منم حدود یک سال و نیم هست کانادا هستم. برای ادامه تحصیل اومدم و الان ترم اول سال دوم نحصیلی رو در رشته فایننس تموم میکنم. بعد گذشت یک سال و نیم از ورود به کانادا و زندگی در این کشور باید نکات کلی زیر رو که البته وحی منزل نیست و تجربه شخصی خودمه بگم شاید به درد دوستان خورد:
1- مردم کانادا واقعا مردم خوب و مودب و به معنای واقعی کلمه nice هستن. به شخصه در این مدت هیچ موردی از بی احترامی و نژادپرستی از مردم چه در دانشگاه، محل کارم یا جاهای دیگه که سروکارم میخوره ندیدم. کانادا کلا به نظرم برای زندگی چه مجردی و جه خانوادگی کشوریه با استانداردهای بالای زندگی و سطح امنیت و رفاه بالا. پس به عنوان مهاجر نباید نگران این موضوع باشید مخصوصا در مقایسه با کشورهای اروپایی و حتی آمریکا، مردم کانادا خیلی با مهاجرها و افراد تازه وارد به کشورشون اوکی و خوب برخورد میکنن.
2- من در ایران موقعیت شغلی خیلی خوبی داشتم و تو یه سازمان بزرگ دولتی در حوزه فایننس و بازار سرمایه کار میکردم. بعد حدود 5-6 سال سابقه کار همه چی رو ول کردم و برای ادامه تحصیل اومدم کانادا. تنها دلیلش هم پذیرش برای فایننس بود که میدونستم به نسبت باقی رشته ها بازار کار و آینده شغلی خوبی داره و الان هم همزمان با تحصیل در یکی از بانکهای برزگ کانادا (RBC) به صورت پاره وقت کار میکنم و بعید هم میدونم بعد فارغ التخصیلی هم مشکلی برای پیدا کردن کار باشه اما نکته مهم اینجاست که به نظرم مهاجرت پروسه بسیار سخت و نفسگیری هست و خیلی ممکنه بهتون اوایل فشار بیاد و اذیت بشین. من به شخصه سال اول تحصیلم که تموم شد حدود 10 کیلو کم کردم و تو چندماه اول واقعا مثل سگ از اومدن پشیمون شده بودم چون خیلی بهم فشار اومده بود. فکرش رو میکردم که از یه کار رراحت و پشت میز نشینی و سرپرستی دولتی با اون حقوق و شرایط عالی خودم رو به این وضعیت رسوندم خیلی بهم فشار وارد میکرد. اما خب تحمل کردم و گذشت و شاید خیلیا مثل من پوست کلفت نباشن ولی به نظر من اگر موقعیت و کار خوب و سطح بالا در ایران دارین (یعنی حداقل حقوق ماهانه رو 6-7 تومن هست) و قصد مهاجرت تحصیلی یا کاری دارین خیلی قکر کنید و خیلی اساسی موضوع رو بررسی کنید که خدای نکرده بعد اومدن سرخورده نشین چون واقعا ایران هم اینقدر کشور بدی نیست که شما بخواین ازش فرار کنید و بیاید اینجا و از 0 شروع کنید.
3- در مورد ایرانیای اینجا هم حرف و حدیث زیاده اما به نظر من و با توجه به تجربه شخضیم تو این مدت خیلی رو کمک ایرانیها حساب باز نکنید و سعی کنید خودتون مشکلات رو حل کنید. متاسفانه چه قبول کنیم چه نکنیم ما ایرانیها در خیلی جاها چشم دیدن پیشرفت همدیگه رو نداریم و این موضوع در غربت بیشتر نمود پیدا میکنه. یه شخصه از هموطنام بدی ندیدم اما بعضی رفتارها و کارهاشون و نوع نگاه و برخوردشون خیلی جالب نیست و البته ترحم برانگیزه ولی خب برعکس مثلا چینیها من خیلی دوستان خوب و بامرامی توشون دیدم و البته دوستان کانادایی هم سیستم خاصی دارن ولی در موقع لزوم بتونن حتما کمک میکنن.
3- اینجا هم مثل همه جا نقاط ضعف و قوت خودش رو داره. هیچ حا بهشت نیست اما اینجا به تعریفی که از بهشت میشه به نسبت ایران قطعا نزدیکتره و بهتره. دوری خانواده و دوستان و ... هم ممکنه به صورت دوره ای ادیتتون کنه و ذلتنگی بعضی وقتها امونتون رو ببره اما هرکه طاووس خواهد جور هندوستان کشد و باید خودتون رو برای یه دوره سنگین کاری و تحصیلی اماده کنید.
* و من یتوکل علی الله فهو حسبه *
The problem with the world is that the intelligent people are full of doubt while the stupid one's are full of confidence
علاقه مندی ها (Bookmarks)