آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟

[azimi1989]

دوستان سلام ، من شرح حال خودمو میگم اگه ممکنه راهنماییم کنید که رفتن به کانادا برام خوبه یا نه ، نظر شخصیتونو بفرمایین ، خصوصا دوستانی که الان کانادا هستن یا تجربه زندگی اونجا رو دارن.

اما من :

28 ساله هستم و مجرد ترم آخر کارشناسی ارشد نرم افزار
همزمان با تحصیل کار هم میکنم
درآمدم ماهانه یک میلیون و هشتصد
خدا رو شکر کارم بد نیست ولی عالی هم نیست
خونه و ماشین و اینا هم ندارم متاسفانه، یعنی جز لباسامو لپ تاپ و گوشیم چیز دیگه ای ندارم.(جز مقداری پول که واسه مهاجرت کنار گذاشتم که خیلی هم زیاد نیست)
کلا از خانواده سطح پایین از نظر مالی هستم از بچگی کار کردم و خرج تحصیلمو درآوردم ، الان هم دارم همینکارو میکنم
خیلی دوست دارم واسه کانادا اقدام کنم، یعنی از سال قبل برنامه ریزی کردم که شرایطمو آماده کنم واسه رفتن ، امسال آیلتس هم میگیرم
واقعیتش خانواده مخالفن و میگن تازه شرایط زندگیت داره نرمال میشه و بمون همینجا زندگی کن، ولی خودم دلم اونجاست فکر میکنم اونجا بیشتر و بهتر بتونم پیشرفت کنم
کلا سیستم غربی رو ترجیح میدم به سیستم حاضر در ایران.
خیلی هم برام مهم نیست اونجا حتما کار تخصصی گیرم بیاد ، میتونم چند سال کار ریتیل کنم تا جا بیوفتم

ولی خب حرفای خانوادم خیلی مرددم میکنه ، به هر حال خیلی هم بی راه نمیگن من خیلی سختی کشیدم تا شرایطم نرمال بشه ، خودمم نگرانم نکنه برم اونجا دوباره اوضا برگرده به ده سال پیش!!!
نکنه اونجا نتونم حتی کار معمولی پیدا کنم و دست از پا درازتر برگردم !!! همین کاری که دارم رو هم از دست بدم ! حالا افسردگی و ... به کنار

ممنون میشم کمکم کنید و بهم مشورت بدین

[Soheilhs]

دوستان سلام ، من شرح حال خودمو میگم اگه ممکنه راهنماییم کنید که رفتن به کانادا برام خوبه یا نه ، نظر شخصیتونو بفرمایین ، خصوصا دوستانی که الان کانادا هستن یا تجربه زندگی اونجا رو دارن.

!
نکنه اونجا نتونم حتی کار معمولی پیدا کنم و دست از پا درازتر برگردم !!! همین کاری که دارم رو هم از دست بدم ! حالا افسردگی و ... به کنار

ممنون میشم کمکم کنید و بهم مشورت بدین

سلام

دوست عزيز اولا كه كانادا رفتن ، با تركيه رفتن فرق داره

به فرض كه شما يك فرد نخبه باشي و امتيازهاي مهاجرتي كانادا رو بدست بياري كه بسيار كاره سختيه ، حداقل تا ورودت به كانادا ميتونه دو سال زمان ببره .
بنابراين فكر نكن الان دروازه بازه و مشكل مردد بودن شما و كار پيدا كردنه . اين اصل و بعضا خيلي ها ناديده مي گيرند

شما ميتونيد براي مهاجرت اقدام كنيد ، روش مناسب رو انتخاب كنيد ، استان مورد نظر و فايل ياز كنيد
همزمان كار و زندگي ايران خود رو هم دارين . حالا دو سال ديگه ويزاي اقامت و گرفتي ، خواستي ميري ، نخواستي و شرايط ايرانت بهتر بود ، نهايتا يه هزينه اپليكيشن و دادي رفته . در مجموع مهاجرت سخت است اما نظر شخصيم اينه كه ارزشش رو براي ما كه ايران زندگي ميكنيم داره

[sh00ca]

دوستان سلام ، من شرح حال خودمو میگم اگه ممکنه راهنماییم کنید که رفتن به کانادا برام خوبه یا نه ، نظر شخصیتونو بفرمایین ، خصوصا دوستانی که الان کانادا هستن یا تجربه زندگی اونجا رو دارن.

