دیدگاه اساتید آمریکا نسبت به دو دانشگاه تهران و شریف چقدر متفاوته؟

[سهیل]

دوست گرامی!! در مورد هیچ بخشی از صحبت هام به جز یک قسمت نمی خوام بیشتر از این توضیح بدم چون خیلی واضح و روشنه. هدف من این بود که به کسانی که در دانشگاهای مطرح درس نمیخونن بگم که با کمی تلاش بیشتر میتونند به موفقیت برسند. فکر نمی کنم این قضیه نیاز به بحث فلسفی باشه !! اما برای شما که گویا بسیار علاقه مند به بحث کردن هستین فقط این توضیح رو میدم :

بحث کردن یکی از راههای تضارب آرا و بهبود شیوه های استدلاله، البته نه وقتی که فرض بر این باشه که صحبتها خیلی واضح و روشنه و نیازی به بهبود اونها وجود نداره.

endogeneity هیچ ربطی به بحث ما نداشت!! ..................................... endogeneity یک مفهوم تو یه مدل آماری هستش که در اون بین پارامترها و ترم خطا ارتباط وجود داشته باشه.

والا هر چی فکر می کنم، نمی دونم چی بگم در پاسخ این گفته شما! برید از یک جامعه شناس یا اقتصاددان باسواد بپرسید endogeneity در استدلال چیه و ارتباطش با endogeneity تو مدل آماری چیه. مدل آماری رو که برای دل خودشون نمی نویسن، میخوان از روش استدلال و استنتاج کنن. مشکلات استدلالی و استنتاجی و مشکلات مدل آماری متناظر هستند و در واقع شناخت مشکل استنتاجیه که باعث میشه مشکل به صورت آماری هم مدلسازی بشه. تا کسی نفهمه یک مشکل در مدل آماری اصلا متناظر با کدوم مشکل استدلالی یا استنتاجی میشه که نمی تونه بفهمه در آمار داره چه کاری می کنه.

بحث من در مورد مفهوم استنتاجی endogeneity بود (که البته همونطور که گفتم متناظرش مشکل endogeneity در مدلهای آماری هم تعریف شده).

چرا اصرار دارین یک چیزی رو که یه جایی شنیدین فقط مطرح کنین؟

دوست من، اظهار نظر درباره موضوعات یا افرادی که ازشون اطلاع کافی ندارید راحته، اما احتمال خطا بودنشون هم زیاده.

لطفا اگر جوابی هم دارین پیام خصوصی بدین. وظیفه ما تو این تاپیک این نیست که با هم بحث و جدل کنیم. پست های قبلی بنده فقط در راستای قوت قلب دادن به دوستانی بود که به هر دلیلی تو جایگاه دلخواه خودشون نیستن.

امید دادن به دیگران خوبه، اما از اون بهتر اینه که شیوه واقع بینانه اندیشیدن بدون نا امید شدن رو بلد باشیم و تلاش کنیم به دیگران هم یاد بدیم. مثلا اینکه "من در دانشگاه X درس می خونم و می دونم دانشگاههای Y و Z و S و T و P دانشگاههای بهتری شناخته می شوند، و می دونم دانشگاه های بهتر به طور متوسط کیفیت تحصیلی بالاتری دارند و کیفیت تحصیلی نقش مهمی در موفقیت افراد داره. برآیند کلی هم به طور متوسط موید این اثرها هست، اما اقلیت متقاوتی هم وجود داره. من تلاش می کنم تا شاید جزو اون اقلیت باشم. من علیرغم اینکه در دانشگاه X تحصیل می کنم نهایت تلاشم رو می کنم تا موفق باشم و شاید با این تلاش مضاعف بتونم بخشی یا تمام اثر تحصیل در دانشگاه با کیفیت پایین تر رو جبران کنم."

