تاثیر مقاله بر رزومه

[rezacomposite]

یعنی صرفا تماس بگیره بگه من استاد راهنما بودم اون مجله باید حذف کنه؟ یعنی اونوقت مجله برگه کپی رایت رو ازش نمیخواد؟ در مورد مقالات مربوط به کنفرانس هم به همین ترتیب برخورد میشه؟

نخیر. مدارک رو ترجمه میکنه. مخصوصا اگه استاد راهنما آدم معروفی هم باشه و وخصوصا توی اون مجله قبلا مقاله چاپ کرده باشه. حتی اگه یه درصد هم اون مجله حرف استاد رو گوش نگیره دیگه مطمئن باشید که ادیتور شما رو اذیت خواهد کرد. پابلیشرهای معروف مثل الزویر و اشپرینگر به طرح فجیعی به این موضوع حساس هستن. کافی هست که استاد راهنما فایل خام مطالب تو مقاله و ریزالت ها رو بفرسته. دیگه تمومه

[rezacomposite]

سلام به همگی
من تمام کارهای تزم رو خودم انجام دادم (از موضوع گرفته تا نوشتن مقاله) استادم هیچ کمکی بهم نکرد و تازه به خاطر کار من هم 600 تومن گیرش اومد با اینکه خیلی از کارهایی که انجام داده بودم رو برای اولین بار سر دفاعم میشنید
وقت فرستادن مقاله تازه پیداش شد بهم گفت بده بخونمش و یکروز بدون اینکه من بدونم اسم خودش رو اول، اسم منو دوم و اسم یه ادمی که اصلا نمیشناختم سوم نوشت و خودش به عنوان نویسنده مسئول مقالمو فرستاد
مقاله هم توی ژورنالی با IF=2.5 چاپ شد
حالا حسابشو بکنید که من چه حالی داشتم ولی دیگه نمیشد کاری کرد فقط هر روز بهش میگفتم این کیه که اسمشو گذاشتی اونم هر دفعه یه دروغی می گفت که همه با هم فرق داشتن
بگذریم، تنها دلیلی که سر این قضیه باهاش دعوا نکردم recommendation بود و اینکه مقاله ای که از تز میاد حتما باید اسم استاد توش باشه
این رو از خودم نمیگم درباره هر دوتای اینا 1سال تحقیق کردم و از استادای دوستام که کشورهای مختلف هستن پرسیدم (انگلیس، آلمان ، کانادا)
اونا گفتن کسیکه رزومتو میبینه نمیدونه استادت چجور آدمیه فقط میبینه که تو نتونستی با استادت کار کنی و ازش recommendation بگیری یا خواستی طرف رو بذاری کنار و مقالتو تنهایی چاپ کنی
ولی کارایی که از تزتون نیست رو اصلا با استادتون شریک نشید
اینا تجربیات تلخ من بود امیدورام هیچ کسی از این اتفاقها براش نیفته ولی فقط به مقاله فکر نکنید به رزومه هم فکر کنید
موفق باشید

آفرین. شما باهوش هستی. حتی اگه اسم استاد اول باشه باز میگی این استاد بوده و باز شما امتیاز اسم اول گیرت میاد. این یه ظلمی هست که باید به جون بخریم تا توصیه نامه خوب داشته باشیم.یادتون نره

[vigitemon]

