آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟

[EhSAN,]

به نظر من هم کسی موفق میشه که واقعا بخواد اونجا زندگی کنه و فکر برگشتن رو نکنه چون بعضی ها با وجود اینکه سالها یه جای دیگه زندگی میکنن نمیتونن قبول کنن که دیگه کشورشون شده کانادا
باید کانادا رو کشور خودت بدونی مخصوصا اونایی که در سنهای بالاتر مهاجرت میکنن مشکلات بیشتری دارن

[lila]

سلام
با توضیحات شما من اینگونه فهمیدم که :
اگر با دکترا و مدرک تحصیلی بالا رفتی کانادا توقع نداشته باش که تو کانادا از هواپیما پیاده شدی جلوت فرش قرمز پهن کنند
یا حتی احترام و حقوق و جایگاه اجتماعی که تو ایران داشتی اونجا داشته باشی . اما برای کسایی که مدرک فنی و کارهای
فنی مثل جوشکاری - مکانیکی و ... بلد هستند مکان مناسبی هست .
درست متوجه شدم ؟؟؟

[ItsMe]

چرا پشیمون نیست!
کاملا هم پشیمونه و میگه من خونم رو فروختم و اونجا هزینه کردم و مغازم رو پرکردم که فقط مالیات بدم. میگه الان اگر برگردم همون خونه خودم رو هم نمیتونم بخرم چون کلی قیمتش رفته بالا.
خیلی سخته بری با فرهنگ اونجا و رفتار مردم اونجا بر بخوری بعد برگردی و فضا و جو جامعه ایران رو تحمل کنی. من فکر نکنم از پسش بر بیام. برگشتن کار من یکی نیست. فوق العاده سخته.

ایران 6 سال قبل خیلی با ایران امروز فرق داشت. من نمیگم خیلی ایده ال بود اما امید به زندگی بهتر تو ایران 6 سال پیش 70% بود حداقل اما امروز کمتر از 5% . یه قضیه دیگه اینه که من فکر میکنم مشکل این دوستتون این چیزایی که بالا لیست شده نیست چون اگه این بود مطمین باشید همون اول برمیگشت. شاید ایشون الان یه مشکل شخصی یا مادی پیدا کردن که میخوان برگردن ولی به نظر من بمونن و مشکل اشون رو حل کنن. اگه الان بیان ایران تازه پشیمون میشن که چرا برگشتم.

[mahhdy]

به نظرتون چشم‌انداز رشد و پيشرفت در كانادا بهتره يا ايران؟
البته فارغ از چند سال اولي كه بايد جا افتاد؟
براي يك تحصيل‌كرده منظورمه
ممنون

[artima]

بستگي داره كه پيشرفت رو چي بدوني؟ يكي ميگه پيشرفت يعني كار نكردن و پولدار شدن. يكي ميگه رضايت از زندگي يعني خوش بودن حتي اگه پول زيادي نداشته باشي.
چشم‌انداز رشد و پيشرفت در هر جايي بستگي به كسي داره كه مي خواد تو راه پيشرفت قدم بگذار ه. اول بايد معني پيشرفت رو برا خودت مشخص كني. من يه دوستي داره كه همين جا زندگي مي كنه كارمند شركت نفت هست و حقوقشم خوبه. جالبه كه بدونين فقط پيشرفت رو تو اين ميدونه آخر ماه بشه حقوقشو بگيره بره خريد ( خريد همه چي...... لباس، كفش ماشين ) و مدام به بقيه نگا كنه و خودشو از اونا بالاتر ببره اون به اين ميگه زندگي واقعي. خوبه واسه يه همچين كسي يه جايي مثل ايرانم خوبه مگه مي خواد چيكار كنه كه جلوشو بگيرن و مانعش بشن. در مقابل اين، يه دوستي هم دارم كه فوق ليسانس علوم اجتماعي هست و چون از وضعيت علمي و فرهنگي ايران تو رشته خودش ناراضي بود رفت كانادا و الان اونجا زندگي مي كنه. ايران كه بود از نظر مالي كم نداشت. وقتي مي رفت فقط 1 ميليارد پول با خودش برد.! حالا همين آدم اونجا كلي از پولاشو از دست داده و از نظر مالي از اينجا ضعيف تر شده ولي ميگه من خوشحالترم چون دارم از زندگيم لذت مي برم و با ايننكه دلش واسه ايران يه ذره شده ميگه عمرا كه برگردم.
اين همه حرف زدم كه باز بگم واسه شناختن كشوري مثل كانادا و ايران و پي بردن به ميزان چشم اندازشون اول بايد خودمونو بشناسيم و واسه خودمون مشخص بشه كه از اين زندگي و از اين دنيا چي مي خوايم.

