پیشرفت کردن خیلی چیز خوبیه. ولی به شرط اینکه اگه قراره بهایی برای این پیشرفت بدیم از خودمون مایه بذاریم نه اینکه یه کاری کنیم که کار واسه دوستای خودمون سخت تر بشه .بلایی که امروز فهمیدم سر خودم هم اومده بهونه ای شد که این موضوع رو مطرح کنم. من برای یه دانشگاههی اپلای کرده بودم که ترم Fall 2007 یکی از بچه های همین فروم اونجا پذیرش با fund کامل گرفته بود. که همون استاد با روی خیلی باز قبول کرد که منم واسه ترم بعد اونجا باشم با fund حدود ماهی 1300 دلار ولی اون دوستمون مثل خیلی از دوستای دیگه ترم جدید که رسید دانشگاه رو پیچوند و رفت یه دانشگاه بهتر. خلاصه اش اینکه الان اون استاد که خودش خیلی از کارامو پیگیری میکرد الان دیگه جواب ایمیلم رو هم نمیده. که فکر میکنم این کار همون کاریه که با هر ایرانی دیگه ای که باهاش تماس بگیره میکنه. خیلی از کسایی که اینجا هستیم مطمئنم که بالاخره دیر یا زود پذیرش میگیریم و میریم از این مملکت. واسه همین فکر کنم همونقدری که مطرح شدن مشکلات مربوط به پذیرش و اپلای و فاند مهمه مطرح شدن این مسائل هم مهم باشه تا قبل از اینکه کاری رو انجام بدیم به پیامدهاش هم یخورده فکر کنیم.