آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟

[mehr150]

ممنون بابت تصحیح. یعنی بعنوان مثال Masters Graduate Stream انتاریو خارج از سیستم اکسپرس انتری بررسی میشه؟

بله. خارج از هم بررسی میشوند. اگر کسی بخواهد 600 امتیاز نامینیشن استانی را برای سیستم اکسپرس انتری استفاده کند, باید از طریق اکسپرس انتری نامینیت شده باشد. در حقیقت اگر غیر از این بود که هر کسی با گرفتن مستر یک نامینیشن میگرفت و دیگر بقیه پروسه را (حدود 15 ماه) به صورت عادی طی نمیکرد, بلکه از طریق اکسپرس(حدود 6 ماه) اقامت میگرفت. و در اینصورت مجبور میشدند به اصطلاح درش رو تخته کنند.
در حقیقت سیاست مهاجرتی کانادا این هست که ما این سیستم اکسپرس را راه انداخته ایم که نیروی متخصص با امتیاز بالا را از سراسر دنیا به کشور بیاوریم. برای فارغ التحصیلان دانشگاههای کانادا همان سیستمهای قدیمی موجود است و هیچ علاقه ای به بستن آنها نداریم.

[alzizou2019]

باسلام. اگر امکان داره با من در این تصمیم گیری همفکری کنید:
بنده 32 سالم هست متاهل و بدون فرزند و خانم ام 26 سال شون هست. بنده ارشد مکانیک از دانشگاه تهران و دکترای رباتیک از یکی از دانشگاه های مالزی دارم (بورس کامل داشتم). الان در مالزی هستم و 2 ماه دیگه به ایران بر میگردم. درحال حاضر در انتخاب بین دو مورد زیر مردد هستم:
1. یک job offer از دانشگاه McGill دریافت کردم برای موقعیت postdoc که در این موقعیت به صورت تمام وقت در یک شرکت دانش بنیان در شهر مونترال که با استاد مورد منظر در دانشگاه McGill همکاری دارن، کار خواهم کرد. تمام وقت بنده در آن شرکت خواهد گذشت که این موضوع امکان اشتغال پس از پایان دوره PostDoc رو فراهم میکند. حقوق پیشنهاد شده مبلغ 50 هزار دلار کانادا به صورت خام هست که طبق قرار داد ماکزیمم 20 درصد به عنوان مالیات و سایر کسورات کسر خواهدشد. البته هنوز درخواست work permit ندادم که امکان reject شدن ویزا و اجازه کار هم در این پروسه وجود دارد.
2. براساس خروجی های دوره دکترای خود، یک طرح کارآفرینی تهیه کردم در حوزه رباتیک و طرح را به سایت بنیاد نخبگان ایران پیشنهاد دادم. این طرح در پارک فناوری پردیس در تهران تایید شده (پس از مصحابه skype و بررسی ها شون) و تایید کردن که پس از گذراندن یک دوره دو ماهه آشنایی در پارک پردیس، امکاناتی نظیر دفتر و کارگاه و همچنین حمایت مالی به مبلغ 150 میلیون تومان از طرح ارایه خواهدشد. باید ذکر کنم که این طرح کارافرینی برنامه یکی دو سال گذشته من بوود که پیش بردم ولی در طول این مدت اوضاع اقتصادی ایران خیلی خیلی تغییر کرد ..... شرایط نسبت به دو سال پیش خیلی خیلی عوض شد ... متاسفانه.