[Artin Raad]

اصلا این تاپیک جالبی نیست و قصد شروع کننده این موضوع نمیدونم چی بوده چون اگه نمیدونی مهاجرت کار صحیحی است یا نیست چرا فرم پرکردی و فرستادی و بعد به فکر این افتادی ایا کار درستیه؟
اگه کسی بخواد مهاجرت کنه باید پای خوبی ها و بدی هاش وایسته
کانادا مطلقا خوب یا بد نیست از هر زاویه ای نگاه کنی نکات مثبت و منفی زیادی میبینی

[mahhdy]

اصلا این تاپیک جالبی نیست و قصد شروع کننده این موضوع نمیدونم چی بوده چون اگه نمیدونی مهاجرت کار صحیحی است یا نیست چرا فرم پرکردی و فرستادی و بعد به فکر این افتادی ایا کار درستیه؟
اگه کسی بخواد مهاجرت کنه باید پای خوبی ها و بدی هاش وایسته
کانادا مطلقا خوب یا بد نیست از هر زاویه ای نگاه کنی نکات مثبت و منفی زیادی میبینی

اصلا موافق نظرت نيستم آرتين جان.
همواره داشتن ديدي بازتر و مطلع‌تر بهتره. قرار نيست چون يك تصميم گرفتيم ديگه در مورد فكر نكنيم و فقط سرمون رو پايين بندازيم و جلو بريم كه! تو كدوم فعاليت تو عمرمون جز به دنيا اومدن (غير از كسايي كه خود كشي مي‌كنن) ما چنين هستيم؟!
هر كس با برداشتي و در سطحي از آگاهي تصميم مي‌گيره و هيچ وقت راه برگشت حداقل تو اين مسير مهاجرت براش بسته نيست.
تازه هر چه بيشتر و آگاهانه‌تر مطمئن شدن به تصميم آدم رو به تعهد به مسيرتمصمم‌تر مي‌كنه
يكي از دوستان لاتاري آمريكا برنده شد و رفت آمريكا ولي شش ماه بعد مجبور شد برگرده مي‌دوني چرا؟
چون دختران جوانش اصلا تحمل اونجا رو نكردند و دوستان ايرانشون رو مي‌خواستند!
نديدن ابعاد مختلف تصميم خيلي مهمه و هيچ وقت براي چك كردن و مرور تصميم‌ها دير نيست مخصوصا اين زمان كه فرايند طولاني شده و هر آني مي‌شه درخواست استرداد مدارك و لغو پروسه رو داد. يا اينكه با آگاهي بيشتر و توهم كمتر و توقع متناسب مسير رو ادامه داد.
شاد باشي

[Artin Raad]

اصلا موافق نظرت نيستم آرتين جان.
همواره داشتن ديدي بازتر و مطلع‌تر بهتره. قرار نيست چون يك تصميم گرفتيم ديگه در مورد فكر نكنيم و فقط سرمون رو پايين بندازيم و جلو بريم كه! تو كدوم فعاليت تو عمرمون جز به دنيا اومدن (غير از كسايي كه خود كشي مي‌كنن) ما چنين هستيم؟!
هر كس با برداشتي و در سطحي از آگاهي تصميم مي‌گيره و هيچ وقت راه برگشت حداقل تو اين مسير مهاجرت براش بسته نيست.
تازه هر چه بيشتر و آگاهانه‌تر مطمئن شدن به تصميم آدم رو به تعهد به مسيرتمصمم‌تر مي‌كنه
يكي از دوستان لاتاري آمريكا برنده شد و رفت آمريكا ولي شش ماه بعد مجبور شد برگرده مي‌دوني چرا؟
چون دختران جوانش اصلا تحمل اونجا رو نكردند و دوستان ايرانشون رو مي‌خواستند!
نديدن ابعاد مختلف تصميم خيلي مهمه و هيچ وقت براي چك كردن و مرور تصميم‌ها دير نيست مخصوصا اين زمان كه فرايند طولاني شده و هر آني مي‌شه درخواست استرداد مدارك و لغو پروسه رو داد. يا اينكه با آگاهي بيشتر و توهم كمتر و توقع متناسب مسير رو ادامه داد.
شاد باشي

