ادامه تحصیل بدم یا با آرزوهام خداحافظی کنم؟

[ali_hasani]

سلام دوستان عزیز و محترم
قصد دارم سرانجام امسال واسه کنکور ارشد بصورت جدی بخونم
اما سوالاتی ذهنم رو درگیر کرده و باعث تردید در من شده،
از دوستان خواهش می کنم با توجه به شرایط من که عرض می کنم، سوالات رو پاسخ بدن و من رو راهنمایی کنن.
32 سالمه، کارشناسی فیزیک از دانشگاه دولتی روزانه دارم با معدل 13.31
به فیزیک علاقه داشتم (و دارم)، سال های دانشجویی مردد بودم که ارشد فیزیک و زیر مجموعه هاش رو شرکت کنم یا مهندسی مکانیک، اما تصمیمم بر این شد که مکانیک بدم، کوته همتی همیشگی مانع شد و چند سال رو از دست دادم.
و امروز با توجه به شرایط سنی، بازارکار فیزیک، دوره ی فنی 1.5 ساله که رفتم (و ای کاش نمی رفتم) و کارم، تصمیم گرفتم که مکانیک شرکت کنم.
1. از دوران دبیرستان به ریاضیات و فیزیک علاقه داشتم و با بدشانسی(شانس یعنی تلاش و برنامه ریزی خودم) با اینکه ریاضی و فیزیک رو در حدود 60% زدم، چون شیمی رو سفید گذاشتم، نتیجه دلخواهم رو نگرفتم.(چندین ساله این بار رو با خودم می کشم، در گذشته گیر کردم)
اینطور بگم، به یادگیری، مطالعه و پژوهش علاقمندم و می خوام کارم مرتبط با تحصیلاتم باشه، و ذهنم رو درگیر بکنه و البته موفقیت در مسیر مورد علاقه م که توان بالقوش رو دارم اما تا حالا نتونستم بالفعلش کنم واسم یه عقده شده. اینها همه آرزوهای من بودن، و هستن، اما
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی

2. امروز در شرکت مهندسی و ساخت توربین مپنا به واسطه ی دوره ی فنی، به عنوان تکنسین مشغول هستم، که برام راضی کننده نیست، حقوقش متوسطه، و مزایای و اعتبار و سابقه ی کاری شرکت خوبه. کار وقت زیادی رو ازم می گیره.
با توجه به مطالبی که گفتم،
1. آیا کار دائم و ادامه تحصیل در مقطع ارشد، برای من با شرایطی که گفتم، و در حالی که می خوام دوره ی کارشناسی رو جبران کنم، و با معدل و شرایط عالی فارغ التحصیل بشم، در تضاد نیستن؟ نمی خوام چند سال وقت بذارم و بی سواد فارغ التحصیل بشم، یا از دانشگاه آزاد یا پیام نور ارشد بگیرم.
2. نظرتون در مورد علوم تحقیقات تهران چیه؟
3. کاری رو پیدا کردم که از نظر حقوق برابره، و از نظر زمانی وقت به مراتب کمتری رو ازم می گیره و فرصت مطالعه بیشتری رو بهم میده، حالا بین زمان بیشتر و اعتبار، سابقه کار و تجربه مرتبط کدوم رو پیشهاد می کنید؟
4. با توجه به شرایط سنی من، حدود 34-35 سالگی ارشد میگیرم، با این فرض که ارشد رو در دانشگاه های تهران و با شریط خوب بگذرونم، آیا احتمال بالایی وجود داره که بعد از پایان ارشد کار مناسب و مرتبط پیدا کنم؟
5. نظرتون در مورد دوره ی دکتری چی هست؟ به خصوص اپلای کردن؟ و آیا گرفتن دکتری در سن 38-39 سالگی ارزشش رو داره؟

[maabedini]

میتونی مهاجرت کاری رو هم بررسی کنی، با کسایی که آشنایی دارن مشورت کن، اونم میتونه گزینه باشه برای کار بهتر

[ali_hasani]

میتونی مهاجرت کاری رو هم بررسی کنی، با کسایی که آشنایی دارن مشورت کن، اونم میتونه گزینه باشه برای کار بهتر

