مسائل مربوط به فرصت مطالعاتی دانشجویان دکترا (قوانین در پست اول)

[Risky]

گاهی پیش می آید که در خصوصی از من پیرمرد سوالاتی می شود که در انتها می فهمم قصد بر خروج به بهانه ی فرصت مطالعاتی، و اقامت در کشور مقصد است. پاسخ دادن به این سوالات برایم سخت است، و بهتر است که یک بار پاسخم را در اینجا بگذارم:

1 سلام دوست عزیز،
ببخشید خواستم اگه میتونی لطف کنی یه راهنمایی به من بدی.
راستش سوالم اینه همونطور که می دونی برای رفتن به فرصت با کمک هزیته وزارت علوم یه هفت خوان رو باید رد کرد و یک مرحله مهمش هم همون دادن تعهدنامه با ضامنهاست. خواستم بپرسم در چه صورت ما مشمول این تعهدنامه کذایی میشویم؟ یعنی معیار اصلی همون دریافت کمک هزینه و پول هست؟ منظورم اینه که آیا مثلا میشه ما بعد از دادن درخواست اولیه، نامه حمایت وزارت رو بگیریم و بعد باهاش بریم ویزا رو هم ok کنیم ولی نریم پول رو از وزارت بگیریم تا دیگه مشمول اون تعهدنامه نشویم؟
در یک کلام آیا تا زمانی که از وزارت پول نگیریم، مشمول اون تعهدنامه میشیم؟
با سپاس

2 سلام. ظاهراً و تا جایی که من فهمیدم، فرآیندی که وزارت علوم تعریف کرده است مثل یک خط تولید است که نمی توان چیزی را از میانه ی خط برداشت یا در میانه به آن اضافه کرد. بلکه فرآیند از ابتدا تا انتها باید طی شود.
و راه حلی که می شنیدم این بود که از دانشگاه خود بخواهید یک نامه ی حمایت مالی صوری به شما بدهند. اما ظاهراً وزارت چنین نامه ای به شما به صورت صوری نمی دهد. یعنی صدور نامه مربوط به بعد از تعهد است.
در واقع تا وقتی که شما به اداره ی حقوقی دانشگاه خود تعهد نداده باشید، و اداره ی حقوقی به اداره ی پژوهشی اعلام نکند، پرونده ای از شما به وزارت علوم نخواهد رفت که حالا بخواهید به شما نامه ی حمایت بدهند.
اما می توانید قبل از آن که اداره ی پژوهشی دانشگاه به اداره ی حقوقی دانشگاه بگوید که از شما تعهد محضری بگیرد، از اداره ی پژوهشی بخواهید به شما نامه ی حمایت مالی صوری بدهند، که شاید بدهند، شاید هم ندهند.
نتیجه این که به نظرم کاملاً بعید می آید که شما بتوانید بدون تعهد محضری، از وزارت علوم نامه ی حمایت مالی بگیرید.
اما یک نکته را دوباره باید یادآور شوم:
وقتی شما برای گواهینامه ی رانندگی اقدام می کردید، ابتدا می ترسیدید که چطور باید شش جهت خودرو را مواظب باشید و حواستان به کلاچ و گاز و فرمان و ترمز هم باشد. اما وقتی به دور و بر خود نگاه می کردید، می دیدید که پیرمرد ضعیف در حالی که سیگار به دهان دارد و دارد همزمان پول مسافری که سوار کرده را حساب می کند، از جلوی شما رد می شود. با خود می گفتید اگر این پیرمرد می تواند رانندگی کند، من هم می توانم.
حالا هم همین طور است. به دور و بر خود نگاه کنید، ببینید که چه افرادی که از شما ضعیف تر و کم حوصله تر بوده اند (مثل خودم) این دردسر را تحمل کرده اند و تعهد داده اند و به فرصت رفته اند.
موفق باشید

3 خیلی ممنون بابت پاسخ خوب و درعین حال جالبتون. راستش همونطور که خودتون گفتید و من هم میدونم وزارت فقط وقتی نامه حمایت میده که مدارک مربوطه و از جمله تعهد محضری رو بهشون داده باشیم. من با این بخش مشکلی ندارم و میتونم همه رو بهشون بدم تا نامه حمایت صادر کنن و من باهاش برم و با شانس بالاتری ویزا بگیرم.
خب سوال اصلی من مربوط به این مرحله هست. یعنی ویزا با کمک نامه حمایت وزارت تو دستم هست ولی نمیرم ازشون پول بگیرم و با هزینه شخصی میرم اونور و اگر دیدم واقعا شرایط مناسبه برا موندن دیگه برنمیگردم. حالا سوال اینه که من که عملا پول وزارت رو نگرفتم در چنین حالتی پس قاعدتا نباید مشکلی برای تعهد محضری و ضامنهام پیش بیاد درسته؟ چون من فقط از اون نامه برا گرفتن ویزا استفاده کردم.
البته من قصد دارم به یکی وکالت بدم که اگه رفتم و شرایط جوری شد که مجبور شدم برگردم، در نبودم اون پول رو از وزارت بگیره.
به نظرتون استراتژی خوبی هست اینطور؟ حرفام درست و عملیه؟
ممنون دوباره

4 اول باید فرض بگیریم که این مسیر از ذهن مسئولین وزارت علوم نگذشته باشد. چون اگر آن ها به این فکر کرده باشند، احتمالاً راه را بر این کار شما می بندند تا اصطلاحا دور نزده شوند. احتمال هم دارد که با این دور زده شدن مشکلی نداشته باشند.

