دیدگاه اساتید آمریکا نسبت به دو دانشگاه تهران و شریف چقدر متفاوته؟

[سهیل]

شاید من منظورم رو بد رسوندم. منظورم از "همه چیز به خود فرد بستگی داره." استعداد ذاتی و هوش و ذکاوت نبود. منظورم اینه که خود فرد چقدر پشتکار داشته باشه و چقدر بخواد در راه هدفش از خودش مایه بزاره.

این توضیح شما چه مسئله ای رو حل می کنه؟ حالا منظور استعداد باشه یا پشتکار یا هر چیز دیگه. کماکان چطوره که هم "همه چیز به خود فرد بستگی داره" هم "دانشگاه هم تا حدودی میتونه موثر باشه".

دز مورد جمله success is 99 perspiration and 1 inspiration میشه توضیح بدین که اصولا انسانها از کجا inspire میشن؟؟ از محیط و جایی که توش تحصیل میکنن پس به نظر شما inspire نمیشن دیگه؟

همونطور که گفتم جمله ادیسون داره اثر تلاش رو با اثر الهام مقایسه می کنه که هر دو عامل فردی هستند، این چه ربطی داره به اثر امکانات و عوامل زمینه ای مثل دانشگاه محل تحصیل؟
آدمها اگر به قول شما از محیط و دانشگاه "الهام" می گیرن، در همون محیط و دانشگاه هم "تلاش" می کنند دیگه.

در مورد "دانشگاه هم تا حدودی میتونه موثر باشه"؟ قطعا اگر کسی در یک محیط آکادمیک قوی تر قرار داشته باشه زمینه های پیشرفت بیشتر براش محیاست و قصدم از آوردن این قسمت اشاره به این موضوع هستش اما با جمله آخر که میگه "هر کس در هر جایی و با هر سطح امکاناتی میتونه به موفقیت چشمگیر برسه" تضادی نداره!! چون فردی هم که در محیط ضعیف تری مشغول به تحصیل هستش با تلاش بیشتر نسبت به افراد دسته اول میتونه به جایگاه مطلوبی دست پیدا کنه.

تضادی که بهش اشاره شده بود بین سه جمله دیگه بود.

در مورد مثال قیف وارونه. اینکه شما ندیدی تحقیق اجتماعی جدی رو این قضیه بشه یا اینکه اصلا تحقیقی انجام نشده دلیل بر عدم وجودش نیست! این چیزی هستش که همه ما تو دوران تحصیل حسش کردیم. آیا وارد شدن به پلی تکنیک یا شریف به همون راحتی فارغ التحصیل شدن از این دانشگاه ها هستش؟؟

مهم داشتن "دلیل وجود" هست. در علوم ما اگر برای چیزی "دلیل وجود" نداریم، استدلالمون رو بر اساس وجود اون چیز بنا نمی کنیم.
از این گذشته آیا وارد شدن به هاروارد سخت تره یا فارغ التحصیل شدن از هاروارد؟ (در واقع کسی که استدلال در علوم اجتماعی کوچکترین آشنایی داشته باشه، متوجه میشه که این نوع تفکر مشکل endogeneity داره و پرسیدن این سئوال به این شکل در مورد هاروارد یا شریف اشتباهه).

و در مورد اینکه چرا اصلا بحث کدوم دانشگاه بهتره پیش اومده!! من 2 تا پست متفاوت گذاشتم که به همدیگه خیلی مربوط نیستن! پست اول رو در مورد عنوان این تاپیک گذاشتم و پست دوم در مورد تجربه شخصی یکی از دوستان که به نوعی در تایید حرف ایشون بود. ایکاش مطالبی رو که من نوشته بودم یک بار دیگه با دقت میخوندین قبل از اینکه بخواین در جوابش چیزی بنویسید.