سلام
درسته
خیلی به این موضوع فکر نکرده بودم، کار توی شرکت ما رزومه ی خوبی برای مهاجرت کاریه.
خیلی از تکنسین ها و مهندس های شرکت مهاجرت کردن و برنامش رو دارن
سوالی که پیش میاد اینه که اگر من ارشد مکانیک رو از یه دانشگاه خوب بگیرم و رزومه ی تحصیلی خوب و یه سری امتیاز دیگه رو داشته باشم بعلاوه ی 2-3 سال سابقه کاری مرتبط، و با این شرایط کار مناسبی رو اونطرف پیدا کنم، و مهاجرت کنم،
آیا می تونم همزمان با کار دکتری بخونم؟
آیا حجم کاری دوره ی دکتری این اجازه رو میده؟
البته اگر جواب سوال ها منفی باشه هم باز بعنوان یه گزینه میشه بهش فکر کرد

[sunrise84]

سلام دوستان عزیز و محترم
قصد دارم سرانجام امسال واسه کنکور ارشد بصورت جدی بخونم
اما سوالاتی ذهنم رو درگیر کرده و باعث تردید در من شده،
از دوستان خواهش می کنم با توجه به شرایط من که عرض می کنم، سوالات رو پاسخ بدن و من رو راهنمایی کنن.
32 سالمه، کارشناسی فیزیک از دانشگاه دولتی روزانه دارم با معدل 13.31
به فیزیک علاقه داشتم (و دارم)، سال های دانشجویی مردد بودم که ارشد فیزیک و زیر مجموعه هاش رو شرکت کنم یا مهندسی مکانیک، اما تصمیمم بر این شد که مکانیک بدم، کوته همتی همیشگی مانع شد و چند سال رو از دست دادم.
و امروز با توجه به شرایط سنی، بازارکار فیزیک، دوره ی فنی 1.5 ساله که رفتم (و ای کاش نمی رفتم) و کارم، تصمیم گرفتم که مکانیک شرکت کنم.
1. از دوران دبیرستان به ریاضیات و فیزیک علاقه داشتم و با بدشانسی(شانس یعنی تلاش و برنامه ریزی خودم) با اینکه ریاضی و فیزیک رو در حدود 60% زدم، چون شیمی رو سفید گذاشتم، نتیجه دلخواهم رو نگرفتم.(چندین ساله این بار رو با خودم می کشم، در گذشته گیر کردم)
اینطور بگم، به یادگیری، مطالعه و پژوهش علاقمندم و می خوام کارم مرتبط با تحصیلاتم باشه، و ذهنم رو درگیر بکنه و البته موفقیت در مسیر مورد علاقه م که توان بالقوش رو دارم اما تا حالا نتونستم بالفعلش کنم واسم یه عقده شده. اینها همه آرزوهای من بودن، و هستن، اما
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی

2. امروز در شرکت مهندسی و ساخت توربین مپنا به واسطه ی دوره ی فنی، به عنوان تکنسین مشغول هستم، که برام راضی کننده نیست، حقوقش متوسطه، و مزایای و اعتبار و سابقه ی کاری شرکت خوبه. کار وقت زیادی رو ازم می گیره.
با توجه به مطالبی که گفتم،
1. آیا کار دائم و ادامه تحصیل در مقطع ارشد، برای من با شرایطی که گفتم، و در حالی که می خوام دوره ی کارشناسی رو جبران کنم، و با معدل و شرایط عالی فارغ التحصیل بشم، در تضاد نیستن؟ نمی خوام چند سال وقت بذارم و بی سواد فارغ التحصیل بشم، یا از دانشگاه آزاد یا پیام نور ارشد بگیرم.
2. نظرتون در مورد علوم تحقیقات تهران چیه؟
3. کاری رو پیدا کردم که از نظر حقوق برابره، و از نظر زمانی وقت به مراتب کمتری رو ازم می گیره و فرصت مطالعه بیشتری رو بهم میده، حالا بین زمان بیشتر و اعتبار، سابقه کار و تجربه مرتبط کدوم رو پیشهاد می کنید؟
4. با توجه به شرایط سنی من، حدود 34-35 سالگی ارشد میگیرم، با این فرض که ارشد رو در دانشگاه های تهران و با شریط خوب بگذرونم، آیا احتمال بالایی وجود داره که بعد از پایان ارشد کار مناسب و مرتبط پیدا کنم؟
5. نظرتون در مورد دوره ی دکتری چی هست؟ به خصوص اپلای کردن؟ و آیا گرفتن دکتری در سن 38-39 سالگی ارزشش رو داره؟

