زندگی در اکوادور

[bahman20]

سلام.
آقا بهمن اگه این صحبتهای شما صحت داشته باشه و ملت خودشون بی خانمان و فقیر اقتصادی و فرهنگی هستن. همه بیکار
و دستفروش و
خلاصه بنا به گفته های شما اکوادور یک افغانستانه در آمریکای لاتین پس این سیستم مهاجرتی شبیه به کانادا و استرالیا
چیه راه انداختن. ماها رو میخوان چکار؟ که به آمار بیکاران بیخانمان ها و دستفروش های اتوبوسیشون اضافه کنن؟

ببینید درآمد اصلی اینجا روی توریست که بیش تر از آمریکا میان
اینجا مثل افغانستان نیست اینجا طبیعتش معروفه کل این قاره به طبیعت سختش میشناسن
اینجارو با هر بدبختی ساختن تا توریست جمع کنن مثل گوایاگیل
چینی هایی که اینجا هستن کار خودشون راه انداختن و پایتخت کشش نداره
یکی از دوستام که الان اینجا هستش یه جمله جالب گفت که این جماعت خارجی ها رو اوردن که ما براشون کار بوجود بیاریم
اگر به گفت هام شک دارید خودتون یه سر بیان اینجا تا ببینید خصوصا گوایاگیل که خود آمریکای جنوبی هستش که قشنگ توش موندن!!!

[bahman20]

بهمن جان اینطوری که میگی خیلی اوضاع بده که !!! پس خودت بهمن جان اونجا چی کار میکنی؟ ( فضولی نباشه ) منظورم اینکه کار و بارِت و .. چیه ؟

تا دلتون بخواد دنبال کار گشتم
چه سایت چه حضوری
خودم ارشد دارم ولی کار نیست
پایتخت کلا تعظیل رسمیه و بدتر از اون گوایاگیل با اون فرهنگش
بیش تر بجه های اینجا با حمایت خانوادشون زندگی میکنن

[stryk3r]

هزار و یک دلیل برای نرفتن به اکوادور

به نام بزرگ او

اکوادور کشوری است که اخیرا مورد توجه بسیاری از ایرانیها و هموطنان عزیز قرار گرفته است. خیلی از افراد این روزها در حال تحقیق و بررسی برای مهاجرت و اقامت در این کشور به ظاهر ایده آل هستند ولی آن روی سکه چیز دیگری است. من به عنوان فردی که بنابر دلایل شخصی مجبور به مهاجرت به این کشور شدم و تجربه نزدیک به یک سال زندگی در اکوادور را دارم باید واقعیتهای نگفته و نهفته اکوادور را برای هموطنان عزیزم بیان کنم تا با دید بازتر و واقع بینانه تری برای مهاجرت به اکوادور اقدام کنند.