[rosaeidi]

با سلام،

درسته بحث مربوط به دانشگاه های شریف و تهران هست ولی من به عنوان یک دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی، که واحدی که توش درس خوندم هم تو رشته ی خودم قوی نیست، بهتون این اطمینان را می دم که اینقدر خودتون را برای دانشگاه های شریف و تهران نکُشید چرا که الان که من دارم این را تایپ می کنم از یکی از دانشگاه های برتر جهان تو رشته ی خودم (کامپیوتر) پذیرش گرفتم.
من الان متوجه شدم که چرا اینقدر همه حرف از دانشگاه های شریف، تهران یا دانشگاه های خوب ایران می زنند. دلیلش اینه که تو این دانشگاه ها آدم ها از پالایشگری به نام کنکور رد شدند و معمولا یک دست تر هستند. البته انکار نمی کنم که استادها و امکانات آزمایشگاهی هم خوب تره تو اون دانشگاه ها. حالا که من از این دانشگاه پذیرش گرفتم به این نتیجه رسیدم که تقریبه همه چیز به خود من بستگی داشت و نه دانشگاهم!!

حالا براتون شرایطم را توضیح می دم شاید کمی از فکر وسواسی در مورد شریف و تهران و دانشگاه های خوب بیرون بیاید:

ریکامندیشن هایی که داشتم بسیار قوی بودند ولی استاد هام اصلا معروف نبودند!!!
3 تا استاد داشتم که درجه ی علمیشون این ها بود: Assistant Professor با کلا 10 مقاله و دو نفر هم Lecturer بودند که هر کدوم فقط یک مقاله داشتند(اونم مال دوره ی فوقشون)
دانشگاهم که اصلا معروف نبود.
اول کاردانی خونده بودم و بعد کارشناسی. پس اینم یه نقطه ی منفی برام محسوب می شد!
معدل کاردانیم حدود 15 بود و معدل کارشناسیم در حدود 17 که وقتی نمره ی درس هام به غیر از عمومی ها را حساب کردم معدل کل این دو مقطعم در حد 16.3 شد.
امتحان TOEFL که دادم چون خیلی سخت تر از قبل شده بود نتونستم نمره ی دلخواهم (98 و 100) را کسب کنم و 91 شدم.
تو امتحان GRE که گل کاشتم و شب امتحان مشکلی پیش اومد و نتونستم بخوابم و با اینکه تو تمام تست هایی که می زدم قسمت Quantitative را کم تر از 161 نمی گرفتم ولی وقتی نتیجه اومد دیدم نمره ام شده 154 و این برام مثل یه فاجعه بود!
دیگه چی می خواید از این بد تر؟

امـــــــــــــــــــــــ ــــا، کار های تحقیقاتی کرده بودم و خیلی دانشجوی فعالی بودم و کلی چیز بلد بودم. وقتی ای میل پذیرشم از یک دانشگاه بسیار خوب تو رشته ی خودم اومد مدیر پذیرش دانشجو های تحصیلات تکمیلی به اون مواردی که تو SOPام اشاره کرده بودم، اشاره کرد و گفت شما من و کمیته ی پذیرش را Impress کردید.
حتی دو تا استاد از دانشگاه Alberta از کار من خوششون اومد و کمی گفتند اپلای کن ولی وقتی بهشون گفتن نمره ی تافلم 91 هست گفتند متاسفانه دپارتمان قبول نمی کنه کسی با این نمره ی تافل بیاد!

حالا همه ی این ها را نگفتم که مثل گربه که دستش به گوشت(شریف و تهران) نمی رسه بگم آقا اصلا دیگه به دانشگاه های خوب ایران فکر نکنید ولی من مطمئنم که اگه بیش تر از الان کار می کردم همون دانشگاه Waterloo هم که من را رد کرد، این کار را نمی کرد هرچند که دانشگاهی که الان ازش پذیرش دارم هم تو رنکینگ های کلی (QS و Times و ...) و هم تو رشته ی خودم با دانشگاه Waterloo خیلی تفاوتی نداره و تو بعضی موارد بالا تره ...