با سلام به دوستان
به نظر من وقتی در خارج رزومه کسی رو بررسی می کنند این نیست که فقط به یک یک قسمتها جداگانه نگاه کنند یعنی همونطور که توی کتاب کاپلان هم نوشته موقع بررسی ، رزومه مثل یک پازل می مونه که معدل، نمره زبان، مقاله و ... قطعات این پازل رو تشکیل می دهند و مشخص می شه که این فرد چه شرایطی رو داره بنابراین اگر کسی مقالات زیادی داره که ارتباطی هم به هم نداره و اسمش هم اخر هست چندان مطلوب نیست ولی اگر کسی دو یا سه مقاله خوب داره در ژورنالهای معتبر و در یک زمینه کاری مشخص اینکه حتما اسمش اول هست یا دوم خیلی فرقی نمی کنه در ضمن این به رشته هم بستگی داره مثلا در رشته هایی که برای تحقیق حتما به ازمایشگاه نیاز هست و 90% کار عملی هست اصلا امکان نداره که کسی مقاله تک اسمی بده (چون نیاز به گرنت داره با توجه با تجهیزات مورد نیاز و مواد مصرفی و .. سوال ایجاد می شه که کجا این کار رو تنهایی انجام داده) ولی در رشته ای مثل ریاضی ممکن هست و ضمنا اینکه در رشته ما که همه کارها عملی و ازمایشگاهی هست همه می دونند که دانشجو هست که توی ازمایشگاه کار می کنه نه استاد پس اگه اسم اون دانشجو دوم هم باشه اونها می دونند که همه کارها به عهده دانشجو بوده نه استاد. و اینکه اسم یک نفر به عنوان مسول مقاله عنوان می شه به نوع رشته بستگی داره چون توی رشته ی ما در همه جای دنیا اسم استاد چه اول باشه چه اخر باز هم مسول مقاله است و کلا دانش یک دانشجو چه فوق باشه چه دکتری اونقدر نیست که بتونه همچین مسولیتی رو به عهده بگیره. من فکر نمی کنم که در دانشگاههای معتبر افرادی شرایط پذیرش رو بررسی کنند که اصلا اشنایی با اون رشته ندارند و مثل ایران بخواهند یک فرمول درست کنند و طبق اون نمره بدند اونها با استادهای اون زمینه مشورت می کنند به همین دلیل هست که اونها یک کیمیته دارند چون اگر فرمولی امتیاز می دادند دو سه نفر می تونستند با این فرمول امتیاز همه رو مشخص کنند و نیازی به کمیته تصمیم گیری نبود چون اگه بخواهند با فرمول نمره بدهند غیر منطقی هست چون دادن مقاله توی رشته های مختلف متفاوت هست بعضی رشته ها راحت می شه مقاله داد بعضی ها خیلی سخت.
در اخر من معتقدم که هیچ فرمول خاصی نیست که با اون بخواند ببیند که یک نفر توانایی لازم رو داره (یعنی حتی داشتن مقاله رو در کنار چیزهایی دیگه بررسی می کنند چه برسه به اینکه اسم نفر اول باشه یا دوم و ...) بلکه همه چیزها رو با هم در نظر می گیرند اونها به کل پازل شما نگاه می کنند و تصویر کلی رو می بینند و تصمیم می گیرند که شما رو بپذیرند یا نه. برای همین هست که ممکن هست کسی با مقاله پذیرش گرفته ولی کس دیگه نه و یکی بدون مقاله هم گرفته و ...
البته این به این معنی نیست که هیچ استاندارد خاصی ندارند ولی استانداردهای اونها هم به این سادگی نیست که بگند خوب اسم اول اینقدر امتیاز اسم دوم اینقدر و ... و مقاله بالای ایمپکت 2 اینقدر امتیاز زیر او اینقدر و ... اینها تو ایران هست و برای همین هست که گاهی حتی می خواهند که مقالاتتون رو براشون بفرستید و اونها رو می خونند
ارزیابی این که یک نفر چقدر توانایی علمی و تحقیقاتی داره به همین سادگی نیست که با فرمول حساب کرد(اونهم با یک فرمول ساده)
در ضمن در بسیاری از رشته اینکه ایا شخص توانایی کار گروهی رو داره یا نه خیلی اهمیت داره و بیشتر مقالات هم دارای چند اسم هستند چون نیاز به کار گروهی هست پس اگه مقاله درست و حسابی باشه مهم نیست که چند نفر اونو انجام دادند و اسم طرف کجا هست (تعداد نفرات باز هم به نوع رشته بستگی داره) چون به هر حال اون شخص درگیر کار بوده البته خارجی ها نمی دونند که توی ایران برای زیاد کردن مقالات تبانی می کنند و اسم هم رو میارند

[Mehdi.Chem.Eng]

با سلام به دوستان
به نظر من وقتی در خارج رزومه کسی رو بررسی می کنند این نیست که فقط به یک یک قسمتها جداگانه نگاه کنند یعنی همونطور که توی کتاب کاپلان هم نوشته موقع بررسی ، رزومه مثل یک پازل می مونه که معدل، نمره زبان، مقاله و ... قطعات این پازل رو تشکیل می دهند و مشخص می شه که این فرد چه شرایطی رو داره بنابراین اگر کسی مقالات زیادی داره که ارتباطی هم به هم نداره و اسمش هم اخر هست چندان مطلوب نیست ولی اگر کسی دو یا سه مقاله خوب داره در ژورنالهای معتبر و در یک زمینه کاری مشخص اینکه حتما اسمش اول هست یا دوم خیلی فرقی نمی کنه در ضمن این به رشته هم بستگی داره مثلا در رشته هایی که برای تحقیق حتما به ازمایشگاه نیاز هست و 90% کار عملی هست اصلا امکان نداره که کسی مقاله تک اسمی بده (چون نیاز به گرنت داره با توجه با تجهیزات مورد نیاز و مواد مصرفی و .. سوال ایجاد می شه که کجا این کار رو تنهایی انجام داده) ولی در رشته ای مثل ریاضی ممکن هست و ضمنا اینکه در رشته ما که همه کارها عملی و ازمایشگاهی هست همه می دونند که دانشجو هست که توی ازمایشگاه کار می کنه نه استاد پس اگه اسم اون دانشجو دوم هم باشه اونها می دونند که همه کارها به عهده دانشجو بوده نه استاد. و اینکه اسم یک نفر به عنوان مسول مقاله عنوان می شه به نوع رشته بستگی داره چون توی رشته ی ما در همه جای دنیا اسم استاد چه اول باشه چه اخر باز هم مسول مقاله است و کلا دانش یک دانشجو چه فوق باشه چه دکتری اونقدر نیست که بتونه همچین مسولیتی رو به عهده بگیره. من فکر نمی کنم که در دانشگاههای معتبر افرادی شرایط پذیرش رو بررسی کنند که اصلا اشنایی با اون رشته ندارند و مثل ایران بخواهند یک فرمول درست کنند و طبق اون نمره بدند اونها با استادهای اون زمینه مشورت می کنند به همین دلیل هست که اونها یک کیمیته دارند چون اگر فرمولی امتیاز می دادند دو سه نفر می تونستند با این فرمول امتیاز همه رو مشخص کنند و نیازی به کمیته تصمیم گیری نبود چون اگه بخواهند با فرمول نمره بدهند غیر منطقی هست چون دادن مقاله توی رشته های مختلف متفاوت هست بعضی رشته ها راحت می شه مقاله داد بعضی ها خیلی سخت.
در اخر من معتقدم که هیچ فرمول خاصی نیست که با اون بخواند ببیند که یک نفر توانایی لازم رو داره (یعنی حتی داشتن مقاله رو در کنار چیزهایی دیگه بررسی می کنند چه برسه به اینکه اسم نفر اول باشه یا دوم و ...) بلکه همه چیزها رو با هم در نظر می گیرند اونها به کل پازل شما نگاه می کنند و تصویر کلی رو می بینند و تصمیم می گیرند که شما رو بپذیرند یا نه. برای همین هست که ممکن هست کسی با مقاله پذیرش گرفته ولی کس دیگه نه و یکی بدون مقاله هم گرفته و ...
البته این به این معنی نیست که هیچ استاندارد خاصی ندارند ولی استانداردهای اونها هم به این سادگی نیست که بگند خوب اسم اول اینقدر امتیاز اسم دوم اینقدر و ... و مقاله بالای ایمپکت 2 اینقدر امتیاز زیر او اینقدر و ... اینها تو ایران هست و برای همین هست که گاهی حتی می خواهند که مقالاتتون رو براشون بفرستید و اونها رو می خونند
ارزیابی این که یک نفر چقدر توانایی علمی و تحقیقاتی داره به همین سادگی نیست که با فرمول حساب کرد(اونهم با یک فرمول ساده)
در ضمن در بسیاری از رشته اینکه ایا شخص توانایی کار گروهی رو داره یا نه خیلی اهمیت داره و بیشتر مقالات هم دارای چند اسم هستند چون نیاز به کار گروهی هست پس اگه مقاله درست و حسابی باشه مهم نیست که چند نفر اونو انجام دادند و اسم طرف کجا هست (تعداد نفرات باز هم به نوع رشته بستگی داره) چون به هر حال اون شخص درگیر کار بوده البته خارجی ها نمی دونند که توی ایران برای زیاد کردن مقالات تبانی می کنند و اسم هم رو میارند

