آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟

[uxmal09]

باتشکر از نظر شما.....
ویزای ویزیتوری برای والدین خیلی فکر خوبی هست..
پس میتونم برنامه رو اینجوری داشته باشیم که یک مدت کوتاهی، همسرم رو متقاعد کنم که بیان و شرایط زندگی در مونترال رو ببینن ، و امیدوار باشم که توی این مدت ، کیفیت زندگی در مونترال و همچنین وجود جامعه ایرانی ها (هرچند کوچک) ، ایشون رو متقاعد کنه که بخوان یک مدت طولانی تری رو در کانادا بموونن .....
و بعدش هم روی زبان شون کار کنن

فقط سفر همسر گرامی را برای زمستان نگذارید!!!

[alzizou2019]

به اعتقاد من یک مسئله کاملا شخصی است اما یک حساب ساده: قیمت بلیت الان که فصل پرسفر هم نیست بطور متوسط 1200 دلاره. مرخصی با حقوق هم قاعدتا به شما نمی دن بنابراین روزهای سفر از درآمد شما کم میشه. حالا حساب کنید ببینید ایا همان 3 بار را هم می توانید یا خیر. ضمن اینکه زندگی جدا از هم به مرور زمان مشکلاتی را برای زوجین بوجود می آره. جسارتاً توصیه من اینه که اگر برنامه ای برای آینده می ریزید، در کنار هم بودن را حتماً درش لحاظ کنید.
(پی نوشت نسبتا بی ربط: من فارغ التحصیل همان رشته و همان دانشگاه در ایران هستم اما بیشتر از 20 سال از فارغ التحصیلی من می گذره!!!)

خوشحال ام که هم رشته ای و هم دانشگاهی هستیم . از فارغ التحصیلی بنده هم 7 سال میگذره ... پس احتمالا 12 ، 13 سالی اختلاف سن داریم ..... میتونم بپرسم که آیا شما به کانادا مهاجرت کردید؟
کلا نظرتون برای مهاجرت به کانادا مناسب هست ؟؟؟
در مورد برگشت به ایران و کارافرینی در ایران، نظری ندارید؟

باتشکر مجدد.

[uxmal09]

خوشحال ام که هم رشته ای و هم دانشگاهی هستیم . از فارغ التحصیلی بنده هم 7 سال میگذره ... پس احتمالا 12 ، 13 سالی اختلاف سن داریم ..... میتونم بپرسم که آیا شما به کانادا مهاجرت کردید؟
کلا نظرتون برای مهاجرت به کانادا مناسب هست ؟؟؟
در مورد برگشت به ایران و کارافرینی در ایران، نظری ندارید؟

باتشکر مجدد.

بله پنج شش سالی هست که به کانادا مهاجرت کردم. برای من مناسب بود، خودم و همسرم از همان ابتدا مشغول کار شدیم، فرزندم اینجا مدرسه را شروع کرد و کلا هم سبک زندگی ساده و بدور از زرق و برق رایج ایران را می پسندیدم (شاید براتون عجیب باشه ولی واقعیته، زندگی در ایران افراط و زرق و برق بالایی داره) برگشت؟ فکر نمی کنم البته شاید در آینده نظرم عوض بشه.

[zini_zinparast]

بله پنج شش سالی هست که به کانادا مهاجرت کردم. برای من مناسب بود، خودم و همسرم از همان ابتدا مشغول کار شدیم، فرزندم اینجا مدرسه را شروع کرد و کلا هم سبک زندگی ساده و بدور از زرق و برق رایج ایران را می پسندیدم (شاید براتون عجیب باشه ولی واقعیته، زندگی در ایران افراط و زرق و برق بالایی داره) برگشت؟ فکر نمی کنم البته شاید در آینده نظرم عوض بشه.

متاسفانه اینجا هم زندگی پر زرق و برق وجود داره و فقط تعریفش متفاوت هست.

[tuxic]

باتشکر از نظر شما.....
ویزای ویزیتوری برای والدین خیلی فکر خوبی هست..
پس میتونم برنامه رو اینجوری داشته باشیم که یک مدت کوتاهی، همسرم رو متقاعد کنم که بیان و شرایط زندگی در مونترال رو ببینن ، و امیدوار باشم که توی این مدت ، کیفیت زندگی در مونترال و همچنین وجود جامعه ایرانی ها (هرچند کوچک) ، ایشون رو متقاعد کنه که بخوان یک مدت طولانی تری رو در کانادا بموونن .....
و بعدش هم روی زبان شون کار کنن

من به نظرم میاد پیرو تشدید فشارهای داخلی و خارجی به مردم ظرف این یه سال گذشته، جمعیت ایرانیان کانادا هم جهش قابل توجهی داشته. البته من فقط بر اساس مشاهداتم از این شهر کوچیک دانشجویی که توش زندگی می کنم (کینگستن) قضاوت می کنم و در نتیجه تعمیم دادن درست نیست، ولی تصورم اینه که این موضوع کلیت داره. البته منظورم این نیست که به همین زودیا میشه اینجا به زبان فارسی ارشد گرفت، ولی فکر می کنم جامعه ایرانیان تو اغلب شهرهای کانادا به زودی خیلی بزرگتر از گذشته میشه. واسه من شنیدن مکالمه فارسی تو گوشه و کنار این شهر یه موضوع کاملا طبیعی شده.

اما نکته دیگه این که دوستان در مورد محاسن کانادا نکات درستی گفتن، اما در عین حال یه سری موارد هم هست که به مذاق همه خوش نمیاد و مخصوصا با در نظر گرفتن این که همسرتون از پیش دید منفی دارن ممکنه این مسائل بیشتر به چششون بیاد. مثلا سرمای شدید زمستان که البته به نظر من قابل تحمل هست اما جنبه دیگه اش یعنی یخبندان خیلی روی اعصابم بوده. چون من علاقه به پیاده روی دارم ولی این قدر روی انواع مختلف برف و یخی که اینجا هست که اسمشو هم تو ایران نشنیده بودم (مثلا freezing drizzle) زمین خوردم که دیگه جرأت نمی کنم تو شرایط یخبندون برم پیاده روی! مشکل بعدی اینه که اگه زمین بخورید و خدایی نکرده دستی، پایی چیزی بشکنه، یا به هر دلیل دیگه ای کار به پزشک بکشه، واسه بعضی خدمات پزشکی باید مدت ها منتظر بمونید. من خودم البته خوشبختانه گذرم نیفتاده ولی داستان های عجیب و غریبی شنیدم و به علاوه شنیدم اوضاع کبک از بقیه نقاط کانادا بدتره چون به دلیل دستمزدهای پایین تر متخصصاشون مهاجرت می کنن به استان های دیگه. مثلا یکی از استادای من می گفت مادر خانمش که اهل کبک هست کتفش در رفت و نیاز به جراحی داشت و مجبور شد ۱۴ ماه با مسکن های قوی سر کنه تا نوبت جراحیش بشه و نهایتا به مسکن معتاد شده بود! یه مسأله دیگه ای هم که از دوستان مختلف توی همین فروم شنیدم این که اونایی که تجربه اولشون در کانادا مونترال بوده بعضا سرخورده شدن چون مونترال رو در حد انتظارشون از کانادا ندیدن. نکات دیگه ای هم هست که دیگه خیلی سلیقه ای و شخصیه و نمی خوام در موردشون صحبت کنم. اما به شخصه اگه بعد فارغ التحصیلی واسه اشتغال حق انتخاب داشته باشم کانادا اتخاب اولم نیست (فعلا).

[KavehKaveh]

من به نظرم میاد پیرو تشدید فشارهای داخلی و خارجی به مردم ظرف این یه سال گذشته، جمعیت ایرانیان کانادا هم جهش قابل توجهی داشته. البته من فقط بر اساس مشاهداتم از این شهر کوچیک دانشجویی که توش زندگی می کنم (کینگستن) قضاوت می کنم و در نتیجه تعمیم دادن درست نیست، ولی تصورم اینه که این موضوع کلیت داره. البته منظورم این نیست که به همین زودیا میشه اینجا به زبان فارسی ارشد گرفت، ولی فکر می کنم جامعه ایرانیان تو اغلب شهرهای کانادا به زودی خیلی بزرگتر از گذشته میشه. واسه من شنیدن مکالمه فارسی تو گوشه و کنار این شهر یه موضوع کاملا طبیعی شده.