موفق باشید

چه جالب
شما چی تو sop نوشتید که اونها رو تحت تاثیر قرار داد؟

[ProspectiveStu]

راستی فراموش کردم بگم که من فقط Minimum Requirement های دانشگاهی که الان توش قبول شدم را داشتم. دانشگاه گفته میانگین معدل دانشجو های Bachelors که میان Master's برابر 3.5 هست و مجموع Q+V برای GREشون 315 و نمره ی TOEFL هم که 100% بالا تر از این چیزیه که من دارم. ولی آخرش کمیته ی پذیرش من و وسط گذاشتن و برِسیم کردند نه نمره هام را ...
البته فراموش کردم بگم که از یک دانشگاه معمولی هم فاند کامل(RA و TA) دارم + Monthly Stipend که بنا به دلایلی نمی خوام اسمش را بیارم هرچند بیش تر دلم می خواد نبرم اونجا (مگر اینکه واقعا به مشکل مالی بر بخورم) و می خوام با پول خودم برم این دانشگاهی که الان قبول شدم.
البته اینم بگم که از یه دانشگاه متوسط هم رد شدم ولی می دونید فقط برای چی؟ برای نمره یQuantatitiveام در امتحان GRE که باید 157 یا بالا تر می بود ولی نبود ولی پیش خودم فرض می کنم از اون هم پذیرش گرفتم ... .

موفق باشید

[ProspectiveStu]

سلام دوست عزیز،
بابت پذیرش بهتون تبریک میگم، ولی نمیدونم چرا شما گیر دادین به بچه های شریف و تهران. اگه میخواید کسایی که شرایطشون مثل شما هست رو راهنمایی کنید، بهتره بیشتر راجع به رزومه، کارهای تحقیقاتیتون و نحوه ارتباط با اساتید صحبت کنید. قصد جسارت ندارم ولی حالا که شما به مرادتون رسیدید بهتره این قضیه کنکور و شریف و تهران... رو همینجا چال کنید بره.

سلام دوست من. ببخشید که دیر جواب می دم. ببینید، من مسئله را به طور کلی می گم و وارد جزیات رزومه و ... نمی شم به چند دلیل: اول اینکه نوشتن اینکه چه کاری کردم مشکل کسی را حل نمی کنه. دوم اینکه تفکرات من مال منه، و تفکرات هر کس مال خودشه.

چیزی که بعد از پذیرش تو این دانشگاه متوجه شدم این بود که اونا فوق العاده از تفکرات من خوششون اومده بود و تفکرات چیزی نیست که تو چند ماه و 2-1 سال و ... برای کسی درست شه. من اون تفکرات را از زمانی که هنرستان بودم برای خودم پرورش داده بودم تا الان که نتیجه ی در حد زحمات و توانم گرفتم. با استاد ها هم به صورت عجیبی صحبت نکردم که بخوام چیزی بگم ولی بعد از معرفی خودم و دلیل علاقه مندیم به کار با اون استاد کار هایی را که انجام داده بودم را تو ای میل هام می نوشتم و ای میل را می فرستادم. شاید برای 200-150 تا استاد ای میل فرستادم ولی فقط 15-20 تاشون بهم جواب دادن.

در مورد کار تحقیقاتی هم بگم که من هیچ مقاله ای نداشتم ولی یه سری کار تحقیقاتی غیر رسمی کرده بودم برای خودم که اون ها را به طور خلاصه توی رزومه ام آورده بودم. متاسفانه من می خواستم اون تحقیقات غیر رسمی را تو یه ژورنال معتبر منتشر کنم ولی چون استاد راهنمای خوبی نداشتم و باید درسم را تموم می کردم که برای امتحان های GRE و TOEFL و بعد هم Apply کردن آماده بشم دیگه فرصت نکردم تا الان روشون به طور جدی و در جهت مقاله نوشتن وقت بذارم. یه چیز جالب براتون بگم در جهت اینکه گفتم برای دل خودم کار می کردم: من در دو سال آخر تحصیلم خیلی دنبال کار تحقیقاتی موازی با علاقه ام بودم و برای پروژه ی پایانیم که نزدیک 60 صفحه می شد نزدیک 130-120 تا رفرنس به مقاله هایی از 40 سال پیش تا 2012 داده بودم ... . اون دانشگاهی که من را قبول کرده اصلا از این موضوع که من تو پایان نامه ام دقیقا چی کار کردم خبر نداره ولی می خوام این را بگم که تفکرات من چون مرتب شاخ و برگ پیدا می کردن و رشد می کردن باعث شد که تو همه ی ویژگی هایی که اونا دنبالش هستند پیشرفت کنم. امیدوارم منظورم را خوب رسونده باشم.