اما من :

28 ساله هستم و مجرد ترم آخر کارشناسی ارشد نرم افزار
همزمان با تحصیل کار هم میکنم
درآمدم ماهانه یک میلیون و هشتصد
خدا رو شکر کارم بد نیست ولی عالی هم نیست
خونه و ماشین و اینا هم ندارم متاسفانه، یعنی جز لباسامو لپ تاپ و گوشیم چیز دیگه ای ندارم.(جز مقداری پول که واسه مهاجرت کنار گذاشتم که خیلی هم زیاد نیست)
کلا از خانواده سطح پایین از نظر مالی هستم از بچگی کار کردم و خرج تحصیلمو درآوردم ، الان هم دارم همینکارو میکنم
خیلی دوست دارم واسه کانادا اقدام کنم، یعنی از سال قبل برنامه ریزی کردم که شرایطمو آماده کنم واسه رفتن ، امسال آیلتس هم میگیرم
واقعیتش خانواده مخالفن و میگن تازه شرایط زندگیت داره نرمال میشه و بمون همینجا زندگی کن، ولی خودم دلم اونجاست فکر میکنم اونجا بیشتر و بهتر بتونم پیشرفت کنم
کلا سیستم غربی رو ترجیح میدم به سیستم حاضر در ایران.
خیلی هم برام مهم نیست اونجا حتما کار تخصصی گیرم بیاد ، میتونم چند سال کار ریتیل کنم تا جا بیوفتم

ولی خب حرفای خانوادم خیلی مرددم میکنه ، به هر حال خیلی هم بی راه نمیگن من خیلی سختی کشیدم تا شرایطم نرمال بشه ، خودمم نگرانم نکنه برم اونجا دوباره اوضا برگرده به ده سال پیش!!!
نکنه اونجا نتونم حتی کار معمولی پیدا کنم و دست از پا درازتر برگردم !!! همین کاری که دارم رو هم از دست بدم ! حالا افسردگی و ... به کنار

ممنون میشم کمکم کنید و بهم مشورت بدین

غیر از بحث خانواده که اصلا ملاک و معیاری براش نیست و خودتون باید ببینید آیا ارزش تحمل دوری رو داره یا نه در جواب بقیه موارد من کاری که خودم کردم رو میگم: من وضعم از شما بهتر بود و آمدم.
فکرم هم این بود میرم اگه خوشم نیامد برمیگردم. تا الان که موندم. یه روزی هم اگه دیگه خوشم نیاد برمیگردم!

[chemistrymaste]

دوستان سلام ، من شرح حال خودمو میگم اگه ممکنه راهنماییم کنید که رفتن به کانادا برام خوبه یا نه ، نظر شخصیتونو بفرمایین ، خصوصا دوستانی که الان کانادا هستن یا تجربه زندگی اونجا رو دارن.

اما من :

28 ساله هستم و مجرد ترم آخر کارشناسی ارشد نرم افزار
همزمان با تحصیل کار هم میکنم
درآمدم ماهانه یک میلیون و هشتصد
خدا رو شکر کارم بد نیست ولی عالی هم نیست
خونه و ماشین و اینا هم ندارم متاسفانه، یعنی جز لباسامو لپ تاپ و گوشیم چیز دیگه ای ندارم.(جز مقداری پول که واسه مهاجرت کنار گذاشتم که خیلی هم زیاد نیست)
کلا از خانواده سطح پایین از نظر مالی هستم از بچگی کار کردم و خرج تحصیلمو درآوردم ، الان هم دارم همینکارو میکنم
خیلی دوست دارم واسه کانادا اقدام کنم، یعنی از سال قبل برنامه ریزی کردم که شرایطمو آماده کنم واسه رفتن ، امسال آیلتس هم میگیرم
واقعیتش خانواده مخالفن و میگن تازه شرایط زندگیت داره نرمال میشه و بمون همینجا زندگی کن، ولی خودم دلم اونجاست فکر میکنم اونجا بیشتر و بهتر بتونم پیشرفت کنم
کلا سیستم غربی رو ترجیح میدم به سیستم حاضر در ایران.
خیلی هم برام مهم نیست اونجا حتما کار تخصصی گیرم بیاد ، میتونم چند سال کار ریتیل کنم تا جا بیوفتم

