1- تو بند 6 اوردم که استثنا وجود داره. "
کم ادم بودن که توی دانشگاه های ناکجااباد ایران بودند ولی اونور جزو بهترین افراد در دانشگاه شدند؟" این جمله مربوط به استثنا ها میشه که گفتم دیگه. وگرنه ملت بیکارن خودشون رو برسونن دانشکده های تاپ تا اپلای کنن؟
2- تو بند سه گفتم که اگر هدف اپلای و موفقیت حرفه ای و اقامت گرفتن بعد از فارغ التحصیلی باشه مهندسی ارحج هست. یا به طور کلی تر رشته های STEM رو سرچ کنید. این رشته ها رو خود اطلاعیه های ادارات مهاجرت هم توافق دارند روش. پس "این منطق" بی پایه و اساس نیست.
3- صرف کیفیت آموزشی شرط پیشرفت نیست. شما که نمیخواین برین پیانو یاد بگیرین که بگین فقط کیفیت آموزشی میخوام بعد بر میگردم از هنرم استفاده می کنم. ابعاد مساله بزرگتر هستش. شما قرار هست توی دوره ی دانشگاه به یک شخص حرفه ای توی اون سیستم تبدیل بشین. به فرض اگر بخواین تو اون کشور بمونین و از مدرکتون استفاده کنید حاضرید تو هند و قبرس (که حتی کیفیت دانشگاهش بیشتره) بمونید و طبابت کنید؟!
راستی از کی تا حالا قبل انقلاب شده معیار درست بودن؟! قبل انقلاب بسیاری از نام های بزرگ پزشکی امروز تو دانشکده های پزشکی معتبر امریکا به سختی درس خوندند و همزمان کار کردند تا خرجشون دربیاد. وگرنه میگفتن میریم هند خلاص!
علاقه مندی ها (Bookmarks)