به سنتون توجه نکنید دوست عزیز . به هدفتون و چیزی که دوست دارید فکر کنید. انسان فقط یک بار زندگی می کنه که به چیزهایی که می خواد برسه. همسر من هم امسال در سن 42 سالگی دکتراش رو گرفت و خیلی هم راضیه

[ali_hasani]

به سنتون توجه نکنید دوست عزیز . به هدفتون و چیزی که دوست دارید فکر کنید. انسان فقط یک بار زندگی می کنه که به چیزهایی که می خواد برسه. همسر من هم امسال در سن 42 سالگی دکتراش رو گرفت و خیلی هم راضیه

سلام
البته احتمالا و یا بطور قطع شرایط همسر شما با من متفاوت بوده.
مشغول به کار بودن و در ضمن کار دکتری رو گرفتن و در کارشون اعمال کردن، درسته؟
چیزی که باعث تردید من شده اینه که بعد از پایان ارشد(اگر در زمان ارشد نتونم بین تحصیل و کار تمام وقت هماهنگی ایجاد کنم و کار مرتبط رو با یه کار غیر مرتبط و نیمه وقت عوض کنم.) و یا پایان دکتری کار مناسبی با توجه به شرایط سنی م پیدا نکنم.

[sunrise84]

سلام
البته احتمالا و یا بطور قطع شرایط همسر شما با من متفاوت بوده.
مشغول به کار بودن و در ضمن کار دکتری رو گرفتن و در کارشون اعمال کردن، درسته؟
چیزی که باعث تردید من شده اینه که بعد از پایان ارشد(اگر در زمان ارشد نتونم بین تحصیل و کار تمام وقت هماهنگی ایجاد کنم و کار مرتبط رو با یه کار غیر مرتبط و نیمه وقت عوض کنم.) و یا پایان دکتری کار مناسبی با توجه به شرایط سنی م پیدا نکنم.

بله . ایشون در ضمن کار کردن دکتری رو گرفتن . کار راحتی نیست ولی می شه انجامش داد.
به نظر من نیازی نیست که حتما در طول تحصیل کار مورد علاقتون رو هم داشته باشید . شما می تونید فعلا کاری رو انتخاب کنید که وقت ازاد بیشتری برای تحصیل داشته باشید چون به نظر من فعلا تحصیل در اولویت هست . بعد از اتمام تحصیلتون می تونید به دنبال کار مورد علاقتون که با تحصیلتون هم در ارتباط هست برید. از اون نظر هم به نظر من کار نشد نداره و مطمینم بعد از تحصیلتون می تونید کار مورد علاقتون رو پیدا کنید. فقط ناامید نباشید . به قول معروف همیشه جایی که راه نیست خدا راه می گشاید

[Sha7ab]

به سنتون توجه نکنید دوست عزیز . به هدفتون و چیزی که دوست دارید فکر کنید. انسان فقط یک بار زندگی می کنه که به چیزهایی که می خواد برسه. همسر من هم امسال در سن 42 سالگی دکتراش رو گرفت و خیلی هم راضیه

دوست عزیز برای خودتون یه مدینه فاضله درست نکنین. منی که دارم ارشد برق میخونم از دانشگاه دولتی و سطح بالا، با معدل 18، هم استخدام توی شرکت مپنا برام راحت نیست. یعنی فکر نکنید اگه ارشد رو بگیرین کار خوب و آماده و با حقوق و مزایای بالا و ساعت کاری کم بهتون می دن. به نظرم اگه می خوای ادامه تحصیل بدی برای پیدا کردن کار بهتر نباشه و هدفت خود درس باشه. ضمن اینکه الان بچه های مکانیک دانشگاه های خوب هم بیکارن، چه برسه به آزاد. مگر اینکه اینقدر خوب کار کنی که یه چیز خیلی خوب از خودت نشون بدی که کارفرما جذبت بشه، که این هم توی ایران خیلی احتمالش پایینه.
در کل نصیحت نهایی من اینه که اگه میخای درس بخونی به هدف یادگیری و علاقه خودت به درس باشه.
موفق باشی

[ali_hasani]

مدینه فاضله

ایران و مدینه فاضله؟

فکر نکنید اگه ارشد رو بگیرین کار خوب و آماده و با حقوق و مزایای بالا و ساعت کاری کم بهتون می دن

کسی موفق خواهد بود که توانایی های خودش رو افزایش بده و فقط و فقط بعد از خدا با تکیه بر این توانایی ها تمایز ایجاد کنه.
همیشه به این نکته معتقد بودم اما چون همت نکردم کسب توانایی هم در کار نبود.
اگر امروز این تصمیم رو دارم به مدینه فاضله و کار آماده فکر نمی کنم و هنوز به اصل بالا معتقدم.

