دیدگاه اساتید آمریکا نسبت به دو دانشگاه تهران و شریف چقدر متفاوته؟

[physics1389]

نمیدونم چرا بعضی ها اصرار دارن مدام بگن دانشجوی شریف بودن چیز خوبی نیست و اونها بهتر از بقیه نیستند. یا اینکه میخان بگن دانشگاه شریف تحفه ای نیست.
خداییش اونهایی که میگن شریف آش دهن سوزی نیست اگر رتبه ی کنکورشون خیلی خوب میشد و میتونستند برن شریف نمیرفتند؟ اگر نمیرفتند انتخابشون چی هست؟

مسلما تعداد دانشجوهای خوب مثلا رشته فیزیک توی مقطع مثلا لیسانس بیشتر از ورودی های فیزیک لیسانس شریف برای هر سال هست. در نتیجه اگر این عده نخبه شریف نیان طبیعتا دانشگاه های دیگه میرن. ولی دیگه توقع نداشته باشید این عده نخبه که شریف نرفتند برن یه دانشگاه دسته چندم. اینا هم میرن دانشگاه های خوبه دیگه مثل تهران و ... .

اینکه یکی شریف میره فقط به خاطر تست زدن نیست. شما تا درس رو نفهمی و مسلط نباشی چه طوری میخای جواب یه تست رو بدست بیارید. بعضی ها طوری صحبت می کنند که انگار یه تست رو درست زدن با ورد و جادو و بدون درس خوندن ممکنه و فرمولهای جادویی برای این کار موجوده!

رتبه های خیلی خوب کنکور نشون دهنده ی وضع علمی طرف هست. نمیشه گفت که کسی که رتبش میشه 50 کسی هست که چیزی بلد نیست یا شانسی این رتبه رو داره. اگر کسی نتونسته رتبه خوبی بیاره نباید بگه که اه اه کنکور فلانه. میدونم کنکور در ذات خودش ناعادلانه هست. ولی کسی که رتبه ی خیلی خوبی میاره لابد بهتر از بقیه بوده که رتبش این شده.

[Caltech]

دوستان واقعا به نظر شما کسی که آمریکا بدنیا اومده تو زندگیش موفقه یا کسی که تو تانزانیا به دنیا اومده؟ حال اگه تانزانیایی هم موفق شد اون موقع کدوم یکی نابغه هست؟
شما حالا فرض کنید یه نفر برق شریف خونده که 90 درصد می رن خارج خوب کسی که با اینها نره خوب یا یه مشکلی داره که نمیره یا اینکه واقعا خیلی پرته.
حالا شما یه دانشگاه معمولی رو در نظر بگیرید. شما وقتی وارد دانشگاه می شید تا آخر فارغ التحصیلیتون نه کلمه GRE به گوشتون می خوره و نه آمریکا. می ری پیش استاد نمی فهمه ریکام چیه و تو باید حالیش کنی. تو دانشگاه شریف چون زیاد می رن بعضی کارهای اداری مربوطه دیگه روتین می شه و شما دردسری نداری ولی وای در دانشگاههای پایین تر. می ری با اساتید در زمینه آمریکا رفتن صحبت کنی فکر می کنن یا دیوونه ای یا اینکه از حسادت جوابت رو نمی دن. در ضمن یه نفر آمریکا خونده هم دوروبرت نیست تا راهنماییت کنه. واقعا کمی فکر کنید. مقاله و المپیاد و ... نشانه نبوغ هست ولی کسانی هم که با این شرایط پذیرش می گیرن واقعا نابغه هستند.
با احترام به دانشجویان شریف ولی انسانهای نابغه ای هم با همین محدودیت در محدودیت ها موفق می شن.
پروسه اپلای تو ایران واقعا از المپیاد هم سخت تره. تو می خونی تلاش می کنی و می ری المپیاد می دی و موفق می شی ولی تو این پروسه اصلا معلوم نیست چی تو انتظارته و درصد موفقیتت چنده!