• مشکل پیدا کردن کار: بسیاری از افرادی که برای مهاجرت به اکوادور اقدام میکنند دانش آموختگانی هستند که به امید پیدا کردن کار به اکوادور می آیند و در ظاهر با اتکا به تلاش و کوشش خود می توانند کاری برای خود دست و پا کنند ولی واقعیت امر این است که دید اکوادوریها به ایرانیها بسیار منفی است. نود درصد مردم فکر می کنند که ایرانیها عرب هستند و آنها را مسلمانهای افراطی و داعشی می دانند و این موضوع کار را برای یک ایرانی تحصیل کرده بسیار سخت می کنند. ایرانیهایی که اینجا هستند یا با سختی بسیار زیاد کار پیدا کرده اند و یا اینکه کسب و کار شخصی خود را دارند. یکی دیگر از سختیهای اینجا این است که مدرک شما باید به تاییدیه وزارت علوم اینجا برسد که این پروسه سه الی چهار ماه طول می کشد (اگر به زبان اسپانیولی مسلط باشید و کسی نخواسته باشد سرتان را کلاه بگذارد) و این یعنی عملا شما در این چهار ماه اول فقط باید از جیب خودتان خرج کنید. اگر فکر میکنید که میتوانید دست به کارهای سخت مثل کارهای ساختمانی و یا کار در رستوران بزنید بازهم سخت در اشتباه هستید چون اینجا مهاجران بسیاری از کشورهای دیگر مثل کوبا و هاییتی هستند که هم زبان اسپانیایی بلد هستند و هم اینکه حاضر هستند تحت هر شرایطی و با هر حقوقی کار کنند. در کل، شما اگر پول بسیار زیاد نداشته باشید اینجا به مشکلات بسیار زیادی بر می خورید. به عنوان نمونه من برای مصاحبه کاری به یک مدرسه رفتم و فرد مصاحبه کننده خیلی خیلی از سطح سواد من راضی بود و داشت شرایط کار در مدرسه را برای من توضیح می داد و عملا قبول کرده بود که من در آنجا کار کنم اما قبل از رفتن از من پرسید که دین تو چیست و زمانی که گفتم مسلمان هستم چهره اش را در هم کشید و گفت که با تو تماس میگیریم و هرگز تماس نگرفتند. از نظر من پیدا کردن کار در اکوادور علیرغم آنچه که آمار و ارقام نشان می دهد از پیدا کردن کار در ایران بسیار بسیار سخت تر است مگر اینکه شما خواسته باشید کسب و کار شخصی خود را داشته باشید که بازهم با مشکلات عدیده و بسیار زیادی روبرو هستید. مثلا اینکه در اینجا تا بفهمند خارجی هستید فقط و فقط به فکر کلاه برداری از شما هستند. متاسفانه هموطنان ایرانی هم اینجا خیلی به هم کمک نمی کنند و به فکر منافع شخصی خود هستند. ایجاد یک کسب و کار مستلزم گذر از مراحل اداری سخت و پیچیده و بعضا گنگ اکوادور است و بوروکراسی اداری در این کشور بسیار بسیار بسیار افتضاح است. عملا هزار برابر بدتر از آنچه که در ایران است.

• مشکلات فرهنگی و اجتماعی: در ظاهر مردم آمریکای لاتین مردم شاد و به قول خودمان باحالی هستند ولی در باطن فقر فرهنگی در این کشور بیداد می کند. سطح سواد و آگاهی در این کشور بسیار پایین است. هرکسی فقط به فکر جیب و شادی خود است و هرکسی که با شما مثلا دوست است واقعا سعی دارد به نحوی از شما سو استفاده مالی کند. دزدی کردن از خارجیها بسیار عادی و نرمال محسوب می شود. هروقت که خواسته باشید خرید کنید حتما باید اول قیمت جنس را بپرسید و گاهی برای خریدن یک نوع جنس (فرضا برنج) چندین قیمت مختلف به شما می دهند که در اصل هیچکدام از آنها قیمت واقعی نیست و این یعنی اینکه شما در هنگام خرید همیشه باید حواستان به چیزهای مختلف باشد و هرگز از خرید لذت نمی برید. شاید در بعضی از مغازه ها به شما قیمت واقعی و خوب را بدهند ولی این انتهای راه نیست چون مثلا اگر یک کیلو برنج خواسته باشید به شما 800 گرم برنج می دهند. گاهی اوقات فروشنده های اکوادوری چنان بی شرم هستند که اگر به کارشان اعتراض کنید با فریاد و عصبانیت به شما می گویند "همین که هست. این قیمت منه. میخوای بخر میخوای نخر" و جالب اینجاست که مردم اکوادور مثلا افراد مذهبی و معتقدی هستند که خیلی به مسیح و خدا اعتقاد دارند ولی فقط و فقط یک اعتقاد سطحی است و هر کار کثیفی ازشان برمی آید. اگر قصد آمدن به اکوادور را دارید خودتان را برای اینجور مسائل آماده کنید. راه جایگزین این است که تمام اقلام مصرفی مورد نیاز خود را از فروشگاههای زنجیره ای بخرید که راه بسیار خوبی است ولی قیمت تمام شده همیشه خیلی بیشتر است. بهرحال بازهم اگر پول یامفت نداشته باشید به مشکل برمی خورید.

• نژاد پرستی: بزرگترین مشکل این کشور به نظر من نژادپرستی افراطی اکوادوریها است. در ظاهر همه چیز خوب است ولی در باطن به شدت نژادپرستت هستند و با اینکه درصد قابل توجهی از اکوادوریها سیاه پوست هستند، ولی بازهم حتی نسبت به هموطنان خودشان نژادپرست هستند. چندین و چند بار در خیابانها دیده ام که علامت نازیهای آلمانی را روی دیوارها می کشند و حتی بعضی از آنها روی بدنشان خالکوبی می کنند. همانطور که قبلا هم ذکر شد، از نظر اکوادوریها ما ایرانیها عرب هستیم و همه مسلمان افراطی و داعشی و سازنده بمب اتم. این تنها چیزی است که یک اکوادوری از یک ایرانی درک می کند. اکوادوریها حتی نسبت به شهروندان دیگر کشورهای آمریکای لاتین مثل کوبا، پرو و کلمبیا نیز بسیار نژادپرست هستند. خیلی از اکوادوریها به کوبایی ها و کلمبیایی ها میگویند "دزد" و "خوکهای کثیف". خیلی از اکوادوریها حتی با کوباییهای اینجا دست هم نمی دهند. همان روزهای اولی که اینجا بودم یک اکوادوری از من پرسید کجا زندگی می کند و زمانی که گفتم در محله La Florida، به من گفت :"چجوری میتونی اونجا زندگی کنی؟ اونجا پر از کوبایی هست" و جالب اینجاست که کوبایی های اکوادور یکی از بهترین و شریف ترین مهاجران این کشور هستند و من بسیار خوشحال بودم که در این محله زندگی می کردم. هرگز یک سنت هم از من کلاه برداری نکردند و همیشه خندان و بشاش هستند و سطح آگاهی عمومی آنها هم در مورد ایران و کل جهان بسیار خوب است و حتی در مورد تاریخ قبل از اسلام ایران هم می دانند. یکی دیگر از مواردی که اوج بی فرهنگی اکوادوریها را نشان می دهد و متاسفانه خیلی هم رایج است این است که در خیابان و هرجا که باشد ادرار می کنند. شما حتی اگر در بهترین خیابان شهر هم در حال قدم زدن باشید یا یک اکوادوری را میبینید که دارید در خیابان ادرار می کند و یا اینکه بوی تعفن ادرار به دماغتان می رسد و جالب اینجاست که خود اکوادری ها می گویند قبلا خیلی بدتر بوده و الان خوب شده است!!! یک نمونه بارز دیگر نژادپرستی اکوادوریها که تجربه شخصی من هست را بازگو میکنم تا به عمق فاجعه در این کشور پی ببرید:

برای گرفتن ویزای برزیل به اتفاق همسرم و دوست همسرم به سفارت برزیل رفتم. همسر من آمریکایی هست و سفید پوست. در پایین سفارت یک لابی کوچک هست که هنگام ورود من به سفارت چند مرد سیاه پوست روی آن نشسته بودند. زمانی که از سفارت برگشتم همسرم به من گفت چون ما ایستاده بودیم و مردهای سیاه پوست روی صندلی نشسته بودند نگهبان ساختمان آمد و همه آنها را با لحن بسیار زننده از روی صندلی بلند کرد و آنها را به بیرون ساختما فرستاد و سپس به همسر من و دوستش می گوید که روی صندلیها بنشینند.
بعضی از بومیهای اکوادور به زبان کیچوآ صحبت می کنند و بارها شنیده و دیده ام که وقتی این بومیان به زبان محلی خودشان صحبت می کنند دیگر اکوادوریها با تنفر به آنها نگاه می کنند و حتی مورد استهزا قرار می دهند.
به نظر من اکوادور کشوری است که می تواند با دیگر کشورهای نژادپرست دنیا به خوبی رقابت کند و حتی در صدر جدول قرار بگیرد.

