ببین عزیز دل
1-اینکه آدم اگه دوست داشته باشه رشتشو می خونه درسته، ولی تو از کجا می دونی دوست داری اون چیزی رو که نمی دونی چیه؟ این دقیقا استدلالی که بقیه که اومدن و بدشون اوند موقع انتخاب رشته کردن. اصلا دوست ندارم فکر کنی که می خوام رای تو بزنم. ولی دقت کن که چه کار داری می کنی. الان داری می گی من محض دوست دارم. ولی اصلا میدونی فرق محض با کاربری توی چه درس هایی؟ یا چه فرقی با هم دارن؟
2-اینکه واسه چه مقطعی پذیرش بگیری بستگی به موقعیت موقع اپلای داره. شما نگاه کن شاید اصلا معدل لازم واسه دکترای مستقیم رو نیاری. شاید مثل کانادا باشه که اول باید مستر بخونی بعد اگه خوب بودی ترنسفر می کنی به دکترا. هنوز برای این سوال خیلی زوده.
3-بالای 90% دانشگاههایی که شیمی شون خوبه (شاید یه مقدار کم هم گفته باشم) توی امریکا هستن. لامصب ها خرج می کنن.
4-دکترا بگیری می تونی برگردی ایران. ولی احتمالا خود کشی می کنی. چون عادت کردی به اونجا. بعد حقوق یه دانشجوی دکتری اونجا از پولی که بعضی استادا اینجا می گیرن بیشره. درآمدت بستگی به خودن داره. ایرا ن باشی و درس بدی، 900000 داریم ما توی دانشگاه خودمون تا 10000000 . خارج هم همینوطوره. توی کانادا رو می دونم که متوسط 91000 و حقوق اولیه 63000. ایران اگه درس ندی و یه چیزی بارت باشه می تونی ماهی 2-3 تومن رو راحت در بیاری.
5-اگه می خوای دارو سازی بخونی نزدیک ترین چیز بهش توی فوق آلی. البته باز هم یه مقداری به موضوع تزت بر می گرده.
6- اسم رو رسم دانشگاه مهمه از این جهت که شما توی یه جای اسم و رسم دار، احتمالا پول هم خوب توی دست و بال گروهته پس می تونه پروژه های درست حسابی تعریف کنه. شما توی اون پروژه ها کار می کنی. البته اعتبار کلی دانشکاه هم حائز اهمیت هست. دوستمون هلیا صحیح می گن. از لیسانس رفتن واسه شیمی مشکل هستش. اکه بخوای بعد فوق بری و ترت یه موضوع آبکی باشه نری بهتره. ولی با معدل خوب و رزومه قوی کار سختی نیست. شما هر موقع می خوای شانستو بسنجی فکر کن ببین یکی اونور واسه چی باید بیاد از ایران دانشجو بگیره. نمی دونم رتبت می خوره یا نه ولی دانشگاه تبریز توی شیمی خیلی شناخته شده تره تا اورومیه.
موفق باشی
علاقه مندی ها (Bookmarks)