در این تاپیک قصد بر بیان تجربه ها و باید و نبایدهای نوشتار آکادمیک داریم.

تجربه های مربوط به نوشتن (Academic writing)

*** کلیه مطالب این نوشته در همه بخش های آن، صرفا بیانگر نظرات شخصی، تجربه ها و دیدگاه های نویسنده اش می باشد و ممکن است در همه بخش های آن حاوی کژتابی، کج فهمی و مملو از اشتباه باشد. نویسنده ضمن پذیرش حق نقد خواننده بر آن، مسئولیت این نوشته در آینده را نمی پذیرد. این نوشته قابلیت ارجاع به عنوان رفرنس را ندارد.***


نخستین اصل در نگارش انگلیسی یک اصل بسیار ساده است. "آیا می توانستید در زبان مادری خودتان یک پاراگراف مطلب صحیح از نظر نگارشی، املایی و دستوری بنویسید؟ آیا قادر هستید ایده ها و افکارتان را به بهترین شکل ممکن روی کاغذ بیاورید؟ آیا می توانید برای یک خواننده ناشناس، یک مطلب علمی را طوری شرح دهید که فقط با خواندن نوشته شما آن مطلب را یاد بگیرد؟"



اگر این اصل ساده برای شما در زبان مادریتان دشوار است، نوشتن به زبان انگلیسی و به خصوص نوشته های آکادمیک نیز نیازمند تمرین بسیار زیاد خواهد بود.

(من در این نوشته فرض را بر این گذاشته ام که شما از گرامر، دستور و واژگان انگلیسی اطلاع کافی دارید.)

چگونه نوشتن را شروع کنم؟ نوشته های آکادمیک جدا از فرمت و ترجیحات خاص نشریات علمی از یک ساختار مشخص پیروی میکنند. در همه نوشته های آکادمیک، (چکیده) یک یا دو جمله ابتدایی در مورد موضوع مورد بحث، اطلاعات عمومی مختصری ارائه می کنند. جملات بعدی شامل نشان دادن نقطه ضعف آن اطلاعات و در واقع سؤالی است که در این پژوهش خاص به آن پاسخ داده شده است. دو جمله بعدی شامل روش و متدلوژی استفاده شده و دو جمله بعدی شامل نتایج پژوهش است. دو جمله بعدی (به صورت اختیاری) رویکردهایی را شرح میدهند که ممکن است در پژوهش های آینده مفید باشند.



این یک ساختار تقریبا استاندارد برای مقالات علمی است.



برای این که کل متن را بنویسید، ابتدا باید برای نوشتن «برنامه ریزی» کنید. به این معنی که قرار است چه اطلاعاتی در کدام بخش و با چه ادبیاتی نوشته شوند. آیا نوشته شما مبتنی بر مقایسه روش های معمول دو نوع پژوهش و برشماری مزیت های یکی به معایب دیگری است؟ یا نوشته شما اساسا یک Literauture Review برای جمع بندی تمامی پژوهش های پیشین است؟ یا نوشته شما می خواهد یک روش و متد جدید برای تعریف یک مسئله ارائه نماید؟

پس از تعرف هدف، می توان از بخش های مختلف نوشته یک «نقشه» کلی تهیه و به نوشتن مشغول شد. نکته بسیار مهم در این است که بدون داشتن نقشه راه دست به قلم شدن شما را از جزییات و باید و نبایدهای مسیر دور می اندازد.

از چه تکنیک هایی برای کشیدن نقشه نوشتن آکادمیک بهره ببرم؟

ساده ترین و مؤثرترین تکنیک برای نوشتن «نقشه ذهنی» یک موضوع است. فرض کنید می خواهید درباره «مدیریت زمان» بنویسید. برای نوشتن از این موضوع تقریبا نیازمند یک نقشه ذهنی شبیه به این هستید:





این نقشه ذهنی به شما کمک میکند بتوانید تشخیص دهید کدام بخش های نوشته تان باید با کدام بخش ها مقایسه شوند، کدام بخش ها در تأیید بخش های قبلی می آیند و بر چه اساسی باید اولویت بندی خواهند شد.



چه ابزارهای دیگری می توانم استفاده کنم؟

اگر زبان مادریتان انگلیسی نباشد، ممکن است در نوشتن دچار اشکالاتی از قبیل درست به کار نبردن ترکیبات اسمی و فعلی شوید. اما لازم نیست نگران باشید. این یکی از اشتباهات بسیار متداول افراد غیر انگلیسی زبان است. به همین منظور ابزارهای بسیار مفیدی در اینترنت موجود هستند که میتوانید با استفاده از مثال های متعدد حتی گرامر صحیح استفاده از یک ترکیب اسمی را فرا گیرید.

برخی از این ابزارها عبارتند از:

Just the word

برای مثال می خواهیم در نوشته مان از ترکیب ذیل استفاده کنیم: A serious damage is supposed to be spoted on this particular method.

بخش های مختلف جمله را با هم در نظر میگیریم:

Serious damage

برای لغت damage لیست مورد استفاده به صورت زیر به نمایش در می آید:




و اگر آن را تا جایی که مورد نیازمان است (به صورت موصوف عبارت اسمی) به شکل ذیل قابل مشاهده است:





نوار سبز رنگ نشانگر صحیح بودن ترکیب و طولانی تر بودن این نوار بیانگر تعداد دفعات استفاده از این ترکیب است.
مشاهده میکنید که این ترکیب "Serious damage" حداقل 123 بار در اینترنت مورد استفاده قرار گرفته است. در صورتی که در مورد گرامر آن شک دارید، کافیست روی ترکیب مورد نظرتان کلیک کنید. (ممکن است مانند این مورد مثالی در سایت وجود نداشته باشد.)


در این صورت چه کنیم؟



پاسخش بسیار ساده است: ترکیب مورد نظرتان را در داخل کوتیشن مارک ("") گوگل کنید: