باور نمیکنن.
    ممنون از راهنماییاتون و اینکه وقت گذاشتید دوستان، واقعا تشکر می کنم
    میدونید مساله فقط ثبات زندگی نیست، فقط این نیست که ادم خونه ای و ماشینی و درامدی داشته باشه، این چیزا لازم هستن اما باور کنید کافی نیستن
    باور کنید الان که دارم این ها رو مینویسم گریه امونم نمیده، من جزو شاگردای ممتاز بودم،در تمام دروس تخصصی که در حیطه سلولی و مولکولی بودن نمرات بالا گرفتم، الان سالهاست فارغ التحصیل شدم اما مطالعه رو کنار نزاشتم، این عشق منه، نمیدونم کسی متوجه میشه یا نه
    سالهاست بخاطر مسائلی از دانشگاه فاصله گرفتم اما از ذهنم و قلبم بیرون نمیره، من میدونم که دارم افسرده میشم
    توی ایران و مخصوصا شهرهای کوچک این چیزا کشکه! توی شهر ما اصلا هیچگونه امکانات تحقیقاتی وجود نداره، حتی یک استاد درست و حسابی نیست
    من مجبورم یا مهاجرت کنم یا تموم رویاهامو بزارم کنار
    حالا این مهاجرت یا باید به یه شهر بزرگ تو ایران باشه یا یه کشور دیگه
    از نظر همسرم هردوش یکیه تقریبا، برای هردو کارش رو از دست میده
    صد البته که میدونیم مهاجرت به یه کشور دیگه سخته، هم زبان ما نیستن، ما اشنایی نداریم و...
    اما اونجا حداقل بستر مناسب برای کار کردن در رشته خودم وجود داره
    مساله این هست که من تنها نیستم، همسر و فرزند دارم
    نمیتونم زندگی و راحتی اونارو بخاطر خودم به خطر بندازم
    اما از طرفی هم نمیخوام یک مادر بازنده و شکست خورده باشم
    نمیخوام مادری باشم که رویاهاش رو کنار گذاشته، نمیتونم چنین الگویی برای دخترم باشم
    دوستان من درمانده شدم، نمیدونم چکار کنم...

  10. #50
    ApplyAbroad Guru
    تاریخ عضویت
    Jul 2014
    ارسال‌ها
    4,375

    پیش فرض پاسخ : ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

    نقل قول نوشته اصلی توسط siiinaaaleeef نمایش پست ها
    ممنون از راهنماییاتون و اینکه وقت گذاشتید دوستان، واقعا تشکر می کنم
    میدونید مساله فقط ثبات زندگی نیست، فقط این نیست که ادم خونه ای و ماشینی و درامدی داشته باشه، این چیزا لازم هستن اما باور کنید کافی نیستن
    باور کنید الان که دارم این ها رو مینویسم گریه امونم نمیده، من جزو شاگردای ممتاز بودم،در تمام دروس تخصصی که در حیطه سلولی و مولکولی بودن نمرات بالا گرفتم، الان سالهاست فارغ التحصیل شدم اما مطالعه رو کنار نزاشتم، این عشق منه، نمیدونم کسی متوجه میشه یا نه
    سالهاست بخاطر مسائلی از دانشگاه فاصله گرفتم اما از ذهنم و قلبم بیرون نمیره، من میدونم که دارم افسرده میشم
    توی ایران و مخصوصا شهرهای کوچک این چیزا کشکه! توی شهر ما اصلا هیچگونه امکانات تحقیقاتی وجود نداره، حتی یک استاد درست و حسابی نیست
    من مجبورم یا مهاجرت کنم یا تموم رویاهامو بزارم کنار
    حالا این مهاجرت یا باید به یه شهر بزرگ تو ایران باشه یا یه کشور دیگه
    از نظر همسرم هردوش یکیه تقریبا، برای هردو کارش رو از دست میده
    صد البته که میدونیم مهاجرت به یه کشور دیگه سخته، هم زبان ما نیستن، ما اشنایی نداریم و...
    اما اونجا حداقل بستر مناسب برای کار کردن در رشته خودم وجود داره
    مساله این هست که من تنها نیستم، همسر و فرزند دارم
    نمیتونم زندگی و راحتی اونارو بخاطر خودم به خطر بندازم
    اما از طرفی هم نمیخوام یک مادر بازنده و شکست خورده باشم
    نمیخوام مادری باشم که رویاهاش رو کنار گذاشته، نمیتونم چنین الگویی برای دخترم باشم
    دوستان من درمانده شدم، نمیدونم چکار کنم...
    من با صحبت دوستان موافقم که مهاجرت لزوما برای همه مثبت نیست. تجربیات افرادی که در این فرومها میبینید عمدتا به قشری در رده سنی متفاوت از تیپیکال شما برمیگردد که در دوران سن کم و با نداشتن سابقه زیاد رد کشور مبدا به مراتب شرای طمتفاوت تری دارند. البته نه اینکه افراد مثل شما هم نباشند بلکه درصد موفقیت و جاافتادن در مقصدبع مراتب با افزایش سن و دغدغه های خانوادگی و فرزند و... کاهش می یابد. من به صورت کلی به دوستان توصیه میکنم که اگر کار و درآمد قابل قبولی در کشور خودتان دارید در سن میانسالی تصمیم به مهاجرت را به سادگی نهایی نکنید و بیشتر به آن به عنوان یه گزینه در کنار همه معایب و آسیبهای آن نگاه کنید. مهاجرت ناموفق زیاد نیست و لزوما هم نمی توان همیشه برگشت و از صفر شروع کرد. حاصل یک عمر زحمت و سرمایه خود را برخی در این مسیر از دست می دهند و در سرابی که انتهای آرزوهایشان هرگز آنرا نمیدید گرفتار میشوند که نه راه پس و نه پیش برایشان باقی نمیگذارد. اینکه برخی با فروش خانه و سرمایه زندگی و با داشتن شرایط خوب در مبدا ریسک بزرگی را بپذیرند باید دلایل خیلی خیلی قوی داشته باشد که من در کیس شما نمی بینم. صادقانه به هدف عالی شما مبنی بر ادامه تحصیل و الگوی فرزندتان شدنتان احترام میگدارم ولی همین مسیر می تواند در صورت عدم موفقیت آسیبهاب جبران ناپذیری به خانواده وارد نماید که جبران آن در طول عمر کوتاه بسیار سخت اگرنه غیرممکن باشد.
    می توان به ادامه تحصیل در همان دانشگاههای خوب ایران با هزینه های مالی و اجتماعی به مراتب کمتر فکر کرد و یا در صورت اصرار تحصیل در خارج به هرشکل، همه تبعات احتمالی مالی و اجتماعی آنرا در نظر گرفت و دید آیا این ریسک در این شرایط قابل قبول است یا خیر و در ان صورت تصمیم مناسب را با دید باز گرفت.
    “I find the great thing in this world is not so much where we stand, as in what direction we are moving"

علاقه مندی ها (Bookmarks)

علاقه مندی ها (Bookmarks)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست در پست خود ضمیمه کنید
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •