بسم الله الرحمان الرحیم
فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيم – قسمتی از آیه آخر سوره توبه

پیش نوشتار : سلام دوستان امیدوارم خوب باشید. احتمالا در حالگرفتن تصمیم بسیار مهمی هستید که در اینجا حضور به عمل آوردید. تو این مقاله سعی شده تا مراحل مختلف از صفر تا صد اپلای کردن برای دانشگاه های آمریکا در مقطع کارشناسی و پیش نیاز ها و اطلاعاتی که نیاز هست دربارش بدونین در قالب یک تجربه شخصی بیان بشه.

در لا به لای روایت تجربم و بیان نمودن مسائل که مهم هست بعضی جاها مقداری شوخی هایی چه بسا بسیار لوس و بقول معروف خیارشورانه کردم اونم تنها به جهت که خوندن مطلب به این طولانی رو براتون تا حدی راحت تر کرده باشم و اندکی از خشکیش در آورده باشم همینجا ازتون عذر میخوام اگر خیلی بی مزه اند.

در ابتدا باید بیان کنم که این مسیر که در حال فکر کردن برای قدم گذاشتن درش هستید بسیار چالش بر انگیزه ، امیدوارم که پس از تحقیق و مشورت و بررسی جوانب مختلف و بهره گیری تفکر برای جمع بندی نکات بسیاری که در این باره وجود داره این تصمیم بزرگ برای آغاز تحصیلات در مقطع لیسانس رو گرفته باشید که احتمالا بزرگ ترین و سرنوشت ساز ترین تصمیم زندگیتون خواهد به ویژه که اگر شما هم یک فرد تازه کنکور داده یا دبیرستانی باشید ( که امیدوارم دومی باشید تا فرصت های بیشتری از من داشته باشید ) باز هم تاکید میکنم رو تصمیم تون خیلی دقت کنید و همه جوانب رو بررسی کنید و بعدش با نام خدا آغاز کنید و بر خودش توکل کنید که حضرت الله بهترین کفایت کننده و تدبیر کننده کارهاست.


الان که این مطلب رو میخونید دو ماه دیگه 20 سالم میشه و دانشجو کارشناسی مهندسی نرم افزار فردوسی مشهد هستم ولی هیچ واحدی نگذروندم که در ادامه دلیلش رو توضیح میدم. بعد از بدست آوردن 6 تا پذیرش از دانشگاه های معتبر آمریکا که بعضیاشون بورسیه 50 درصد داده بودن که طبق قائده گرفتنش برای مقطع لیسانس بسیار سخته و میتونم بگم بسیار بسیار کم رخ میده ولی بعد از 4 بار ریجکت شدن از سفارت های مختلف آمریکا از رفتن به آمریکا منصرف شدم. ولی هم اکنون به لطف خدا موفق به دریافت پذیرش از دانشگاه صنعتی آیندهون TU/e شدم که در رشته من ( علوم کامپیوتر) 83 دانشگاه دنیاست شدم و در حال حاضر منتظر رسیدن زمان آغاز فرایند دریافت ویزام هستم

هدف از نوشتن این مطلب ایکنه تا جایی که میتونم تجربه دو ساله در فرآیند اپلای کردن و دریافت پذیرش و اقدام کردم برای ویزا دانشجویی F1 آمریکا ررو بطور کامل تجربیاتمو با سیار دوستان به اشتراک بگزارم هرچند که خودم چندان از این فروم زیاد استفاده نکردم ولی میدونید خوبه که به همدیگه کمک کنیم و تو این مسیر افراد زیادی رو دیدم که فکر میکنن رموز سازمان NSA آمریکا رو در دست دارن و از تجربیاتشون هیچی دم نمیزنن ولی خب خوبه به فکر هم باشیم نه ؟ این تجراب برای دوستانی که میخوان از صفر شروع کنه احتمالا حداقل دها ساعت ( حتی صد ها ساعت) و چه صد ها هزار تومن صرفه جویی خواهد داشت به ویژه که متاسفانه منابع کمی برای دوستانی که میخوان برای کارشناسی اقدام کنن وجود داره و امیدوارم این مطلب مورد استفاده دوستان قرار بگیره. همچنین باید بگم و این تجربه شخصی منه و البته تجربه دوستانی که تو این مدت باهاشون آشنا شدم تو این مسیر در حالتی مشابه دیدمشون که ان شاء الله مورد استفاده قرار بگیره.

و برای سپاس هم چیزی زیادی ازتون نمیخوام ،تلاش کنید با محبت کردن از هر نوعش و به هرکسی مهربانی رو در جامعه پر از مشکلاتمون به هر اندازه که میتونید گسترش بدید که پیامبر اکرم حضرت محمد (ص) میفرمایند: "دوستى و مهرورزى (با مردم) نيمى از دين است." و فرزند گرامی ایشان امام محمد بن علی باقر (ع) میفرمایند: "دين همان محبّت و محبّت همان دين است. " و اگر صلواتی همراه و عجل فرجهم بفرستید که بقول اهل فرنگ منو Speechless کردید.