اما نکته دیگه این که دوستان در مورد محاسن کانادا نکات درستی گفتن، اما در عین حال یه سری موارد هم هست که به مذاق همه خوش نمیاد و مخصوصا با در نظر گرفتن این که همسرتون از پیش دید منفی دارن ممکنه این مسائل بیشتر به چششون بیاد. مثلا سرمای شدید زمستان که البته به نظر من قابل تحمل هست اما جنبه دیگه اش یعنی یخبندان خیلی روی اعصابم بوده. چون من علاقه به پیاده روی دارم ولی این قدر روی انواع مختلف برف و یخی که اینجا هست که اسمشو هم تو ایران نشنیده بودم (مثلا freezing drizzle) زمین خوردم که دیگه جرأت نمی کنم تو شرایط یخبندون برم پیاده روی! مشکل بعدی اینه که اگه زمین بخورید و خدایی نکرده دستی، پایی چیزی بشکنه، یا به هر دلیل دیگه ای کار به پزشک بکشه، واسه بعضی خدمات پزشکی باید مدت ها منتظر بمونید. من خودم البته خوشبختانه گذرم نیفتاده ولی داستان های عجیب و غریبی شنیدم و به علاوه شنیدم اوضاع کبک از بقیه نقاط کانادا بدتره چون به دلیل دستمزدهای پایین تر متخصصاشون مهاجرت می کنن به استان های دیگه. مثلا یکی از استادای من می گفت مادر خانمش که اهل کبک هست کتفش در رفت و نیاز به جراحی داشت و مجبور شد ۱۴ ماه با مسکن های قوی سر کنه تا نوبت جراحیش بشه و نهایتا به مسکن معتاد شده بود! یه مسأله دیگه ای هم که از دوستان مختلف توی همین فروم شنیدم این که اونایی که تجربه اولشون در کانادا مونترال بوده بعضا سرخورده شدن چون مونترال رو در حد انتظارشون از کانادا ندیدن. نکات دیگه ای هم هست که دیگه خیلی سلیقه ای و شخصیه و نمی خوام در موردشون صحبت کنم. اما به شخصه اگه بعد فارغ التحصیلی واسه اشتغال حق انتخاب داشته باشم کانادا اتخاب اولم نیست (فعلا).

تورنتو هم همینه. پر ایرانی شده.
من با سال ۲۰۱۳-۲۰۱۴ قیاس میکنم خیلی محسوس ایرانی ها زیاد شدن.
یادمه از بچگی بهم میگفتن آقا فلان چیز سکوی پرتابه.
من هم یه چند ده سالی هست دارم سکو عوض میکنم و از این جایگاه به جایگاه پرتاب دیگه میرم!!!
خلاصه که موافق نظر دوستمون هستم و کانادا اندکی فاز سکو پرتاب داره و من هم چندان لانگ ترم بهش نگاه نمیکنم!!

[mehr150]

من به نظرم میاد پیرو تشدید فشارهای داخلی و خارجی به مردم ظرف این یه سال گذشته، جمعیت ایرانیان کانادا هم جهش قابل توجهی داشته. البته من فقط بر اساس مشاهداتم از این شهر کوچیک دانشجویی که توش زندگی می کنم (کینگستن) قضاوت می کنم و در نتیجه تعمیم دادن درست نیست، ولی تصورم اینه که این موضوع کلیت داره. البته منظورم این نیست که به همین زودیا میشه اینجا به زبان فارسی ارشد گرفت، ولی فکر می کنم جامعه ایرانیان تو اغلب شهرهای کانادا به زودی خیلی بزرگتر از گذشته میشه. واسه من شنیدن مکالمه فارسی تو گوشه و کنار این شهر یه موضوع کاملا طبیعی شده.

