میگن دنیا از زاویه دید ما، شکل میگیره،آگه مثبت باشی، مثبت ها را میبینی و اتفاقات خوب و آدمای خوب در منظر دیدت هستند. این چند ماهی که کانادا اومدم، بوده روزهایی که خشم، غم و ناامیدی زیاد داشتم و به زمین و آسمون تو دلم لعنت و نفرین گفتم. روزهایی هم بوده که مرتب از تمام وجود شکر کردم که اینجام! اکثر ایرانی هایی که تو این چند وقت تو مونترآل دیدم، خیلی شاد و با روحیه نبودند متاسفانه. اما اکثرا تمایلی هم برای برگشتن به ایران ندارند. چیزی که اینجا منو شخصا بیشتر از همه اذیت میکنه، نه هوای سرده،نه کار و شغل مناسب پیدا کردنه، نه پول. آون چیزی که اینجا پیدا نکردم، ولی قبل از اومدن انتظار داشتم، خصلت های انسانی و فکر مثبت افراد جامعه است که فکر میکردم، چون کانادا کشور آرام و پیشرفته ای است، شهروندان از فکر سالم و خصلت های انسانی بیشتر بهره برده باشند که متاسفانه کاملا برعکس بود، البته مثل خیلی دیگر کشورها و از جمله ایران خودمون. واقعا چیزی به نام انسانیت و محبت و انسان دوستی رو باید تو کتابهای پند و اندرز پیدا کرد. اینجا افراد صد در صد فکر نفع خودشون هستن و بیشتر بتونن پیشرفت کنن و دیگران را پشت سر بذارن و با پنبه سر ببرند. از صبح که میری تو اتوبوس و مترو و فروشگاه مردم باعجله و عنق و تو خودشون هستند که انگار چقدر غم و غصه دارند. تو ایران خودمان با اونهمه مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم، روحیه بهتری دارند انگار. خودتان که اینجا زندگی میکنین قضاوت کنید، چقدر در داخل مترو و اتوبوس و خیابان، افراد رو میبینین دارن با هم گپ میزنن و خندان هستن؟ اکثرا تنها هستن و یه حالت معذب با موبایلشون ور میرن و انگار تحت فشارن که حرکاتشان کنترل شده باشه. نمیدونم والا بعضی از دوستان میگن کانادایی ها شاد هستن، کجا هستن که ما نمیبینیم! ما که از صبح تا عصر فقط چهره های عنق ملت را زیارت میکنیم. خب البته چیزهای خوب هم اینجا داره مطمئننا. اما واقعا خصلت های انسانیه که زندگی را زیبا میکنه. اینکه مردم ته دلشان از هم متنفر باشند و بخوان سر به تن دیگری نباشه، حالا اگرچه در ظاهر چیزی بروز ندهند چون قانون و عرف جامعه مستلزم میکنه، آزار دهنده است...خلاصه نظام سرمایه داری آمریکایی شمالی، جایی واسه انسانیت نذاشته...من شخصا آگه شرایط زندگی در ایرانم تا حدی مساعد بود، ایران میموندم. به نظرم کسانی که الان در ایران زندگی شان تا حدی جا افتاده و به آرامش نسبی رسیدند،وقت و عمر و پولشون رو به هدر ندن برای اومدن به کانادا. آگه عشق خارج دارن و عکس گرفتن تو بار و ساحل و گذاشتن تو فیسبوک برای پز دادن به مسافرتهای سالی یه بار بسنده کنن و بیخیال بشن واسه مهاجرت. این برداشتیه که من تا این چند ماه داشتم به هرحال، امیدوارم با گذشت زمان یه مقدار مثبت تر و قابل قبولتر بشه شرایط برام البته،به هر حال نظر خودمو گفتم...
علاقه مندی ها (Bookmarks)