آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟

[ElittA]

من زمان زیادی گذاشتم و تقریبا از صفحه اول تا اینجا نظرات همگی رو راجب به مهاجرت خوندم من به تازگی به فکر مهاجرت افتادم و دوست دارم با توجه به شرایط خودم نظر شماهارو بدونم نمیخوام با یک دختربچه 2.5 ساله تصمیم اشتباه بگیرم . من تنها مالزی زندگی میکردم و4 سال پیش طی یک مسافرت به ایران باهمسرم که ایشون 8 سال هلند زندگی میکرده و مثل من مسافر ایران بود آشنا شدم این آشنایی خیلی سریع به ازدواج ختم شد والان یه بچه داریم یه زندگی پر عشق شرایط مالیمون اینجا بد نیست خونه بزرگ قشنگ داریم شوهرم خیلی زود توی ایران بیزینسشو شروع کرد و شرایطش خوبه ولی مشکل اینجاست که پدر و مادر من مقیم کانادا شهر ونکوور هستن و چون ایران نبودیم اینجا خیلی تنهاییم نه دوست قدیمی داریم نه فامیل و نه وابستگی عاطفی. اولش که اومدیم دلمون میخواست ایران بمونیم انگار یه جورایی خسته غربت و آوارگی بودیم از یه طرفم من دلم نمیخواست یه بچه کوچولو رو بزارم رو دوشم برم دوباره اون سر دنیا ولی الان شرایط فرق کرده توی ایران شانسمونو امتحان کردیم اینجا به ما احساس رضایت و آرامش نمیده تنها چیزی که اینجا برامون خوبه شرایط مالیمونه همین . من واقعا نمیدونم با توجه به شرایط ما که هردومون یکبار غربت رو چشیدیم و همچنین هیچ وابستگی عاطفی و ارتباطی توی ایران نداریم و پدر مادرم کانادا هستن و یه بچه کوچیک داریم مهاجرت تصمیم درستیه آیا؟ آیا شانس زندگی بهتربرای دختر من توی کانادا بیشتره؟

میدونید، من اگه شرایط شمارو داشتم هیچوقت سوال نمیکردم.
تنها مزیتی که الان ایران برای شما داره وضعیت مالی تونه- ولی مطمئنا از اون جایی که هم خودتون و هم همسرتون تجربه داشتین میتونین بازهم یه شرایط نرمالی رو در یه کشوری مثل کانادا و در کنار خانوداتون داشته باشید.
جزو قشر نرمال بودن توی کانادا بهتر از جزو قشر مرفه بودن تو ایران هست به نظر من.

[Elfd]

فکر میکنم چیزی که باعث شده ما نتونیم براحتی تصمیم به مهاجرت بگیریم همین تجربه زندگی خارج از کشوره که باعث شده به بدیهای زندگی تو یه کشور دیگه هم واقف باشیم مخصوصا که یکبار تصمیم به برگشت به ایران گرفتیم. ولی این جمله خیلی خوب بود که فرمودین زندگی نرمال تو یه کشور دیگه بهتراز مرفه تو ایرانه. البته منظورم از شرایط مالی خوب در حدیه که نگران اجاره خونه نباشیمو زندگیمون خوب بچرخه نه در حدی که بتونیم چندماه یکبار مسافرت بریم کانادا و برگردیم

[ElittA]

فکر میکنم چیزی که باعث شده ما نتونیم براحتی تصمیم به مهاجرت بگیریم همین تجربه زندگی خارج از کشوره که باعث شده به بدیهای زندگی تو یه کشور دیگه هم واقف باشیم مخصوصا که یکبار تصمیم به برگشت به ایران گرفتیم. ولی این جمله خیلی خوب بود که فرمودین زندگی نرمال تو یه کشور دیگه بهتراز مرفه تو ایرانه. البته منظورم از شرایط مالی خوب در حدیه که نگران اجاره خونه نباشیمو زندگیمون خوب بچرخه نه در حدی که بتونیم چندماه یکبار مسافرت بریم کانادا و برگردیم