سپس باید ببینیم شما چه چیزی دست آن ها دارید و چه چیزی از آن ها گرفته اید.
شما یک تعهد داده اید که در آن امضای ضامن ها و امضای خودتان، یا امضای ضامن ها و امضای وکیلتان معتبر است.
فکر می کنم ضامن ها نیاز دارند روزی ضمانت شان را ابطال کنند. (بخاطر گواهی کسر از حقوق). اگر این طور نباشد، بخشی از مشکل حل می شود.
در آن تعهد فرض شده است که شما پول را خواهید گرفت.
بنابراین برای ابطال آن تعهد،

1. یا باید پس از بازگشت و معرفی به دانشگاه و نشان دادن گواهی بیمه و مهر ورود و خروج فرودگاه در پاسپورت و گواهی استاد مقصد دانشگاه برای ابطال تعهد نامه بفرستد،
2. یا احتمالاً شما یا وکیلتان به وزارت علوم (یا دانشگاه) بگویید منصرف شده اید، و نامه بفرستند تا تعهدنامه را ابطال کنند. (یا حداقل شاید لازم باشد نسخه ای از تعهد که به دانشگاه داده اید را پس بگیرید و به محضر بدهید.)

اما شما می خواهید این اتفاق، پس از رفتن شما هم قابل انجام شدن باشد.

به نظرم نکته ای که اینجا وجود دارد و شاید باید نگران آن باشید، گذرنامه ی شماست.
اگر وزارت علوم بخواهد جلوی انجام این کار را بگیرد، می تواند به راحتی به وکیل شما بگوید تا زمانی که گذرنامه ی دانشجو را نبینم، نه پول را می دهم، نه تعهد را باطل می کنم.

فارغ از این که این کار انجام شدنی باشد یا نباشد، و همچنین این که شما مبلغ تعهد محضری فرصت و جریمه ی انصراف از دکتری داخل را متحمل می شوید، و این که ضامن های شما ممکن است اذیت بشوند یا نشوند،

سه نکته برای من اهمیت دارد،

1. شما در مصاحبه و ثبت نام دکتری به طور تلویحی قول داده اید که در این مسیر تا انتها تلاش خواهید کرد. افراد زیادی بوده اند که در حسرت صندلی شما در دوره ی دکتری شاید حتی گریه کرده باشند. اما شما قصد دارید این صندلی که اشغال کردید را نیمه کاره رها کنید.
2. دور زدن فرآیند توسط شما، روال قانونی را برای سایر دانشجویان مشکل تر می کند. شما با دور زدن فرآیندهای کشور ایران، مسیر را برای خروج دانشجویان دیگر مشکل تر می کنید. چرا که وزارت علوم پس از مشاهده ی چنین رفتارهایی، کار را برای همه سخت تر می کند تا این دور زدن ها رخ ندهد. بند به بند بوروکراسی مسخره ای که در وزارت علوم وجود دارد، حاصل همین تفکرهای خلاقانه و دور زدن های فرآیند توسط دانشجویان قبلی است.
   همچنین شما با دورزدن فرآیند کشور مقصد، راه را برای ورود دانشجویان دیگر به آن کشور مشکل تر می کنید و اعتبار گذرنامه ی ایرانی را از این که هست هم بدتر می کنید. فرض کنید وزارت خارجه ی آمریکا متوجه شود ده نفر از کسانی که برای فرصت مطالعاتی ویزا گرفته اند، تقاضای تمدید اقامت و بعداً تقاضای کارت اقامت دائم کرده اند. طبیعی است که راه فرصت مطالعاتی را برای دانشجویان آینده ببندد، چون می فهمد که تعهدهای لازم برای بازگشت به ایران در دانشجویان متقاضی ویزای فرصت مطالعاتی وجود ندارد.
3. تبعیت از قانون هایی که برای حفظ نظم و امنیت کشور ایران و کشورهای دیگر، حتی کشورهای متخاصم، برای من یک حکم شرعی، و دور زدن آنها یک خلاف شرعی است. این که می گویم شرع، منظورم این نیست که لزوماً آدم متشرعی باشم. اسمش را مذهب بگذارید یا مورال در اینجا فرقی نمی کند. چیزی که هر کس خود را ملتزم به عمل به آن می داند. فکر می کنم دور زدن قانون هیچ عاقبت خوشی نخواهد داشت.

[yasmary]

گاهی پیش می آید که در خصوصی از من پیرمرد سوالاتی می شود که در انتها می فهمم قصد بر خروج به بهانه ی فرصت مطالعاتی، و اقامت در کشور مقصد است. پاسخ دادن به این سوالات برایم سخت است، و بهتر است که یک بار پاسخم را در اینجا بگذارم:

4 اول باید فرض بگیریم که این مسیر از ذهن مسئولین وزارت علوم نگذشته باشد. چون اگر آن ها به این فکر کرده باشند، احتمالاً راه را بر این کار شما می بندند تا اصطلاحا دور نزده شوند. احتمال هم دارد که با این دور زده شدن مشکلی نداشته باشند.

سپس باید ببینیم شما چه چیزی دست آن ها دارید و چه چیزی از آن ها گرفته اید.
شما یک تعهد داده اید که در آن امضای ضامن ها و امضای خودتان، یا امضای ضامن ها و امضای وکیلتان معتبر است.
فکر می کنم ضامن ها نیاز دارند روزی ضمانت شان را ابطال کنند. (بخاطر گواهی کسر از حقوق). اگر این طور نباشد، بخشی از مشکل حل می شود.
در آن تعهد فرض شده است که شما پول را خواهید گرفت.
بنابراین برای ابطال آن تعهد،

1. یا باید پس از بازگشت و معرفی به دانشگاه و نشان دادن گواهی بیمه و مهر ورود و خروج فرودگاه در پاسپورت و گواهی استاد مقصد دانشگاه برای ابطال تعهد نامه بفرستد،
2. یا احتمالاً شما یا وکیلتان به وزارت علوم (یا دانشگاه) بگویید منصرف شده اید، و نامه بفرستند تا تعهدنامه را ابطال کنند. (یا حداقل شاید لازم باشد نسخه ای از تعهد که به دانشگاه داده اید را پس بگیرید و به محضر بدهید.)

اما شما می خواهید این اتفاق، پس از رفتن شما هم قابل انجام شدن باشد.

به نظرم نکته ای که اینجا وجود دارد و شاید باید نگران آن باشید، گذرنامه ی شماست.
اگر وزارت علوم بخواهد جلوی انجام این کار را بگیرد، می تواند به راحتی به وکیل شما بگوید تا زمانی که گذرنامه ی دانشجو را نبینم، نه پول را می دهم، نه تعهد را باطل می کنم.