قید اصلی بنده برای این تصمیم گیری، نظر همسرم هست که با زندگی در خارج از کشور 100 درصد مخالف هست و این مدت دوسالی هم که مالزی بودیم به شدت اذیت شدن و متعاقبا من هم اذیت شدم.
باتوجه به شرایط اقتصادی ایران نمیدونم واقعا کارافرینی و راه اندازی یک کسب و کار چقدر عاقلانه باشه ..... جامعه ای که پول نداره به نیازهای اولیه اش برسه، چه جوری میخواد محصولات رباتیک از شرکت من بخره ؟ از طرفی، اون حقوق پیشنهادشده در مونترال خیلی عدد بالایی نیست که بخوام غصه اش رو بخورم..... ولی خوب به نظر میرسه اینده بهتری خواهدداشت نسبت به ایران.... ولی همسرم مخالف هست....
حتی به این هم فکر کردم که تنها برم مونترال و خانم ام توی ایران توی خونه خودمون باشن. بعد من هردوماهی بیام ایران سر بزنم .... حداقل تا یکسال اینجوری بریم جلوو ببینیم چی میشه .... شاید تا اوون موقع وضع ایران هم بیشتر مشخص شد ...
اگر امکان داره لطف کنید نظر یا پیشنهادی دارید به من ارایه بدید.
خیلی به بنده کمک خواهد کرد.......
ممنون

[mehr150]

باسلام. اگر امکان داره با من در این تصمیم گیری همفکری کنید:
بنده 32 سالم هست متاهل و بدون فرزند و خانم ام 26 سال شون هست. بنده ارشد مکانیک از دانشگاه تهران و دکترای رباتیک از یکی از دانشگاه های مالزی دارم (بورس کامل داشتم). الان در مالزی هستم و 2 ماه دیگه به ایران بر میگردم. درحال حاضر در انتخاب بین دو مورد زیر مردد هستم:
1. یک job offer از دانشگاه McGill دریافت کردم برای موقعیت postdoc که در این موقعیت به صورت تمام وقت در یک شرکت دانش بنیان در شهر مونترال که با استاد مورد منظر در دانشگاه McGill همکاری دارن، کار خواهم کرد. تمام وقت بنده در آن شرکت خواهد گذشت که این موضوع امکان اشتغال پس از پایان دوره PostDoc رو فراهم میکند. حقوق پیشنهاد شده مبلغ 50 هزار دلار کانادا به صورت خام هست که طبق قرار داد ماکزیمم 20 درصد به عنوان مالیات و سایر کسورات کسر خواهدشد. البته هنوز درخواست work permit ندادم که امکان reject شدن ویزا و اجازه کار هم در این پروسه وجود دارد.
2. براساس خروجی های دوره دکترای خود، یک طرح کارآفرینی تهیه کردم در حوزه رباتیک و طرح را به سایت بنیاد نخبگان ایران پیشنهاد دادم. این طرح در پارک فناوری پردیس در تهران تایید شده (پس از مصحابه skype و بررسی ها شون) و تایید کردن که پس از گذراندن یک دوره دو ماهه آشنایی در پارک پردیس، امکاناتی نظیر دفتر و کارگاه و همچنین حمایت مالی به مبلغ 150 میلیون تومان از طرح ارایه خواهدشد. باید ذکر کنم که این طرح کارافرینی برنامه یکی دو سال گذشته من بوود که پیش بردم ولی در طول این مدت اوضاع اقتصادی ایران خیلی خیلی تغییر کرد ..... شرایط نسبت به دو سال پیش خیلی خیلی عوض شد ... متاسفانه.

قید اصلی بنده برای این تصمیم گیری، نظر همسرم هست که با زندگی در خارج از کشور 100 درصد مخالف هست و این مدت دوسالی هم که مالزی بودیم به شدت اذیت شدن و متعاقبا من هم اذیت شدم.
باتوجه به شرایط اقتصادی ایران نمیدونم واقعا کارافرینی و راه اندازی یک کسب و کار چقدر عاقلانه باشه ..... جامعه ای که پول نداره به نیازهای اولیه اش برسه، چه جوری میخواد محصولات رباتیک از شرکت من بخره ؟ از طرفی، اون حقوق پیشنهادشده در مونترال خیلی عدد بالایی نیست که بخوام غصه اش رو بخورم..... ولی خوب به نظر میرسه اینده بهتری خواهدداشت نسبت به ایران.... ولی همسرم مخالف هست....
حتی به این هم فکر کردم که تنها برم مونترال و خانم ام توی ایران توی خونه خودمون باشن. بعد من هردوماهی بیام ایران سر بزنم .... حداقل تا یکسال اینجوری بریم جلوو ببینیم چی میشه .... شاید تا اوون موقع وضع ایران هم بیشتر مشخص شد ...
اگر امکان داره لطف کنید نظر یا پیشنهادی دارید به من ارایه بدید.
خیلی به بنده کمک خواهد کرد.......
ممنون