[stryk3r]

• مشکل زیرساختی و حمل و نقل عمومی: زیرساختهای کشور اکوادور و حمل نقل عمومی این کشور در مقایسه با ایران خیلی خیلی بد است. در شهر کیتو اتوبوسها همیشه شلوغ است، با اینکه اتوبوس ها زود به زود می رسند اما همیشه پر است و نشستن روی صندلی بیشتر شبیه یک آرزو است. خیابانهای این شهر بسیار باریک است و همیشه پر از ترافیک سنگین. شاید برای یک مسیر 6 کیلومتری باید حدود یک ساعت در اتوبوس سرپا ایستاد. ظرفیت اتوبوسها مشخص است اما راننده ها همیشه بیشتر از ظرفیت سوار می کنند و این باعث می شود هوای داخل اتوبوس بسیار خفه کننده باشد. مردم اکوادور هم هنوز فرهنگ استفاده از وسائل عمومی را ندارند. در اینجا در صف ایستادن هیچ معنا و مفهومی ندارد و زمانی که اتوبوس می ایستد ملت مثل گاو و گوسفند به سمت اتوبوس هجوم می برند. گاهی اوقات اتوبوس در ایستگاه توقف نمی کند و هنگام پیاده شدن مسافران هم صبر زیادی ندارند و علاوه بر اینکه مسافر را از نظر کلامی تحت فشار قرار می دهند، هنوز مسافر آخر پیاده نشده اتوبوس حرکت می کند. بسیاری از اوقات مردم داخل اتوبوس با بی شرمی کامل گاز معده خود را خالی می کنند که این یکی از غیرقابل تحمل ترین موارد بی فرهنگی در این کشور است. هنگامی که اتوبوس شلوغ است احتمال اینکه کیف یا پول شما قاپیده شود بسیار زیاد است و چندین و چند بار اتفاق افتاده که کیف فردی را درون اتوبوس زده اند (خصوصا خانمها) و فرد مالباخته شروع به داد بیداد می کند و همه را داخل اتوبوس نگه می دارند تا دزد را پیدا کنند و عملا هیچگاه دزد پیدا نمی شود. تاکسی ها در اکوادور باید از تاکسی متر استفاده کنند اما این اتفاق برای خارجیها و خصوصا افرادی که اسپانیایی را خوب بلد نیستند، نمی افتد. اکثر تاکسیرانها به دنبال لقمه چرب هستند و شاید برای مسیری که ممکن است با تاکسی متر 2.5 دلار بیشتر نشود 6 یا 7 دلار از شما بخواهند. در هنگام سوار شدن به تاکسی همیشه باید چک کرد که تاکسی واقعی است زیرا مواردی بوده که افراد سوار تاکسی شده انده و آن تاکسی واقعی نبوده و فرد را ربوده اند.

• کلاه برداری همگانی از غیر اکوادوریها: اکوادوری ها هیچ علاقه ای به خارحی ها ندارند و علاوه بر نژادپرستی مفرطی که گریبان این کشور را گرفته یک فرهنگ رایجج دیگر هم وجود دارد و اینکه باید همیشه از خارجی بیشتر پول گرفت. اصلا مهم نیست کجا و کی. همین یک هفته پیش داخل ترمینال اصلی شهر و یک شرکت مسافری مثلا معتبر به من سه بلیط اتوبوس فروخت اما زمانی که سوار اتوبوس شدیم به ما گفتند که این بلیطها واقعی نیستد و مجبور شدیم دوباره پول بدهیم. زمانی هم که از مسافرت برگشتم و به آن فرد اعتراض کردم با بی شرمی تمام به من گفت "برگرد به کشور خودت". این یک نمونه بسیار واضح از این فرهنگ کثیف است که در تمام سطوح این کشور رایج است. اکوادوری ها افراد بسیار بسیار دورو و متظاهری هستند. همیشه دوست دارند با خنده از شما بیشتر پول بگیرند. هرگز به خنده و روی خوش یک اکوادوری اعتماد نکنید.