فارغ از این که این کار انجام شدنی باشد یا نباشد، و همچنین این که شما مبلغ تعهد محضری فرصت و جریمه ی انصراف از دکتری داخل را متحمل می شوید، و این که ضامن های شما ممکن است اذیت بشوند یا نشوند،

سه نکته برای من اهمیت دارد،

1. شما در مصاحبه و ثبت نام دکتری به طور تلویحی قول داده اید که در این مسیر تا انتها تلاش خواهید کرد. افراد زیادی بوده اند که در حسرت صندلی شما در دوره ی دکتری شاید حتی گریه کرده باشند. اما شما قصد دارید این صندلی که اشغال کردید را نیمه کاره رها کنید.
2. دور زدن فرآیند توسط شما، روال قانونی را برای سایر دانشجویان مشکل تر می کند. شما با دور زدن فرآیندهای کشور ایران، مسیر را برای خروج دانشجویان دیگر مشکل تر می کنید. چرا که وزارت علوم پس از مشاهده ی چنین رفتارهایی، کار را برای همه سخت تر می کند تا این دور زدن ها رخ ندهد. بند به بند بوروکراسی مسخره ای که در وزارت علوم وجود دارد، حاصل همین تفکرهای خلاقانه و دور زدن های فرآیند توسط دانشجویان قبلی است.
   همچنین شما با دورزدن فرآیند کشور مقصد، راه را برای ورود دانشجویان دیگر به آن کشور مشکل تر می کنید و اعتبار گذرنامه ی ایرانی را از این که هست هم بدتر می کنید. فرض کنید وزارت خارجه ی آمریکا متوجه شود ده نفر از کسانی که برای فرصت مطالعاتی ویزا گرفته اند، تقاضای تمدید اقامت و بعداً تقاضای کارت اقامت دائم کرده اند. طبیعی است که راه فرصت مطالعاتی را برای دانشجویان آینده ببندد، چون می فهمد که تعهدهای لازم برای بازگشت به ایران در دانشجویان متقاضی ویزای فرصت مطالعاتی وجود ندارد.
3. تبعیت از قانون هایی که برای حفظ نظم و امنیت کشور ایران و کشورهای دیگر، حتی کشورهای متخاصم، برای من یک حکم شرعی، و دور زدن آنها یک خلاف شرعی است. این که می گویم شرع، منظورم این نیست که لزوماً آدم متشرعی باشم. اسمش را مذهب بگذارید یا مورال در اینجا فرقی نمی کند. چیزی که هر کس خود را ملتزم به عمل به آن می داند. فکر می کنم دور زدن قانون هیچ عاقبت خوشی نخواهد داشت.

سلام
ممنونم از شما که این قدر با حوصله و خوب جواب دادید.
من چند سوال و نکته به ذهنم رسید و خوشحال میشم شما یا دیگران نظرتونو بگید:

الف) میشه این قسمت رو واضح تر توضیح بدین: "فکر می کنم ضامن ها نیاز دارند روزی ضمانت شان را ابطال کنند. (بخاطر گواهی کسر از حقوق)." اگر کسی از وزارت علوم نره سراغ ضامن ها(در مورد فردی که پولی نگرفته)، باز هم ضامن ها نیاز به ابطال تعهد دارند؟ به نظر من وقتی امضاهای نهایی روز تحویل نامه ارز، انجام نشده، خود به خود تعهد ساقط میشه . مگر این تعهد برای دریافت پول نیست؟؟ پس وزارت علوم چه کار به این دارد که طرف خارج شده وگذرنامه اش مهر خورده یا نه! (مثل کسی که با هزینه شخصی رفته ). وقتی پولی به دانشجو داده نشده، چرا باید مشکلی برای دانشجو و یا ضامنین ایجاد کنن؟ { در مورد آقایون و اجازه خروج و ... نمی دونم}

ب) در مورد جریمه انصراف، تا جایی ک من اطلاع دارم بعضی جاها کسی که ول کنه و بره، در صورتی که مدرک مهمی گرو نداشته باشه تو دانشگاهش ( و یا به هر دلیلی سر و کارش به دانشگاه نیفته) دیگه طبیعتا نیازی به دادن جریمه انصراف نیست و باهاش مثل دانشجوی اخراجی برخورد میشه.

پ) در مورد سه نکته پایانی تون:
1) به نظر من روند پذیرش دانشجوی دکتری در ایران آنقدری حساب وکتاب نداره و حداقل این چند سال هی داره عوض میشه و این که سه سال طرف صندلی رو پر کرده و بعد نیمه کاره رها کنه، چه بسا بهتر از دانشجویانی باشه که چهار سال صندلی رو پر می کنن و در نهایت هم فقط یک مدرک دکترا گرفته میشه و نهایتا استفاده خاصی از اون پروژه نمیشه. چه بسا طرف با تحصیل در دانشگاه معتبرتر در خارج از کشور به طور ضمنی، کمک بیشتری به تولید علم کنه و اگر برگرده، نهایتا این فایده به کشورش برگرده. اونچه که برای خود من مهمه رضایت ضامن ها واستاد راهنماست. اگر برای ضامنین مشکلی پیش نیاد و نیز قضیه رو با استاد راهنما مطرح کنیم و مشکلی نداشته باشه، به شخصه عذاب وجدان من در قبال دانشگاه و وزارت علوم خیلی کمتره (نسبت به حقی که استاد راهنما داره)
2)به نظر من تعداد افرادی که به بهانه فرصت، دکترای ایران را رها می کنند، در مقایسه با کل دانشجویانی که به فرصت می روند، نسبت قابل توجهی نیست (حدس من زیر 20 درصده) که وزارت علوم بخواد به این خاطر قانون ها رو سخت تر کنه. در مورد کشور مقصد هم حداقل در مورد امریکا، همون روز اولی که رفتم دانشگاه، مسئول مربوطه بهم گفت که ویزای شما تا 5 سال قابل تمدیده. {البته بعد از تمدید کردن و اینکه مدت زمان بیشتر از 6 ماه یا یک سال بشه، فکر کنم این امکان باشه که برای دکتری ایران یک ترم مرخصی بگیریم که بعدش بتونیم بعد برگشتن دکترا رو دفاع کنیم}
3) چنانچه فرد در ابتدای دکتری، تعهد رسمی برای عدم رها کردن این مقطع نداده باشه ( به هر حال معمولا فرد از اول نمی دونه که شرایط فرصت مطالعاتی پیش میاد یا نه و تلاش می کنه و بعد به دلایلی تصمیمات دیگه ای می گیره، شاید بشه گفت مثل اینه که کسی که اخراج میشه، مرتکب کار غیر قانونی نشده) و از طرفی کشور مقصد هم با تمدید و یا تبدیل ویزا مشکلی نداره (یعنی خودشون تا حالا بعد مواجه شدن با این موارد نباید یه فکری می کردن. حداقل در مورد امریکا اگه اشتباه نکنم موارد این چنینی فردی که میاد فرصت، باید برای دانشجو شدن، تبدیل ویزا انجام بده و درسته دوباره نمیرن سفارت ولی مدارک به جایی فرستاده میشه و بررسی میشه و چندین ماه طول می کشه؛ مثل کسانی که اول بعنوان همراه با همسرشون میان بعد خودشونم میرن پذیرش می گیرن و درخواست ویزای دانشجویی میدن: این یه کار قانونیه)

