پژوهش در حوزه ی روانشناسی (پست نخست خوانده شود)
سلام
با توجه به این که داشتن سابقه ی تحقیقاتی و همکاری در نوشتن مقالات بین المللی معتبر یکی از مهم ترین عوامل دخیل در شانس پذیرش بچه های روانشناسی هست، لازم دونستم پستی رو بذارم و توضیحاتی رو در این خصوص بدم.
1. داشتن مقالات فارسی و داخلی، در روند پذیرش شما نقش چندانی ندارد.
البته اگر کار ارزشمندی کرده باشید و بتونید مثلا در مصاحبه از کارتون تعریف کنید و امثالهم، شاید نظر استاده رو جلب کنه و یا یه نقشی داشته باشه. ولی در کل، خیر. داشتن مقاله ی فارسی و داخلی اهمیت چندانی نداره.
2. منظور از مقاله ی بین المللی معتبر، چاپ کردن مقاله ی انگلیسی در جورنالی دارای ایمپکت فکتور IF هست.
منظور از مقاله ی بین المللی معتبر مقالاتی هستند که در مجلات معتبر خارجی که دارای ایمپکت فکتور هستند چاپ شده ن. چاپ کردن مقالات انگلیسی در جورنال های آبکی و پولکی خارجی بدون ایمپکت فکتور ارزش چندانی در روند پذیرش شما ندارد.
قبل از سابمیت مقاله تون در جورنال های خارجی از اعتبار جورنال مطمئن بشید.
برخی از جورنال های خارجی در سایتشون ادعا می کنند که ایمپکت فکتور دارند یا در پایان سال میلادی جاری ایمپکت فکتور خواهند داشت. گول این ها رو نخورید و از اعتبارشون و قرار نگرفتنتشون در لیست های سیاه مطمئن بشید.
برخی از جورنال های خارجی هستند که ایمپکت فکتورشون 0 هست، یعنی ایمپکت فکتور ندارند، برخی از این جورنال ها معتبر و قابل اعتماد هستند. اگر چنین جورنالی نام و آوازه ای داره و بین محققان اون حوزه ی تحقیقاتی معروف هست، یا پابلیشر معتبر و بنامی داره، می تونه به اندازه ی مقالات چاپ شده در جورنال های دارای ایمپکت فکتور در روند پذیرش شما نقش داشته باشه.
3. انجام کارهای تحقیقاتی به صورت دو نفری یا سه نفری بهتر است.
به طور کلی، بهتره نام دو یا سه نفر به عنوان نویسندگان در مقاله تون بیاد. یعنی کارهای تحقیقاتی دو نفری و سه نفری نسبت به کارهای تک نفری و چهار پنج شش هفت نفری ارزش بیشتری دارند.
در کارهای تک نفری ممکنه شما نکته ای رو درنیابید، بازخوردهای انتقادی دریافت نکنید و اشکالاتی در مقاله تون باشه که از چشمتون به دور مونده باشه.
در کارهای چهار پنج شش هفت نفری ممکنه با پدیده ی لوث مسئولیت مواجه بشید. هماهنگی خوبی نداشته باشید و ...
4. مقابل استادان استثمارگر بایستید.
متاسفانه برخی استادها در ایران هستند که دانشجو رو مجبور می کنند مقاله بده و اسم استاد رو هم تو مقاله ش بیاره. گاهی دانشجو رو تو رو دربایستی می ذارند و میگن اسم من رو هم تو مقاله ت بیار. لطفا با این فرهنگ مبارزه کنید و اگر کسی که در تحقیق شما مشارکتی نداشته ازتون خواست که رفاقتی اسمش رو تو مقاله تون بیارید، لطفا از انجام این کار خودداری کنید.
اگر قرار است استادی با شما همکاری کنه، همون ابتدا وظایف رو تشریح کنید. و ازش انتظار داشته باشید که کارش رو انجام بده. در غیر این صورت، بهش بگید که اگه همکاری کافی نداشته باشه، اسمش رو در مقاله تون نمیارید.
5. ترتیب نام ها در مقاله را بر اساس میزان مشارکت و همکاری معین کنید.
ترتیب نام ها مهم هست. نویسنده ی اول بودن مهم هست. نویسنده ای که اسمش اول میاد، یعنی بخش بیشتری از کار تحقیقاتی رو انجام داده و وظایف بیشتری داشته یا نقش رهبری گروه رو داشته و ...
بر اساس مشارکت و همکاری ای که هر عضو گروه تحقیقاتی تون داشته، اسمش رو از اول تا دوم و سوم و ... بیارید.
6. سعی کنید Corresponding Author باشید.
Corresponding Author کسی هست که مکاتبات با جورنال ها رو انجام میده و مراحل سامیت و ویرایش و پیگیری رو انجام میده. اگر شما Corresponding Author باشید، این یک پوئن مثبت هست، چرا که این یعنی شما با مراحل چاپ کردن مقاله آشنایی دارید و تجربه ی پیگیری کارها رو دارید.
ادامه ی مطلب در پست بعدی.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)