دکترا در شهرهای کوچک اروپا: مزایا و معایب

[merkava]

من دانشجوی دکترا نیستم (الان ارشد هستم ولی دکتری تو برنامم هست) ولی تجربه زندگی دو ساله ام و رفت و آمد با دانشجو های دکتری در آلمان رو میگم:

۱. آلمانی ها به اندازه کافی انگلیسی حرف زدن بلدن (حتی اونایی که تو دهات هستن. به اکثرشون تو مدرسه به اندازه کافی انگلیسی یاد میدن) ولی ترجیحشون اینه که حرف نزنن. زندگی اجتماعی بدون زبان آلمانی رو کلا فراموش کنین. وسط مونیخ هم با زبان انگلیسی فقط میشه کار کرد. زندگی اجتماعی توی هر کشوری فقط با زبان اون کشور ممکن هست.

۲. من بودم اولویت رو میدادم به رنک دانشگاه، اعتبار استاد، اعتبار پروژه و فاندر های اون (چه شرکتی داره پول خرج میکنه). به دو دلیل: اول اینکه دانشجوی دکتری سرش خیلی شلوغ تر از این حرفاست که اصولا بتونه زندگی اجتماعی خیلی شادابی داشته باشه. وسط پروژه و ارسال مقاله و .... مسیر شما میشه خونه به دانشگاه و برعکس. اون چند روز مرخصی رو هم ترجیح میدی بیای ایران به خانوادت سر بزنی. دوم اینکه اعتبار استاد و فاندرهای اون پروژه تو آینده شغلی شما تاثیر مستقیم داره. مخصوصا با در نظر گرفتن که فرصت های شغلی تا حدودی برای اونایی که دکتری دارن کمتر هست. اگر اختلاف اعتبار استاد/دانشگاه خیلی زیاد نیست من شهر بزرگتر رو ترجیح میدم. ولی در بقیه حالت ها اعتبار دانشگاه/استاد/میزان بودجه و ... مهم تره برام.

۳. اصولا چیزی به اسم فاصله مفهوم خاصی نداره. جابجا شدن تو آلمان کار به غایت راحتی هست با این سیستم حمل و نقل پیشرفته. برای همین اگر حتی دوستانتون توی شهرهای اطراف باشن دور هم جمع شدن برای آخر هفته یا فستیوال ها مختلف در طول سال اونقدری کار سختی نیست.

۴. اصولا آرامش همه جای آلمان هست. جایی نیست بشه گفت تو این شهر استرس بیشتره. شهرهای سوپر صنعتی وجود دارند ولی لزومن دلیل بر استرس و فشار عصبی نیست. مقایسه بین شهرهای ایران با اینجا از ریشه کار غلطیه.

۵. اینکه یکسری دانشگاه ها اصولا به اون شهری که توش هستن معنی و مفهوم میدن درسته. ولی این برای ارشد و لیسانس درست هست نه برای دکتری. مگه چقدر دانشجوی دکتری وجود داره که بخاد تاثیر بزاره؟

۶. نایت لایف به جز در معدودی از شهرها تو اکثر شهرهای آلمان یه مفهوم غریب و نا آشناست حتی بعضا تو شهرهای بزرگ. ساعت ده شب داون تاون فرانکفورت واقعا خالیه. سگ پر نمیزنه.