اینها نظر شخصیه منه و ممکنه همش اشتباه باشه و اصلا دوست ندارم با این توضیحات کسی تمایلش به رفتن به فرصت برای رها کردن دکتری ایران بیشتر بشه. فقط موضوعی بود که برای خودمم دغدغه بود و خوشحال میشم اگه کسی نظری داره برای اصلاح حرفای من، مطرح کنه.

[Risky]

الف) میشه این قسمت رو واضح تر توضیح بدین: "فکر می کنم ضامن ها نیاز دارند روزی ضمانت شان را ابطال کنند. (بخاطر گواهی کسر از حقوق)." اگر کسی از وزارت علوم نره سراغ ضامن ها(در مورد فردی که پولی نگرفته)، باز هم ضامن ها نیاز به ابطال تعهد دارند؟

سلام. ببینید در این مورد عرض کردم «فکر می کنم» ضامن ها نیاز به ابطال تعهد دارند. البته درباره ی تعهد ملکی مطمئن هستم. بگذارید اینطور بگویم:
دو نوع تعهد محضری پذیرفته می شود:
1- تعهد با دو ضامن. در این صورت از ضامن ها گواهی کسر از حقوق گرفته می شود، خطاب به محضر. یعنی اداره ی امور مالی آن وزارتخانه ای که کارمندها در آن شاغل هستند، یک گواهی کسر از حقوق به ضامن ها داده است، و کپی آن گواهی هم در پرونده ی مالی آن وزارتخانه باقی مانده است. اگر چنین باشد (یعنی مثل ضمانت برای وام بانکی باشد)، «فکر می کنم» ضامن ناگزیر است روزی آن نامه ی کسر از حقوق را به اداره ی مالی بازگرداند، تا مثلاً بتواند جاهای دیگری ضامن شود، یا مثلاً بتواند بازنشسته شود.
2- تعهد با ضمانت ملکی. در این صورت در پایین سند آن ملک نوشته می شود که در رهن دانشگاه قرار گرفت. این سند از این پس در رهن دانشگاه است. به همین سادگی. برای آن که از رهن دانشگاه در بیاید، می بایست تعهد ابطال شود. چه پولی گرفته شده باشد، چه پولی گرفته نشده باشد.
بنابراین اگر ضامن ملک خود را وثیقه گذاشته باشد که حتماً باید تعهد را ابطال کند تا ملکش در بیاید، و اگر دو ضامن اداری، از اداره ی خود گواهی کسر از حقوق گرفته باشند هم «فکر می کنم» ناگزیر هستند آن گواهی را به اداره شان بازگردانند.
[/QUOTE]

ب) در مورد جریمه انصراف، تا جایی ک من اطلاع دارم بعضی جاها کسی که ول کنه و بره، در صورتی که مدرک مهمی گرو نداشته باشه تو دانشگاهش ( و یا به هر دلیلی سر و کارش به دانشگاه نیفته) دیگه طبیعتا نیازی به دادن جریمه انصراف نیست و باهاش مثل دانشجوی اخراجی برخورد میشه.

در این باره فکر می کنم تاپیک های مجزایی با عنوان انصراف از دکتری و تحصیل در مقطع دکتری در خارج از کشور وجود داشته باشد.

پ) در مورد سه نکته پایانی تون:
...
اینها نظر شخصیه منه و ممکنه همش اشتباه باشه ...

در این سه مورد هم تاپیک های مجزایی وجود دارد.

اتفاقاً من هم نظر شخصی خودم را گفتم.
و اتفاقاً قطعاً نظر من در این باره در داخل ایران اشتباه است.
و همین است که هر جای دیگر دنیا هم برویم، به این صفات خود شناخته می شویم.

که وزارت علوم بخواد به این خاطر قانون ها رو سخت تر کنه

در این باره یک fact دیده ام. یک بار که در وزارت علوم پرونده می خواستم، خیلی معطل ایستادم تا مسئول بایگانی دانه دانه پرونده های دانشجویان را پیدا کند، و خودش دستی بیاورد بدهد به خانم اکبری.
از خانم اکبری پرسیدم چرا به خودم ندادند پرونده را بیاورم؟
ایشان پاسخ داد: تمام این قوانین مسخره و این بی اعتمادی ها را خود دانشجویان ایجاد کرده اند. دانشجویی بوده است که در مسیر بایگانی تا اتاق من، از پرونده عکس یا اسکن برداشته است، و تمام فرآیند وزارتخانه را دور زده است و از کشور رفته است.
(من یه هیچ وجه این پاسخ وزارت علوم را تأیید نمی کنم. به هیچ وجه هم این سیستم معیوب را تأیید نمی کنم، که همه ی اینها در جای خود بحث دارد. اما نتیجه می گیرم که رفتارهای متقلبانه خوب نیستند. همین)

اتفاقاً در همه جای دنیا هم همین طور است.
یک لطیفه می گوید: «فقط داخل ایران نیست که آدم ها برای توت خوردن بالای درخت می روند. من خودم در آلمان هم دیده ام که ایرانی ها برای توت خوردن بالای درخت می روند.»