• مشکل عدیده ناامنی: اکوادور یک کشور بسیار ناامن است. صبح که تلویزیون را برای اخبار روشن می کنید همیشه اخبار قتل وو جنایت و تجاوز به راه است. به جرات می گویم نیمی از افرادی که من در اکوادور می شناسم حداقل یکبار سوژه سرقت بوده اند. اگر بتوانند جیب شما را بزنند که هیچ اگر نه به روی شما اسلحه می کشند و دار و ندار شما را می برند. شاید قدری اغراق آمیز به نظر آید ولی واقعا قانون این کشور در شب به قانون جنگل تبدیل می شود. آدم ربایی اینجا خیلی زیاد صورت می گیرد خصوصا در مورد زنان و هدفشان فقط و فقط تجاوز به زنان است. کیتو بعد از ساعت 7 شب تبدیل به شهر مردگان می شود، تمام مغازه ها بسته و خیابانها خلوت و بسیار ترسناک. همیشه در هنگام شب باید با تاکسی رفت و آمد کرد. یادم می آید یک شب از پارک به سمت خانه بر می گشتم که یک موتوری با سرعت زیاد از کنار من نعره زنان رد شد و به اسپانیایی می گفت "موبایلت را بده". حتی اگر دزد و سارق هم نباشند مریض و بیمار هستند و آزار رسانی به دیگران یک نوع تفریح برای بعضی از مردم اینجا است. خیلی از اتفاقات بدی که در این کشور رخ می دهد در هیچ شبکه خبری بین المللی پوشش داده نمی شود ولی واقعیت این است که این کشور خیلی خیلی نا امن است و حداقل سی سال دیگر باید روی مساله امنیتی این کشور کار شود. در یکی از بهترین پارکهای کیتو دو توریست را به قتل رساندند آنهم برای یک دوربین عکاسی وبدتر از اینکه قاتلها و دزدها معمولا پیدا نمی شوند. در مکانهای عمومی همیشه تصاویر دختران و زنان را می بینید که ربوده شده اند. در مراکز پلیس همیشه یک لیست بلند بالا از افراد ربوده شده و جنایتکار است. در یکی از موارد راننده یک اتوبوس که مسافرانش تماما دانشجویان آمریکایی بودند، با یک دسته سارق همکاری می کند و در بین راه توقف کرده و سارقان با تهدید اسلحه تمام پول و وسائل باارزششان را می دزدند. در اتوبوسهای بین شهری همیشه باید بیدار بمانید و مراقب وسائل و حتی خودتان باشید!!!

• مشکل فساد اداری: این مساله در اکوادور بسیار رایج است. من در این کشور دو بار کار اداری داشتم. یکبار در اداره پست که برای گرفتن بسته پستی خود از ایران علاوه برپرداخت 60 دلار مالیاتت برای دارایی خودم، مجبور به عبور از پیچ و خم های اداری بسیاری هم شدم. برای گرفتن مال خودم هم مالیات دادم و هم به سه اداره مختلف مراجعه کردم. بار دیگر برای گرفتن ویزای دانشجویی باید یک حساب باز می کردم؛ با اینکه تمام مدارکم کامل بود باز هم کارمند بانک از من ایراد گرفت و از آنجاکه میدانست خیلی وقت ندارم سریعا و علنا از من رشوه خواست که مجبور شدم برای گذاشتن 1000 دلار پول در حساب خودم 20 دلار هم رشوه بدهم. حتی در شبکه های اجتماعی هم این موضوع خیلی بحث می شود و فساد اداری و رشوه گرفتن در این کشور به ظاهر سوسیالیت و خوب، بیداد می کند.