قسمت زیادی از حرفهاتون درسته، ولی بر خلاف نظرتون در بسیاری از دانشگاههای درجه یک دنیا اون فرمول بندی که شما میگید نیست، هست و وجود داره. مثلا دانشگاه پرینستون، دانشگاه کویینزلند، دانشگاه موناش و خیلی دانشگاههای دیگه. لذا در این سیستم امتیازبندی اینکه اسم شما اول یا دوم باشه تفاوت داره و امتیازهای متفاوتی به شما میده. نفر اول author هست , بقیه نویسندگان co-author .

[rezacomposite]

با سلام به دوستان
به نظر من وقتی در خارج رزومه کسی رو بررسی می کنند این نیست که فقط به یک یک قسمتها جداگانه نگاه کنند یعنی همونطور که توی کتاب کاپلان هم نوشته موقع بررسی ، رزومه مثل یک پازل می مونه که معدل، نمره زبان، مقاله و ... قطعات این پازل رو تشکیل می دهند و مشخص می شه که این فرد چه شرایطی رو داره بنابراین اگر کسی مقالات زیادی داره که ارتباطی هم به هم نداره و اسمش هم اخر هست چندان مطلوب نیست ولی اگر کسی دو یا سه مقاله خوب داره در ژورنالهای معتبر و در یک زمینه کاری مشخص اینکه حتما اسمش اول هست یا دوم خیلی فرقی نمی کنه در ضمن این به رشته هم بستگی داره مثلا در رشته هایی که برای تحقیق حتما به ازمایشگاه نیاز هست و 90% کار عملی هست اصلا امکان نداره که کسی مقاله تک اسمی بده (چون نیاز به گرنت داره با توجه با تجهیزات مورد نیاز و مواد مصرفی و .. سوال ایجاد می شه که کجا این کار رو تنهایی انجام داده) ولی در رشته ای مثل ریاضی ممکن هست و ضمنا اینکه در رشته ما که همه کارها عملی و ازمایشگاهی هست همه می دونند که دانشجو هست که توی ازمایشگاه کار می کنه نه استاد پس اگه اسم اون دانشجو دوم هم باشه اونها می دونند که همه کارها به عهده دانشجو بوده نه استاد. و اینکه اسم یک نفر به عنوان مسول مقاله عنوان می شه به نوع رشته بستگی داره چون توی رشته ی ما در همه جای دنیا اسم استاد چه اول باشه چه اخر باز هم مسول مقاله است و کلا دانش یک دانشجو چه فوق باشه چه دکتری اونقدر نیست که بتونه همچین مسولیتی رو به عهده بگیره. من فکر نمی کنم که در دانشگاههای معتبر افرادی شرایط پذیرش رو بررسی کنند که اصلا اشنایی با اون رشته ندارند و مثل ایران بخواهند یک فرمول درست کنند و طبق اون نمره بدند اونها با استادهای اون زمینه مشورت می کنند به همین دلیل هست که اونها یک کیمیته دارند چون اگر فرمولی امتیاز می دادند دو سه نفر می تونستند با این فرمول امتیاز همه رو مشخص کنند و نیازی به کمیته تصمیم گیری نبود چون اگه بخواهند با فرمول نمره بدهند غیر منطقی هست چون دادن مقاله توی رشته های مختلف متفاوت هست بعضی رشته ها راحت می شه مقاله داد بعضی ها خیلی سخت.
در اخر من معتقدم که هیچ فرمول خاصی نیست که با اون بخواند ببیند که یک نفر توانایی لازم رو داره (یعنی حتی داشتن مقاله رو در کنار چیزهایی دیگه بررسی می کنند چه برسه به اینکه اسم نفر اول باشه یا دوم و ...) بلکه همه چیزها رو با هم در نظر می گیرند اونها به کل پازل شما نگاه می کنند و تصویر کلی رو می بینند و تصمیم می گیرند که شما رو بپذیرند یا نه. برای همین هست که ممکن هست کسی با مقاله پذیرش گرفته ولی کس دیگه نه و یکی بدون مقاله هم گرفته و ...
البته این به این معنی نیست که هیچ استاندارد خاصی ندارند ولی استانداردهای اونها هم به این سادگی نیست که بگند خوب اسم اول اینقدر امتیاز اسم دوم اینقدر و ... و مقاله بالای ایمپکت 2 اینقدر امتیاز زیر او اینقدر و ... اینها تو ایران هست و برای همین هست که گاهی حتی می خواهند که مقالاتتون رو براشون بفرستید و اونها رو می خونند
ارزیابی این که یک نفر چقدر توانایی علمی و تحقیقاتی داره به همین سادگی نیست که با فرمول حساب کرد(اونهم با یک فرمول ساده)
در ضمن در بسیاری از رشته اینکه ایا شخص توانایی کار گروهی رو داره یا نه خیلی اهمیت داره و بیشتر مقالات هم دارای چند اسم هستند چون نیاز به کار گروهی هست پس اگه مقاله درست و حسابی باشه مهم نیست که چند نفر اونو انجام دادند و اسم طرف کجا هست (تعداد نفرات باز هم به نوع رشته بستگی داره) چون به هر حال اون شخص درگیر کار بوده البته خارجی ها نمی دونند که توی ایران برای زیاد کردن مقالات تبانی می کنند و اسم هم رو میارند

من نمیدونم که بعضی ها چه اصراری دارن که بگن تو مقاله اسمشون اول باشه یا دهم فرقی نمیکنه. شما میتونی توانایی کار گروهی رو داشته باشی و اسمت اول باشه. نمیشه؟؟؟؟؟خارجی ها نیازی نیست که بدونن این مساله رو. اگه اینجور باشه که شما میگید پس با این حساب مقاله ای که مثلا 2 اسمی است و اسم دانشجو اول هست با مقاله ای که 5 اسمی هست و اسم دانشجو سوم هست باید یکی حساب بشه؟اینجوریه؟مثلا من یه پروژه ای رو انجام دادم تک و تنها. اسم استادم رو نوشتم. مقاله رو فرستادم ریجکت شد و ازم شبیه سازی خواستن. از اون جایی که نیاز به یه مهندس مکانیک داشتم از یکی از دوستام کمک گرفتم اسمشو زدم آخر و مقاله هم قبول شد. حالا به عقل شما اون که تو یه روز یه کاری رو انجام داد و اسمش آخر هست با من که 2 سال زحمت کشیدم و اسمم اول هست و نویسنده مسئول هم هستم تفاوتی نداریم؟خودتون رو دارید گول میزنید یا فکر کردید کمیته داوری گول میخورن؟معلومه که امتیاز وجود داره. واسه دانشگاه های تراز اول دنیا ممکن هست در سال 1000 نفر برای یه رشته درخواست بدن. اگه امتیاز بندی نباشه پس چطور از بین 1000 نفر ده نفر رو بکشن بیرون؟میشه جواب این سوال رو بدید؟دوستان عزیز. من بازم میگم. لطفا نه خودتون رو گول بزنید و نه خیال خودتون رو راحت کنید از مقاله هایی که مثلا توش اسم سوم هستید و هیچ ربطی هم به زمینه کاریتون نداره. به جای اینکه دنبال تفسیر باشید تلاشتون رو بیشتر کنید که خودتون لیدر یه کار تحقیقاتی بشید. موفق باشید

[sepehr_jun]

من نمیدونم که بعضی ها چه اصراری دارن که بگن تو مقاله اسمشون اول باشه یا دهم فرقی نمیکنه.

خب واقعا هم فرقی نداره. بویژه برای یک دانشجوی کارشناسی و ارشد.

قبلا هم در صفحه 7 گفتم خدمتتون دوستی دارم که در دوره ارشد 60 مقاله ISI ارایه داده ( البته ایشون الان دانشجوی دکترا هست و تعداد مقالاتش به 120 تاهم رسیده) و داور 40 تا ژورنال ISI هست. من از تجربیات ایشون استفاده بسیار زیادی میکنم. ایشون خیلی توصیه ها به من میکنند. کلا ما ایرانی ها یکسری از مسائل رو واقعا بزرگ جلوه میدیم درصورتی که اصلا ارزش نداره. یکیش همین اسمه که نفر چندم باشه. خب حالا اول باشه یا دهم مهم کار گروهیه. مهم اسم استادی هست که پای مقاله میخوره. یکی دیگه Impact factor هست که ما برای اینکه مقالمون تو یه ژورنال با IF بالا چاپ بشه خودمون رو به زمین و هوا میزنیم. دوستم میگه این قضیه IF برای دانشجوهای ایرانی خیلی بزرگه. در صورتی که اصلا اینجا به IF ژورنال ها نگاه هم نمیکنن...