در کشوری که من فرصت رفتم، تقریباً همه چیز اتوماتیک بود. آنقدر قوانین راحت و سهل بود که برای مثال، به شما بگویم: برای عبور و مرور از مرز هوایی کشور، هیچ افسری شما را نمی دید. یعنی وارد فرودگاه می شدید، چمدان تحویل می دادید، گذرنامه و کارت شناسایی خود را روی گیت های سلف سرویس می گذاشتید تا اسکن شود، و خودتان عبور می کردید! بدون مهر ورود و خروج!!!

در این کشور، من ناگزیر بودم برای دعوت همسرم یک درخواست از طرف او با امضای او به اداره ی مرزها و مهاجرت تحویل بدهم. فرآیند بسیار ساده ای بود، اما مشکلش این بود که امضای همسرم که در آن کشور نبود لازم بود، و باید صد و پنجاه هزار تومان پول پست می دادم.
آیا باور می کنید تمام ایرانی های دور و بر من، پیشنهاد دادند خودت بجای همسرت امضایش را تقلید کن؟؟؟
بله. با این دست استدلال ها، در آنجا من اشتباه کردم و امضای همسرم را جعل نکردم، و از او خواستم فرم امضا شده را با این که شرایط مالی خوبی نداشتم برایم پست کند.شما به جای اداره ی مهاجرت آن کشور باشید چه می کنید؟ آیا بجای یک فرم و امضای ساده، از این پس ورود ایرانی ها را محدودتر و سختگیرانه تر نمی کنید؟
درباره ی شرایط سختگیرانه ی ورود به آمریکا هم تاپیک مجزا زیاد وجود دارد. یکی از سختگیری ها، عبارت Ties to the country of residence است. این که کارمند سفارت قانع شود که شما حتماً به کشورتان باز خواهید گشت. بله، قوانینی برای تغییر ویزا وجود دارد. اما اگر وزارت خارجه ی آمریکا احساس کند که یکی از انواع ویزا دارد تبدیل می شود به محل و بهانه ای برای ورود به خاک آمریکا و درخواست تبدیل ویزا، می فهمد که در آن نوع ویزا سخت گیری کافی درباره ی Ties to the country of residence وجود ندارد.
یعنی اگر ده نفر که هیچ، پنج نفر بتوانند از نامه ی معاون وزیر علوم ایران سوء استفاده کنند، نامه ی معاون وزیر علوم ایران بی اعتبار می شود. معنایش این می شود که هنگام صدور نامه ی معاون وزیر علوم ایران، نه تعهدهای لازم از دانشجویان ایرانی توسط وزارت علوم گرفته می شود، و نه در دانشجویان دکتری ایرانی تعهد به بازگشت به کشور وجود دارد.

نتیجه گیری:
در کشورهای پیشرفته تر:

1. قوانین برای مردم عادی ساده و سهل گیرانه هستند.
2. مردم عادی سعی نمی کنند این قوانین سهل گیرانه را دور بزنند.
3. دور زدن این قوانین ساده است، اما جریمه ی بسیار سختی در پی خواهد داشت.
4. بنابراین افراد بسیار اندکی مشاهده می شوند که ظاهراً از قانون تخطی کرده اند، اما شاید دلیل داشته اند.
5. قانون هایی هم برای تسهیل کار این افراد گذاشته شده است، مانند همان فرآیند تبدیل ویزا، تا اگر دلیل آن ها با عقل عمومی موجه بوده است، کارشان راه بیافتد.
6. اگر قانونگذار احساس کند از سوی افرادی که از قانون آسان تحطی می کنند تحت فشار قرار گرفته، قانون را به همان حالت سختگیرانه باز می گرداند.

اما این شش نکته در کشورهایی مثل ایران:

1. قوانین برای مردم عادی دشوار و سخت گیرانه هستند.
2. مردم عادی ناگزیرند همین قوانین سخت گیرانه را هم دور بزنند.
3. دور زدن این قوانین بسیار سخت است و هوش و ذکاوت و بحث هایی مانند آنچه در پست قبل کردم می خواهد (که چطور از قید تعهد فرار کنیم و ...). در عوض، تخلف از قانون جریمه ی آنچنانی هم نخواهد داشت.
4. افراد زیادی را دور و بر خود می بینیم که تعهدهای خود را به هر بهانه ای زیرپا گذاشته اند و راست راست می گردند.
5. قانون کلاً به یک شوخی تبدیل می شود. شما به راحتی می گویید جریمه ی سر نزدن به دانشگاه و اتمام نکردن دوره ی دکتری، با وجود تعهدی که داده ایم، چندان هم جدی نیست.
6. قانونگذار مدام قانون را سخت تر و سخت تر می کند.

خب، این تصمیم من و شما و 79 میلیون و 999 هزار و 998 نفر دیگر است -اگر جمعیت ایران 80 میلیون نفر باشد- که در حالت اول زندگی کنیم یا حالت دوم.
دو نتیجه می گیرم:
1- با این شرایط، تفکرات من اشتباه است!!!
2- با خیال راحت به کسانی که تصمیم دارند در حالت دوم زندگی کنند عرض می کنم: اگر تصمیم گرفته باشید به کشوری بروید که در حالت اول است، اما شما آدمی هستید که مانند حالت دوم زندگی می کنید، در آن کشور انگشت نما خواهید شد. مانند همان جوکی که می گوید «در کشور آلمان هم ایرانی ها بالای درخت توت می خورند».
این همان شرایطی است که استاد فرصت مطالعاتی من به من می گوید: «فلان فروشگاه را اگر رفتی ببینی، مراقب باش! چون در آنجا بسیار cheat می کنند...»
و این را در سختگیری پذیرش مقالات affiliate شده به ایران می بینیم، و این را در بالا بودن رتبه ی مقالات cheaty ایرانی ها در گزارش های nature و ... می بینیم..

