کمک برای تصمیم گیری ادامه تحصیل (بررسی شانس پذیرش ممنوع است)

[pimi810]

3 منطقی تر به نظر میاد

[samane1985]

سلام دوستان! من فوق لیسانسم رو سال گذشته تموم کردم امسالم دارم می خونم برای پذیرش گرفتن. تافل دارم و امتحان جی آر ای هم قرار بدم!! کلا رزومه ی بدی ندارم و قصد دارم فقط برای آمریکا اقدام کنم و یه جای خوب بگیرم و هدفم فقط رفتن نیست.

اما حالا یه مسئله: من توی آزمون دکتری همینجوری شرکت کردم و در شگفتی تمام دانشگاه تهران قبول شدم! الان بدجوری گیر کردم که ثبت نام کنم یا نه؟؟؟!!!!
چند تا راه به نظر خودم رسیده

1- دکتری داخل رو بی خیال شم کلا و همون اپلای رو ادامه بدم که دردسرم اینجوری کمتره
2- دکتری داخل رو شروع کنم و بی خیال اپلای شم و در کنارش کارم بکنم ( گفتنی ام که اینجا کار خوبی هم دست و پا کردم برای خودم)
3- دکتری داخل رو فعلا شروع کنم اما در کنارش اپلای هم بکنم که اگه جور شد برم ( استادم زیاد با این مسئله مشکل نداره)

حالا نظر شما چیه ؟ راه دیگه ای هم به نظرتون میرسه؟
خیلی ممنونم!

سلام
منم تقریبا شرایط مشابه شما دارم....الان از درست بودن و یا غلط بودن کارم خبر ندارم ولی تصمبم خودم رو گرفتم!!!!
من هم دکتری قبول شدم ( البته متاسفانه) درحالیکه بیشتر از 3 ماه هست منتظر ویزای استرالیا هستم...اگرچه دیگه امیدی به اومدن ویزا ندارم و دارم واسه جاهای دیگه اقدام میکنم ولی نتونستم خودمو متقاعد کنم که دکتری اینجا رو ثبت نام کنم!!!! میدونم کاری که کردم ریسک بزرگی هست. از یک طرف 2 سال از کنکور اینجا محروم شدم و از طرفی سفارت استرالیا واسم این بساط رو درست کرده !! و نمیدونم از جاهای دیگه میتونم پدیرش بگیرم (با فاند) یا نه!؟ پدیرش هم بگیرم تهش سر ویزا، ماجرای استرالیا واسم پیش میاد یا نه؟
ولی حس کردم دکتری ثیت نام کنم موندگار میشم و این حس بدی رو در من ایجاد میکرد.....شاید خنده دار باشه ولی حس زندانی شدن!!!
میدونید تفکرم این بود اگه برم دکتری، اولا ارادم واسه رفتن سست میشه!!! و ثانیا از عکس العمل استاد اینجا خیلی مطمئن نبودم!! اگر بعد از یه مدت بذارم برم اون کاملا حق داره شاکی بشه و و مهمتر اینکه، این حرکت از لحاظ اکادمیک اصلا صورت خوشی نداره.... یعنی عملا باید یه جورایی دور رفتن رو خط میکشیدم ..... ولی من چون نمیخوام فرصت درس خوندن تو یه جای خوب رو از خودم بگیرم... تحمل این قضیه واسم سخت میشد. میدونستم تبدیل به یه ادمی میشم که نه کار اینجا رو درست انجام میده و نه از قکر رفتن میاد یبرون... شاید الان بتونم خودم رو یه جورایی راضی نگه دارم ولی مطمئنا چند سال دیگه واسم پشیمونی میمونه ...بخصوص وقتی شرایط خودتو با کسانی که رفتن مقایسه میکنی وقتی میبیی از اونا پایین تری در حالیکه یه زمانی هم سطح بودین و شاید بالاتر...ولی صرفا به خاطر یه تصمیم اشتباه، فرصت زندگی کردن ( منظورم همون زندگی 4 ساله صرفا) تو یه جایی که امکان یاد گرفتن خیلی چیزا رو بهت میداد رو خودت از خودت گرفتی ......و مهمتر از اون هممون میدونم دانشگاههای داخل( حتی خوباش هم) واسه اون کسی که یه مدرک دکتری میخواد گزینه خیلی خوبیه.....ولی اگه ادم بخواد از لحاظ علمی به جایی برسه، اساسا دانشگاههای ما حرفی واسه گفتن ندارن!!
منم واسه دکتری اصلا نخوندم......اصلا به اصرار یکی از دوستام رفتم سر جلسه!!! این روزا زیاد شنیدم که شاید قسمت نباشه بری وقتی ویزات این طوری شده و از طرفی نخونده قبول شده پس یه حکمتی داشته .....و هزارتا از این حرفا!!!!!! ولی هیچ کدوم این حرفا متاسفانه یا شایدم خوشبختانه نه تنها واسم پذیرفتنی نبود یلکه واقعا اذیت و ناراحتم کرد. نمیخوام بگم این حرفا ماله ادمهای ضعیف هست ولی خیلی وقتا ماها واسه توجیه اشتباهاتمون و یا شاید بهتر بگم گول زدن خودمون از این حرفا میزنیم... اصلا با این حرفا بزرگ شدیم...سر دو راهی که میرسیم راه راحتر رو انتخاب میکنیم بعد هم خیلی راحت میگیم قسمت من، همین مسیر بود!!! کاریش نمیشد کرد!!
میدونم راه سختی رو در پیش دارم، خیلی سخت، راهی که انتهاش معلوم نیست.....ولی حاضر نیستم چند سال دیگه بار یه پشیمونی و حسرت رو دلم سنگینی کنه!! پس بار این سختی رو به دوش میکشم!!
این نصمیم من بود، امیدوارم شما بهترین تصمیم رو بگیرید