اما نکته دیگه این که دوستان در مورد محاسن کانادا نکات درستی گفتن، اما در عین حال یه سری موارد هم هست که به مذاق همه خوش نمیاد و مخصوصا با در نظر گرفتن این که همسرتون از پیش دید منفی دارن ممکنه این مسائل بیشتر به چششون بیاد. مثلا سرمای شدید زمستان که البته به نظر من قابل تحمل هست اما جنبه دیگه اش یعنی یخبندان خیلی روی اعصابم بوده. چون من علاقه به پیاده روی دارم ولی این قدر روی انواع مختلف برف و یخی که اینجا هست که اسمشو هم تو ایران نشنیده بودم (مثلا freezing drizzle) زمین خوردم که دیگه جرأت نمی کنم تو شرایط یخبندون برم پیاده روی! مشکل بعدی اینه که اگه زمین بخورید و خدایی نکرده دستی، پایی چیزی بشکنه، یا به هر دلیل دیگه ای کار به پزشک بکشه، واسه بعضی خدمات پزشکی باید مدت ها منتظر بمونید. من خودم البته خوشبختانه گذرم نیفتاده ولی داستان های عجیب و غریبی شنیدم و به علاوه شنیدم اوضاع کبک از بقیه نقاط کانادا بدتره چون به دلیل دستمزدهای پایین تر متخصصاشون مهاجرت می کنن به استان های دیگه. مثلا یکی از استادای من می گفت مادر خانمش که اهل کبک هست کتفش در رفت و نیاز به جراحی داشت و مجبور شد ۱۴ ماه با مسکن های قوی سر کنه تا نوبت جراحیش بشه و نهایتا به مسکن معتاد شده بود! یه مسأله دیگه ای هم که از دوستان مختلف توی همین فروم شنیدم این که اونایی که تجربه اولشون در کانادا مونترال بوده بعضا سرخورده شدن چون مونترال رو در حد انتظارشون از کانادا ندیدن. نکات دیگه ای هم هست که دیگه خیلی سلیقه ای و شخصیه و نمی خوام در موردشون صحبت کنم. اما به شخصه اگه بعد فارغ التحصیلی واسه اشتغال حق انتخاب داشته باشم کانادا اتخاب اولم نیست (فعلا).

صد در صد تعداد ایرانیها در کانادا بیشتر شده. من دوستی دارم که هر از گاهی از آمریکا میاد کانادا و مدتهاست در آمریکا زندگی میکنه و ایالتهای مختلفشم دیده. از دیدن این همه ایرانی تعجب میکنه! این میتونه مشکل نداشتن دوست و همزبون رو حل کنه ولی به هر حال برای تحصیل و کار باید به حداقل زبان فرانسه یا انگلیسی تسلط کافی داشت.
ایرادهایی که از کانادا گرفتین کاملا درسته. ممکنه کسی هیچوقت درگیر سیستم پزشکی با انتظارهای طولانی نشه و یا در همون روزهای اول تجربش کنه. ولی اینکه ما از کانادا به عنوان سکوی پرتاب میتونیم استفاده کنیم به این دلیله که این امکان رو به ما میده. متاسفانه پاسپورت ایرانی آپشن های زیادی بهمون نمیده.
به قول یک دوست قدیمی, مهاجرت به کانادا نه زبان خیلی قوی میخواد, نه پول زیاد میخواد و نه رزومه تحصیلی خیلی قوی, فقط انگیزه میخواد. ولی موندن و موفق شدن در کانادا بحث دیگریست...

[asemon]

دوستان عزیز من سلام
من برای اومدن به تورنتو کانادا هیچ اقدامی جز نیت،انجام ندادم! میخواستم شماهم تجربیاتتون ر در اختیارم بزارید
24سال سن دارم-لیسانس معماری و دیپلم های فنی حرفه ای آرایشگری و خیاطی! و البته برای اومدن هم تنهام! زندگی توی ایران با اوضاع الان واقعا سخت و **** بار شده برای من! که هیچ ارزشی به ابعاد انسانی نداره!
دوستانی که اونجا هستید بنظرتون برای زندگی و کار میشه حساب باز کرد؟

[ghlobe]

دوستان عزیز من سلام
من برای اومدن به تورنتو کانادا هیچ اقدامی جز نیت،انجام ندادم! میخواستم شماهم تجربیاتتون ر در اختیارم بزارید
24سال سن دارم-لیسانس معماری و دیپلم های فنی حرفه ای آرایشگری و خیاطی! و البته برای اومدن هم تنهام! زندگی توی ایران با اوضاع الان واقعا سخت و **** بار شده برای من! که هیچ ارزشی به ابعاد انسانی نداره!
دوستانی که اونجا هستید بنظرتون برای زندگی و کار میشه حساب باز کرد؟

سن شما برای مهاجرت مناسبه و همیشه میشه کار و زندگی جدیدی رو شروع کرد. منتهی سوال اصلی اینه که اصولا ایا امکان مهاجرت به کانادا را دارید یا نه. روشهای مهاجرتی کانادا را مطالعه کنید و ببینید روشی هست که به کارتان بخورد.

[jayangelo]

بنده هم تجربه یکسانی داشتم.این زمین خوردن بسیار بد هست.البته من تورنتو هستم و علاقه شدیدی به پیاده روی دارم.به نظر من تنها راهش اینه که پیاده روی زمستان رو در محیط های بسته مثل مال انجام بدیم.اما هیچی مثل پیاده روی در طبیعت نیست.