پذیرش در مقطع ارشد در دانشگاه های خودمون، بدون کنکور؟؟؟

[jalali_smj]

سلام

شنیدم که برای ارشد دانشگاه های دولتی خودمون اگه کسی دوتا مقاله معتبر داشته باشه، بدون کنکور می گیرنش. از دوستان کسی میدونه دقیقا شرایطش چسه؟ چه مواردی رو میخوان؟ مثلا معدل... و این که چند نفر و اینجوری می گیرن.

مرسی

[Babak]

راستش من نمی‌دونم این قضیه درسته یا نه، ولی شما اگه دو تا مقاله معتبر دارید به راحتی می‌تونید از بهترین دانشگاه‌های دنیا پذیرش بگیرید. اگر مشکل خاصی برای خروج از کشور ندارید توصیه می‌کنم تو ایران ادامه تحصیل ندهید.
من فوق لیسانسم رو شریف گرفتم، اما همیشه فکر می‌کنم اشتباه کردم. دانشگاه‌های خوب ایران برای لیسانس گرفتن خوبند ولی فقط تا همون لیسانس و نه بیشتر.

[amir32002]

سلام

میشه بگین مقاله معتبر یعنی چی؟حتما باید اسم اول باشه؟

مثلا 2تا مقاله IEEE که اسمت اول نباشه چطوره؟اگه با این دو تا مقاله و معدل 16.1 برق کلا شانس چقدره و برای کجاها؟

ممنون

[Babak]

سلام

میشه بگین مقاله معتبر یعنی چی؟حتما باید اسم اول باشه؟

مثلا 2تا مقاله IEEE که اسمت اول نباشه چطوره؟اگه با این دو تا مقاله و معدل 16.1 برق کلا شانس چقدره و برای کجاها؟

ممنون

راستش پذیرش گرفتن غیر قابل پیش‌بینی‌تر از این حرف‌هاست که من بخوام به شما بگم کدوم دانشگاه‌ها می‌تونید پذیرش بگیرید، اما اگر برق شریف باشید با معدل ۱۶ و دو تا مقاله IEEE که حالا اسمتون هم اول نباشه (البته دیگه بیشتر از سوم هم نباشه) تقریبا می‌شه گفت که حتما می‌تونید از یکی از دانشگاه‌های Top 30 پذیرش بگیرید، اما شانس‌تون برای حتی Top 10 هم بد نیست. الان دیگه بیشتر دانشگاه‌های خوب آمریکا شریف رو خوب می‌شناسند و خوشبختانه خیلی خوشنامه، به همین خاطر این شرایطی که گفتید شانس نسبتا خوبی داره.
اما نمره GRE و Recommendation Letter ها هم تاثیرش خیلی زیاده و فقط به مقاله و معدل نیست.

[amir32002]

مرسی بابک جان به خاطر جواب

من متاسفانه(!) شریفی نیستم و واقعا این خیلی نگرانم می کنه که تاثیر اسم دانشگاه ایران چقدره چون به نظر میرسه اونا غیر از شریف از بقیه دانشگاه های دولتی ایران شناخت ندارن حالا می خواد دانشگاه مثلا سوم ایران باشه یا صدم.واقعا تاثیرس قابل ملاحظه هست یا نه(اصلا فرض کنید دانشگاه رو کلا اصلا نشناسن)؟

در مورد نمره GRE هم چیزی نمی تونم بگم چون هفته دیگه میدمش اما در کل میدونم که QUANT رو خوب میزنم اما verbal بهش امیدی نیست .writing هم که میگن خیلی مهم نیست(نه؟) و خیلی روش وقت نگذاشتم.

راستی یکی دو تا مقاله دیگه هم دارم که تو publicationهام مینویسم اما چون فارسی هستن و حالت survey دارن تو مجلات خود دانشگاه چاپ شده و خیلی چیز خاصی نیستن.اینا تاثیری دارن یا اصلا بنویسمشون؟

بازم از لطفت ممنون

[amir32002]

راستی اینو یادم رفت بگم.

recommendationهای نسبتا خوبی هم می تونم بگیرم.
اما یکی از استادای من استاد دانشگاهwisconsin-milwaukee هست و پارسال استثنا ایران بود و قبول کرد که recommend کنه من رو. اما میترسم خیلی خوب ننویسه. کدوم رو انتخاب کنم؟ recommendation یه استاد همین جا رو که بهتر ممکنه بنویسه یا recommendationاون استاد که ممکنه خیلی عالی ننویسه؟

[Babak]