[parissaa_a]

به نظر من دکتری اینجا برای کسانی مناسب هست که مشکلاتی مثل مشکلات خانوادگی دارن. مثلا من افرادی رو می شناسم که واقعا نخبه و تاپ هستن و بدون شک اگر اپلای کنن جاهای خوبی پذیرش می گیرن ولی چون مثلا از مادر و پدرشون مراقبت می کنن نمی تونن برن. شما اگر چنین مشکلاتی ندارین به نظرم رو رفتن بیشتر فکر کنین. تجربه زندگی در یک کشور دیگه حتی برای چند سال خیلی ارزشمند هست. شما در اون چند سال فقط درس نمی خونید. بلکه در یک اجتماع دیگه با افرادی از کشورهای مختلف زندگی می کنین و درس هایی می گیرین که حتی شاید ارزشمندتر از دکترا نباشه. گزینه 3 منطقیه ولی به شرط اینکه سست نشین. من خیلی از وضعیت دکتری در ایران بد شنیدم. اساتید بی سواد و بی مسئولیت واقعا دانشجوها را اذیت می کنن. اینو از خودم نمی گم هر کدوم از دوستان و همکارانم که دانشجوی دکترا هستند در این مورد اتفاق نظر دارن. بر عکس دوستام که به خارح رفتن از محیط بی استرس آکادمیک اونجا خیلی تعریف می کنن. حتما با دانشجویان دکتری داخل و خارج مشورت کنید و مقایسه کنید.

[pimi810]

من خیلی از وضعیت دکتری در ایران بد شنیدم. اساتید بی سواد و بی مسئولیت واقعا دانشجوها را اذیت می کنن. اینو از خودم نمی گم هر کدوم از دوستان و همکارانم که دانشجوی دکترا هستند در این مورد اتفاق نظر دارن. بر عکس دوستام که به خارح رفتن از محیط بی استرس آکادمیک اونجا خیلی تعریف می کنن. حتما با دانشجویان دکتری داخل و خارج مشورت کنید و مقایسه کنید.

وضعیت بد دکتری ایران تاید میشه با سند و مدرک و شواهد زنده! البته خارج هم لزوما" خوب نیست و خیلی به استاد راهنما و ...(به قول ghlobe جور شدن در و تخته با هم) بستگی داره.

[ElectricalENG]

به طور بديهي 3 بهترين گزينه براي شماست. از اين جهت كه اگر موفق به اپلاي نشديد دوسال محروم نميشيد و اگر هم تونستي اپلاي كني كه چه بهتر. خوشبختانه مشكل نظام وظيفه نداري و از شر اون 5 تومن سفته در اماني. فقط يك سري قوانين و محدوديت ها وجود داره كه بايد بدوني و آگاهانه تصميم بگيري.

[saeed_oroomy]

سلام دوستان! من فوق لیسانسم رو سال گذشته تموم کردم امسالم دارم می خونم برای پذیرش گرفتن. تافل دارم و امتحان جی آر ای هم قرار بدم!! کلا رزومه ی بدی ندارم و قصد دارم فقط برای آمریکا اقدام کنم و یه جای خوب بگیرم و هدفم فقط رفتن نیست.