اگه میخای درس بخونی به هدف یادگیری و علاقه خودت به درس باشه

آیا منظورتون اینه که اصلا امیدی به کار بهتر نداشته باشم؟ کار که نشد نداره
دلیل اولم علاقه به یادگیری و علم آموزی و درگیری های ذهنی هست اما اینطوری خیلی شعاری و به دور از دنیای واقعیه
به هر حال کار کردن در زمینه ای که تحصیل کردی و کسب درآمد از اون یه حداقله که انتظارش رو دارم.

[nima56]

سلام دوستان عزیز و محترم
قصد دارم سرانجام امسال واسه کنکور ارشد بصورت جدی بخونم
اما سوالاتی ذهنم رو درگیر کرده و باعث تردید در من شده،
از دوستان خواهش می کنم با توجه به شرایط من که عرض می کنم، سوالات رو پاسخ بدن و من رو راهنمایی کنن.
32 سالمه، کارشناسی فیزیک از دانشگاه دولتی روزانه دارم با معدل 13.31
به فیزیک علاقه داشتم (و دارم)، سال های دانشجویی مردد بودم که ارشد فیزیک و زیر مجموعه هاش رو شرکت کنم یا مهندسی مکانیک، اما تصمیمم بر این شد که مکانیک بدم، کوته همتی همیشگی مانع شد و چند سال رو از دست دادم.
و امروز با توجه به شرایط سنی، بازارکار فیزیک، دوره ی فنی 1.5 ساله که رفتم (و ای کاش نمی رفتم) و کارم، تصمیم گرفتم که مکانیک شرکت کنم.
1. از دوران دبیرستان به ریاضیات و فیزیک علاقه داشتم و با بدشانسی(شانس یعنی تلاش و برنامه ریزی خودم) با اینکه ریاضی و فیزیک رو در حدود 60% زدم، چون شیمی رو سفید گذاشتم، نتیجه دلخواهم رو نگرفتم.(چندین ساله این بار رو با خودم می کشم، در گذشته گیر کردم)
اینطور بگم، به یادگیری، مطالعه و پژوهش علاقمندم و می خوام کارم مرتبط با تحصیلاتم باشه، و ذهنم رو درگیر بکنه و البته موفقیت در مسیر مورد علاقه م که توان بالقوش رو دارم اما تا حالا نتونستم بالفعلش کنم واسم یه عقده شده. اینها همه آرزوهای من بودن، و هستن، اما
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی

2. امروز در شرکت مهندسی و ساخت توربین مپنا به واسطه ی دوره ی فنی، به عنوان تکنسین مشغول هستم، که برام راضی کننده نیست، حقوقش متوسطه، و مزایای و اعتبار و سابقه ی کاری شرکت خوبه. کار وقت زیادی رو ازم می گیره.
با توجه به مطالبی که گفتم،
1. آیا کار دائم و ادامه تحصیل در مقطع ارشد، برای من با شرایطی که گفتم، و در حالی که می خوام دوره ی کارشناسی رو جبران کنم، و با معدل و شرایط عالی فارغ التحصیل بشم، در تضاد نیستن؟ نمی خوام چند سال وقت بذارم و بی سواد فارغ التحصیل بشم، یا از دانشگاه آزاد یا پیام نور ارشد بگیرم.
2. نظرتون در مورد علوم تحقیقات تهران چیه؟
3. کاری رو پیدا کردم که از نظر حقوق برابره، و از نظر زمانی وقت به مراتب کمتری رو ازم می گیره و فرصت مطالعه بیشتری رو بهم میده، حالا بین زمان بیشتر و اعتبار، سابقه کار و تجربه مرتبط کدوم رو پیشهاد می کنید؟
4. با توجه به شرایط سنی من، حدود 34-35 سالگی ارشد میگیرم، با این فرض که ارشد رو در دانشگاه های تهران و با شریط خوب بگذرونم، آیا احتمال بالایی وجود داره که بعد از پایان ارشد کار مناسب و مرتبط پیدا کنم؟
5. نظرتون در مورد دوره ی دکتری چی هست؟ به خصوص اپلای کردن؟ و آیا گرفتن دکتری در سن 38-39 سالگی ارزشش رو داره؟

