کمک برای تصمیم گیری ادامه تحصیل (بررسی شانس پذیرش ممنوع است)

[marjan912]

منی که هیچ وقت اهل کپی پیست نبودم و دایم در حال مطالعه و تحقیق با رتبه یک در دانشگاه خوب علوم انسانی مشغول به تحصیلم بنا به دلایلی که دوستان ذکر کردند دارم قید این مدرک به ظاهر دکتری رو که به اندازه سیکلم ازش یاد نگرفتیمو می زنم و می زارم کنار! حالا شماها دارید تلاش می کنید قبول شید؟!
اگه من قبل از قبولی با اپلای ابراد آشنا شده بودم هر گز هرگز هرگز اینجا وقتمو تلف نمی کردم.
پس اگه واقعا به دنبال تحول و یادگیری هستید در ادامه برنامتون تجدید نظر کنید.

[mostafa2000]

منی که هیچ وقت اهل کپی پیست نبودم و دایم در حال مطالعه و تحقیق با رتبه یک در دانشگاه خوب علوم انسانی مشغول به تحصیلم بنا به دلایلی که دوستان ذکر کردند دارم قید این مدرک به ظاهر دکتری رو که به اندازه سیکلم ازش یاد نگرفتیمو می زنم و می زارم کنار! حالا شماها دارید تلاش می کنید قبول شید؟!
اگه من قبل از قبولی با اپلای ابراد آشنا شده بودم هر گز هرگز هرگز اینجا وقتمو تلف نمی کردم.
پس اگه واقعا به دنبال تحول و یادگیری هستید در ادامه برنامتون تجدید نظر کنید.

بسیار ممنون از جوابهای ارزنده تون.
اما دوستان، مسأله رو از این دید ببنید که اگر ما فرضا بتونیم اپلای کنیم و بریم اوضاعمون واقعا بهتر میشه؟
منظورم اینه که ما فعلا که داریم اینجا (ایران) زندگی میکنیم یا درس میخونیم از اینجا یک جهنم ساختیم و از اون طرف یک بهشت! باورهای اکثر ما ها هم بر پایه شنیده هاست (البته با احترام به دوستانی که فعلا دارن آنطرف درس میخونن).
من منظورم از اینکه گفتم «ارزش ریسک کردن داره» این است که آیا اگر نشد اپلای کنیم در اینصورت قید دکتری داخل رو هم زدیم.

[elham2010]

البته رشته با رشته متفاوته ولی در رشته من (ریاضی) و رشته های مشابه اون احتمال اینکه کسی برای دکترا بتونه پدیرش همراه با بورس کامل بگیره خیلی خیلی بیشتره بنابراین من فوق خواندن رو علارغم اینکه ادم رو از هدف دور میاندازه پیشنهاد می کنم؛ ولی اگر می تونید از پس هزینه های دانشگاه های اون طرف بربیایید ؛ صد البته وقت گرانبها تون رو اینجا هدر ندید

[elham2010]

بسیار ممنون از جوابهای ارزنده تون.
اما دوستان، مسأله رو از این دید ببنید که اگر ما فرضا بتونیم اپلای کنیم و بریم اوضاعمون واقعا بهتر میشه؟
منظورم اینه که ما فعلا که داریم اینجا (ایران) زندگی میکنیم یا درس میخونیم از اینجا یک جهنم ساختیم و از اون طرف یک بهشت! باورهای اکثر ما ها هم بر پایه شنیده هاست (البته با احترام به دوستانی که فعلا دارن آنطرف درس میخونن).
من منظورم از اینکه گفتم «ارزش ریسک کردن داره» این است که آیا اگر نشد اپلای کنیم در اینصورت قید دکتری داخل رو هم زدیم.

من قید دکترای داخل رو زدم و رفتم سر کار، و سر کار با افرادی مواجه شدم که حتی قید لیسانس داخل رو هم خیلی وقت پیش زده اند و الان دارن دو- سه برابر من حقوق می گیرند و دو برابر من سابقه کار دارند و با یک حساب سر انگشتی ده سال دیگه که من دارم کم کم ااز کار خسته میشوم اونها دارن کارهای بازنشستگی شون رو انجام می دن و تمام مدتی که من دنبال این استاد و ان استاد بودم تا یک نمره بگیرم معدلم بره بالا؛ اونها پول جمع می کردند و الان یک عالمه ثبات مالی دارند و ......

[mostafa2000]

من قید دکترای داخل رو زدم و رفتم سر کار، و سر کار با افرادی مواجه شدم که حتی قید لیسانس داخل رو هم خیلی وقت پیش زده اند و الان دارن دو- سه برابر من حقوق می گیرند و دو برابر من سابقه کار دارند و با یک حساب سر انگشتی ده سال دیگه که من دارم کم کم ااز کار خسته میشوم اونها دارن کارهای بازنشستگی شون رو انجام می دن و تمام مدتی که من دنبال این استاد و ان استاد بودم تا یک نمره بگیرم معدلم بره بالا؛ اونها پول جمع می کردند و الان یک عالمه ثبات مالی دارند و ......