• مشکل گرانی: بااینکه اکوادور از نظر اقتصادی رشد مثلا زیادی داشته و به یکی از اقتصادهای خوب آمریکای جنوبی تبدیل شده اما باید اینن را در نظر گرفت که این کشور فقط و فقط رشد داشته و توسعه نداشته. اگر این کشور با همین سرعت به رشد خود ادامه بدهد در 25 سال آینده به توسعه کنونی ایران می رسد. قوانین پستی در این کشور مضحک است. پست کردن به این کشور بسیار گران است و اصلا مهم نیست که در بسته شما چه چیزی است آنها همیشه برای شما مالیات دارند. برای نمونه یک برای یک کتاب باید 15 دلار مالیات داد. برای یک لباس و شلوار ساده باید 20 دلار مالیات داد. پست کردن هم از این کشور بسیار گران است مثلا برای پست یک مدرک دانشگاهی من مجبور به پرداخت 55 دلار شدم. هزینه تلفن بین المللی در این کشور بسیار گران است و حتی تماس با وایبر و اسکایپ هم خیلی گران بوده و برای ایران مثلا دقیقه ای 2.5 دلار است. این کشور یک کشور بسیار بسته است. آوردن جنس به این کشور بسیار سخت و مستوجب مالیتهای مضحک و سنگین 50% است. یک دست لباس و شلوار ساده ای که شاید 15 سال پیش هم در ایران آنرا کسی نمی پوشید اینجا 70 یا 80 دلار است. یک تی شرت 40 دلار. پوشاک در اکوادور از آمریکا هم گرانتر است وعلاوه بر گرانی، همه اجناس موجود در بازارهای اینجا قدیمی و از مد افتاده است. چیزی به نام مد و خوش پوشی در اکوادور وجود ندارد واگر هم باشد برای طبقه بسیار مرفه است. اینجا حتی یک استاد دانشگاه هم با یک شلوار جین مشکی گشاد و یک لباس چهارخانه کهنه و یک کوله پشتی خز به سر کلاس می آید.

• مشکل رفت و آمد به ایران: اکوادور خط هوایی بین المللی ندارد و رفت و آمد به این کشور بسیار دشوار است، خصوصا برای ایرانیها که برای رد شدن از اروپا یا استفاده از خطوط هوایی اروپایی نیاز به ویزای ترانزیت دارند. برای آمدن به اکوادور باید به برزیل رفت که گرفتن ویزای برزیل هم مشکلات خودش را دارد. اکوادور تقریبا آخر دنیا است و رفت و آمد به آخر دنیا بسیار سخت است. آمده به ایران از اکوادور برای شما حداقل نزدیک ۱۸۰۰ دلار آب می خورد.

• نتیجه کلی: تمام مواردی که در بالا گفته شد همه تعدادی از نکات منفی اکوادور بود. این کشور نقاط مثبتی هم دارد اما فکر نمی کنم هیچ انسان عاقلی خواسته باشد به با توجه با موارد گفته شده بخواهد خانه و کاشانه خود را رها کند و پول و وقت خود را هدر دهد و به جایی بیاید که مرتبا مورد تبعیض قرار می گیرد و علاوه بر درد غربت با مشکلات دیگر هم دست و پنجه نرم کند. در یک کلام، این کشور برای یک ایرانی جای زندگی نیست ولی باز هم تصمیم با شما است.

امیدوارم که مطالب گفته شده برای هموطنان عزیزم مفید باشد چراکه ایرانی مستحق بهترینهاست.

۱۹ مرداد ۱۳۹۴

================================================== ================================================== ===
دوستان این مطلب رو یکی از هموطنانمون نوشته و توی یک وبلاگ دیدم چند وقت پیش ، گفتم اینجا بذارم شاید به درد کسی بخوره .
به هیچ وجه نه صحبت های ایشون رو تایید میکنم نه تکذیب ، چون خودم تا حالا اکوادور نبودم ، از دوستانی که اکوادور بودند یا هستند خواهش میکنم نظرات خودشون رو در مورد صحبت های ایشون بگن ، شاید بتونه به کسایی مثل من که میخوان به اکوادور مهاجرت کنند کمک کنه.