اما حالا یه مسئله: من توی آزمون دکتری همینجوری شرکت کردم و در شگفتی تمام دانشگاه تهران قبول شدم! الان بدجوری گیر کردم که ثبت نام کنم یا نه؟؟؟!!!!
چند تا راه به نظر خودم رسیده

1- دکتری داخل رو بی خیال شم کلا و همون اپلای رو ادامه بدم که دردسرم اینجوری کمتره
2- دکتری داخل رو شروع کنم و بی خیال اپلای شم و در کنارش کارم بکنم ( گفتنی ام که اینجا کار خوبی هم دست و پا کردم برای خودم)
3- دکتری داخل رو فعلا شروع کنم اما در کنارش اپلای هم بکنم که اگه جور شد برم ( استادم زیاد با این مسئله مشکل نداره)

حالا نظر شما چیه ؟ راه دیگه ای هم به نظرتون میرسه؟
خیلی ممنونم!

به نظر من دکترای داخل برای افرادی خوبه که 1-پول اپلای که حداقل 6-7 هستش ندارن. 2-میخان از خانوادشون مراقبت کن 3-سریع میخان آینده شغلی و موقعیت شغلی خودشون رو تثبیت کنن مناسبه...کسایی که برا ادامه تحصیل خارج میرن ارتباط خودشونو با ایران از دست میدن و موقع برگشت اداپته شدن با محیط جدید سخت میشه براشون از جمله اینکه ممکنه دیگه جایی که میخان, هیت علمی نشن..با توجه به اینکه دانشگاها دارن هیت علمی زیادی جذب میکنن احتمال هیت علمی شدن در جایی که میخان کمتر میشه...مسئله دیگه اینه که با این وضعیت اگر دکترای تهران هم قبول بشید..دانشگاها حداقل دو سال طول میکشه تا بورس بکنن و تازه بعدا پول بورس به مراتب کمتر از فاند خارجی خواهد بود...پس از نظر مالی خارج از کشور به مراتب بهتره...علاوه بر این...فقط مسایل مالی نیست...در خارج از کشور شما تجربه یه زندگی و یا درس زندگی یاد میگیرین و با آدم های متنوع آشنا میشین و امکانات زیادی در اختیار شماست... به نظر من هر جور حساب بکنی خارج از کشور بهتره تنها برا اون 3 مورد دکترای داخل خوبه....فقط مسئله اینه که آیا دانشگاه داخل کشور از شما هزینه ای برا انصراف از دکترا میگیره یا نه؟؟ استاد شما مشکل داره یا نه؟؟ البته اگه شما ثبت نام هم بکنین معمولا تو جو دانشجوهای دکترا, بحث پیدا کردن بورس و مسایل اون مطرح میشه و به قول SAMANE1985 ممکنه سست بشین...من خودم که داخل شرکت کرده بودم به خاطر مسایل مالی...ولی با نامردی تمام حقمو ضایع کردن....با تمام انرژی به فکر خارج از کشور هستم....در هر صورت آرزوی موفقیت میکنم

[pimi810]

آینده ی شغلی سریع با دکترای ایران؟؟؟؟! بد نیست یه سر بری خوابگاه دانشگاهای قدر تهران و وضع و حال دانشجوهای phd رو ببینی....

محدودیتهای خونوادگی رو موافقم. اما فکر برگشتن و هیئت علمی شدن رو که از سرتون بیرون کنید. استادای جوون ما که از جورجیا و Caltech میان و تازه post-doc هم دارن حقوقشون به زحمت به درآمد یه سوپرمارکت تو خیابونهای اصلی تهران میرسه. تازه هیئت علمی شدن یه سری معیارها داره که قبل از روزمه مورد بررسی قرار میگیره و هر کسی نمی تونه وارد دانشگاه بشه به عنوان مدرس. اگر می خواید تو ایران هیئت علمی بشید شک نکنید بهترین راه اینه که همینجا درس بخونید و دکترا بگیرید و با اعضای کمیته ی پذیرش هم رابطه ی خوبی برقرار کنید. ضمنا با راه و چاه زندگی آکادمیک تو آکادمی های ایران هم آشنا میشید و دیگه همه چی براتون عادی میشه و مثل این خارج خونده ها مرتب از دست ریس روسای عمدتا فسیل و سرسپرده ی دانشگاه شاکی نمیشید.

[saeed_oroomy]

آینده ی شغلی سریع با دکترای ایران؟؟؟؟! بد نیست یه سر بری خوابگاه دانشگاهای قدر تهران و وضع و حال دانشجوهای phd رو ببینی....