[dragonfly]

دوستان واقعا به نظر شما کسی که آمریکا بدنیا اومده تو زندگیش موفقه یا کسی که تو تانزانیا به دنیا اومده؟ حال اگه تانزانیایی هم موفق شد اون موقع کدوم یکی نابغه هست؟
شما حالا فرض کنید یه نفر برق شریف خونده که 90 درصد می رن خارج خوب کسی که با اینها نره خوب یا یه مشکلی داره که نمیره یا اینکه واقعا خیلی پرته.
حالا شما یه دانشگاه معمولی رو در نظر بگیرید. شما وقتی وارد دانشگاه می شید تا آخر فارغ التحصیلیتون نه کلمه GRE به گوشتون می خوره و نه آمریکا. می ری پیش استاد نمی فهمه ریکام چیه و تو باید حالیش کنی. تو دانشگاه شریف چون زیاد می رن بعضی کارهای اداری مربوطه دیگه روتین می شه و شما دردسری نداری ولی وای در دانشگاههای پایین تر. می ری با اساتید در زمینه آمریکا رفتن صحبت کنی فکر می کنن یا دیوونه ای یا اینکه از حسادت جوابت رو نمی دن. در ضمن یه نفر آمریکا خونده هم دوروبرت نیست تا راهنماییت کنه. واقعا کمی فکر کنید. مقاله و المپیاد و ... نشانه نبوغ هست ولی کسانی هم که با این شرایط پذیرش می گیرن واقعا نابغه هستند.
با احترام به دانشجویان شریف ولی انسانهای نابغه ای هم با همین محدودیت در محدودیت ها موفق می شن.
پروسه اپلای تو ایران واقعا از المپیاد هم سخت تره. تو می خونی تلاش می کنی و می ری المپیاد می دی و موفق می شی ولی تو این پروسه اصلا معلوم نیست چی تو انتظارته و درصد موفقیتت چنده!

I do not agree with you because of many reasons. Let me give you just an example: when you study in Sharif University and you are applying, it's really hard to get recommendation. Do you know why? because professors are tired of giving recommendations, and when you ask them to fill one for you, they ask you about your rank in class and many other things. So you should prove your eligibility and you need to be vary competitive among all of other students( who are really top)! In other words, , satisfying professors is much harder in such universities rather than universities which have less number of applicants each year. It was just one example, and it's good to mention that students of top universities have many problems too; They might be a little different but they are even harder. Trust me

[mohni9090]

مرسی از پاسخ های دوستان راستش من تجربه صنعتی اصفهان رو دارم جایی که استاد میگه نمره بیست مال خداست و برای خیلیاشون نمره بالای ۱۶ جز اعداد مختلط حساب میشه و نمی تونه تو سیستم به عنوان نمره وارد کنه باور کنید گرفتن نمره خوب به این راحتی ها که می گید هم نیست (اگر شریف هم مثل صنعتی باشه) در ضمن من مهندسی شیمی خوندم

سلام دوست عزیز
مطمن هستید اساتید اونجا نمره بالای 16 رو خیلی سخت میدن؟؟؟
من شخصا چند نفر رو میشناسم کارشناسی مهندسی شیمی صنعتی اصفهان بود، و معدلشون 18 و نیم و 19 هستش.
اینجا محدوده ی معدل واسه دانشجوها ارشد بین 16 تا 17 ست.(البیته رشته ی کنترل و محیط زیست تا 18 هم میرسه)

[rosaeidi]

با سلام،

درسته بحث مربوط به دانشگاه های شریف و تهران هست ولی من به عنوان یک دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی، که واحدی که توش درس خوندم هم تو رشته ی خودم قوی نیست، بهتون این اطمینان را می دم که اینقدر خودتون را برای دانشگاه های شریف و تهران نکُشید چرا که الان که من دارم این را تایپ می کنم از یکی از دانشگاه های برتر جهان تو رشته ی خودم (کامپیوتر) پذیرش گرفتم.
من الان متوجه شدم که چرا اینقدر همه حرف از دانشگاه های شریف، تهران یا دانشگاه های خوب ایران می زنند. دلیلش اینه که تو این دانشگاه ها آدم ها از پالایشگری به نام کنکور رد شدند و معمولا یک دست تر هستند. البته انکار نمی کنم که استادها و امکانات آزمایشگاهی هم خوب تره تو اون دانشگاه ها. حالا که من از این دانشگاه پذیرش گرفتم به این نتیجه رسیدم که تقریبه همه چیز به خود من بستگی داشت و نه دانشگاهم!!