امیدوارم از صراحت نوشته من ناراحت نشوید و ضمنا نمی خواهم از جملات کلیشه ای مانند خواستن و توانستن و ماهی از آب گرفتن و... استفاده کنم. شما می فرمایید که به فیزیک علاقه داشته اید و دارید آیا معدل 13 نشانگر نشانه علاقه فراوان شماست؟ شما در این رشته موفق نبودید و به احتمال زیاد می خواهید شانستان را در رشته دیگر که البته شباهتهای زیادی به فیزیک دارد امتحان کنید ولی اگر شما همان شخصی باشید که با انرژی جوانی نتوانستید در سنین 20 سالگی موفق باشید به احتمال زیاد در مقطع ارشد مکانیک هم چنین خواهد بود هر چند در مقطع ارشد معدل بالاتر آوردن ساده تر است. ضمنا در ایران با مدرک فیزیک و ارشد مکانیک خیلی شما را به عنوان یک مهندس مکانیک جدی نخواهند گرفت . مگر آنکه با ارئه مدرک ارشد به شرکتی که در حال کار هستید و قبول آن توسط شرکت ( که البته بعید می دانم) ارتقا حقوقی و یا شغلی بگیرید چراکه برای شرکتی مثل مپنا استخدام مهندس مکانیک از بهترین دانشگاهها ساده و متقاضیان زیادی دارد و ضمنا با آن امپراتوری مپنا روابط و سفارش و حتی پارتی بازی هم بسیار موثر است.
در بازار خراب کار در ایران اگر هدفت زندگی در ایران است در همین شرکت بمان و منتظر آغاز پروژه های نیروگاهی بیشتری که در راه است باش سپس از طریق توگا به سایت ها برو و خودت را خوب نشان بده و در نهایت در یکی از پروژه های در پایان جذب نیروی تعمیرات خود نیروگاه آن هم به عنوان مهندس مکانیک یا کارشناس اورهال و ... حتی می توانی جذب پرسنل بهره بردار با عنوان مهندس شیف باشی و آن وقت اگر دوست داشتی درست را هم ادامه بده.
موفق باشی

[ali_hasani]

امیدوارم از صراحت نوشته من ناراحت نشوید و ضمنا نمی خواهم از جملات کلیشه ای مانند خواستن و توانستن و ماهی از آب گرفتن و... استفاده کنم. شما می فرمایید که به فیزیک علاقه داشته اید و دارید آیا معدل 13 نشانگر نشانه علاقه فراوان شماست؟ شما در این رشته موفق نبودید و به احتمال زیاد می خواهید شانستان را در رشته دیگر که البته شباهتهای زیادی به فیزیک دارد امتحان کنید ولی اگر شما همان شخصی باشید که با انرژی جوانی نتوانستید در سنین 20 سالگی موفق باشید به احتمال زیاد در مقطع ارشد مکانیک هم چنین خواهد بود هر چند در مقطع ارشد معدل بالاتر آوردن ساده تر است. ضمنا در ایران با مدرک فیزیک و ارشد مکانیک خیلی شما را به عنوان یک مهندس مکانیک جدی نخواهند گرفت . مگر آنکه با ارئه مدرک ارشد به شرکتی که در حال کار هستید و قبول آن توسط شرکت ( که البته بعید می دانم) ارتقا حقوقی و یا شغلی بگیرید چراکه برای شرکتی مثل مپنا استخدام مهندس مکانیک از بهترین دانشگاهها ساده و متقاضیان زیادی دارد و ضمنا با آن امپراتوری مپنا روابط و سفارش و حتی پارتی بازی هم بسیار موثر است.
در بازار خراب کار در ایران اگر هدفت زندگی در ایران است در همین شرکت بمان و منتظر آغاز پروژه های نیروگاهی بیشتری که در راه است باش سپس از طریق توگا به سایت ها برو و خودت را خوب نشان بده و در نهایت در یکی از پروژه های در پایان جذب نیروی تعمیرات خود نیروگاه آن هم به عنوان مهندس مکانیک یا کارشناس اورهال و ... حتی می توانی جذب پرسنل بهره بردار با عنوان مهندس شیف باشی و آن وقت اگر دوست داشتی درست را هم ادامه بده.
موفق باشی