این درست نیست که من نوعی چون 3 تا مقاله ارایه دادم بیام نظر بقیه دوستان رو رد کنم و بگم فقط من درست میگم!!! اونقدر مسائل مهم دیگه وجود داره که حالا ما بیایم ثابت کنیم اسم اول بودن بهتر از اسم آخر بودنه. IF بالا بهتر از فلانه و ...

موفق باشید

[ghlobe]

دوستان حالا از اونور بوم هم نباید افتاد! نمیدونم چرا هردوطرف میخوان قضیه رو سیاه و سفید ببینند. واقعیت اینه که هم قضیه ترتیب نویسنده ها و هم IF ژورنال تاثیر داره. منتهی چقدر تاثیر داره بستگی به کیس های مختلف فرق میکنه.

همونطور که قبلا عرض کردم گرچه واضحه که بهتره نویسنده اول مقاله باشید و فطعا تاثیر مثبت داره چون نشون میده شما میتونید نویسنده اصلی یک مقاله باشید، ولی از اون طرف کارکردن با یک استاد بزرگ ولو اینکه شما نویسنده دوم یاسوم مقاله اش باشین همچین بی ارزش نیست. همون وجود اسم یک استاد معروف شانس چاپ مقاله رو ده برابر میکنه و همچنین CITATION های بعدی مقاله رو افزایش میده که همش رزومه شما رو قوی تر میکنه.

در مورد Impact factor مجله هم توجه کنید که بهرحال IF تاحد زیادی مشخص کننده اعتبار مجله هست و بنابراین موثره. از طرف دیگه بعضی ژورنالهای تخصصی نوپا هستند که IF شون ممکنه در حد مجلات عمومی تر نباشه ولی در زمینه خاص خودشون کاملا شناخته شده هستند. استادهائی که پرونده شما رو بررسی میکنند یا با فیلد مربوطه آشنا هستند و مجلات خوب رو میشناسند و یا اگرنیستند IF رو نگاه میکنند.

[ashkan78404]

نقطه نظرات جالبی دراینجا ردوبدل شد که از همه دوستان کمال تشکر را دارم . علاقه مندم ۲ نکته را بیان کنم که خودم از نزدیک در جریان ان هستم. نکته اول درباره impact factor هاست که نقطه نظرمو در قالب یک مثال بیان میکنم. در Geotechnical Engineering ، ۲ ژورنال داریم به اسامی Geotextiles and Geomembranes با ایمپکت فکتور بزرگتر از ۴ و ژورنال Geotechnical and Geoenvironmental Engineering با ایمپکت فکتور ۱. بدون تردید هیچ researcher درجه ۱ در geotechnics نمیتونین پیدا کنین که شک داشته باشه ژورنال of Geotechnical and Geoenvironmental Engineering که توسط American Society of Civil Engineering چاپ میشود از کیفیت بسیار بهتری نسبت به ژورنال قبلی برخوردار میشود و در واقع بهترین ژورنال فیلد میباشد. بسیاری از آدمهای سرشناس geotechnic دنیا که بنده از نزدیک با ایشان افتخار آشنائی دارم اصلا اسم ژورنال Geotextiles and Geomembranes را هم نشنیده اند. چون اصلا معیارهای taeen کیفیت مجلات از نظر غربیها خیلی با دیدگاه ما افراد تازه کار متفاوت میباشد و این را بدون تردید به شما arz میکنم بسیاری از افراد سرشناس علمی شاید آخرین فاکتوری که توجه کنند ایمپکت فکتور مجلات میباشد.
مورد دوم، درباره ترتیب اسامی نویسندگان مقالات ، میتوان 2 دیدگاه به قضیه نگاه کرد. از نگاه یک دانشجوی تازه کار در تحقیق مثل امسال بنده که خوب معمولا طبقه قواعد دنیای امروز در یک گروه علمی زیر نظر یک supervisor احتمالا سرشناس کار میکنیم که leader گروه میباشد. در این صورت شاید ترتیب اسامی برای افرادی مثل اینجانب حائز اهمیت باشد. اما برای یک محقق سرشناس که leader گروهای تحقیقاتی بزرگ میباشد و به طور متناوب با پیشنهاد contribution در کارهای multi affiliations از aghsa نقاط دنیا مواجه میباشد شاید خیلی خنده دار به نظر بیاید که بخواهیم درباره order اسم این افراد در مقالات صحبت کنیم چرا که نقش این افراد به عنوان group leaders بسیار پر رنگ میباشد و در واقع اسم این افراد هاست که به کار علمی وزن میدهد و نه کار علمی به اسم آنها.