چرا که دیگر همه می دانند اگر یک دانشجوی ایرانی برای فرصت مطالعاتی اقدام می کند، احتمال دارد که قصد دیگری داشته باشد، نه فقط قصد فرصت مطالعاتی. و این را صادقانه به ما نمی گوید و در فرم ها نمی نویسد....و این رفتارها، این بدگمانی را بیشتر و بیشتر می کند تا آن جا که دانشجویان دکتری ایرانی ایمیل بفرستند، تمام استادها پاسخ بدهند: من دانشجوی ایرانی داشته ام برایم دردسر درست شده است...

موفق باشید

ببخشید که خیلی طولانی شد

[Alb0rz]

ممنون جناب ریسکی،
پس از برای طی کردن موانع بسیار در مراحل اداری فرصت، دقیقا به این نتیجه رسیدم که:
1- قوانین مدام سخت و سخت تر می شوند، فقط بخاطر اینکه قبل از ما افرادی بوده اند که سبب بی اعتمادی سیستم شده اند.
2- همین قوانین سخت برای افراد عادی است که آرامش خاطر را از آنها سلب می کند.
«دوستان عزیز، حداقل بیاید ما اندکی بیشتر از سایر افراد جامعه، قانون پذیر باشیم.»

[kjavad]

ممنون دوستان،

بحثهای جالب و مفیدی بود. به ویژه جناب ریسکی که همیشه وقت میذارن و مفصل بحث می کنند. همانطور که دوستان گفتن، احترام به قوانین حالا در هر حوزه و هر کشوری که می خواد باشه یک امر کاملا ضروری و اساسیه. هرچند به نظر من باید واقع گرا هم باشیم. ایکاش واقعیت جامعه ایرانی و به ویژه محیط آکادمیک آنقدر مناسب و جذاب بود که کسی به فکر این داستانها و دور زدنها نمیفتاد! (مثل کشور پیشرفته ای که آنقدر رفاه اجتماعی در آن رشد کرده که کمتر کسی به فکر دزدی میفتد). ایکاش زمینه طوری بود که اصلا انگیزه برای چنین کارهایی باقی نمی موند.

به هر حال من فکر می کنم هنوز برای افراد زیادی چنین انگیزه هایی وجود دارد و باید مشکل اساسا و ریشه ای حل شود.

[appab]

بسیار خوب. به نظرم برای باز کردن فرمها pdf reader های دیگه رو هم امتحان کنید.
و در مورد تکمیل فرمها هم میتونید از گوگل ترنزلیت تا حدی استفاده کنید در کنار دانش خودتون. اما اگه مواردی کاملا مبهم بود بهتره بپرسید. این فورم هم فضای خوبی است برای پرسیدن. البته وقتی برای کانادا اقدام میکنید تصور میکنم دست کم معادل نمره 6.5 یا 7 آیلتس رو داشته باشید پس ترس به خودتون راه ندید اما دقت فراوان رو چاشنی کار کنید. نهایتا اینکه میتونید نمونه فرم پرشده رو با افراد مطلعتر چک کنید. مطمئن شدید که باید برای work permit و نه study permit اقدام کنید؟

من کل اطلاعات بخش های فرصت مطالعاتی را خوندم.
با وجود اینکه نسخه ادوب اکروبات و ادوب ریدر را به روز رسانی هم کردم اما متاسفانه یک سری از فرم ها رو اصلا باز نمیکنه
کجای کارم مشکل داره؟
من دو نسخه رو کامپیوتر نصب شده دارم
یه Adobe reader xl
یه Adobe Acrobat DC
بعضی از این پی دی اف ها باز میشن و کاملا قابل پر شدن هستند ولی چندتا از فرم ها مثل IMM1295 ، IMM5257 باز نمیشن
اینا رو تو گوگل سرچ کنم دانلود کنم احتمال داره نسخه قدیمی باشه و مشکل پیدا کنه؟ راهی هست بهم پیشنهاد بدید؟

سوال دیگه :
فرم IMM5802 Offer of Employment to a Foreign National LMIA-Exempt اصلا لینک دانلود نداره. اینو باید خودم سرچ کنم تو گوگل؟ دستورلعملی هم براش تو چک لیستم نمیبینم.


به نظرتون با این اطلاعات محدودم خودم قادر به پرکردن فرم ها و انجام کارهای ویزا هستم؟ از طرفی میبینم خیلیها اینجا خودشون کاهاشونو انجام دادن قبلا و نتیجه گرفتن خوشحال میشم بعد میبینم خودم چقدر سوالات بدون پاسخ دارم که میترسم راهو اشتباه برم زمانو از دست بدم.
انگار قبلا این بخش ها خیلی فعال بوده ولی جدیدا چندان فعالیت نداره...

امید به خدا

[cermetal]

ممنونم دوست عزیز. زمانی که پاسخ شما را می بینم دلگرم میشم. foxit reader به توصیه یکی از دوستان نصب کردم. شکر خدا جواب داد. فرم ها رو تونستم ذخیره کنم و هر زمان بخوام میرم سراغشون تا پرشون کنم.
در مورد نوع ویزا اکثرا میگن ویزای فرصت مطالعاتی کاری میشه و با توجه به اینکه دوره من یک ساله است بهتره کاری درخواست بدم. به استاد خارجی هم گفتم و براشون لینک cic رو فرستادم که باید فرمی برام پر کنند و 230 دلار هم پرداخت کنند.
در مورد نوع ویزای همسرم خیلی شک دارم اما تو فروم ویزای همراه انگار اپن ورک پرمیت خیلی متداوله. و بعضی از بچه ها نوشته بودن برای قانع کردن آفیسر برای اقامت یک سال هم خوبه. فقط باید تای حتما داشته باشیم که وابستگیمون به این طرف قطعی باشه مثل حساب بانکی و سند خونه و ..
خلاصه من فقط با خوندن دارم اطلاعات کسب می کنم. یکی از دوستان که برای ویزای تحصیلی اقدام کرده بودن قراره به برخی از سوالاتم جواب بدن. اما خب من ویزام کاری برای فرصت مطالعاتیه. امیدوارم بتونن کمکم کنن. اینجا که معمولا کسی جوابگو نیست...
جاهای دیگه هم امتحان کردم. شاید سوالات من زیادی بی ربطه