سلام دوست عزیز
ناراحت نشدم
در این سالها اینقدر توسط افراد مختلف با نگاه شما قضاوت شدم که به قول معروف پوستم کلفت شده
از این جهت که به راحتی از دیگران ناراحت نمی شم خوبه
اما از این جهت که این نوع نگاه تا حالا غرور و غیرتم رو قلقلک هم نداده باعث تاسفه و فقط از این مسئله حسابی ناراحتم یعنی از خودم.
اما بعد
اول مطلب دوم شما، درسته مپنا متاقضی زیاد داره اونم از دانشگاه های معتبر و با سابقه ی کاری و علمی خوب، همینطور هم که گفتین هر چند شعارشون شایسته گزینی و شایسته سالاری هست اما تا اونجایی که طرف سفارش شده نباشه. پارتی بازی و اینطور مسائل در مپنا هم هست. پس من فقط به امید مپنا اینچنین تصمیمی رو نگرفتم،
بلکه به امید توانایی های خودم که بهشون باور دارم می خوام اقدام بکنم.
دوم، قسمت اول صحبت های شما: بله به فیزیک علاقه داشتم و دارم، اما شما از تیپ شخصیتی و شرایط دوران کنکور و دانشگاه من اطلاعی ندارین، و قضاوت شما عجولانه است.
یه روز یکی از دوستان دوران دانشگاهم ازم پرسید: "تا حالا شده چیزی رو بخوای و تمام تلاشت رو برای رسیدن به اون خواسته انجام بدی؟" گفتم: نه، خیلی چیزها رو خواستم اما تمام تلاش و توانم پیشکش، تلاشی در حد معمول هم نکردم.
این موضوع دقیقا در مورد کنکور و دوران دانشگاه و حتی تا امروز من صادقه.
اینطور نبود که بخونم و نتونم، نمی خوندم و با افتادن و نمرات پایین می گذروندم. و هر وقت خوندم (بعضی درس ها رو بخصوص ترم های آخر) نمراتم بالای 16 بود، اونم خوندنی نه با تمام توان، و خوندنی بدون انگیزه برای تموم شدن واحدها.
خیلی ها اگر جای من بودن و بعد از خدمت، حدود 7 ماه میانگین روزی 5 ساعت (اونم با کلی بالا و پایین رفتن ساعت مطالعه) می خوندن و ادبیات و عربی، ریاضی و فیزیک رو حدود 60% می زدن، و فقط بخاطر مدیریت نکردن زمان 5 سوال معارف رو می رسیدن و شیمی رو سفید می ذاشتن و و زبانی که قبل از خدمت 73% زده بودن بخاطر یه اشتباه دیگه 37% می زدن، بعد با کلی احساس تاسف از این بدبیاری، میرفتن روزانه فیزیک و جو دانشکده طوری بود که از روز اول هر دانشجویی که شما رو می دید میگفت اشتباه کردی، پشیمون میشی، بازار کار نداره و از اون بدتر اکثر اساتید در موارد مختلف مورد آخر رو مرتبا تکرار می کردن، بعد می رفتی خوابگاه می دیدی دوستانت که مهندسی شیمی، عمران و کامپیوتر روزانه می خونن (اون روزا دانشگاهمون (دانشگاه اراک) برق و مکانیک نداشت) همه ریاضی و فیزیک رو در حدی پایین تر از تو زدن، نمی دونم چه حالی بهتون دست می داد؟ حس و حال و انگیزه ای برای درس خوندن باقی می موند؟
در من که نموند!!
ای کاش می خوندم چون می تونستم و امروز اگر فرصتی بود بخاطر معدل از دست نمی رفت، و امروز معدلم یه نقطه ی ضعف نبود.
اما وقتی انگیزه ی جبران همه ی این کم کاریها رو داشته باشین و خودتون رو دور از همه ی اهداف و آرزوها و فرصت هایی ببینین که فقط بخاطر تلاش نکردن از دستتون رفتن و بخوایین خودتون رو ثابت کنین، اول به خودتون و بعد به اونهایی که این نوع نگاه رو سالها نسبت به شما داشتن، باید دست به کاری بزنین و تصمیمی بگیرین.
تصمیمم رو گرفتم و همه ی تلاشم رو می کنم.