تصمیم گیری راجع به این مسائل شخصی هست و جواب قطعی نمیشه داد.
من شخصا یک زندگی ساده و حقوق به اصطلاح بخور و نمیر کانادا رو با لوکس ترین زندگی در ایران هم عوض نمیکنم ولی خیلی ها رو میشناسم که کاملا متفاوت از من فکر میکنند.
به نظر من اول باید با همسرتون به توافق برسید. حقوق 50000 تا کم نیست ضمن اینکه احتمال پیدا کردن کار صنعتی هم برای شما کم نیست.
دلیل اصلی مخالفت همسرتون چیه؟ اگه دوری از خانواده هست که حداقل فعلا این موضوع قابل حله...

[sh00ca]

باسلام. اگر امکان داره با من در این تصمیم گیری همفکری کنید:
بنده 32 سالم هست متاهل و بدون فرزند و خانم ام 26 سال شون هست. بنده ارشد مکانیک از دانشگاه تهران و دکترای رباتیک از یکی از دانشگاه های مالزی دارم (بورس کامل داشتم). الان در مالزی هستم و 2 ماه دیگه به ایران بر میگردم. درحال حاضر در انتخاب بین دو مورد زیر مردد هستم:
1. یک job offer از دانشگاه McGill دریافت کردم برای موقعیت postdoc که در این موقعیت به صورت تمام وقت در یک شرکت دانش بنیان در شهر مونترال که با استاد مورد منظر در دانشگاه McGill همکاری دارن، کار خواهم کرد. تمام وقت بنده در آن شرکت خواهد گذشت که این موضوع امکان اشتغال پس از پایان دوره PostDoc رو فراهم میکند. حقوق پیشنهاد شده مبلغ 50 هزار دلار کانادا به صورت خام هست که طبق قرار داد ماکزیمم 20 درصد به عنوان مالیات و سایر کسورات کسر خواهدشد. البته هنوز درخواست work permit ندادم که امکان reject شدن ویزا و اجازه کار هم در این پروسه وجود دارد.
2. براساس خروجی های دوره دکترای خود، یک طرح کارآفرینی تهیه کردم در حوزه رباتیک و طرح را به سایت بنیاد نخبگان ایران پیشنهاد دادم. این طرح در پارک فناوری پردیس در تهران تایید شده (پس از مصحابه skype و بررسی ها شون) و تایید کردن که پس از گذراندن یک دوره دو ماهه آشنایی در پارک پردیس، امکاناتی نظیر دفتر و کارگاه و همچنین حمایت مالی به مبلغ 150 میلیون تومان از طرح ارایه خواهدشد. باید ذکر کنم که این طرح کارافرینی برنامه یکی دو سال گذشته من بوود که پیش بردم ولی در طول این مدت اوضاع اقتصادی ایران خیلی خیلی تغییر کرد ..... شرایط نسبت به دو سال پیش خیلی خیلی عوض شد ... متاسفانه.

