مشکلی که اول خیلی ممکنه توی ذوق بزنه بر میگرده به اینکه در مورد ایران داریم بمباران اطلاعات منفی از اینترنت و تلویزیون میشیم
مدام میگن نا امنی گدا جیب بری ....... . نمی گم ایران بهشته ولی شما میری میبینی اااا اونجا هم که گدا داره اونجا هم یه جاهایی کلی می ترسی از نا امنی اااا اونجا هم که موبایل همکلاسیت رو تو دانشگاه دذدیدن. مشکل اینه با دید باز نرفتیم. رویایی ترین حالت اینه سفری حتی شده یک هفته ای به کشور مقصد داشته باشید ولی متاسفانه بودجه و امکان ویزا توریستی نیست. کار دیگه این هست که بپرسید از دیگران ، اگه هدفتون ریسرچ و مقاله و این حرفا هست از دانشجوهای اونجا بپرسید که واقعا اون دانشگاه این شرایط رو فراهم می کنه. این که شما از کشوری زده بشید مطمین باشید فقط مشکل از دوری از خانواده و یا حس مسیولیت به خانواده نیست ، یک سری عوامل دست به دست هم میدن و این حس دوگانگی ایجاد میشه: نبودن فرصت شغلی برای رشته شما،مناسب نبودن جامعه برای پیدا کردن دوست و پارتنر،متفاوت بودن شما با عموم ایرانیان کشور مقصد(این خیلی مهم است شما جایی برید که اکثر دانشجوهای ایرانی قصد پناه...ی داشته باشن شما جایی برید که اکثر ایرانی هاش فقط هدفشون این باشه به زور اونجا بمونند خیلی فرق داره با جایی برید که ایرانی های موفق زیاد باشن، اصلا به انسان انگیزه میده وقتی می بینه هموطناش داخل این کشور موفق هستن، داخل برنامه تلویزیونی خانمی می گفت ایرانی هایی که داخل کانادا دیده عموما موفق تر از ایرانی های فلان کشور که قبلا داخلش ساکن بوده هستند)، نداشتن بورس( شما بورس که باشی میگی میرم تهش اینه بر میگردم ولی وقتی بورس نیستی و اون پول رو پدر یا خودتون به زور درآورده باشید خیلی فشار و استرس بیشتره)، و هزاران مورد دیگه.
قبل از رفتن خوب تحقیق کنید. متاسفانه یک جوی هست میگن باید زود رفت فقط باید رفت، شما شاید 1 سال بیشتر ایران بمونی بتونی با رزومه بهتر بری جای بهتر بری و یه دفعه اینطوری نشی. اگه اینجا شرایط سخته برات زود برو ولی اگه مثل ایجاد کننده تایپیک مشکلی به خصوص با خانواده ندارید قبل رفتن خوب تحقیق کنید جای مناسب برید.
اتفاقا اینجا یکی یه سری کشور ها رو مثال زد،دانشگاه هایی هستند داخل کشورهایی که ما فکر می کنیم جای درس خوندن نیست ولی با فارغ لتحصیلی از اونها میشه خیلی راحت تر رفت دانشگاه های تاپ دنیا به نسبت دانشگاههای که داخل کشور اروپایی هستند. خیلی ها از مالزی و ترکیه رفتن بهترین دانشگاههای استرالیا و آمریکا. در مورد زندگی هم همینه. طی سفری رفتم استانبول محله آکسارا، بعدش هم اروپا و چند شهر رو دیدم. وقتی برگشتم به هر کسی می رسیدم میگفتم پول به ترکیه ندید برید اروپا حتما ترکیه ارزش نداره. سفر بعدی رفتم ترکیه و ایندفعه یه محل بهتر و شهر رو گشتم دیدم اینجا هم بد نیستا.منظورم اینه وقتی می خواهین کشورا رو مقایسه کنید شهرهای خوب و محلات خوب رو با هم مقایسه کنید.یکی مثل برادرشوهر خاله بنده از دهات های اطراف فلان شهر میره وین اتریش بعد می گه ایران هیچی نیست یکی هم دانشجویی از شمال تهران میره شهری کوچیک فنلاند بر میگرده میگه فنلاند هیچی نیست. آدم باید خودش یک جاهایی تجربه بدست بیاره حتی اگه بهاش زیاد باشه. شما هم اگه خیلی مشکل داری و افسردگی ممکنه پیدا کنی یکی از این کشورهای نزدیک ایران درس بخون که خانوادت هم راحت بیا یهت سر بزنن . مشکل شما رو آدمایی مثل خودت درک می کنن بقیه بهت میگن بمون همون جایی که هستی غر هم نزن. خیلی ها شرایط زندگی یا کار و درس رو در کشورهای مختلف دارند ولی ترجیح میده دبی کار کنه ترکیه زندگی کنه فقط به خاطر نزدیکی با خانواده خیلی هم راضی هستن از زندگی. اگه روابط خانوادگیتون گرم و صمیمی و به دور از فشار هست و دوری قابل تحمل نیست یا شرایط محیط برات سخت هست بدون خیلی ها مثل شما همین اطراف ایران هستن. فراموش نکنید کشور شرایط محیط طرز رفتار مردمش خیلی روی شما تاثیر داره، با تحقیق جلو برید