اگر درست فهمیده باشم علیرغم اینکه به نظر شما "هر کس در هر جایی و با هر سطح امکاناتی میتونه به موفقیت چشمگیر برسه" اما کماکان شما به این فکر هم می افتید که کدوم دانشگاه بهتره "چون شما 2 تا پست متفاوت گذاشتید که به همدیگه خیلی مربوط نیستن! پست اول رو در مورد عنوان این تاپیک گذاشتید و پست دوم در مورد تجربه شخصی یکی از دوستان که به نوعی در تایید حرف ایشون بود."
چیزی که من متوجه نمیشم اینه که اگر "هر کس در هر جایی و با هر سطح امکاناتی میتونه به موفقیت چشمگیر برسه" اینکه دو تاپست گذاشته شده یا نشده یا هر چیز دیگه چطور باعث میشه شما به این فکر کنید که کدوم دانشگاه بهتره؟

[hatamizadeh]

دوست گرامی!! در مورد هیچ بخشی از صحبت هام به جز یک قسمت نمی خوام بیشتر از این توضیح بدم چون خیلی واضح و روشنه. هدف من این بود که به کسانی که در دانشگاهای مطرح درس نمیخونن بگم که با کمی تلاش بیشتر میتونند به موفقیت برسند. فکر نمی کنم این قضیه نیاز به بحث فلسفی باشه !! اما برای شما که گویا بسیار علاقه مند به بحث کردن هستین فقط این توضیح رو میدم :

endogeneity هیچ ربطی به بحث ما نداشت!! چرا اصرار دارین یک چیزی رو که یه جایی شنیدین فقط مطرح کنین؟ endogeneity یک مفهوم تو یه مدل آماری هستش که در اون بین پارامترها و ترم خطا ارتباط وجود داشته باشه.

لطفا اگر جوابی هم دارین پیام خصوصی بدین. وظیفه ما تو این تاپیک این نیست که با هم بحث و جدل کنیم. پست های قبلی بنده فقط در راستای قوت قلب دادن به دوستانی بود که به هر دلیلی تو جایگاه دلخواه خودشون نیستن.

[سهیل]

دوست گرامی!! در مورد هیچ بخشی از صحبت هام به جز یک قسمت نمی خوام بیشتر از این توضیح بدم چون خیلی واضح و روشنه. هدف من این بود که به کسانی که در دانشگاهای مطرح درس نمیخونن بگم که با کمی تلاش بیشتر میتونند به موفقیت برسند. فکر نمی کنم این قضیه نیاز به بحث فلسفی باشه !! اما برای شما که گویا بسیار علاقه مند به بحث کردن هستین فقط این توضیح رو میدم :

بحث کردن یکی از راههای تضارب آرا و بهبود شیوه های استدلاله، البته نه وقتی که فرض بر این باشه که صحبتها خیلی واضح و روشنه و نیازی به بهبود اونها وجود نداره.

endogeneity هیچ ربطی به بحث ما نداشت!! ..................................... endogeneity یک مفهوم تو یه مدل آماری هستش که در اون بین پارامترها و ترم خطا ارتباط وجود داشته باشه.

والا هر چی فکر می کنم، نمی دونم چی بگم در پاسخ این گفته شما! برید از یک جامعه شناس یا اقتصاددان باسواد بپرسید endogeneity در استدلال چیه و ارتباطش با endogeneity تو مدل آماری چیه. مدل آماری رو که برای دل خودشون نمی نویسن، میخوان از روش استدلال و استنتاج کنن. مشکلات استدلالی و استنتاجی و مشکلات مدل آماری متناظر هستند و در واقع شناخت مشکل استنتاجیه که باعث میشه مشکل به صورت آماری هم مدلسازی بشه. تا کسی نفهمه یک مشکل در مدل آماری اصلا متناظر با کدوم مشکل استدلالی یا استنتاجی میشه که نمی تونه بفهمه در آمار داره چه کاری می کنه.

بحث من در مورد مفهوم استنتاجی endogeneity بود (که البته همونطور که گفتم متناظرش مشکل endogeneity در مدلهای آماری هم تعریف شده).

چرا اصرار دارین یک چیزی رو که یه جایی شنیدین فقط مطرح کنین؟

دوست من، اظهار نظر درباره موضوعات یا افرادی که ازشون اطلاع کافی ندارید راحته، اما احتمال خطا بودنشون هم زیاده.

لطفا اگر جوابی هم دارین پیام خصوصی بدین. وظیفه ما تو این تاپیک این نیست که با هم بحث و جدل کنیم. پست های قبلی بنده فقط در راستای قوت قلب دادن به دوستانی بود که به هر دلیلی تو جایگاه دلخواه خودشون نیستن.