دوست عزیز وقتی میگید تجربه زندگی خارج از کشورو داشتید،
من ازتون میپرسم!
شما اینجارو کشور (وطن، زادگاه(هرچیزی که اسمشو میذارید منظورم جاییه که نسبت بهش یک تعهدی حالا قلبی مالی خانوداگی هرچیزی دارید)) خودتون میبینید؟؟
بنظرمن ایران هم براتون خارج از کشوره-
درحال حاضر جایی کشور شما و خانوادتون خواهد بود که از حالا به بعد تصمیم بگیرید زندگیتونو اونجا دوباره شروع کنید و از نو بسازید.
موفق باشید

[omidooo167]

سلام
دوستانی که تجربه زندگی در کانادا رو دارن و خیلی چیزارو از نزدیک دیدن میخاستم راهنماییم کنن و با توجه به شرایطی که دارم نظرشونو درمورد انتخاب کانادا برای ادامه تحصیل و کار بعد از تحصیل اونجا بدونم.
من فوق لیسانس از دانشگاه دولتی دارم رشته مهندسی برق و با معدل خوب و چندتا مقاله ISI و زبانمم خوبه، در ایران چندین جا شروع به کار کردم اما چون نوع کار و شرایط کار و میزان حقوقش در سطح توقعم نبود انصراف دادم، در حال حاضر هم کاری بصورت اقماری و حقوق نسبتا بالا پیدا کردم که قطعا مشکل مالی نخواهم داشت ، اما به خاطر تصمیمم برای اپلای کردن سر دو راهی قرار گرفتم. درضمن داداشمم 4-5 ساله که کاناداس و اونجا ارشدشو گرفت و تو یه شرکت کار میکنه و کاملا هم راضیه از شرایط اونجا . ازونجایی که راحتترین راه برای مهاجرت ویزای تحصیلیه و با توجه به رزومم میخوام برای ارشد مجدد اقدام کنم که سریعتر بتونم وارد بازار کار بشم، اما تنها مشکلم اینه در تصمیمم مرددم، میگم بمونم ایران و موقعیتای کاریمو از دس ندم اما میبینم هر روز اوضاع داره بدتر میشه ، از لحاظ روانی ادم خیلی اذیت میشه ، این همه دزدی و حق کشی و خیلی مسایل دیگه باید تا اخر عمر درگیر باشه ادم، با این همه بحران کم آبی و مشکلات اقتصادی که گریبانگیره مردمه و آقای ترامپی که جدید اومده آینده خوبی رو نمیشه پیش بینی کرد و احتمالا تا چندین سال اینده مشکلات بیشتر خواهد شد، یا اینکه میگم برم کانادا اگه قراره سختی بکشم اونجا بکشم که در قبالش بدونم فکرم راحته و ارامش دارم و میتونم با تلاشم به چیزی که شایستگیشو دارم برسم و با اینکه داداشمم خیلی حمایت میکنه که برم کانادا اما بالاخره باز باید از صفر درس بخونم و بعدش تازه دنبال کار بگردم و با بعضی نظراتی که خوندم درمورده مشکلات مهاجرت میترسم به قول معروف از چاله به چاه بیوفتم، به خاطر یکنواخت شدن زندگی و زده شدن، مشکلات مهاجرتی ، سخت بودن پیدا کردن کار و .....
دوستایی که اونجا بودن ممنون میشم راهنماییم کنن تا از نظراتشون استفاده کنم که آیا ریسک مهاجرت را بپذیرم یا موقعیت های ایرانمو از دست ندم

[zhila594]

سلام
دوستانی که تجربه زندگی در کانادا رو دارن و خیلی چیزارو از نزدیک دیدن میخاستم راهنماییم کنن و با توجه به شرایطی که دارم نظرشونو درمورد انتخاب کانادا برای ادامه تحصیل و کار بعد از تحصیل اونجا بدونم.
من فوق لیسانس از دانشگاه دولتی دارم رشته مهندسی برق و با معدل خوب و چندتا مقاله ISI و زبانمم خوبه، در ایران چندین جا شروع به کار کردم اما چون نوع کار و شرایط کار و میزان حقوقش در سطح توقعم نبود انصراف دادم، در حال حاضر هم کاری بصورت اقماری و حقوق نسبتا بالا پیدا کردم که قطعا مشکل مالی نخواهم داشت ، اما به خاطر تصمیمم برای اپلای کردن سر دو راهی قرار گرفتم. درضمن داداشمم 4-5 ساله که کاناداس و اونجا ارشدشو گرفت و تو یه شرکت کار میکنه و کاملا هم راضیه از شرایط اونجا . ازونجایی که راحتترین راه برای مهاجرت ویزای تحصیلیه و با توجه به رزومم میخوام برای ارشد مجدد اقدام کنم که سریعتر بتونم وارد بازار کار بشم، اما تنها مشکلم اینه در تصمیمم مرددم، میگم بمونم ایران و موقعیتای کاریمو از دس ندم اما میبینم هر روز اوضاع داره بدتر میشه ، از لحاظ روانی ادم خیلی اذیت میشه ، این همه دزدی و حق کشی و خیلی مسایل دیگه باید تا اخر عمر درگیر باشه ادم، با این همه بحران کم آبی و مشکلات اقتصادی که گریبانگیره مردمه و آقای ترامپی که جدید اومده آینده خوبی رو نمیشه پیش بینی کرد و احتمالا تا چندین سال اینده مشکلات بیشتر خواهد شد، یا اینکه میگم برم کانادا اگه قراره سختی بکشم اونجا بکشم که در قبالش بدونم فکرم راحته و ارامش دارم و میتونم با تلاشم به چیزی که شایستگیشو دارم برسم و با اینکه داداشمم خیلی حمایت میکنه که برم کانادا اما بالاخره باز باید از صفر درس بخونم و بعدش تازه دنبال کار بگردم و با بعضی نظراتی که خوندم درمورده مشکلات مهاجرت میترسم به قول معروف از چاله به چاه بیوفتم، به خاطر یکنواخت شدن زندگی و زده شدن، مشکلات مهاجرتی ، سخت بودن پیدا کردن کار و .....
دوستایی که اونجا بودن ممنون میشم راهنماییم کنن تا از نظراتشون استفاده کنم که آیا ریسک مهاجرت را بپذیرم یا موقعیت های ایرانمو از دست ندم

نظر بنده اینه که حداقل برای گرفتن پذیرش و ویزاش اقدام بکنید. اون که چیزیه که به موازات کارای ایرانتون هم میتونید انجامش بدید و ضرر نمیکنه. اگه واقعا راه اومدن براتون باز بشه، میتونید بیاید و جوانب رو بسنجید و خودتون رو محک بزنید.
در مورد چند تا از چیزایی که مطرح کردین بد نیست این جنبه رو هم ببینید:
"بالاخره باز باید از صفر درس بخونم":

دو تا نکته رو مد نظر داشته باشید. اگه قرار باشه شما یه مستر پذیرش بگیرید، دو الی سه سال دیگه این موقع، یه مدرک کانادایی دستتونه. دو سال دیگه یا سه سال دیگه به سرعت برق و باد میرسه، مهم اینه که وقتی اون روز رسید، آیا از شرایط فعلی تون رضایت کافی دارین و به چیزی که ارزش داره (از نظر خودتون)، رسیدین یا نه؟

اگه موندن توی ایران با توجه به مشکلاتی که فرمودین، دو سال یا سه سال دیگه این موقع، تغییر چشمگیری توش ایجاد شده باشه، که فبها. اگه نشده باشه؟

اگه کندن از اون وضعیت براتون با ارزش تره، همچنان به این فکر کنید که علیرغم شروع از صفر، سال 98 شما با یه مدرک فوق توی کانادا دنبال کار باشید بهتره یا بدون اون؟
نکته دوم هم اینه که کلا توصیه من به همه کسانی که به هر شکل به مهاجرت فکر میکنن، اینه که بپذیرید که تا روزی که توانایی جسمی و بازده فکری دارید، ممکنه هر لحظه نیاز به تحصیل و یادگیری دوباره بیاد سراغتون. حالا نه در قالب لیسانس و فوق لیسانس و دوره های طولانی و نشستن فیزیکی سر کلاس، بلکه ممکنه در قالب برداشتن یه درس 4 ماهه و شرکت در کلاسهای غروب هفته ای یه روز باشه، یا در قالب ورکشاپ، یا دوره های آخر هفته دو روزه، یا دروس آنلاین رایگان و غیر رایگان که بسته به برنامه خودتون بالاخره باید ویدیوها رو ببینید و کوییزها رو انجام بدید و ارزیابی آخر درس رو هم انجام بدید و درس تموم شه.

پذیرفتن این واقعیت و واهمه نداشتن از درس خوندن، رمز تسریع رسیدن به اهدافه برای یه مهاجر.

"بعدش تازه دنبال کار بگردم ": اینجا هم دو تا نکته:
یکی اینکه چه ایران باشید چه کانادا یا هرجا، هیچ دور از انتظار نیست که به دلایل مختلف آدم مجبور بشه کارش رو عوض کنه و دنبال کار بگرده. چیزی نیست که نشه از پسش بر اومد. روحیات خودتون رو مد نظر قرار بدید: چطور آدمی هستین؟ واهمه دارین از شروع از یه مسیر متفاوت؟ مثلا فکر میکنید چون ایران برق خوندین، اگه توی فیلد دیگه ای کار کنید به منزله اینه که چندین سال عمرتونو هدر دادید سر برق خوندن؟ اگر همچین آدمی نیستین، بدونید که بعد از مهاجرت هم راه ها رو به روی خودتون بسته نخواهید دید. اما اگر خیلی خیلی سفت و سخت به چیزی که به دست آوردین میخواید بچسبید، واقع بین باشبد و خودتون رو در معرض ریسک قرار ندید. ریسک هم منظورم همین عبارت بعدی تون هست:
"با بعضی نظراتی که خوندم درمورد مشکلات مهاجرت": فکر میکنم به همون اندازه ای که در مورد مشکلات خوندین، در مورد تجربه های خوب و موفق هم خونده باشین. بنابراین باید متوجه بود که سرنوشت مهاجرت به فاکتورهای عدیده ای بستگی داره که به نظر من مهمترین و اصلی ترینش فقط و فقط روحیه و طرز نگاه خود فرد به مسائل هست. بنابراین، اگه اون روحیه تغییر شرایط، سازگاری با محیط جدید، شروع از نو، دنبال یادگیری فرهنگ مقصد، و یادگیری قواعد بازی در شرایط جدید هستین، مشکلات مهاجرت رو به عنوان یه چیز عمومی و شایع و همه گیر نبینید و نذارید مانع بشه درست تصمیم گیری کنید.

نکته دوم در مورد گشتن دنبال کار، اینه که طبعا وقتی فرد برای تحصیل میاد، فرصت این رو داره که بدون فشار برای پیدا کردن کار، راه و چاه رو یاد بگیره. کسی که از طریق مهاجرت میاد متاسفانه حق داره که احساس فشار کنه و روحیه اش رو طبیعیه از دست بده، چون عملا کسی رو نمیشناسه و کانکشنی هم نداره و راه و چاه هم بلد نیست و در عین حال سرش به هیچ کاری هم گرم نیست و منبع درآمدی اونجا نداره، منتها کسی که از طریق تحصیلی میاد، هم سرش گرمه، هم لنگ کار پیدا کردن نیست، هم خود به خود مجبوره بیرون از خونه بیاد و حرف بزنه و خود به خود کانکشن میسازه به مرور زمان.
بنابراین، فایده روش تحصیلی اینه که اگه عاقلانه و هوشیارانه در طول اون دو سه سال تحصیل، برای بعدش برنامه ریزی کنید و فعال باشید و راه و چاه رو یاد بگیرید، برای بعد از تحصیلتون و کار پیدا کردن مشکل حادی نخواهید داشت و این خیلی فرقشه با کسی که از راه میرسه و باید کار پیدا کنه. بنابراین، در مورد اون عبارت "سخت بودن پیدا کردن کار" که نوشتین هم این نکته رو مد نظر داشته باشید.

خلاصه کلام اینکه، حداقل به امتحان کردنش می ارزه ولو تا مرحله گرفتن ویزا. لااقل راه رو باز کرده باشید قبل از اینکه بخواید تصمیم نهایی بگیرید. اینکه تصمیم بگیرید برید ولی راهی رو نتونید برای خودتون باز کنید زجر الیم خواهد بود، در حالیکه اگه نتیجه ارزیابی هاتون بگه بهتره بمونید ایران، بازم با باز کردن اون راه چیزی رو از دست ندادین.

[elhameli]

سلام

لطفا کسانی که همچین تجربه ای داشتند؛ راهنمایی کنن.

با توجه به قوانین سال های قبل، من میخواستم برای دکترا اپلای کنم تا هم دکترا بگیرم و بعد از فارغ التحصیلی اقامت رو درست کنم. چون سال های قبل به افرادی که دکترا داشتند، اقامت دائم می دادند.

از طرفی با توجه به قوانین جدید؛ من سابقه کاری با بیمه ندارم تا برای اقامت دائم اپلای کنم.
برای همین نمیدونم :
1- الان برای ارشد مجدد یا دکترا اپلای کنم، بعدش وارد بازار کار کانادا بشم،البته نمیدونم کار میتونم پیدا کنم یا نه !
2- یا بذارم دو- سه سال دیگه، فقط برای اقامت دائم از ایران اپلای کنم !
3- یا اینکه دو- سه سال دیگه؛ اول برای ارشد مجدد یا دکترا اپلای کنم؛ درحین تحصیل برای اقامت دائم تقاضا بدم !
4- یا بذارم دو- سه سال دیگه، اول برای اقامت دائم از ایران اپلای کنم ! بعدش برای ارشد مجدد یا دکترا اپلای کنم !

نمیدونم اگر الان برای تحصیل اپلای کنم، فرصت بدست آوردن سابقه کاری برای مهاجرت رو از دست میدم یا نه !

رشته من هم طوری هست که در بازار کار، به مدرک تحصیلی کار زیادی ندارند ( مگر خیلی کار خاصی باشه)، و بیشتر سابقه کاری و متخصص بودن براشون اهمیت داره.

از طرفی فاکتور سن هم هر چی بالاتر میره برای کسب امتیاز مهاجرت کاهش پیدا میکنه !

[AFTER]

سلام

لطفا کسانی که همچین تجربه ای داشتند؛ راهنمایی کنن.

با توجه به قوانین سال های قبل، من میخواستم برای دکترا اپلای کنم تا هم دکترا بگیرم و بعد از فارغ التحصیلی اقامت رو درست کنم. چون سال های قبل به افرادی که دکترا داشتند، اقامت دائم می دادند.

از طرفی با توجه به قوانین جدید؛ من سابقه کاری با بیمه ندارم تا برای اقامت دائم اپلای کنم.
برای همین نمیدونم :
1- الان برای ارشد مجدد یا دکترا اپلای کنم، بعدش وارد بازار کار کانادا بشم،البته نمیدونم کار میتونم پیدا کنم یا نه !
2- یا بذارم دو- سه سال دیگه، فقط برای اقامت دائم از ایران اپلای کنم !
3- یا اینکه دو- سه سال دیگه؛ اول برای ارشد مجدد یا دکترا اپلای کنم؛ درحین تحصیل برای اقامت دائم تقاضا بدم !
4- یا بذارم دو- سه سال دیگه، اول برای اقامت دائم از ایران اپلای کنم ! بعدش برای ارشد مجدد یا دکترا اپلای کنم !

نمیدونم اگر الان برای تحصیل اپلای کنم، فرصت بدست آوردن سابقه کاری برای مهاجرت رو از دست میدم یا نه !

رشته من هم طوری هست که در بازار کار، به مدرک تحصیلی کار زیادی ندارند ( مگر خیلی کار خاصی باشه)، و بیشتر سابقه کاری و متخصص بودن براشون اهمیت داره.

از طرفی فاکتور سن هم هر چی بالاتر میره برای کسب امتیاز مهاجرت کاهش پیدا میکنه !

من رشته شما رو نمیدونم که چیه، ولی من باشم هر چه سریعتر تحصیلی اقدام می کنم، اگه مثلا شما برای فوق لیسانس بیاین اینجا، توی دو سه سال هم یک مدرک کانادایی گرفتین و هم زبانتون بهتر شده و هم با محیط آشنا شدین، و کار گرفتن خیلی ساده تر براتون خواهد بود نسبت به کسی که با مدرک تحصیلی و سابقه کار از ایران میاد. اینجا مدرک کانادایی خیلی مهمه برای کار پیدا کردن.
خیلی از مهاجرها (البته نه همه) توی پیدا کردن کار تخصصی موفق نیستند، و نهایتا مجبور به تحصیل مجدد میشن، پس چه بهتر که از همون اول بیاین مدرک رو توی کانادا بگیرین، تا دو سه سال بعد بیاین کانادا، و بعدش یه وقت مجبور بشین دو سال وقت بذارین که یک مدرک کانادایی بگیرین.
این رو هم بگم که پروسه مهاجرت کانادا لزوما دو سه ساله نیست، گاهی اوقات تا 5 سال یا بیشتر هم ممکنه طول بشه، موارد اینجوری کم نیستند.
کلا توی بحث مهاجرت، هر چه زودتر و آدم با سن کمتر بیاد، خیلی بهتر خواهد بود.

[elhameli]

من رشته شما رو نمیدونم که چیه، ولی من باشم هر چه سریعتر تحصیلی اقدام می کنم، اگه مثلا شما برای فوق لیسانس بیاین اینجا، توی دو سه سال هم یک مدرک کانادایی گرفتین و هم زبانتون بهتر شده و هم با محیط آشنا شدین، و کار گرفتن خیلی ساده تر براتون خواهد بود نسبت به کسی که با مدرک تحصیلی و سابقه کار از ایران میاد. اینجا مدرک کانادایی خیلی مهمه برای کار پیدا کردن.
خیلی از مهاجرها (البته نه همه) توی پیدا کردن کار تخصصی موفق نیستند، و نهایتا مجبور به تحصیل مجدد میشن، پس چه بهتر که از همون اول بیاین مدرک رو توی کانادا بگیرین، تا دو سه سال بعد بیاین کانادا، و بعدش یه وقت مجبور بشین دو سال وقت بذارین که یک مدرک کانادایی بگیرین.
این رو هم بگم که پروسه مهاجرت کانادا لزوما دو سه ساله نیست، گاهی اوقات تا 5 سال یا بیشتر هم ممکنه طول بشه، موارد اینجوری کم نیستند.
کلا توی بحث مهاجرت، هر چه زودتر و آدم با سن کمتر بیاد، خیلی بهتر خواهد بود.

ولی سابقه کار رو چی کار کنم !؟
الان برای تحصیل اپلای کنم، اون وقت نمی تونم برای مهاجرت اپلای کنم !! بخاطر سابقه کار ...
رشته ام کامپیوتر هست، مشکلی که هست؛ اون چیزی که توی دانشگاه به ما یاد میدن؛ به درد بازار کار نمیخوره؛ هم توی ایران این طوری هست هم در خارج از کشور؛ دروسی که درس داده میشه چه ایران چه خارج؛ آخرش به یه شبیه سازی و مقاله ختم میشه که هیچ کاربردی نداره مگر برای صنعت، که اون هم برای فرد اون قدر درآمدزایی نداره...
یعنی اگر من برای ارشد و دکترا هم اپلای کنم؛ برای پیدا کردن شغل آینده اصلا مفید نیست متاسفانه ! چون نه تنها در بازار کار کاربردی نداره، بلکه اکثر مشاغل رشته ما با همون لیسانس کار براش هست؛ از طرفی درآمد بین لیسانس و فوق لیسانس فرق زیادی نداره؛ فقط نوع کار متفاوت هست.
تنها کار مفید این هست که برای کالج اپلای کنم؛ که دوره ها هم معمولا بین یک تا سه سال هست !
که فکر نمیکنم؛ سفارت برای کالج اجازه بده !!
خودمم موندم چی کار کنم !
البته دروسی که کالج هست رو میشه یه جورایی توی ایران هم یاد گرفت؛ ولی بازار کار خارج از کشور؛ پیشرفته تر از ایران هست؛ درنتیجه اون مواردی که در کالج برای بازار کار خارج تدریس میشه؛ از ایران پیشرفته تر هست....از همه مهمتراینکه مدارک مهارت های ایران درکانادا به درد نمیخوره !
واقعا نمیدونم باید چی کار کنم !