[bahman20]

حرف دلمو این بنده خدا زد
همش درسته خیلی خیلی خیلی این مردم کثیفن خیلی
فقط تماس با نرم افزار مثل google due و... مشکلی نداره
در آینده نزدیک تجربیات خودمو میزارم که واقعا تلخن...فقط اینجا نیایین همین...

[rasol1357]

حرف دلمو این بنده خدا زد
همش درسته خیلی خیلی خیلی این مردم کثیفن خیلی
فقط تماس با نرم افزار مثل google due و... مشکلی نداره
در آینده نزدیک تجربیات خودمو میزارم که واقعا تلخن...فقط اینجا نیایین همین...

دوست عزیز شما چرا بر نمی گردید ایران؟ ممنون

[bahman20]

دوست عزیز شما چرا بر نمی گردید ایران؟ ممنون

شاید بزودی
اول بلیط مهمه و قیمتش

[online]

اکوادور ارزونترین کشور دنیاست. اقامت میده. آب و هوا فوق العاده خوب. طبیعت عالی. توریستی. تحریم نیست. زبان اسپانیایی یادگیریش ساده است. حالا شما میگی نا امنه کار نیست نژادپرسته من میگم ایران که بدتره

[rasol1357]

شاید بزودی
اول بلیط مهمه و قیمتش

دوست عزیز جواب شما قانع کننده نیست، شاید بزودی یعنی شرایطی دارید که فعلا فکر برگشت ندارید، اگر انقدر که شما می فرمایید بد هست هزینه بلیط برگشت نهایت 5 میلیون تومن می شه و فکر نمی کنم هزینه زیادی باشه در مقابل هزینه های سربه فلک کشیده اونجا ( که من بعید می دونم اینطوری باشه)، تعدادی از دوستان من در مورد کانادا هم همین نظر رو دارن و تعدادی دیگه بسیار تعریف می کنند. بقول دوستمون بعید می دونم شرایط سخت اونجا به پای ایران برسه. ما در همون محیطی که شما می فرمایید بد داریم زندگی می کنیم در ایران، پس خیلی فرقی نداره که همین شرایط رو تویه کشور خوش آب و هوا زندگی کنیم، دوست عزیز، ما از آلمان یا آمریکا یا از دیگر کشورهای پیشرفته به اکوادور نمی خوایم مهاجرت کنیم که حسرت از دست دادن امکانات و شرایط رو بخوریم، بی کاری، گرونی، دزدی، نا امنی، و خیلی چیزهای دیگه رو به زیبایی هر چه تمام تر می تونید تو ایران مشاهده کنید، کنار اینها تحریم ها و خفقان آزادی فردی رو هم در نظر بگیرید، پس اگر براتون امکانش هست از چیزهایی تعریف کنید که ما اینجا نمی بینیم. ممنون از شما.

[dani1384]

سلام و ممنون از همه دوستانی که تجربیاتشون رو در اختیار بقیه قرار میدن.
به شخصه ترجیح میدم حقایق رو بدونم و تصمیم بگیرم تا اینکه فقط با یکسری
رویا و انتظار زیاد پا به کشور دیگری بذارم ...
و صد البته تحقیق زیاد و رسیدن به نتایج صحیح باعث میشه حداقل بدونیم در مراحل بعد با چه مسائلی روبرو هستیم...


آقا بهمن همچنین تشکر از شما فقط سوالم اینه اگر اینهمه مشکلات بخصوص
گرونی و و دزدی وامنیت و ... هست پس این کشور چرا به گفته خودتون توریستیه و برای بازنشستگی هم خوبه.
میشه لطفا کمی بیشتر توضیح بدین.

احتمالا منظورتون اینه باید خوب پول خرج کرد تا در مرکز شهر و با امکانات خوب زندگی کرد.درسته؟