مهدی عزیز اصلا موافق نظراتتون نیستم!
البته منظور من را شما متوجه نشدید شاید بخاطر اینکه تازه به جمع عزیزان فروم پیوستید در جریان مباحث نبودید
من به اون دسته از عزیزانی که فرم پر کردند و مصاحبه شدند و موقع گرفتن ویزا و بلیط یادشون می افته که آیا مهاجرت کار درستی هست یا نه؟؟؟؟؟ اشاره کردم
وقتی میخواهیم تصمیم بگیریم باید تمام وبلاگ ها ی مربوط و سایت ها مطالعه کرد و با دوستانی که رفتند و موفق بودند یا برگشتند صحبت کرد و بعد از نگاه به تمامی جوانب تصمیم قطعی گرفت و پاش ایستاد بعد تصمیمگیری برای مهاجرت دلهره انداختن تو دل بچه های فروم صحیح نیست
مثالهای شما هم نشان میده این افراد تمام جوانب از قبل بررسی نکرده بودند و برنامه دقیقی نداشتند
شما هم شاد باشید

[Mahdi_82]

سلام به بچه های کبکی
من میخوام یک خاطره شیرین بهتون بگم از 2 روز پیشم
انگشت خواهرزادم لای در موند و تقریبا یک بند داشت قطع میشد و2 سالش هم بیشتر نیست وکلی خون ازش رفت .بودو بدو رفتیم اولین بیمارستان و گفتن باید برین یک بیمارستان دیگه رفتیم یک بیمارستان دیگه بهمون میگه اول ویزیت بگیرین.میگم مگه اورزانس نیست شما جلو خونریزیشو بگیر من همه کار میکنم ولی میگه قانون قانونه.بعد ویزیت رفتیم پیش دکتر .دکتر جان داره با دوست دخترش صحبت میکنه و باید همینطوری وایستیم تا صحبتش تموم بشه .صحبتش که تموم شده نگاه کرد زنگ زده به یک دکتر دیگه میگه کار من نیست دوستش میگه ببر بخیه کنن.رفتیم تو اتاق اینقد شلوغه وهر طرف چنتا پرستار و دکتر دارن با هم گپ میزنن(تازه به قول داداشم تعدادشون از مریض ها بیشتره)طرف میخواد بخیه بزنه میگه این بچه هست وسر و صدا میکنه من حوصله ندارم(قربون حوصلتون بشم)با خواهش که بهش میگم دختره خوب بخیه بزنی میگه حرف داری ببر اتاق عمل.من چی گفتم:غلط کردن واسه همین وقت هاست فعلا دستم زیر سنگه عزیزمه تمامه لباسام خونی شده وواسه بچه خون نمونده دیگه .خلاصه کلی مکافات کشیدیم و خودمون رو فوحش دادیم.دیروز بعد ظهر رفتیم درمونگاه پانسمانشو عوض کنیم کلی اونجا منتظر شدیم تا نوبتمون بشه که یک پانسمان عوض کنیم.ببخشید که با این صراحت گفتم ولی دیدم که همش میزنن اونجا باید کلی تو نوبت بشینی تا معاینه بشی و اونم مجانی(خوب ما ایرانی ها وقتی خوبی میاد سراغمون از بدی ها یادمون میره و همیشه هم ساز نارضایتی مون کوکه کوکه.بازم ازتون عذر میخوام منظورم شخص خاصی نیست

[sf1033]

سلام دوستان
من دو ماهه اومدم اينجا.يعني كانادا شادي شماهارو ميبينم تعجب مي كنم. نميدنم من اشتباه ميكنم يا شما. البته اينجا برام هدف نيست وسيله هستش همش به زماني فكر ميكنم كه برگشتم ايران.