ولی خب حرفای خانوادم خیلی مرددم میکنه ، به هر حال خیلی هم بی راه نمیگن من خیلی سختی کشیدم تا شرایطم نرمال بشه ، خودمم نگرانم نکنه برم اونجا دوباره اوضا برگرده به ده سال پیش!!!
نکنه اونجا نتونم حتی کار معمولی پیدا کنم و دست از پا درازتر برگردم !!! همین کاری که دارم رو هم از دست بدم ! حالا افسردگی و ... به کنار

ممنون میشم کمکم کنید و بهم مشورت بدین

سلام
دوست من
تا وقتی تو یه کشور دیگه زندگی نکردین، هیچوقت نگین من با سیستم اون کشور جور در میام، اول اینجا بیاین، یکمی زندگی کنین بعد. به خودتون بگین میرم امتحان کنم ببینم چطوریه زندگی تو کانادا. نگین اره من از سیستم غربی خوشم میاد پس اونجا حتما بهم میسازه همه چی.
و اینکه:
ما تو جامعه ای زندگی میکنیم که مدل تربیتی و سیستم فکری هممون شبیه همه تقریبا. اکثریت از فکر کردن میترسن، از ریسک کردن میترسن، مردم از "تغییر" میترسن. مردم فقط شنیده ها و دیده ها رو سینه به سینه منتقل میکنن.
یعنی الان اگه من برم تو اینترنت بگم من تو کانادا هر روز با دو تا آدم فضایی سلام علیک میکنم ملت اونو سینه به سینه و نسل به نسل منتقل میکنن به آینده. ولی احدی یه تکون به خودش نمیده که بیاد ببینه واقعا تو کانادا ملت هر روز با آدم فضاییا سلام علیک میکنن؟! ملت همه تئوریسین هستن. همه عشق خارجن و همه در عین حال، "حال" ندارن برای مهاجرت تلاش زیادی بکنن ته تهش هم که مهاجرت میکنن میان میبینن ای وای من! از اول باید بسازن همه چی و دنیاشون سراب میشه و باز ناله میکنن که کانادا جای بدیه چون به ما رفاه و خوشبختی رو مفتی نداد. ملت حال ندارن حتی برای زندگی خودشون برنامه بریزن، دنبال یه مدل هستن که اونو پیاده کنن تو زندگیشون و خوشبخت بشن.
تو این جامعه مادامی که کمیستری نیومده کانادا، میلیاردرای فامیلشونم جرات نمیکنن ریسک کنن و هزار تومنشون رو برای اومدن به کانادا به خطر بندازن.
ولی وقتی کمیستری (خودمو میگم) پاشو گذاشت اینجا ملت همه جمع میکنن میان اینجا. چون یه نفر امتحانشو پس داده برای مهاجرت به کانادا. الان تمام اقوامم که "خارج" نیومدن، تمام اونها، وان بای وان، دارن جمع و جور میکنن بیان "خارج" همه هم کانادا یا امریکا. دوستامم همه و همه دارن میپرسن کمیستری چجوری بیایم کانادا؟! راهشو میگی مام بیایم؟! اکثر همینا منو به شدت قضاوت میکردن قبل از اومدنم. یعنی قبل ویزا گرفتنم همه میگفتن سخته ولش نرو! بی خیال! بشین همینجا کار کن زندگی کن حالشو ببر ویزا نمیگیری ضایع میشی. الان که اومدم، فکر میکنن خارج عالیه. و باید بیان خارج. بیانم میدونم سر ماه پشیمون میشن بازم همه چی میفته گردن من.
برای غالب جامعه ما وضعیت همینه (من به اون عده کاری ندارم که از وقتی چشم به این دنیا باز میکنن "ددی" شون میگه پسرم / دخترم باید بره خارج خرج سفرشم کنار گذاشته، من درباره عموم مردم ایران با سطح مالی و فرهنگی عادی و معمولی صحبت میکنم، با بچه های سفیر و وزیر و اونایی که لامبورگینی زرد دارن و باهاش هر روز مسافرکشی میکنن و خرج زندگیشونو "ازون راه" درمیارن کاری ندارم).
یکی باید پیشرو بشه، بقیه همه میفتن دنبالش.
یکی باید پیشمرگ بشه. مردم جرات ندارن زندگیشونو عوض کنن. مرد فقط سعی میکنن خودشون زندگی رو تغییر ندن و نذارن بقیه هم تغییر بدن به دو دلیل:
1. طرف ممکنه زندگیشو تغییر بده و بدبخت شه و شر بشه بیفته گردن اینا یا در بهترین حالت نگران دوستشون هستن که بیچاره نشه.
2. مردم میترسن یکی بره موفق شه و فردا مامان باباشون بزنن سر اینا که دیدی؟! فلانی رفت خارج موفق شد تو نرفتی بدبخت؟!
من اگه جای شما بودم، هرگز و هرگز و هرگز به حرف کسایی که از ایران خارج نشدن و دارن درباره کانادا حرف میزنن گوش نمیکردم. پدر و مادر و خانواده همیشه دلسوزن، شکی به دلسوزیشون نیست ولی از تغییر میترسن.
و اونا تجربه زندگی در یه کشور دیگه رو ندارن.
من اگه برگردم به گذشته مجددا برای خواسته م میجنگیدم و میومدم اینور، حداقل براش تلاش میکردم حتی اگه عملی نمیشد در نهایت چون:
1. یه روزی از خواب بیدار میشی، و به خودت میگی چرا رفتن به کانادا یا هر کشور دیگه رو امتحان نکردم؟! چرا براش تلاش نکردم؟ شاید توش حس خوشبختی بیشتری داشتم.
و اون روز ممکنه یه روز قبل از مرگ آدم باشه و به نظرم هیچی بدتر ازین نیست که تو یه آرزو رو با خودت سالها حمل کنی بدون اینکه براش تلاش کرده باشی و یه روز بعدشم چشمتو ببندی و بری ازین دنیا و تموم بشی.
2. میام اینور، اگه خوشم نیاد برمیگردم. آدم اگه عرضه داشته باشه همه جا زندگیشو میسازه. ممکنه به سختی بیفتی ممکنه همه زحمتای چندین ساله ت هدر بره، ولی باز میسازی زندگی رو از اول. شاید تو کانادا زندگی بهتری بسازی! از کجا معلوم؟!
برای خواسته هات بجنگ دوست من.
با عشق و علاقه و البته با منطق برای خواسته ات تلاش کن.
دست برندار.

