شما اگه تو ایران میخای اینکارو بکنی ٬ با اجازتون باید بگم حماقت محضه...!
پزشکی تو ایران نه اونچیزی هست که باید باشه و نه اونچیزیه که شما شیفته اون شدید...!
خارج از ایراین چون مراحل منطقی تر طی میشه ٬ کسی که ازون مراحل میگذره و وارد این رشته میشه ٬ به احتمال خیلی بالایی علاقه خودش رو دست انتخاب کرده..!!
من شدیدن با این جمله دنبال علاقت بورو مشکل دارم ٬ چون صرف داشتن علاقه کافی نیست.
شما دقیقن شیفته چه چیزی از پزشکی شدی؟...بیشتر توضیح بدی بهتر میشه قضاوت کرد.
برای خود من اینکه 290 واحد رو باید بی خیال بشم و یا تغییر رشته بدم یا انصراف ٬ بدترین کابوس ممکنه ٬ ولی چاره ای واسم نمونده چون تحمل این سیستم که هیچ شباهتی به سیستم درمانی و بهداشتی نداره ! روز به روز سخت تر میشه.
من از زمان دبیرستان به پزشکی علاقه داشتم و به دروس پزشکی و به علت مخالفت خانوادم به سمت مهندسی کشیده شدم اما بعد از نزدیک 6-7 سال هنوز پزشکی از ذهنم دور نشده ولی خیلی از آدمها رو هم دیدم که از اول در ایران پزشکی خوندن و زده شدن و همین هم باعث تعلل من در تغییر رشتم شده...صرفا چون با سیستم درسی پزشکی در ایران آشنایی ندارم اما حاضرم هرجای دنیا برم و پزشکی رو ادامه بدم .اگر به نظرتون سیستم پزشکی در ایران ایراد داره شما اگه جای من بودید کجا ادامه تحصیل می دادین؟البته باید مسائل فاند و... رو هم در نظر گرفت که من بعید می دون برای دانشچوی پزشکی از صفر فاند در نظر بگیرن.ممنون می شم راهنماییم کنید.
دوست عزیز ورود شما به فارومه را تبریک میگویم
نظرات زیر که بیان میکنم حاصل نزدیک به 6-7 سال تجربه، تحصیل و تفکر در دانشگاههای پزشکی ایران است ، بنده در اکثر دانشگاههای ایران در رشته های مختلف و مقاطع مختلف از کاردانی گرفته تا دکترا دوستانی دارم .
من نمیدونم شما چقدر با پزشکی آشنایی دارید ولی پزشکی در دنیا از حالت بالینی سالهاست که خارج شده و به سمت "پزشکی مولکولی" کشیده شده! مباحثی چون ژن درمانی ، سلول های بنیادی، نانو تکنولوژی پزشکی، مهندسی بافت ،و.. که برای وارد شدن در این عرصه شما باید وارد علوم پایه شوید ، ورفتن در پزشکی بالینی در این زمینه کمکی به شما نخواهد کرد.مگر اینکه بعد از گرفتن عمومی شما phd بگیرید.
در مورد ایران که پزشکی مولکولی فعلا در ایران سطحش پایین است ،اما این بدین معنا نیست که همیشه اینطور خواهد بود ، بچه های با استعدادی و علاقه مندی رو که می بینم اینطور نخواهد ماند، در آینده نچندان دور تحقیقات مولکولی در ایران وضعیت بهتر از الان خواهد داشت.پس در مقطع زمانی فعلی اگه کسی بخواهد در این عرصه تحصیل کند من پیشنهاد میکنم بعد از لیسانس یا حد اکثر بعد از فوق بره خارج.
اما در مورد پزشکی بالینی ،در ایران سیستمش یه خورده قدیمی و 7 سال افراد مجبور به پاس کرده واحد های سنگینی هستند و آینده کاری دلچسبی هم در انتظارشان نیست، اگر این بچه ها با دید باز و بدون توجه به جو منفی جامعه مبنی بر "پزشکی و دیگر هیچ" وارد این رشته میشدند سرخورده نمیشدند ، انتظارات زیاد آنها از پزشکی با واقعیت های موجود انطباق ندارد.
شما بهتر است اطلاعات خود در مورد این رشته هم مولکولی و هم بالینی را بیشتر کنید و بدور از احساسات وبا در نظر گرفتن تمام جوانب زندگی شخصی و اجتماعی خود وارد یکی از این رشته ها شوید. نه اینکه بعد از چند کلی تلاش و چندین سال تجصیل تازه متوجه بشوید که اشتباه فکر می کردید.
هر سوال و نقطه مبهمی در ذهنتان است بدون تردید بپرسید با کمال میل در حد توانم نظرم را خواهم گفت یا در صورتی که اطلاعتم کم بود به دوستانم ارجاع خواهم داد. چون واقعا جو منفی"پزشکی و دیگر هیچ" استعداد های زیادی را در این سرزمین به باد داده است.
هیچ به فردا نیاندیش!!..فردا اندیشه ای برای خود دارد!!..رنج هر روز برای آن روز کافی است!!..