البته همه چیز رو نباید از دید مالی نگاه کرد. به نظر من اگر کسی واقعا دنبال پول هست، مسیرش با درس خواندن یکی نیست. چه بسا میبینیم اعضای هیئت علمی که سطح زنگی اونها از یک دلال کمتره.
بهرحال از بحث اصلی منحرف نشویم. واقعا دوستان اپلای ابراد فکر میکنن شرکت در دکتری داخل ارزش نداره؟ حالا اومدیم و نشد و یا نتونستیم اپلای کنیم. دکتری داخل رو هم بیخیال شیم؟ (مثلا اگر پنج ساله دیگه به این قضیه فکر کنیم از چنین تصمیمی پشیمان نمیشویم؟)

[m_rond]

البته همه چیز رو نباید از دید مالی نگاه کرد. به نظر من اگر کسی واقعا دنبال پول هست، مسیرش با درس خواندن یکی نیست. چه بسا میبینیم اعضای هیئت علمی که سطح زنگی اونها از یک دلال کمتره.
بهرحال از بحث اصلی منحرف نشویم. واقعا دوستان اپلای ابراد فکر میکنن شرکت در دکتری داخل ارزش نداره؟ حالا اومدیم و نشد و یا نتونستیم اپلای کنیم. دکتری داخل رو هم بیخیال شیم؟ (مثلا اگر پنج ساله دیگه به این قضیه فکر کنیم از چنین تصمیمی پشیمان نمیشویم؟)

خب دوست عزیز اگه شما در این مورد خیلی نگرانید باید بگم شما بر سر یه دوراهی قرار ندارید که فقط مجبور باشید یکی از دو راه رو انتخاب کنید. می تونید واسه دکترای داخل بخونید و در عین حال فرآیند اپلای رو هم دنبال کنید. ولی اگه زد و ایشالله دکتری داخل قبول شدید و در عین حال اون نیم نگاهتون به خارج هنوز به جای خودش باقی مونده مواظب باشید که دکترای داخل و مشغله های خاص خودش تمرکز شما رو از اون تصمیمتون کمرنگ نکنه. بهر حال شما اگه دکتری داخل بخونید دو حالت براتون پیش میاد یا اینکه کاملاً باهاش مچ می شید، بورس می گیرید و در نهایت زندگیتون رو می سازید یا اینکه مث من و بعضیهای دیگه به این نتیجه می رسید که فایده ای نداره و اونوقت تازه باید برگردید سر جای اولتون و دوباره شروع کنید. حالا اگه می خواید هر دو آپشن داخل و خارج رو همزمان ادامه بدید تا ببینید تو کدومشون موفق می شید قویاً توصیه می کنم که قبل از اینکه دکترای داخل رو شروع کنید و دوباره دانشجو بشید تموم مدارکتون رو آزاد کنید و اینکارو نذارید واسه بعد، چون اونوقت مثلاً می گن شما دانشجویید نمی تونید از نامه کاریابی واسه آزاد کردن مدرک استفاده کنید. شما دانشجویید و کار در حین تحصیل واسه آزاد کردن مدرک قبول نیست و ...
موفق باشید.

[saeed_oroomy]

بسیار ممنون از جوابهای ارزنده تون.
اما دوستان، مسأله رو از این دید ببنید که اگر ما فرضا بتونیم اپلای کنیم و بریم اوضاعمون واقعا بهتر میشه؟
منظورم اینه که ما فعلا که داریم اینجا (ایران) زندگی میکنیم یا درس میخونیم از اینجا یک جهنم ساختیم و از اون طرف یک بهشت! باورهای اکثر ما ها هم بر پایه شنیده هاست (البته با احترام به دوستانی که فعلا دارن آنطرف درس میخونن).
من منظورم از اینکه گفتم «ارزش ریسک کردن داره» این است که آیا اگر نشد اپلای کنیم در اینصورت قید دکتری داخل رو هم زدیم.

دوست عزیز به نظر من کسی که به دکترای داخل فکر میکنه...اصلا نمیتونه اپلای کنه...شما یک دل نیستی....با دو دل بودن موفقیت حاصل نمیشه...شما یکی رو باید انتخاب کنی...یا داخل یا خارج.....من قبلا به فکر داخل بودم که اتفاقی افتاد که کلا قیدشو زدم....تفکر شما باید طوری باشه که تنها یک راه حل رو پیش پای خودتون ببینید....نه دو تا.....اون وخته که تمام تلاشتون رو در اون راه خواهید کرد.....موفق باشی

[Simplex]

البته همه چیز رو نباید از دید مالی نگاه کرد. به نظر من اگر کسی واقعا دنبال پول هست، مسیرش با درس خواندن یکی نیست. چه بسا میبینیم اعضای هیئت علمی که سطح زنگی اونها از یک دلال کمتره.
بهرحال از بحث اصلی منحرف نشویم. واقعا دوستان اپلای ابراد فکر میکنن شرکت در دکتری داخل ارزش نداره؟ حالا اومدیم و نشد و یا نتونستیم اپلای کنیم. دکتری داخل رو هم بیخیال شیم؟ (مثلا اگر پنج ساله دیگه به این قضیه فکر کنیم از چنین تصمیمی پشیمان نمیشویم؟)

مهم اینه که شما چه ارزش هایی برای زندگی داشته باشی. یعنی اگر بخواهی زندگی آدم ها رو با هم مقایسه کنی با چه شاخص هایی این کار رو می کنی. این شاخص ها می شوند همون ارزش های زندگی از دید شما.

چهار تا شاخص برای زندگی پیشنهاد می کنم، چیزهایی که توی بسیاری از منابع علمی و دینی، زمینی و آسمانی، داخلی و خارجی مشترک هستند: امنیت، سلامت، آرامش و آسایش.

جایی از دنیا و روشی برای زندگی رو انتخاب کن که این چهار تا شاخص رو بتونی تا بیشترین حد ممکن افزایش بدی.
یعنی جایی از دنیا و جوری زندگی کن که امنیت داشته باشی و مطمئن باشی کسی به حریم زندگی ات (جسمی و روحی و همه جوره) تجاوز نمی کنه، و بتونی با روح و ذهن و جسم سالم زندگی کنی و اگر نیاز به درمان داشتی مطمئن باشی بلای بیشتری سرت نمی آورند، و نیز آامشی داشته باشی که شب موقع خواب بدون غصه بخوابی و زیر دوش حموم هی با خودت غر نزنی، و آخر اینکه اسباب زندگی رو داشته باشی و هر چیزی می خواهی بتونی به دست بیاری، داشتن خونه آرزو نباشه و هر وقت خواستی بتونی ماشین بخری، دستت رو بکنی توی جیبت و بری مسافرت بدون اینکه به پولش فکر کنی.

از تمام این موارد فقط قسمت آخرش رو می تونی از خوانده ات به ارث ببری، بقیه اش رو خودت باید به دست بیاری. هر قدر هم خانواده سطح بالایی داشته باشی و به بهترین وجه تربیتت کرده باشند و ثبات روحی بالایی داشته باشی، باز نمی تونند امنیت و سلامت رو برات ایجاد کنند، چون به جامعه و سیستم هاش بستگی داره.

اگر به دور و برت دقت کرده باشی شما هم احتمالا قبول داری کسایی که خانواده های بهتری دارند (یعنی خانواده ها از لحاظ مالی یا اخلاقی یا علمی) خیلی زودتر به فکر رفتن می افتند.

فراموش نکن که همیشه با مقایسه می شه بهترین رو انتخاب کرد، ببین دوستایی ات که رفته اند زندگی ارزشمندتری دارند یا اونهایی که مونده اند. تازه همیشه راه برگشت بازه، بعد از تحصیلت بخواهی می تونی برگردی و همه چیز رو دنبال کنی.

البته اگر تصور می کنی که اومدی و نشد اپلای کنی یا پذیرش نگیری چی، این یعنی به کاری که می خواهی بکنی اعتقاد نداری. اگر تصمیم جدی به رفتن داشته باشی شور و شوق ساختن زندگی جدید چندان شعله می گیره که به چیزی دیگه فکر نمی کنی. هر وقت دیدی شب ها موقع خواب به برنامه های رفتن فکر می کنی و لباس جدید نمی خری و با خودت می گی بگذار دم رفتن بخرم، و همش حس مسافر داری، اون وقت برای رفتن آماده شده ای.
دوستانی که مشکلات مالی ندارند و خانواده اشون سطح تحصیلی بالایی داره این مراحل رو خیلی ساده طی می کنند و قبل از اینکه بفهمند مسافر می شوند اما خیلی از دوستانی که زندگی عادی و متوسط و معمولی دارند تک تک مراحل رو طی می کنند.

(ببخشید، بد جوری طولانی شد )

[sharifqc]

سلام دوستان
اگه میشه منم یکم راهنمایی کنید. من لیسانس الکترونیک از دانشگاه دولتی شهرستان دارم.معدلم خیلی کمه(13.5) و از الان تا یک سال دیگه وقت دارم یه جایی رو برای ادامه تحصیل پیدا کنم چون نمی خام ایران وقتمو تلف کنم . میخام شروع کنم زبان خوندن و اگه لازم باشه gre . برای کجا اقدام کنم که یا فوند داشته باشه یا بتونم کار کنم تا حد اقل نصف هزینمو در بیارم.تا سالی 6 7 تومنم میتونن ساپورتم کنن؟

[Sina0077]

سلام.من 5 روز پیش ارشد عمران دادم.امروز درصدما دیدم.به احتمال 40% از صنعتی اصفهان 70%شیراز و 100% از تبریز رشته مورد علاقم در می یام.نظرتون چیه؟بشینم واسه سال بعد بخونم واسه تهران یا یکی از اینارو برم؟یا کلا بی خیال شم GREو ibt بخونم؟می خوام واسه phd یکی از دانشگاه های خوب امریکا باشم.ممنون.