امید دادن به دیگران خوبه، اما از اون بهتر اینه که شیوه واقع بینانه اندیشیدن بدون نا امید شدن رو بلد باشیم و تلاش کنیم به دیگران هم یاد بدیم. مثلا اینکه "من در دانشگاه X درس می خونم و می دونم دانشگاههای Y و Z و S و T و P دانشگاههای بهتری شناخته می شوند، و می دونم دانشگاه های بهتر به طور متوسط کیفیت تحصیلی بالاتری دارند و کیفیت تحصیلی نقش مهمی در موفقیت افراد داره. برآیند کلی هم به طور متوسط موید این اثرها هست، اما اقلیت متقاوتی هم وجود داره. من تلاش می کنم تا شاید جزو اون اقلیت باشم. من علیرغم اینکه در دانشگاه X تحصیل می کنم نهایت تلاشم رو می کنم تا موفق باشم و شاید با این تلاش مضاعف بتونم بخشی یا تمام اثر تحصیل در دانشگاه با کیفیت پایین تر رو جبران کنم."

[hatamizadeh]

شما که خودت میدونی endogeneity چیه میتونی در مورد استدلال من سیستم ,متغیرهاو خطا رو مشخص کنی تا ماهم بهره مند بشیم از صحبت شما ؟ چی داره رو چی تاثیر میزاره که شما واژه ی endogeneity رو بکار میبرین ؟ یه خورده فکر کنین متوجه میشین که اینجا کاربرد نداره.

[سهیل]

شما که خودت میدونی endogeneity چیه میتونی در مورد استدلال من سیستم ,متغیرهاو خطا رو مشخص کنی تا ماهم بهره مند بشیم از صحبت شما ؟ چی داره رو چی تاثیر میزاره که شما واژه ی endogeneity رو بکار میبرین ؟ یه خورده فکر کنین متوجه میشین که اینجا کاربرد نداره.

دوست من، یکی از مواردی که در اون endogeneity اتفاق میفته اینه که یک عامل سوم که در استدلال (یا متناظرا در مدل آماری) در نظر گرفته نشده، همزمان بر دو عاملی که ما در جستجوی رابطه علی بینشون هستیم اثر بگذاره. این موضوع باعث میشه، ما یک دینامیزم درونی سیستم رو به صورت یک رابطه علی برونزا ببینیم. برای همین اسم این مشکل رو endogeneity یا درونزایی گذاشتند.
مثلا در دانشگاه هاروارد رقابت شدید برای ورود، اولا ورود رو سخت می کنه و همچنین خروج رو آسون می کنه چرا که باعث میشه افراد توانمندتر وارد دانشگاه هاروارد بشن. صرفا با مشاهده اینکه افراد سخت وارد این سیستم میشن و راحت خارج میشن نمیشه نتیجه گرفت که شکل این سیستم قیف وارونه هست. همینطور در ایران که کنکور رقابتی شدید وجود داشت و کمابیش هنوز هم برای دانشگاههای خوب وجود داره، رقابت شدید ورود رو سخت می کنه و طبعا خروج رو آسون می کنه. در هاروارد یا ایران آنچه مشاهده میشه دینامیزم طبیعی درونی این سیستم هست نه وجود حارجی این سیستم به شکل قیف وارونه.
در مدل آماری اگر میزان رقابت در بین متغیرهای مستقل (با استفاده از روشهای مقاوم به endogeneity) در نظر گرفته نشه، اثر اون به ترم خطا منتقل میشه و باعث میشه ترم خطا همزمان با هر دوی متغیرهای وابسته (مثلا سختی ورود) و مستقل (مثلا سختی خروج) معادله آماری وابستگی پیدا کنه (البته بسته مدل ذهنی مد نظر میشه متغیرهای وابسته و مستقل رو در مدل آماری برعکس یا به شیوه های دیگه هم تعریف کرد). در اثر این مشکل در اینجا پارامترها upward bias میشن و ما اثری رو که در واقع وجود نداره فکر می کنیم که به صورت significant وجود داره.

[vv_matin]

کاربران گرامی،
لطفا از کلام مناسبتری استفاده کنید.
دو پیام اخیر پاک شدند.
متشکرم

[hatamizadeh]

دوستان عزیز! من بحث با آقا سهیل رو اینجا دیگه ادامه نمیدم چون مربوط به موضوع این تاپیک نمیشه. کسی فکر نکنه کم آوردم و از این حرفا. امیرکبیر و تهران و شریف عالی هستن و تو آمریکا شناخت کافی نسبت به این دانشگاه ها وجود داره ولی اگر کسی میخواست اپلای کنه و از یک دانشگاه کمتر شناخته شده هم بود باز هم خیلی شانس داره. به طور مثال همه ی کسانی که تو امیرکبیر و شریف هستن نمی تونن gre score بالا بیارن. همشون نمیتونن toefl score بالا داشته باشن. پس میشه با ارتقا TEST SCORES حرفی برای گفتن داشت.و حالا اگر در کنار این نمرات اون فرد GPA خوبی داشته باشه و بتونه تو سال آخر رزومه معقولی هم درست کنه ( حتی اگه شده اسمش به عنوان نفر چندم تو یه مقاله ISI چاپ شده باشه) میشه گفت که از بچه های امیرکبیر و تهران و شریف هم شانس به مراتب بیشتری داره.