در مورد دانشگاه پرسیده بودید، باید بگم که متاسفانه این طوره که بعضا اگه اسم دانشگاه آشنا نباشه دیگه به قول خود شما فرق زیادی نمی‌کنه که رتبه دانشگاه واقعا چنده. مثلا در دانشگاه ما، یکی دو تا از استادهای ایرانی که نسبتا جدید هم اومدن تقریبا این مساله رو جا انداختند که دانشگاه‌های ایران فقط شریف و تهران دانشگاه‌های خوبی هستند و روی بقیه نمی‌شه حساب زیادی باز کرد، اینه که بعضی وقتا اگه اسم دانشگاه آشنا نباشه بعضا دردسر ساز ممکنه بشه، ولی این اصلا به این معنی نیست که نمی‌شه پذیرش گرفت. من حتی بچه‌های دانشگاه آزاد رو هم دیدم که پذیرش می‌گیرند.
در مورد Recommendation هم اگه واقعا یکی خیلی آدم معروفی باشه و Recommendation بنویسه برای شما و حالا خیلی عالی هم نباشه و فقط خوب باشه، من می‌گم بدید طرف بنویسه، ولی یک استادی که صرفا تو یک دانشگاه آمریکایی تدریس می‌کنه و چندان هم سرشناس نیست تاثیر مهمی نداره. من اگر بودم می‌رفتم سراغ کسانی که برام بهتر می‌نوشتند.
البته از بحث اصلی که پذیرش در دانشگاه‌های خودمون بود خیلی دور شدیم.
در حاشیه بحث اصلی هم دوست داشتم به یک مطلبی اشاره کنم. در ایران (حداقل تا موقعی که من اونجا بودم) فرقی نمی‌کرد که اسم کنفرانس چیه و صرف این که IEEE یا ACM بود می‌گفتند که خوبه یا به قولی معتبره. در صورتی که چنین چیزی واقعا درست نیست. بسیاری از کنفرانس‌های IEEE و ACM کنفرانس‌های خیلی مهمی نیستند و خیلی از مقالات معمولی رو هم به راحتی چاپ می‌کنند. به همین دلیل صرف این که یک مقاله‌ای در یکی از کنفرانس‌های IEEE چاپ شده نمی‌شه گفت که مقاله مهمی بوده. تقریبا تمام اساتیدی که در دانشگاه‌های آمریکا تدریس می‌کنند کنفرانس‌ها رو خوب می‌شناسند و مقالات کنفرانس‌های درجه چندم رو زیاد جدی نمی‌گیرند، اما اصولا این که دانشجوی لیسانس مقاله داشته باشه خیلی امتیاز مثبتی تلقی می‌شه، چون دانشجوی لیسانس قرار نیست کار تحقیقاتی انجام بده و اگر کسی این کار رو کرده باشه، نشون دهنده اینه که طرف علاقمند به تحقیقه. به همین خاطر من مقاله داشتن برای دانشجوهای لیسانس رو خیلی توصیه می‌کنم حتی اگر خیلی کنفرانس‌های مهمی نباشند.

[Mehrdad]

سلام
توضیحات بابک خیلی کامل و دقیق بود. فقط خواستم یک نکته رو اضافه کنم.
یک recommendation خیلی خوب از یک استاد معمولی خیلی بهتر از یک recommendation معمولی و نه چندان خوب از یک استاد معروفتره. در ضمن یک استاد ممکنه توی ایران خیلی معروف باشه ولی توی دانشگاه مقصد شما کسی اصلا اونو نشناسه! اینه که حواستون به این موضوع هم باشه.

یک راه موثر دیگه اینه که از استاداتون بپرسین که کدوم استاد رو توی دانشگاه مقصد میشناش و میتونن از طرف شما با اون تماس بگیرن. شناختن میتونه در این حد باشه که باهم ارتباط ایمیلی دارن یا مثلا قبلا با هم توی یک دانشگاه بودن یا حتی اینکه توی یک کنفرانس با هم آشنا شدن. معمولا وقتی یک استاد دانشجوش رو به یک نفر دیگه خودش معرفی میکنه تاثیرش خیلی بهتره.

[amir32002]

مرسی از دوستان

همه رو گفتین اما در مورد این چیزی نگفتین:

"راستی یکی دو تا مقاله دیگه هم دارم که تو publicationهام مینویسم اما چون فارسی هستن و حالت survey دارن تو مجلات خود دانشگاه چاپ شده و خیلی چیز خاصی نیستن.اینا تاثیری دارن یا اصلا بنویسمشون؟"


ممنون