حالا براتون شرایطم را توضیح می دم شاید کمی از فکر وسواسی در مورد شریف و تهران و دانشگاه های خوب بیرون بیاید:

ریکامندیشن هایی که داشتم بسیار قوی بودند ولی استاد هام اصلا معروف نبودند!!!
3 تا استاد داشتم که درجه ی علمیشون این ها بود: Assistant Professor با کلا 10 مقاله و دو نفر هم Lecturer بودند که هر کدوم فقط یک مقاله داشتند(اونم مال دوره ی فوقشون)
دانشگاهم که اصلا معروف نبود.
اول کاردانی خونده بودم و بعد کارشناسی. پس اینم یه نقطه ی منفی برام محسوب می شد!
معدل کاردانیم حدود 15 بود و معدل کارشناسیم در حدود 17 که وقتی نمره ی درس هام به غیر از عمومی ها را حساب کردم معدل کل این دو مقطعم در حد 16.3 شد.
امتحان TOEFL که دادم چون خیلی سخت تر از قبل شده بود نتونستم نمره ی دلخواهم (98 و 100) را کسب کنم و 91 شدم.
تو امتحان GRE که گل کاشتم و شب امتحان مشکلی پیش اومد و نتونستم بخوابم و با اینکه تو تمام تست هایی که می زدم قسمت Quantitative را کم تر از 161 نمی گرفتم ولی وقتی نتیجه اومد دیدم نمره ام شده 154 و این برام مثل یه فاجعه بود!
دیگه چی می خواید از این بد تر؟

امـــــــــــــــــــــــ ــــا، کار های تحقیقاتی کرده بودم و خیلی دانشجوی فعالی بودم و کلی چیز بلد بودم. وقتی ای میل پذیرشم از یک دانشگاه بسیار خوب تو رشته ی خودم اومد مدیر پذیرش دانشجو های تحصیلات تکمیلی به اون مواردی که تو SOPام اشاره کرده بودم، اشاره کرد و گفت شما من و کمیته ی پذیرش را Impress کردید.
حتی دو تا استاد از دانشگاه Alberta از کار من خوششون اومد و کمی گفتند اپلای کن ولی وقتی بهشون گفتن نمره ی تافلم 91 هست گفتند متاسفانه دپارتمان قبول نمی کنه کسی با این نمره ی تافل بیاد!

حالا همه ی این ها را نگفتم که مثل گربه که دستش به گوشت(شریف و تهران) نمی رسه بگم آقا اصلا دیگه به دانشگاه های خوب ایران فکر نکنید ولی من مطمئنم که اگه بیش تر از الان کار می کردم همون دانشگاه Waterloo هم که من را رد کرد، این کار را نمی کرد هرچند که دانشگاهی که الان ازش پذیرش دارم هم تو رنکینگ های کلی (QS و Times و ...) و هم تو رشته ی خودم با دانشگاه Waterloo خیلی تفاوتی نداره و تو بعضی موارد بالا تره ...

موفق باشید

چه جالب
شما چی تو sop نوشتید که اونها رو تحت تاثیر قرار داد؟

[vapaapoika]

من قراره کنکور بدم و تصمیم دارم مهندسی شیمی بخونم. هدفم رفتن به آمریکا برای فوق لیسانسه و طبیعتا بورسیه برام حیاتیه. اگه فرض بکنیم رتبه کنکورم خوب بشه و بتونم به هر دانشگاهی تو ایران که خواستم برم، خودم به دانشگاه تهران بیشتر از شریف و امیرکبیر علاقه دارم. ولی میخوام بدونم ممکنه رفتن به دانشگاه تهران باعث بشه احتمال قبول شدنم توی دانشگاه‌های prestigious آمریکا کمتر بشه؟

[brusa1994]