راستی همین اول یک Disclaimer هم بدم که تاکید کنم ک این تجربیات شخصی دو سال تحقیق و درگیری بنده در فرایند پذیرشم هست و شاید زمانی که شما این مطالب رو میخونید قوانین و Procedure ها دستخوش تغییرات ریز کوچک شده باشه پس تاکید میکنم استفاده از اطلاعات زیر بر عهده خودتون هست و بنده مسئولیتی نسبت به تبعات اون ندارم.

خب بزارید مقداری از از روزمم بگیم و پذیرش هایی که داشتم. آیلتس اکادمیک 7 دارم و با ریز نمرات لیسنینگ 8 ریدینگ 7.5 اسپیکنیگ 6.5 و ورایتینگ 6 ، معدل دیپلم 18.54 و به دلیل اینکه سال چهارم قصد مهاجرت نداشتم و روی کنکور تمرکز کردم و همه دوستان میدونن که کنکور خوندن با دروس دبیرستان تفاوت داره ، دروس مدرسه ول کردم سال چهارم معدلم 14.04 شد. عوض تیم شنا دانشگاه فردوسی بودم ، در دوران دبیرستان هم متاسفانه چون نمیدونستم زیاد فعالیت فرادرسی نداشتم بجز یک سری مدرک شرکت در دوره هایی چون CompTIA A+ و CompTIA Network پلاس و بخاطر علاقه ای که از همون بچگی به کامپیوتر داشتم تسلط خوبی که مباحث کلی مختلف تکنولوژی داشتم.

در ابتدا نیاز است به اون دست از دوستان سمپادی بگم جو غرور الکی نداشته باشید چون به محض اتمام دبیرستانتون دیگر هیچ ارزشی نخواهد داشت و فقط امیدوارم یکی از بهترین دوران زندگیتون رو فقط فدای درس خوندن نکرده باشید و این رو هم اضافه کنم خود تحصیل در مدارس سمپاد و معدل چندان مزیت برای تحصیل در دانشگاه های خارج کشور نخواهد بود و معدل که حرف اول رو خواهد زد چه توی یک دبیرستان دولتی تحصیل کرده باشید چه تو سمپاد مدارس نیکان مفید تهران بوده باشید و خود مدرسه در روند پذیرش گرفتنتون هیچ تاثیری نخواهد داشت.

اولین توصیه رو بهتون میکنم اینکه که اگر به فکر رفتن برای مقطع لیسانس هستید کنکور رو بیخیال شید چون تاجایی که من اطلاع دارم بجز سه کشور آلمان سوییس اتریش که وروردی دانشگاه سراسری براشون شرطه بقیه کشور های هیچ اهمیتی به کنکور و دانشگاهی که شما قبول شدید نمیدن مگر اینکه رتبه زیر 500 داشته باشید و دانشگاه هایی چون شریف ، امیر کبیر و تهران قبول شده باشید اگر نه سایر دانشگاه ها اونقدر شناخته شده نیستند و بهتره و روی معدل دیپلم و سال چهارم تمرکز کنید ، دانش زبانی و تابعا نمره زبانتون رو بهتر کنید و با انجام فعالیت های فرادرسی یا Extracurricular رزومه سازی کنید.

قبل از بیان داستان اصلی باید موضوع دیگر رو هم براتون توضیح بدم ، همانطور که گفتم من دانشجو مهندسی نرم افزار دانشگاه فردوسی مشهدم ( باید برم انصراف بدم ) ولی واحدی نگذروندم ، میپرسید چرا ؟ ببیند در آمریکا اصطلاحی به نام Freshman وجود داره بدین معنی که شما اگر بخوایید برای مقطع کارشناسی اقدام کنید نباید قبلا دروس دانشگاهی ای برداشته باشید و تحصیل دانشگاهی داشته باشید که قوانینش از دانشگاه به دانشگاه متفاوته و باید چک کنید ، بعضی از دانشگاه ها میگن اگر کمتر از یک تعداد مشخصی واحد داشته باشید ایرادی نداره بعضی ها حتی رو ثبت نام حساسند و باید برای اطلاعات دقیق دانشگاه رو چک کنید هرچند دوستان میتونن مثل من از مرخصی تحصیلی استفاده کنن. و اگر از این قوانین خارج شده باشید نوع دانشجوییتون تغییر میکنه و یا باید ب عنوان دانشجو انتقالی برید جلو یا دانشجو که میخواد مدرک تازه بگیره که من به پروسه دو مورد آخر اشنایی ندارم و این مقاله فقط به Freshman ها میپردازه