[AFTER]

ولی سابقه کار رو چی کار کنم !؟
الان برای تحصیل اپلای کنم، اون وقت نمی تونم برای مهاجرت اپلای کنم !! بخاطر سابقه کار ...

شما بعد از اتمام فوق لیسانس توی کانادا، می تونید یک ویزای کار سه ساله بگیرین، که اگه یکسال از اون سه سال رو کار کنید می تونید برای اقامت دائم اقدام کنیدکه بهش میگن برنامه Canadian experience. البته به جز اون توی کبک هم اگه یک سری کلاس فرانسه رو دوران تحصیل برین، بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی میتونید برای اقامت دائم اقدام کنید،اینها رو همه بچه های ایرانی، هندی و چینی و ...که برای تحصیل اومدن انجام میدن، پس نیازی به سابقه کار از ایران برای اقدام به مهاجرت ندارین.

.
رشته ام کامپیوتر هست، مشکلی که هست؛ اون چیزی که توی دانشگاه به ما یاد میدن؛ به درد بازار کار نمیخوره؛ هم توی ایران این طوری هست هم در خارج از کشور؛ دروسی که درس داده میشه چه ایران چه خارج؛ آخرش به یه شبیه سازی و مقاله ختم میشه که هیچ کاربردی نداره مگر برای صنعت، که اون هم برای فرد اون قدر درآمدزایی نداره...
یعنی اگر من برای ارشد و دکترا هم اپلای کنم؛ برای پیدا کردن شغل آینده اصلا مفید نیست متاسفانه ! چون نه تنها در بازار کار کاربردی نداره، بلکه اکثر مشاغل رشته ما با همون لیسانس کار براش هست؛ از طرفی درآمد بین لیسانس و فوق لیسانس فرق زیادی نداره؛ فقط نوع کار متفاوت هست.
تنها کار مفید این هست که برای کالج اپلای کنم؛ که دوره ها هم معمولا بین یک تا سه سال هست !
که فکر نمیکنم؛ سفارت برای کالج اجازه بده !!
خودمم موندم چی کار کنم !
البته دروسی که کالج هست رو میشه یه جورایی توی ایران هم یاد گرفت؛ ولی بازار کار خارج از کشور؛ پیشرفته تر از ایران هست؛ درنتیجه اون مواردی که در کالج برای بازار کار خارج تدریس میشه؛ از ایران پیشرفته تر هست....از همه مهمتراینکه مدارک مهارت های ایران درکانادا به درد نمیخوره !
واقعا نمیدونم باید چی کار کنم !

من کامپیوتر نمیخونم ولی دیگه توی همه رشته ها، کم و بیش این چیزی که میگین هست، خیلی چیزهایی که توی دانشگاه یاد میدن به درد خیلی جاها نمی خوره، ولی چه توی کانادا و چه توی ایران بالاخره این مسئله هست، و خود آدم باید یک سری مهارتها رو یاد بگیره. و نهایتا با یک خورده شاید حقوق کمتر یا کار سطح پایینتر وارد حرفه بشه و بعد با کسب تجربه ترقی کنه. به هر حال هر سال این همه دانشجوی اینترنشنال از جاهای مختلف دنیا مثل ایران برای تحصیل به کانادا میان و (اتفاقا مهندسی کامپیوتر پر از هندی و ایرانیه) نهایتا این مسیر رو طی می کنند.

[omidooo167]

ممنون دوست عزیز، بابت راهنمایی هایی که کردین! با توجه به چیزی که تو ذهن خودمه و حرفایی که شما زدید به نظرم منطقی ترین راه اینه که برای پذیرش اقدام کنم و شانس تحصیل در کانادا رو از دست ندم، چون تصور من اینه یه زندگی ساده و کارمندی در اونجا خیلی بهتر از زندگی های اینجاس به خاطر دغدغه ها و حاشیه های بیهوده.