موفق باشی

[azimi1989]

سلام
دوست من
تا وقتی تو یه کشور دیگه زندگی نکردین، هیچوقت نگین من با سیستم اون کشور جور در میام، اول اینجا بیاین، یکمی زندگی کنین بعد. به خودتون بگین میرم امتحان کنم ببینم چطوریه زندگی تو کانادا. نگین اره من از سیستم غربی خوشم میاد پس اونجا حتما بهم میسازه همه چی.
و اینکه:
ما تو جامعه ای زندگی میکنیم که مدل تربیتی و سیستم فکری هممون شبیه همه تقریبا. اکثریت از فکر کردن میترسن، از ریسک کردن میترسن، مردم از "تغییر" میترسن. مردم فقط شنیده ها و دیده ها رو سینه به سینه منتقل میکنن.
یعنی الان اگه من برم تو اینترنت بگم من تو کانادا هر روز با دو تا آدم فضایی سلام علیک میکنم ملت اونو سینه به سینه و نسل به نسل منتقل میکنن به آینده. ولی احدی یه تکون به خودش نمیده که بیاد ببینه واقعا تو کانادا ملت هر روز با آدم فضاییا سلام علیک میکنن؟! ملت همه تئوریسین هستن. همه عشق خارجن و همه در عین حال، "حال" ندارن برای مهاجرت تلاش زیادی بکنن ته تهش هم که مهاجرت میکنن میان میبینن ای وای من! از اول باید بسازن همه چی و دنیاشون سراب میشه و باز ناله میکنن که کانادا جای بدیه چون به ما رفاه و خوشبختی رو مفتی نداد. ملت حال ندارن حتی برای زندگی خودشون برنامه بریزن، دنبال یه مدل هستن که اونو پیاده کنن تو زندگیشون و خوشبخت بشن.
تو این جامعه مادامی که کمیستری نیومده کانادا، میلیاردرای فامیلشونم جرات نمیکنن ریسک کنن و هزار تومنشون رو برای اومدن به کانادا به خطر بندازن.
ولی وقتی کمیستری (خودمو میگم) پاشو گذاشت اینجا ملت همه جمع میکنن میان اینجا. چون یه نفر امتحانشو پس داده برای مهاجرت به کانادا. الان تمام اقوامم که "خارج" نیومدن، تمام اونها، وان بای وان، دارن جمع و جور میکنن بیان "خارج" همه هم کانادا یا امریکا. دوستامم همه و همه دارن میپرسن کمیستری چجوری بیایم کانادا؟! راهشو میگی مام بیایم؟! اکثر همینا منو به شدت قضاوت میکردن قبل از اومدنم. یعنی قبل ویزا گرفتنم همه میگفتن سخته ولش نرو! بی خیال! بشین همینجا کار کن زندگی کن حالشو ببر ویزا نمیگیری ضایع میشی. الان که اومدم، فکر میکنن خارج عالیه. و باید بیان خارج. بیانم میدونم سر ماه پشیمون میشن بازم همه چی میفته گردن من.
برای غالب جامعه ما وضعیت همینه (من به اون عده کاری ندارم که از وقتی چشم به این دنیا باز میکنن "ددی" شون میگه پسرم / دخترم باید بره خارج خرج سفرشم کنار گذاشته، من درباره عموم مردم ایران با سطح مالی و فرهنگی عادی و معمولی صحبت میکنم، با بچه های سفیر و وزیر و اونایی که لامبورگینی زرد دارن و باهاش هر روز مسافرکشی میکنن و خرج زندگیشونو "ازون راه" درمیارن کاری ندارم).
یکی باید پیشرو بشه، بقیه همه میفتن دنبالش.
یکی باید پیشمرگ بشه. مردم جرات ندارن زندگیشونو عوض کنن. مرد فقط سعی میکنن خودشون زندگی رو تغییر ندن و نذارن بقیه هم تغییر بدن به دو دلیل:
1. طرف ممکنه زندگیشو تغییر بده و بدبخت شه و شر بشه بیفته گردن اینا یا در بهترین حالت نگران دوستشون هستن که بیچاره نشه.
2. مردم میترسن یکی بره موفق شه و فردا مامان باباشون بزنن سر اینا که دیدی؟! فلانی رفت خارج موفق شد تو نرفتی بدبخت؟!
من اگه جای شما بودم، هرگز و هرگز و هرگز به حرف کسایی که از ایران خارج نشدن و دارن درباره کانادا حرف میزنن گوش نمیکردم. پدر و مادر و خانواده همیشه دلسوزن، شکی به دلسوزیشون نیست ولی از تغییر میترسن.
و اونا تجربه زندگی در یه کشور دیگه رو ندارن.
من اگه برگردم به گذشته مجددا برای خواسته م میجنگیدم و میومدم اینور، حداقل براش تلاش میکردم حتی اگه عملی نمیشد در نهایت چون:
1. یه روزی از خواب بیدار میشی، و به خودت میگی چرا رفتن به کانادا یا هر کشور دیگه رو امتحان نکردم؟! چرا براش تلاش نکردم؟ شاید توش حس خوشبختی بیشتری داشتم.
و اون روز ممکنه یه روز قبل از مرگ آدم باشه و به نظرم هیچی بدتر ازین نیست که تو یه آرزو رو با خودت سالها حمل کنی بدون اینکه براش تلاش کرده باشی و یه روز بعدشم چشمتو ببندی و بری ازین دنیا و تموم بشی.
2. میام اینور، اگه خوشم نیاد برمیگردم. آدم اگه عرضه داشته باشه همه جا زندگیشو میسازه. ممکنه به سختی بیفتی ممکنه همه زحمتای چندین ساله ت هدر بره، ولی باز میسازی زندگی رو از اول. شاید تو کانادا زندگی بهتری بسازی! از کجا معلوم؟!
برای خواسته هات بجنگ دوست من.
با عشق و علاقه و البته با منطق برای خواسته ات تلاش کن.
دست برندار.