بذارید همه چیز را به طور خلاصه بگم؛ اگه کسی از اول به طور جدی دنبال علاقه اش بره همه چیز خود به خود براش درست می شه. من از زمان هنرستان تفکراتی داشتم که در طول دوران تحصیل دانشگاهیم سعی کردم به اون تفکرات جامه ی عمل بپوشونم. زیاد فکر نمی کردم که کاری که می کنم فقط در جهت این باشه که بتونم به واسطه اش برم خارج و از خیلی موقعیت های خوب چشم پوشی کردم و دنبال کار خودم را گرفتم و تقریبا اصلا فکر نمی کردم که بتونم از یه دانشگاه خوب پذیرش بگیرم.

امیدوارم تونسته باشم کمکی کرده باشم،
با تشکر

[hatamizadeh]

به نظرم دیگه الان باید یه تاپیک درست کنیم که دیدگاه اساتید آمریکا چقدر نسبت به امیرکبیرو دانشگاه تهران متفاوته چون الان دیگه امیرکبیر دانشگاه اول ایران هستش ( تو لینک زیر خبر رو ببینین:


http://www.bultannews.com/fa/news/13...رترجهان


بچه های دانشگاه آزاد پذیرش های خوب هم ممکنه بگیرن چون بعضی ها شون قوی هستن تو کارشون و فقط سد نا عادلانه ای مثل کنکور نگذاشته وارد امیرکبیر و تهران بشن. بچه های شریف پذیرش های خوب زیاد میگیرن به خاطر اینکه تو شریف خیلی راحت نمره میدن و سیاست دانشگاه بر اینه که GPA دانشجو ها رو بالا نگه داره تا بتونن stanford و berkley برن. شما یه معدل 19 مکانیک شریف رو بیاری پلی تکنیک به سختی 17 میاره. بچه های دانشگاه تهران کارشون درسته و حرفی نمیشه زد در موردشون و به نظر من تو دنیا دانشگاه تهران رو تو دنیا بیشتر از همه قبول دارن.

[ghlobe]

به نظرم دیگه الان باید یه تاپیک درست کنیم که دیدگاه اساتید آمریکا چقدر نسبت به امیرکبیرو دانشگاه تهران متفاوته چون الان دیگه امیرکبیر دانشگاه اول ایران هستش ( تو لینک زیر خبر رو ببینین:


http://www.bultannews.com/fa/news/13...رترجهان

رنکینگش اینجاست:
http://www.leidenranking.com/ranking
نمیدونم معیار این رنکینگ چی بوده ولی بیشتر به شوخی شبیهه. دانشگاه سانتا باربارا را بالاتر از استنفورد و هاروارد گذاشته و دانشگاه تورنتو رو در رده 88 بعد از چهل پنجاه تا دانشگاه که کسی اسمشون رو هم نشنیده!

در ضمن البته امیرکبیر دانشگاه بسیار خوبی است و در بعضی رشته ها مثل آی تی و شیمی سرآمد دانشگاههای ایران ولی تصور اینکه شریف نمره آسان میدهند مال کسانی است که شریف نبوده اند. اصولا هر کسی هر جایی که هست فکر میکند همان دانشگاه خودش سختگیرترین است و دانشگاههای دیگر مفتی نمره میدهند! این عقیده را نه فقط از زبان بچه های شریف و امیرکبیر و صنعتی اصفهان بلکه حتی از بچه های دانشگاه آزادهای شهرستان هم شنیده ام.

[hatamizadeh]

رنکینگش اینجاست:
http://www.leidenranking.com/ranking
نمیدونم معیار این رنکینگ چی بوده ولی بیشتر به شوخی شبیهه. دانشگاه سانتا باربارا را بالاتر از استنفورد و هاروارد گذاشته و دانشگاه تورنتو رو در رده 88 بعد از چهل پنجاه تا دانشگاه که کسی اسمشون رو هم نشنیده!