محدودیتهای خونوادگی رو موافقم. اما فکر برگشتن و هیئت علمی شدن رو که از سرتون بیرون کنید. استادای جوون ما که از جورجیا و Caltech میان و تازه post-doc هم دارن حقوقشون به زحمت به درآمد یه سوپرمارکت تو خیابونهای اصلی تهران میرسه. تازه هیئت علمی شدن یه سری معیارها داره که قبل از روزمه مورد بررسی قرار میگیره و هر کسی نمی تونه وارد دانشگاه بشه به عنوان مدرس. اگر می خواید تو ایران هیئت علمی بشید شک نکنید بهترین راه اینه که همینجا درس بخونید و دکترا بگیرید و با اعضای کمیته ی پذیرش هم رابطه ی خوبی برقرار کنید. ضمنا با راه و چاه زندگی آکادمیک تو آکادمی های ایران هم آشنا میشید و دیگه همه چی براتون عادی میشه و مثل این خارج خونده ها مرتب از دست ریس روسای عمدتا فسیل و سرسپرده ی دانشگاه شاکی نمیشید.

دوست عزیز اگر انتظارات شما در حد هیئت علمی شدن آزاد شهرستان و امسالهم باشه...چرا که نه؟؟ من بعضی از دوستام از ترم 3 دکترا بورس شدن و از وابستگی به خانواده خلاص شدن...در مورد رابطه با اعضای کمیته پذیرش کاملا موافقم...

[reg2]

دوست عزیز شمائی که این سوال رو مطرح کردی نشون میده که هنوز آماده رفتن به اونور نیستی...یه طرف قضیه بحث رزومه هست که خوب شما داری یا میتونی جورش کنی...یه طرف دیگه بحث شرایط روحی و آمادگی روانی قضیه است...من اعتقادم اینه که شما هنوز تو قسمت دوم تکمیل نشدی و با جان و دل به هدفت نچسبیدی یا هنوز دلیل و مدرک کافی برای رفتن پیدا نکردی که تو دو راهی موندی...به اعتقاد من اگه شما با این دیدگاه بری اونور شک ندارم که موفق نمی شی....حتی افرادی بودن که التماس خاک امریکا رو میکردن اما بعد اینکه رفتن دچار افسردگی و نوستالجیا شدن...حتی اونها هم امادگی کافی قبل رفتن رو نداشتن...دوست من امریکا عالی است ولی باید همه جوره پیه سختی هاشو به تنت بمالی.....بحث عاطفی..مالی..موقعیت..شهرت...و هر چیزی....
اگه یه وقت هوا اونجا بد شد...نگی من می خوام بر گردم ایران..
اگه دلت به خونواده تنگ شد...گریه نکنی ....بگی من می خوام بر گردم ایران
اگه یه خورده بیش از حد سخت گیری کردن تو درسا ......نگی ازم بیگاری دارن میکشن .....من می خوام بر گردم ایران
اگه دلت هوس ابگوست ننه جون کرد...نگی من اینجا نمیتونم خرچنگ بخورم ............می خوام بر گردم ایران
اگه از یه دختر اجنبی خوشت اومد رفتی بهش پیشنهاد دادی ...بهت گفت برو بابا ترو×ریست....نگی من دخترای ایرانو دوست دارم....میخوام برگردم ایران

خلاصه هزار اگر و امای دگر................رسیدن به اینجا هم کاری یکی دو روز نیست....بستگی به زندگی گذشته ات داره.......اگر نه...چند سالی وقت میبره تا بتونی بهش برسی...نه فقط زبانی ....
از این نظر توصیه من گزینه 3 هست تا زمانیکه دیگه از این سوال و سوالاتی از قبیل این تو ذهنت ایجاد نشه

[pimi810]

دوست عزیز اگر انتظارات شما در حد هیئت علمی شدن آزاد شهرستان و امسالهم باشه...چرا که نه؟؟ من بعضی از دوستام از ترم 3 دکترا بورس شدن و از وابستگی به خانواده خلاص شدن...در مورد رابطه با اعضای کمیته پذیرش کاملا موافقم...

شما شک نکن تو همون آزاد شهرستان درس بخونی شانس استاد شدنت همونجا بیشتره. همینطور هم در مورد تهران و امیرکبیر و شریفو ... من با مدرک شریف آزاد شهرستان رفتم! وقتی رئیس دانشگاه هم از آزاد فلانجا مدرک گرفته و با فوق لیسانس + () ریس شده مگه عقلش رو از دست داده اجازه بده شما تو اون سیستم وارد شی و کلی موقعیت اون رو به خطر بندازید. دانشگاه آزاد به شدت رلوکتانس داره سر جذب فارغ التحصیلای غیر آزادی.... به خاطر همین مساله گه گفتم.