موفق باشی

مرسی دوست خوبم
فعلا که شرایطم کاملا آماده نیست ولی ایشالا به زودی آماده میشه ، دقیقا با حرفات موافقم و دارم تمام تلاشمو میکنم که به خواسته هام برسم ، از بچگی یاد گرفتم واسه هر چیزی که میخوام تلاش کنم و بدست بیارم ، امیدوارم مشکلی پیش نیاد
فقط سوال اصلی من که هیچ کدوم از دوستان جواب ندادن اینه ، اوایل ورودم میتونم یه کار معمولی پیدا کنم؟ یا نه؟ کاری که زندگیم علی الحساب بچرخه تا شرایطم بهتر بشه ، توقع زندگی آنچنانی ندارم فقط در حدی که بتونم از پس مخارج بربیام
راستش بچه ها اینجا انقدر نوشتن که اوضاع کار کانادا خرابه که آدم حس میکنه حتی از ایران هم نرخ بیکاریش بالاتره و اصن کار پیدا نمیشه

[azimi1989]

سلام

دوست عزيز اولا كه كانادا رفتن ، با تركيه رفتن فرق داره

به فرض كه شما يك فرد نخبه باشي و امتيازهاي مهاجرتي كانادا رو بدست بياري كه بسيار كاره سختيه ، حداقل تا ورودت به كانادا ميتونه دو سال زمان ببره .
بنابراين فكر نكن الان دروازه بازه و مشكل مردد بودن شما و كار پيدا كردنه . اين اصل و بعضا خيلي ها ناديده مي گيرند

شما ميتونيد براي مهاجرت اقدام كنيد ، روش مناسب رو انتخاب كنيد ، استان مورد نظر و فايل ياز كنيد
همزمان كار و زندگي ايران خود رو هم دارين . حالا دو سال ديگه ويزاي اقامت و گرفتي ، خواستي ميري ، نخواستي و شرايط ايرانت بهتر بود ، نهايتا يه هزينه اپليكيشن و دادي رفته . در مجموع مهاجرت سخت است اما نظر شخصيم اينه كه ارزشش رو براي ما كه ايران زندگي ميكنيم داره

دوست خوبم از اینکه جواب دادی ممنون
میدونم شرایط چجوریه تو سایت های مختلف در موردش خوندم با وکیل هم مشورت کردم، واسه اکسپرس اینتری امتیاز میارم البته سال بعد که مدرک ارشدم بیاد. منتها چون برنامه ریزی کردم و تازه اول راه هستم میخوام با اطلاعات کامل و آگاهانه جلو برم و فردا روز پشیمون نشم
به هر حال افرادی که تجربه زندگی تو کانادا رو دارن میتونن راهنمایی کنن
باز هم ممنون

[uxmal09]

مرسی دوست خوبم
فعلا که شرایطم کاملا آماده نیست ولی ایشالا به زودی آماده میشه ، دقیقا با حرفات موافقم و دارم تمام تلاشمو میکنم که به خواسته هام برسم ، از بچگی یاد گرفتم واسه هر چیزی که میخوام تلاش کنم و بدست بیارم ، امیدوارم مشکلی پیش نیاد
فقط سوال اصلی من که هیچ کدوم از دوستان جواب ندادن اینه ، اوایل ورودم میتونم یه کار معمولی پیدا کنم؟ یا نه؟ کاری که زندگیم علی الحساب بچرخه تا شرایطم بهتر بشه ، توقع زندگی آنچنانی ندارم فقط در حدی که بتونم از پس مخارج بربیام
راستش بچه ها اینجا انقدر نوشتن که اوضاع کار کانادا خرابه که آدم حس میکنه حتی از ایران هم نرخ بیکاریش بالاتره و اصن کار پیدا نمیشه

کار معمولی همیشه در شهرهای بزرگ پیدا میشه.