[vigitemon]

من نمیدونم که بعضی ها چه اصراری دارن که بگن تو مقاله اسمشون اول باشه یا دهم فرقی نمیکنه. شما میتونی توانایی کار گروهی رو داشته باشی و اسمت اول باشه. نمیشه؟؟؟؟؟خارجی ها نیازی نیست که بدونن این مساله رو. اگه اینجور باشه که شما میگید پس با این حساب مقاله ای که مثلا 2 اسمی است و اسم دانشجو اول هست با مقاله ای که 5 اسمی هست و اسم دانشجو سوم هست باید یکی حساب بشه؟اینجوریه؟مثلا من یه پروژه ای رو انجام دادم تک و تنها. اسم استادم رو نوشتم. مقاله رو فرستادم ریجکت شد و ازم شبیه سازی خواستن. از اون جایی که نیاز به یه مهندس مکانیک داشتم از یکی از دوستام کمک گرفتم اسمشو زدم آخر و مقاله هم قبول شد. حالا به عقل شما اون که تو یه روز یه کاری رو انجام داد و اسمش آخر هست با من که 2 سال زحمت کشیدم و اسمم اول هست و نویسنده مسئول هم هستم تفاوتی نداریم؟خودتون رو دارید گول میزنید یا فکر کردید کمیته داوری گول میخورن؟معلومه که امتیاز وجود داره. واسه دانشگاه های تراز اول دنیا ممکن هست در سال 1000 نفر برای یه رشته درخواست بدن. اگه امتیاز بندی نباشه پس چطور از بین 1000 نفر ده نفر رو بکشن بیرون؟میشه جواب این سوال رو بدید؟دوستان عزیز. من بازم میگم. لطفا نه خودتون رو گول بزنید و نه خیال خودتون رو راحت کنید از مقاله هایی که مثلا توش اسم سوم هستید و هیچ ربطی هم به زمینه کاریتون نداره. به جای اینکه دنبال تفسیر باشید تلاشتون رو بیشتر کنید که خودتون لیدر یه کار تحقیقاتی بشید. موفق باشید