من چندتا از سوالاتمو اینجا میذارم:
تو فرم imm 1295
1. زبان مادری farsi یا farsi, western؟ فارسی وسترن دیگه چیه؟
2. job title را چی بنویسم؟ researcher خوبه؟ آخه باید خودم یه چیزی بنویسم
3. brief description of duties؟ بگم میخوام کارهای آزمایشگاهی انجام بدم؟
4. Did you serve in any military, militia, or civil defense unit or serve in a security organization or police force(including non obligatory national service, reserve or volunteer units)? این سوالو برای همسرم می پرسم. آخه من تو بخش ویزای دانشجویی دیدم بعضی از بچه ها نوشته بودن اینو no زدیم که الکی دردسر نشه. خب سربازی پسرها که اجباریه. الان من شک دارم اینو چی بزنم. آخه هر دو جوابو دیدم که بچه ها زدن
5. جاهایی از فرم که ستاره دار نیست یعنی نیازی به پر شدن نیست؟ مثلا ادرس که نوشتیم فقط اسم خیابان و شهر و کشور ستاره دار بود.
6. کد کشور 98 بدون بعلاوه باید باشه. درسته؟

در فرم 5645 اطلاعات خانوادگی:
1. گفته همه اسامی هم به فارسی و هم به انگلیسی نوشته بشن. اول انگلیسی بنویسم زیرش تو همن باکس فارسی؟
2. لازمه کل خانواده اطلاعات محل سکونتشون حتی پلاک خونشونم باشه؟ هم شغل میخواد هم آدرس.

در فرم 5713
1. باید پرینتش بگیرم تا همسرم بخش B را امضا کنه؟ آخه یه جایی امضا داره که همسرم وکالتشو به من داده براش پر کنم. خب اگه اسکن کنم دوباره بخوام خودم امضاش کنم چطور میشه؟
2. در قسمت امضا چطور بنویسم؟ فعال نیست. تاریخو میشه نوشت اما قسمت امضا نمیشه نوشت.(بقیه فرم ها هم همینطوره).

یه پیشنهاد دارم . به نظرم اینطوری این همه سوال تکراری که ممکنه بخاطر طولانی بودن صفحات پرسیده میشه خیلی کمتر خواهد شد. مثلا در بخش فرصت مطالعاتی یه فایل باشه برای پر کردن فرم 1295، یک فایل برای پر کردن فرم 5645 و ... و یه نمونه پر شده از این فرم ها . اینجوری واقعا خیلی بهتره. من خودم کل این اطلاعات مربوط به فرصت مطالعاتی رو بررسی کردم چشمام واقعا داغون شدن اما متاسفانه اطلاعات جامعی اصلا توشون نیست. کاش یه بخش هایی ایجاد بشه که نشه توش سوال پرسید و یه سری فرم ها و مراحل اصلی باشند. یه جاهای خاصی هم باشه برای پرسش و پاسخ. آدم واقعا اینجا گیج میشه. بچه ها حق دارن اینقدر سوال تکراری بپرسن. چون هر کسی یه نظری میده. اصلا نظر مطمینی وجود نداره. به نظرم پر کردن فرم ها دیگه توش نظر شخصی دخیل نیست و بهتره کسی که اطلاعات بالایی داره زحمتشو بکشه. واقعا خیلیها دعاگوش میشن.

ببخشید خیلی طولانی بود صحبتهام.
از شما ممنونم که با پیگیریتون باعث شدید حرفامو بزنم. چون دیگه ناامید شده بودم از اینجا.

بسیار خوب. به نظرم برای باز کردن فرمها pdf reader های دیگه رو هم امتحان کنید.
و در مورد تکمیل فرمها هم میتونید از گوگل ترنزلیت تا حدی استفاده کنید در کنار دانش خودتون. اما اگه مواردی کاملا مبهم بود بهتره بپرسید. این فورم هم فضای خوبی است برای پرسیدن. البته وقتی برای کانادا اقدام میکنید تصور میکنم دست کم معادل نمره 6.5 یا 7 آیلتس رو داشته باشید پس ترس به خودتون راه ندید اما دقت فراوان رو چاشنی کار کنید. نهایتا اینکه میتونید نمونه فرم پرشده رو با افراد مطلعتر چک کنید. مطمئن شدید که باید برای work permit و نه study permit اقدام کنید؟

[appab]

خواهش میکنم. به گمانم در مسیر درست قرار دارید و در حال پیشبرد کار. پاسخهایی پس از هر پرسش نوشتم.

ممنونم دوست عزیز. زمانی که پاسخ شما را می بینم دلگرم میشم. foxit reader به توصیه یکی از دوستان نصب کردم. شکر خدا جواب داد. فرم ها رو تونستم ذخیره کنم و هر زمان بخوام میرم سراغشون تا پرشون کنم.
در مورد نوع ویزا اکثرا میگن ویزای فرصت مطالعاتی کاری میشه و با توجه به اینکه دوره من یک ساله است بهتره کاری درخواست بدم. به استاد خارجی هم گفتم و براشون لینک cic رو فرستادم که باید فرمی برام پر کنند و 230 دلار هم پرداخت کنند.
در مورد نوع ویزای همسرم خیلی شک دارم اما تو فروم ویزای همراه انگار اپن ورک پرمیت خیلی متداوله. و بعضی از بچه ها نوشته بودن برای قانع کردن آفیسر برای اقامت یک سال هم خوبه. فقط باید تای حتما داشته باشیم که وابستگیمون به این طرف قطعی باشه مثل حساب بانکی و سند خونه و ..
خلاصه من فقط با خوندن دارم اطلاعات کسب می کنم. یکی از دوستان که برای ویزای تحصیلی اقدام کرده بودن قراره به برخی از سوالاتم جواب بدن. اما خب من ویزام کاری برای فرصت مطالعاتیه. امیدوارم بتونن کمکم کنن. اینجا که معمولا کسی جوابگو نیست...
جاهای دیگه هم امتحان کردم. شاید سوالات من زیادی بی ربطه