[hamedc78]

دوستان از مشکلات و بدیهای ایران زیاد گفتند اما در برخی موارد این موارد به فرهنگ غنی ( غنی شده از تکبر، غرور بیجا و بی احترامی و .... ) خودمون بر میگرده و مستقل از اینکه کجا زندگی میکنیم اونجا رو هم آلوده به این مشکلات میکنیم.
نمونه بسیاری در همین کانادا من دارم. به خاطر همین هم هست زیاد با فرهنگمون حال نمیکنند

تکبر و دروغ و غرور و ..... از خصلتهای انسانی هستند نه الزاما ایرانی . در جوامع مختلف کم و زیاد هست . توجه داشته باشید که جامعه از خود ما تشکیل شده و ما تافته جدابافته و از آسمون نیامدیم تو ایران که بقیه مشکل دار و فقط ما معقول و سلیم القلب.

[anihoo]

مرسی دوست خوبم
فعلا که شرایطم کاملا آماده نیست ولی ایشالا به زودی آماده میشه ، دقیقا با حرفات موافقم و دارم تمام تلاشمو میکنم که به خواسته هام برسم ، از بچگی یاد گرفتم واسه هر چیزی که میخوام تلاش کنم و بدست بیارم ، امیدوارم مشکلی پیش نیاد
فقط سوال اصلی من که هیچ کدوم از دوستان جواب ندادن اینه ، اوایل ورودم میتونم یه کار معمولی پیدا کنم؟ یا نه؟ کاری که زندگیم علی الحساب بچرخه تا شرایطم بهتر بشه ، توقع زندگی آنچنانی ندارم فقط در حدی که بتونم از پس مخارج بربیام
راستش بچه ها اینجا انقدر نوشتن که اوضاع کار کانادا خرابه که آدم حس میکنه حتی از ایران هم نرخ بیکاریش بالاتره و اصن کار پیدا نمیشه

شما فقط زبانتون رو تقويت كنيد كه به محض ورود بتونيد كار گير بياريد.
تصميم با خود شماست ولي هيچوقت از تغيير نترسيد حتي اگه شكست هم بخوريد هم سعيتون رو كرديد هم كلي تجربه هاي خوب به دست آورديد. هيچوقت از هيچ چيز نترسيد. از اينكه ماهي يكو خورده اي رو از دست بديد نترسيد. كسي بهتون رسيد نداده كه اوضاع مناسب هميشگي و موندگاره. كاري نكنيد كه بعدا پشيمون بشيد چرا تلاشم رو نكردم. چرا اين راه رو هم امتحان نكردم. اگه حرف ديگران رو گوش بديد و شكست بخوريد هميشه پشيمونيد ولي اگه به حرف دل و عقل خودتون بريد جلو پشيموني معني نميده. همه ش تجربه ي زندگيه.

[zini_zinparast]

دوستانی که هنوز تشریف نیاوردید یه کانادا. اینجا برای هر فردی مناسب نیست. آنهایی که ماندند به این نتیجه رسیدند که کانادا جای مناسبی برای مهاجرت هست. خیلی ها هم که برگشتند دیدند که اصلا کانادا یا هر کشور خارجه ای آنطور که فکر میکردند بهشت نیست. شاید کانادا برای من نوعی مناسب باشه و من راضی باشم اما برای یک فرد دیگه جهنمه.
ممکنه بپرسید چرا؟
یه مثال خیلی ساده میزنم اون هم از رانندگی. خیلی از کسایی که از ایران میان اینجا از رانندگی در اینجا رنج میبرند چون دوست ندارند پشت علامت استامپ توقف کامل کنند حتی اگر ماشینی نمیاد!
برعکس عده ای هم از نظم خوششون میاد.
اگر فردی بودید که همیشه به حقوق دیگران در صف احترام گذاشتید ممکن است از اینجا خوشتون بیاد وگرنه از خیلی چیزا ممکن است رنج ببرید.