من قراره کنکور بدم و تصمیم دارم مهندسی شیمی بخونم. هدفم رفتن به آمریکا برای فوق لیسانسه و طبیعتا بورسیه برام حیاتیه. اگه فرض بکنیم رتبه کنکورم خوب بشه و بتونم به هر دانشگاهی تو ایران که خواستم برم، خودم به دانشگاه تهران بیشتر از شریف و امیرکبیر علاقه دارم. ولی میخوام بدونم ممکنه رفتن به دانشگاه تهران باعث بشه احتمال قبول شدنم توی دانشگاه‌های prestigious آمریکا کمتر بشه؟

به نظر من دانشگاه شریف اسمو رسم بیشتری داره نسبت به دانشگاه تهران،هر دو بسیار شناخته شده هستند و این به این دلیله که اکثر دانشجو های شریف بعد لیسانس یا حداکثر فوق لیسانس ایران رو برای تحصیل ترک میکنن،در کل آنچنان تفاوتی نیست که به چشم بیاد،ولی اگر امکانش هست شریف رو انتخاب کنید.

[majidi123]

من قراره کنکور بدم و تصمیم دارم مهندسی شیمی بخونم. هدفم رفتن به آمریکا برای فوق لیسانسه و طبیعتا بورسیه برام حیاتیه. اگه فرض بکنیم رتبه کنکورم خوب بشه و بتونم به هر دانشگاهی تو ایران که خواستم برم، خودم به دانشگاه تهران بیشتر از شریف و امیرکبیر علاقه دارم. ولی میخوام بدونم ممکنه رفتن به دانشگاه تهران باعث بشه احتمال قبول شدنم توی دانشگاه‌های prestigious آمریکا کمتر بشه؟

What will affect your admission for master degree in a prestigious university in US (although I dont know what that means) will be your GPA, GRE and TOEFL/IELTS scores + your publications and recommendations.
It is not a big deal that you get your degree from University of Tehran or Sharif. Select a university that helps you more for above mentioned important parameters.

Good Luck

[captainn]

تجربه ای که من داشتم:

اسم دانشگاه تو ایران واسه استادای آسیایی و بویژه ایرانی که خودشان یه زمانی تو یکی از دانشگاه های خوب ایران درس خونده اند، می تونه تاثیر قابل توجه داشته باشه.

[Sepideh1368]

كاملا واضحه يه سري دانشگاهاي خارج از ايران كه تا حدودي دانشگاهاي مطرح ايران رو ميشناسند،بچه هاي دانشگاهاي خوب رو (البته با رزومه خوب) راحت تر ميگيرن،اين دانشگاهاي خوب واقعا پوست ميكنن،من ليسانسم يه دانشگاه دولتي (نه شريف و تهران ) بود ،پروژه من رو دوستم برد دانشگاه خودش،آزاد دماوند،نمره ي ٢٠ گرفت،حالا من از همون پروژه نمره ١٦ گرفتم!!! به نظر من واقعا نمره خوب گرفتن توو دانشگاهاي خوب خيلي سخت تر از دانشگاهاي ديگه است ،همينه كه يه فرقي بين شريف و يه دانشگاه پرت وجود داره،يكي شريف برق ميخونه با معدل ١٦،يكي نصف تلاش اين رو هم نميكنه و از دانشگاه آبكي ديگه معدل ١٩ ميگيره.حالا درسته اين وسط استثنا هم وجود داره و آدمهاي با استعدادي هم توو دانشگاهاي ديگه هستند،ولي با توجه به شرايط تويه دانشگاهاي تاپ واقعا حقشونه كه بين اونها و فارغ التحصيلاي دانشگاهاي عادي فرق بزارن دانشگاهاي خارج.
حتي توو همين آزاد،خب بايد يه فرقي بين دانشجو علوم تحقيقات با دانشجو آزاد فسا باشه ديگه.انصاف نيست اين دو تا رو يكسان در نظر گرفت وقتي اين علوم تحقيقاتيه بايد كلي بيشتر زحمت بكشه

در كل فكر ميكنم اگه استادي دانشگاهاي ايران رو بشنايه تا حدودي،ديدگاهش نسبت به دانشگاه شريف و تهران و .... بهتره تا نسبت به دانشگاهاي پرت
بچه هاي دانشگاهاي تاپ هم بايد جاهايي اپلاي كنن كه قبلا دانشجو از دانشگاشون داشته باشن و قرق بين اونا و دانشگاهاي ديگه رو بدونن