در ضمن البته امیرکبیر دانشگاه بسیار خوبی است و در بعضی رشته ها مثل آی تی و شیمی سرآمد دانشگاههای ایران ولی تصور اینکه شریف نمره آسان میدهند مال کسانی است که شریف نبوده اند. اصولا هر کسی هر جایی که هست فکر میکند همان دانشگاه خودش سختگیرترین است و دانشگاههای دیگر مفتی نمره میدهند! این عقیده را نه فقط از زبان بچه های شریف و امیرکبیر و صنعتی اصفهان بلکه حتی از بچه های دانشگاه آزادهای شهرستان هم شنیده ام.

معیار رنکینگ تعداد مقالات انتشار یافته از اون دانشگاه هاست.
. شاید امتحان ها تو شریف سخت باشن ولی در پایان با استفاده از منحنی رادیکال 20x نمره ها درست میشه!! )

[vv_matin]

کاربران گرامی،
لطفا از کلام مناسبتری استفاده کنید.
دو پیام اخیر پاک شدند.
متشکرم

[hatamizadeh]

دوستان عزیز! من بحث با آقا سهیل رو اینجا دیگه ادامه نمیدم چون مربوط به موضوع این تاپیک نمیشه. کسی فکر نکنه کم آوردم و از این حرفا. امیرکبیر و تهران و شریف عالی هستن و تو آمریکا شناخت کافی نسبت به این دانشگاه ها وجود داره ولی اگر کسی میخواست اپلای کنه و از یک دانشگاه کمتر شناخته شده هم بود باز هم خیلی شانس داره. به طور مثال همه ی کسانی که تو امیرکبیر و شریف هستن نمی تونن gre score بالا بیارن. همشون نمیتونن toefl score بالا داشته باشن. پس میشه با ارتقا TEST SCORES حرفی برای گفتن داشت.و حالا اگر در کنار این نمرات اون فرد GPA خوبی داشته باشه و بتونه تو سال آخر رزومه معقولی هم درست کنه ( حتی اگه شده اسمش به عنوان نفر چندم تو یه مقاله ISI چاپ شده باشه) میشه گفت که از بچه های امیرکبیر و تهران و شریف هم شانس به مراتب بیشتری داره.

[physics1389]

سلام
شخصاً فکر میکنم شهرت دانشگاه هم بسیار مهم هست. به هر حالی کسی که شما رو داره انتخاب میکنه با خودش میگه این یه بار توی فلان دانشگاه پالایش شده و اگر بد بود نمیتونست توی اون دانشگاه درس بخونه. بنابراین قاعده کلی از نظر من اینه که اگر دانشگاهتون معروف نیست نکته منفی نداره ولی اگر معروف هست نکته مثبت داره. من از هلند پذیرش گرفتم. پروفسوری که بهم آفر داد حتی از دو تا رفری من درخواست ریکامند نکرده بود. حداقل مطمئن هستم که از استاد راهنمای من ریکامند نخواسته بود. ولی چون رزومم از نظرش جالب بود و اینکه زبانم خوب بود به من آفر داد. خودش هم پشت تلفن میگفت که توی دانشگاه ما دانشجوهای شریف شهرت خوبی دارن.
موضوع این هست که وقتی از یک دانشگاهی تعداد بیشتری آدم توی دوره تحصیلی خودشون در خارج از کشور موفق میشن ادمهایی که توی خارج از کشور هستند با خودشون میگن پس باقی کسایی هم که از این دانشگاه اپلای میکنن با درصد بالایی مثل قبلی ها موفق میشن.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
نکته ی دیگه اینکه هر چه دانشگاهی معروف تر باشه معمولا ادمهای مهمتری رو به عنوان استاد استخدام میکنه. در نتیجه وقتی که استاد راهنمای شما به علت اینکه کارش خیلی خوب هست پس در نتیجه نتورک یا ارتباطات بیشتری هم داره که این میتونه به ادم کمک کنه.