من چندتا از سوالاتمو اینجا میذارم:
تو فرم imm 1295
1. زبان مادری farsi یا farsi, western؟ فارسی وسترن دیگه چیه؟
Western Farsi زبان فارسی ماست که باید انتخاب کنید.
2. job title را چی بنویسم؟ researcher خوبه؟ آخه باید خودم یه چیزی بنویسم
عنوان شغلی درسته. البته با استاد هم میتونید این مورد رو چک کنید.
3. brief description of duties؟ بگم میخوام کارهای آزمایشگاهی انجام بدم؟
بله. با توضیح اینکه تحت نظر استاد ... در موسسه/دانشگاه فلان .... (از استاد این مورد رو هم کاملتر بپرسید ضرر نداره)
4. Did you serve in any military, militia, or civil defense unit or serve in a security organization or police force(including non obligatory national service, reserve or volunteer units)? این سوالو برای همسرم می پرسم. آخه من تو بخش ویزای دانشجویی دیدم بعضی از بچه ها نوشته بودن اینو no زدیم که الکی دردسر نشه. خب سربازی پسرها که اجباریه. الان من شک دارم اینو چی بزنم. آخه هر دو جوابو دیدم که بچه ها زدن
هم برای شما هم برای همسرتون جواب منفی است. خدمت اجباری است اما اگر امکان توضیح نوشتن داره بنویسید I did a two-year obligatory service.
5. جاهایی از فرم که ستاره دار نیست یعنی نیازی به پر شدن نیست؟ مثلا ادرس که نوشتیم فقط اسم خیابان و شهر و کشور ستاره دار بود.
بله. همین طوره. در مورد آدرس نوشتن شماره پستی و کوچه و پلاک ضرر نداره و میتونه اعتماد رو افزایش بده.
6. کد کشور 98 بدون بعلاوه باید باشه. درسته؟
این مورد متفاوته. اما معمولا مینویسند 9821+ به طور مثال.
در فرم 5645 اطلاعات خانوادگی:
1. گفته همه اسامی هم به فارسی و هم به انگلیسی نوشته بشن. اول انگلیسی بنویسم زیرش تو همن باکس فارسی؟
بله. درسته اگه باکس خالی کنارش نیست بدون عنوان خاص.
2. لازمه کل خانواده اطلاعات محل سکونتشون حتی پلاک خونشونم باشه؟ هم شغل میخواد هم آدرس.
نوشتن نشانی دقیق اشکالی نداره. فقط از پلاک شروع کنید و بعد کوچه و خیابون و شهر.

در فرم 5713
1. باید پرینتش بگیرم تا همسرم بخش B را امضا کنه؟ آخه یه جایی امضا داره که همسرم وکالتشو به من داده براش پر کنم. خب اگه اسکن کنم دوباره بخوام خودم امضاش کنم چطور میشه؟
2. در قسمت امضا چطور بنویسم؟ فعال نیست. تاریخو میشه نوشت اما قسمت امضا نمیشه نوشت.(بقیه فرم ها هم همینطوره).

بدون نگاه به فرم این جوابها رو نوشتم که امیدوارم همونی باشه که باید. دو پرسش آخر رو باید بررسی کنم.

یه پیشنهاد دارم . به نظرم اینطوری این همه سوال تکراری که ممکنه بخاطر طولانی بودن صفحات پرسیده میشه خیلی کمتر خواهد شد. مثلا در بخش فرصت مطالعاتی یه فایل باشه برای پر کردن فرم 1295، یک فایل برای پر کردن فرم 5645 و ... و یه نمونه پر شده از این فرم ها . اینجوری واقعا خیلی بهتره. من خودم کل این اطلاعات مربوط به فرصت مطالعاتی رو بررسی کردم چشمام واقعا داغون شدن اما متاسفانه اطلاعات جامعی اصلا توشون نیست. کاش یه بخش هایی ایجاد بشه که نشه توش سوال پرسید و یه سری فرم ها و مراحل اصلی باشند. یه جاهای خاصی هم باشه برای پرسش و پاسخ. آدم واقعا اینجا گیج میشه. بچه ها حق دارن اینقدر سوال تکراری بپرسن. چون هر کسی یه نظری میده. اصلا نظر مطمینی وجود نداره. به نظرم پر کردن فرم ها دیگه توش نظر شخصی دخیل نیست و بهتره کسی که اطلاعات بالایی داره زحمتشو بکشه. واقعا خیلیها دعاگوش میشن.

ببخشید خیلی طولانی بود صحبتهام.
از شما ممنونم که با پیگیریتون باعث شدید حرفامو بزنم. چون دیگه ناامید شده بودم از اینجا.

[cermetal]

خواهش میکنم. به گمانم در مسیر درست قرار دارید و در حال پیشبرد کار. پاسخهایی پس از هر پرسش نوشتم.

خیلی ممنونم که باز هم وقت گذاشتید. لطف کردید
فقط
در مورد زبان مطمینید که farsi western باید انتخاب کنم؟
یکی از بچه هایی که برای study permit پذیرش گرفته بودن گفتند من farsi انتخاب کردم!

[appab]

خواهش میکنم. بله در مورد زبان فارسی مطمئن هستم که باید Western Farsi انتخاب بشه. در یک تقسیم بندی دو گونه فارسی داریم: گونه ای که در بخش شرقی تر آسیا یعنی افغانستان و غیره صحبت میشه و گونه ای از فارسی که در بخش غربی تر یعنی ایران و ... گویشور داره.
در مورد نحوه امضا و پرینت فرم هم فکر میکنم بهتره نظر دوستان با تجربه مشابه مفیدتر باشه.

خیلی ممنونم که باز هم وقت گذاشتید. لطف کردید
فقط
در مورد زبان مطمینید که farsi western باید انتخاب کنم؟
یکی از بچه هایی که برای study permit پذیرش گرفته بودن گفتند من farsi انتخاب کردم!