سلام
اول بسیار تشکر می کنم بابت راهنمایی هاتون چون که من این نکته رو قبلا نشنیده بودم و ثانیا باید بگم که اون طور که من می دونم در سیستم پزشکی ایران بعد از علوم پایه دانشجوها الزاما باید وارد دوره بالینی بشوند و خوب انتخاب دیگری برای اون ها نیست که بخوان وارد دوره های پزشکی مولکولی یا امثال اون ها بشن...که البته نمی دون درست متوجه شدم یا نه؟ثانیا اونچه که فکر می کنم بزرگترین دغدغه برای پزشکان عمومی امروز شده گرفتن تخصصه...آیا واقعا قبولی در آزمون رزیدنتی این قدر مشکل و بغرنجه؟؟؟
و یک سوال دیگه هم که داشتم این هست که برای کسی که در ایران پزشکی می خونه از چه مقطعی می تونه ادامه تحصیل در خارج بده؟یعنی باید پزشک عمومی بشه و بعد اقدام کنه یا در حین دوره و مثلا بعد از دوره علوم پایه هم می تونه اقدام کنه و از نظر فاند و ویزا آیا احتمالی برای رشته های پزشکی در کشوهایی مثل آمریکا هست؟(چون شنیدم پزشکی در برخی کشورهای اروپای شرقی بسیار از ایران هم عقب تره)
خیلی ممنون و سپاسگذار شما.
درسته اما میشه بعد از پایان پزشکی عمومی phd در علوم مولکولی بگیرن .قبولی در رزیدنتی واقعا سخته 2 سالی باید وقت بذاری.
البته در مورد آلمان و اتریش تا اونجایی که من میدونم تحت شرایطی بعد از قبولی در کنکور سراسری برید اونجا ادامه بدید.
با پزشک عمومی سخت میشه رفت خارج چون شما بعد از 7 سال که مدرک تحصیلی بهتون نمیدن باید 2 سال بری طرح تا بهتون مدرک بدن{تا اون موقع سنتون میره بالا و معلوم نیست انگیزه الانو داشته باشید}. البته هر ساعت قانون عوض میشه ممکنه تا اون موقع بگن وثیقه سنگین بذار مدرکتو بگیر بعد از خارج بیا طرحتو بده یا طرحتو بخر . البته قبول شدن در پزشکی دولتی هم داستان خودشو داره
شما رشته و مدرکتون چیه؟
هیچ به فردا نیاندیش!!..فردا اندیشه ای برای خود دارد!!..رنج هر روز برای آن روز کافی است!!..
مهندسی هوافضا...البته شاید الآن به نظرتون یه کم خنده دار بیاد که با این مدرک می خوام به سراغ پزشکی برم!!!ولی خوب این هم از عواقب عدم شناخت از رشته هاست و مصیبتیه که توی دوران دبیرستان به سر آدم میاد...
به هر حال من حتی حاضر شدم زیر بار کنکور سراسری هم برم که خوب خودتون می دونید چقدر داستان داره ولی چون رشته پزشکی یک رشته طولانیه و هرچه دیرتر به سراغش بری فارغ شدن ازش هم در سن بالاتریه و برای همین تصمیم گرفتم وقتم رو دیگه از دست ندم
ولی صحبت شما هم کاملا درسته ...با بالا رفتن سن نظر آدم کامل عوض می شه و حتی تا آخر عمر شاید موندگار بشه تو ایران...به نظر شما امکان گرفتن فاند برای رشته پزشکی از صفر هست؟(با توجه به اینکه مدرک مهندسی دارم داشتن این مدرک کمکی می کنه؟)
من در مورد رشته هایی که معرفی کردین توی اینترنت جستجو کردم و یک چیزای کلی دستگیرم شد اما این سوال برام باقی موند که نهایتا کسی با خوندن رشته های بالا آیا در کلینیک های پزشکی مشغول به کار می شه یا صرفا در زمینه پزشکی یک سری معلومات نصیبش می شه؟...یعنی به عبارت دیگه این رشته ها آدم رو به سمت پزشکی سوق می ده یا باز مهندسی؟
ممنون می شم یک توضیح کوچیک از این رشته ها و اینکه به چه زمینه ای مربوط می شن بهم بدین...
خیلی ممنون.
با سلام
از راهنمایی هاتون بسیار ممنونم..در واقع من همیشه به زمینه های تحقیقاتی در مقاطع بالای پزشکی و در کل طب از دوران دبیرستان علاقه داشتم و این علاقه بعد از خوندن مهندسی در من ایجاد نشد!!...اما اونچه که منو دوباره به سمت پزشکی سوق داد محیط بسیار بد رشته خودم بود....متاسفانه بعد از اونکه چندین و چند جا برای کار بعد از اتمام درسم رفتم متوجه شدم که در ایران خانم ها رو در جایگاه مهندس تا وقتی مردهایی هستن که بتونن جای اونها رو بگیرن، اصلا قبول ندارن و کار کردن اون هم در چنین محیطی با همچین نگرشی یعنی تحقیر شبانه روزی....وهمین هم من رو مصصم کرد که برگردم به همون تصمیم قدیمم...چون لاقل به یک خانم با حرفه پزشکی خیلی بهتر نگاه می کنن و قبولش دارن...البته مطمئن هستم که حرفه پزشکی هم به خصوص در ایران مشکلات زیادی با خودش داره...به همین دلیل تصمیم گرفتم حرفه مورد علاقه ام(پزشکی) رو در خارج از ایران ادامه بدم....یعنی فکر می کنم بعد از علوم پایه...البته من اطلاعی از رشته systems biology نداشتم که دوست عزیز معرفی کردن به من و حتما در مورد اون هم تحقیق می کنم امیدوارم که بشه برای ادامه تحصیل در اون زمینه هم در خارج از ایران ادامه داد چون نمی دونم در ایران این رشته systems biology وجود داره یا نه؟
ممنون.
علاقه مندی ها (Bookmarks)