خب بریم سراغ داستان اصلیمون ، دوستان اول اینکه من تمام کارهامو خودم بصورت مستقل کردم از صفر تا 100 رو به هیچ کدوم از شرکت های اعزام دانشجو ندادم و توصیه میکنم اگر زبان خوبی دارید خودتون اقدام کنید و به هیچ وجه به شرکت های اعزام دانشجو با اون هزینه گزافشون ندید ، تنها کاری که اونا انجام میدن اینکه اطلاعاتی که آخر باید خودتون بدست بیارید رو میدونن ، اطلاعاتی که راحت میتونن با دو سه هفته وقت گزاشتن و خوندن وب سایت دانشگاه ها به عنوان بهترین منبع و بعدش تجربیات دوستان در فورم ها بدستشون بیارید. این درحالی که موسسات معمولا 10 تا 15 میلیون ( حدود 3 هزار دلار به صورت متوسط) میگیرن تا کارهایی که خودتون میتونید انجام بدید رو انجام بدن و تهشم هیچ تضمینی وجود نداره و همشون تنها تا مرحله دریافت فورم پذیرش که اسمش i20 هست پیش میرن و هیچ چیز رو تضمین نمیکنن. و البته اگر زبانتون خوب نیست بنظرم اول رو اون تمرکز کنید تا مسائل دیگه. هرچند بنده خودم یکی از بزرگترین اشتباهات من در دوره دبیرستان این بود که زبان رو در دبیرستان ول کردم و کلاس نمیرفتم هرچند بازم پایم به خاطر علاقم به مباحث تکنولوژی و مطالعه وب سایت های انگلیسی که دامنه لغاتم رو تقویت کرده بود و گوش دادن به موسیقی های راک و متال خوب بود از سال اول دبیرستان و کنار گزاشتن موسیقی های فارسی خوب بود و به عنوان کسی که نمره لیسینینگش 8 شدم میخوام بدونین که دیدن اخبار ، فیلم نگاه کردن و البته گوشی دادن به موسیقی ( البته موسیقی حلال که غنا نیست و البته شما رو از حالت عادی خارج نمیکنه ) بهترین راه ها برای تقویت مهارت لیسینیگ انگلیسی هستن و همین پایه خوب کمکم کرد به لطف خدا تنها در 1 ماه نیم مدرک آیلتس 7 رو بگیرم بدون هیچ آمادگی قبلی برای این آزمون که فقط لطف خدا بود چون یکجوری کار بسیار سخت و غیر ممکنی است در حالت عادی برای دانشجو مقطع دبیرستان.

صحبت از زبان شد ببینین دوستان برای زبان یا باید IELTS بدید یا TOFEL ، برای آمریکا تافل بهتر و برای اروپا و سایر جاها آیتلس توصیه میشه که توضیح چراییش خارج از حوصله من برای مطرح کردنه ولی من خودم با قالب و نحوه آزمون دادن IELTS راحت تر بودم برای همین آیلتس دادم هرچند بسیار از دوستان میگن آیلتس سخت تره و غیر استاندارد تر از تافله که بنظر منم کاملا حق دارند ولی خب نمیدونم چرا من با این قالب نافرم راحت تر بودم و با یک جستوجو میتونید تفاوتاشون رو در نحوه امتحان بفهمید. راستی من چون پایم تقریبا قوی بود تقریبا سلف استادی خوندم و با اینکه کلاس ها رو رفتم یک ماه ولی به دوستانی که پایه خوبی دارن پیشنهاد میدم سلف بخونن هرچند ریدینگ و رایتینگ باید آخر کلاس برید.
راستی نمره زبان مورد نیاز بستگی به سطح دانشگاهتون متفاوته اکثر تاکید میکنم اکثر دانشگاه ها آیلتس 6.5 یا تافل ibt حدود 80 رو کافی میدونن ولی بعضی دانشگاه ها بیشتر میخوان مثل Illinois که برای لیسانس 7.5 میخواد اورال با بیس بند که زیر 7 نباشه که عملا کار بسیار سختی هست . البته دانشگاه هاییم هستن که 6 هم قبول میکنن من 5.5 هم دیدم و طبق تجربه من داغوز آباد فلان ایالت بودن و کلا زیاد اعتبار نداشتن ، حتما تمام سعیتون کنید آیلتس 6.5 رو بیارید که مشکلی نداشته باشید. راستی یک فرآیند هم هست به نام پذیرش مشروط یا Conditional که معمولا نیم نمره زیر حد مورد زبان که میخوان هست و مثلا شما اگر دانشگاهی 6.5 بخواد شما 6 بیارید بشما پذیرش میده به این شرط که برید اونجا یک ترم فقط زبان بخونید یا قبل شروع ترمتون نمره مورد نظر رو بیارید که اصلا توصیه نمیکنم چون اولا از لحاظ اقتصادی اصلا به صرفه نیست و جدا از اون در این صورت تو فورم پذیرشتون میخوره شما تسلط به زبان انگلیسی ندارید و جدی میگم در این موارد آفیسر گیر میده و بعضی از دوستان بوده آفسیر بهشون گفته گلم شما Eligibility کافی رو نداری ، مخصوصا برای ما ایرانیا که پروندت گیرم نداشته باشه همین جوری تو یک دقیقه الکی ریجکتت میکنن چه برسه که یک ایرادی هم توش باشه