[physics1389]

سلام
شخصاً فکر میکنم شهرت دانشگاه هم بسیار مهم هست. به هر حالی کسی که شما رو داره انتخاب میکنه با خودش میگه این یه بار توی فلان دانشگاه پالایش شده و اگر بد بود نمیتونست توی اون دانشگاه درس بخونه. بنابراین قاعده کلی از نظر من اینه که اگر دانشگاهتون معروف نیست نکته منفی نداره ولی اگر معروف هست نکته مثبت داره. من از هلند پذیرش گرفتم. پروفسوری که بهم آفر داد حتی از دو تا رفری من درخواست ریکامند نکرده بود. حداقل مطمئن هستم که از استاد راهنمای من ریکامند نخواسته بود. ولی چون رزومم از نظرش جالب بود و اینکه زبانم خوب بود به من آفر داد. خودش هم پشت تلفن میگفت که توی دانشگاه ما دانشجوهای شریف شهرت خوبی دارن.
موضوع این هست که وقتی از یک دانشگاهی تعداد بیشتری آدم توی دوره تحصیلی خودشون در خارج از کشور موفق میشن ادمهایی که توی خارج از کشور هستند با خودشون میگن پس باقی کسایی هم که از این دانشگاه اپلای میکنن با درصد بالایی مثل قبلی ها موفق میشن.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
نکته ی دیگه اینکه هر چه دانشگاهی معروف تر باشه معمولا ادمهای مهمتری رو به عنوان استاد استخدام میکنه. در نتیجه وقتی که استاد راهنمای شما به علت اینکه کارش خیلی خوب هست پس در نتیجه نتورک یا ارتباطات بیشتری هم داره که این میتونه به ادم کمک کنه.

[nhaftad]

من خودم شریف هستم و وضعیت بچه هایی که سالای قبل از اینجا اپلای کردن و میبینم میتونم بگم که اینجا درس خوندن واقعا تاثیر گذاره.
اما دلیل نمیشه اگه کسی اینجا نبوده باشه شانسش کمتر باشه.ولی اگه اینجا باشی راحتتر میتونی بری.چون اینجا بچه ها با لینک میرن.
مثلا تو رشته من یعنی الکترونیک:
1.اکثر دانشگاهای تاپ آمریکا حد اقل یه استاد ایرانی دارن.که اکثرشونم شریفی بودن.و کلا چون با جو ایران آشنان اکثرا شریفی فقط میگیرن.
2.اکثر استادای خارجی هم اگه دانشجویی ایرانی داشتن شریفی بوده.(البته فکر کنم تو برق اینطوریه نه همه رشته ها) و چندتا که من میشناسم
اگه دانشجوی ایرانی بخوان بگیرن شریفی بودن براشون شرط لازم بوده.(بازم میگم که من فقط از رشته خودم یعنی الکترونیک اطلاع دارم و فکر نکنم همه رشته ها اینجوری باشه)
3.اینجا خیلیا رو دیدم که برا اپلای تنها کاری که کردن این بوده به یه استاد اینجا که میشناستشون بگن منو به یکی معرفی کن.
استاده هم با یه تلفن به یه استاد اونور براش ادمیشن درجا گرفته!
4.اکثر بچه های رشته ما تافل فقط چند هفته میخونن حدود 90 اینا میارن برا GRE هم اصلا نمیخونن و نمره وربال پایین و کوانت قابل قبول میارن.
در حدی که امتحان داده باشن فقط.مقاله هم ندارن.ولی به خاطر لینکایی که بین استادای اینجا با اونور هست میرن جاهای توپ.یعنی دانشگاهای TOP 10 دیدم رفتن حتی با
تافل 90 و gre پایین و بدون مقاله.
ازین لحاظا به نظرم اگه از شریف بخوای بری کارت آسونتره.نه لازمه برا تافل و GRE خودتو بکشی.نه مقاله حتما لازمه.

[ghlobe]

این موضوع درسته و دلیل هم داره. داستان پشت قضیه اش که فکر کنم من قبلا روی همین فروم تعریف کردم از این قراره که در سالهای زمان جنگ (دهه 1360) اصولا دانشجوی ایرانی چندانی برای ادامه تحصیل از ایران به امریکا نمیرفت. یکی از استادهای ما که استنفورد درس خوانده بود میگفت از سال 1359 تا سال 1368 حتی یک دانشجوی جدید فارغ التحصیل از ایران وارد دانشکده برق استنفورد نشده بود. در آن زمان چند تا از اساتید برق شریف (هاشمی و تبیانی و دو سه نفر دیگر) بالاخره موفق شدند با تماس با اساتید و همکاران سابق خودشان در استنفورد راضی شان کنند که یک دانشجو از شریف بیاورند. آن طرف هم رفت و در عرض یکسال برای نفر بعدی پذیرش گرفت و آنجا درخشیدند و طوری شد که در عرض چند سال تعداد زیادی از بچه های برق شریف راهی استنفورد شدند. یک لینک مشابه هم با دانشگاه مریلند ایجاد شد و در سالهای دهه 1370 این دو دانشگاه (مریلند و استنفورد) مرکز بچه های برق شریف شده بودند.

این نکته را هم باید اشاره کرد که در سالهای اوایل دهه 1370 که در اکثر دانشگاهها حتی استادها هم نمی دانستند اپلای کردن چیست، در شریف دانشکده ها همکاری کاملی با بچه ها داشتند. کارنامه های غیر رسمی را مهر میزدند و استادها توصیه نامه های خیلی خوب می دادند. اینکه استادهای شریف اکثرا فارغ التحصیل امریکا بودند (برخلاف امیرکبیر و تهران که در آن سالها عموما فارغ التحصیلان انگلستان را جذب میکردند) هم تاثیر خیلی زیادی داشت. در نتیجه دانشگاه صنعتی شریف تقریبا ده پانزده سالی جلوتر از بقیه دانشگاهها در تبلیغ و فرستادن فارغ التحصیلانش به خارج از کشور بود.

آمدن بچه های شریف به امریکا دو ثمر داشت: یکی اینکه این بچه ها که عموما رتبه های تاپ کنکور ایران بودند در دانشگاههای امریکا درخشش زیادی داشتند. مثلا فکر کنم در سالهای 1995-1996 بود که از 5 نفر اول امتحان جامع دانشگاه استنفورد سه نفر فارغ التحصیلان شریف بودند که مثل توپ صدا کرد و متعاقبا رییس دانشکده برق استنفورد کلی از فارغ التحصیلان شریف تمجید کرد و غیره. دوم اینکه ما فارغ التحصیلان شریف که خارج آمدیم همگی تعصب خاصی نسبت به شریف داشتیم و به شدت این دانشگاه را در همه جا promote میکردیم. من خودم در بین همکاران کانادایی ام در صنعت و دانشگاه هر دو کاملا این موضوع را جا انداخته ام که صنعتی شریف را با اختلاف زیاد بهترین دانشگاه ایران بدانند و با درنظر گرفتن اینکه خیلی از ماها الان در سمتهای استادی و کمیته های پذیرش در دانشگاههای مختلف امریکا و کانادا قرار داریم این موضوع بسیار در تصمیم گیری ها و توصیه ها موثر میشود.

بنابراین مساله شهرت صنعتی شریف در امریکا و کانادا نه تابع رنکینگ هاست (که اگر اینطور بود دانشگاههای مالزی شهرت بهتری میداشتند) و نه حتی کیفیت آموزش و امکانات استثنایی (که ندارد). این صرفا حاصل بیست و چند سالی کار و تبلیغ مداوم این دانشگاه توسط فارغ التحصیلانی است که رتبه های برتر کنکور ایران بوده اند و بخاطر استعدادشان در خارج درخشیده اند. اگر رتبه های برتر کنکور ایران جذب دانشگاه دیگری میشدند آن دانشگاه شهرت مشابهی بهم می زد. الان هم بخاطر همین شهرت شریف یک حالت فیدبک مثبت ایجاد شده یعنی داوطلبان برتر کنکور که قصد ادامه تحصیل دارند سعی میکنند شریف را انتخاب کنند و با این کار باز هم به شهرت دانشگاه کمک میکنند.