دوست عزیز من عرض کردم به نوع کارتون بستگی داره مثلا کسی که 6 مقاله ای اس ای داره در یک زمینه کاری و در همه این مقالات اسم استاد راهنما هست و اسم خودش و اسم استاد مشاور یعنی کلا در همه این مقالات اسم سه نفر هست حالا ممکن است توی یکی اسمش اول باشه توی دیگری اسمش سوم این فرق می کنه با وقتی که مثلا 6 مقاله داره و توی هر کدوم از اونها با سه یا چهار نفر هست و اسمش اخر یعنی اگر اسامی همه افراد رو در همه کارهاش ببینی میشه 20 تا اسم .
دوم اینکه به نظر من کسی انتظار نداره که یک دانشجو نویسنده مسول باشه (مگر اینکه استادتون توی اون زمینه تجربه کمتر از شما داشته باشه) مثلا برای من که استادم 40 مقاله ای اس ای داره در یک زمینه کاری اونوقت من بیام بشم نویسنده مسول (در حالیکه اسم استادم توی اسامی هست) نویسنده مسول معمولا کسی هست که توی اون زمینه دانش و تجربه بیشتری داره (یعنی معتبر تر هست)
در ضمن من گفتم مقاله ها توی یک زمینه باشه نه توی زمینه های مختلف اونهم توی هر کدوم با افراد مختلف
در ضمن معلومه که اگر اسمتون اول باشه بهتر هست ولی در اخر اونها به کل کارتون نگاه می کنن
در اخر باید نشون بدید که توی اون زمینه که می خواهید کار کنید توانایی لازم رو دارید همین
در مورد اینکه گفتید 1000 نفر درخواست می دند درسته (البته یک کم زیاده چون من دانشگاه ماساچوست امهرست رو نگاه کردم سال قبل برای همه رشته ها 4500 نفر درخواست داده بودند) ولی خیلی از اونها رو همون اول رد می کنند یعنی اول اونهایی که کیفیت لازم رو نداره می ذارن کنار مثلا می مونه 200 تا که بعد به طور دقیق بررسی می کنند. دقیقا مثل وقتی که برای یک جورنال مقاله می دهند ممکن است در هر سال 10000 مقاله برای یک ژورنال فرستاده بشه ولی از همون اول 80% رد می کنند و بعد بین بقیه تصمیم می گیرند.
اونها توانایی شما رو ارزیابی می کنند (یعنی به کل پازل شما نگاه می کنند اینو من نمی گم توی کتاب کاپلان که خود امریکایی ها نوشتند توضیح داده)
در ضمن من نه می خواهم خودمو گول بزنم و نه کیمته داوری و نیازی به این کار ندارم

[hosseinab]

استادم 40 مقاله ای اس ای داره در یک زمینه کاری اونوقت من بیام بشم نویسنده مسول (در حالیکه اسم استادم توی اسامی هست) نویسنده مسول معمولا کسی هست که توی اون زمینه دانش و تجربه بیشتری داره (یعنی معتبر تر هست)
در ضمن من گفتم مقاله ها توی یک زمینه باشه نه توی زمینه های مختلف اونهم توی هر کدوم با افراد مختلف
در مورد اینکه گفتید 1000 نفر درخواست می دند درسته (البته یک کم زیاده چون من دانشگاه ماساچوست امهرست رو نگاه کردم سال قبل برای همه رشته ها 4500 نفر درخواست داده بودند) ولی خیلی از اونها رو همون اول رد می کنند یعنی اول اونهایی که کیفیت لازم رو نداره می ذارن کنار مثلا می مونه 200 تا که بعد به طور دقیق بررسی می کنند. دقیقا مثل وقتی که برای یک جورنال مقاله می دهند ممکن است در هر سال 10000 مقاله برای یک ژورنال فرستاده بشه ولی از همون اول 80% رد می کنند و بعد بین بقیه تصمیم می گیرند.
اونها توانایی شما رو ارزیابی می کنند (یعنی به کل پازل شما نگاه می کنند اینو من نمی گم توی کتاب کاپلان که خود امریکایی ها نوشتند توضیح داده)
در ضمن من نه می خواهم خودمو گول بزنم و نه کیمته داوری و نیازی به این کار ندارم

1- کی گفته که نویسنده مسئول اونی هستش که از همه خفن تره ! خود من توی 1 کی از مقاله هام که تصادفا استاده خیلی خیلی خفنه نویسنده مسئول هستم ! چرا ؟ خوب سادست! استاده حال و حوصله این مکاتبات رو نداره و اصلا سنش این قدر رفته بالا که دیگه نمی خواد از این کارا بکنه و سرش شلوغه و 2 تا پست اجرائی توی دولت داره و 8 واحد درس می ده و . . . ! اصلا ساده بگم به من گفت من حوصله ندارم خودت هر کار دوست داری بکن!
2- بعضی ژورنال های خاص مثلا در حوزه Operations Research فقط 1 سری مقاله های خاص رو چاپ می کنند! این رو Editor-in-Chef ژورناله توی کنفرانس کویت به من گفت! یعنی شما حتی اگه خیلی خیلی هم مقاله تاپی داشته باشی اونها ریجکتت می کنند.
3- کاملا درست هستش. اون 80 دلاری که ادمیشن کامیتی می گیره برای بررسی اپلیکشن برای همین هستش و کاملا پرونده شما بررسی میشه و بعد تصمیم گیری میشه.