قید اصلی بنده برای این تصمیم گیری، نظر همسرم هست که با زندگی در خارج از کشور 100 درصد مخالف هست و این مدت دوسالی هم که مالزی بودیم به شدت اذیت شدن و متعاقبا من هم اذیت شدم.
باتوجه به شرایط اقتصادی ایران نمیدونم واقعا کارافرینی و راه اندازی یک کسب و کار چقدر عاقلانه باشه ..... جامعه ای که پول نداره به نیازهای اولیه اش برسه، چه جوری میخواد محصولات رباتیک از شرکت من بخره ؟ از طرفی، اون حقوق پیشنهادشده در مونترال خیلی عدد بالایی نیست که بخوام غصه اش رو بخورم..... ولی خوب به نظر میرسه اینده بهتری خواهدداشت نسبت به ایران.... ولی همسرم مخالف هست....
حتی به این هم فکر کردم که تنها برم مونترال و خانم ام توی ایران توی خونه خودمون باشن. بعد من هردوماهی بیام ایران سر بزنم .... حداقل تا یکسال اینجوری بریم جلوو ببینیم چی میشه .... شاید تا اوون موقع وضع ایران هم بیشتر مشخص شد ...
اگر امکان داره لطف کنید نظر یا پیشنهادی دارید به من ارایه بدید.
خیلی به بنده کمک خواهد کرد.......
ممنون

فاصله مونترال تا ایران و حقوق ۵۰ هزار دلار در سال طوری نیست که سالی ۶ بار سفر رفت و برگشت به ایران گزینه مطلوب و احتمالا شدنی باشه.

[alzizou2019]

تصمیم گیری راجع به این مسائل شخصی هست و جواب قطعی نمیشه داد.
من شخصا یک زندگی ساده و حقوق به اصطلاح بخور و نمیر کانادا رو با لوکس ترین زندگی در ایران هم عوض نمیکنم ولی خیلی ها رو میشناسم که کاملا متفاوت از من فکر میکنند.
به نظر من اول باید با همسرتون به توافق برسید. حقوق 50000 تا کم نیست ضمن اینکه احتمال پیدا کردن کار صنعتی هم برای شما کم نیست.
دلیل اصلی مخالفت همسرتون چیه؟ اگه دوری از خانواده هست که حداقل فعلا این موضوع قابل حله...

ممنون از نظر شما .....
نظر شخصی من هم به نظر شخصی شما نزدیک هست.
مطمئنا اولین کاری که باید بکنم این هست که همسرم رو متقاعد کنم.... شاید اگر چند ماهی ایران حضور داشته باشن، کمک کنه که نظرشوون عوض بشه.... امیدوارم.
در مورد حقوق، 50 هزارتا عدد کمی نیست درسته ، ولی عدد بالاییی هم نیست به نظرم .... براساس چیزایی که توی اینترنت خووندم ..... امیدوارم کار صنعتی هم پیدا بشه بعدا .....
دلایل مخالفت همسرم ::
1. دوری از خانواده ....
2. سختی در تطبیق با فرهنگ و شرایط اجتماعی جدید توی یک کشور جدید.
3. سختی در افزایش مهارت شون در استفاده از زبان انگلیسی.
4. دوست دارن تحصیلاتشون رو توی مقطع ارشد ادامه بدن ... ولی چون زبان شوون خوب نیست ، ترجیح میدن دوره ارشد رو به زبان فارسی بگذرونن توی ایران.
5. کلا دوست دارن توی ایران و جامعه ایرانی کار کنن و تحصیل کنن و زندگی کنن.

باتشکر

[alzizou2019]

فاصله مونترال تا ایران و حقوق ۵۰ هزار دلار در سال طوری نیست که سالی ۶ بار سفر رفت و برگشت به ایران گزینه مطلوب و احتمالا شدنی باشه.

ممنون از نظر شما....
موافق هستم .... شاید شدنی نباشه ..... دخل و خرج در نمیاد ..... شاید باید تعداد سفرها رو از 6 مثلا به 3 تا در سال کاهش داد ....
یا امیدوار باشم بتونم همسرم رو متقاعد کنم در مورد سفر به کانادا ....
در مورد موقعیت کارافرینی در ایران نظری ندارید؟
باتشکر

[uxmal09]

ممنون از نظر شما....
موافق هستم .... شاید شدنی نباشه ..... دخل و خرج در نمیاد ..... شاید باید تعداد سفرها رو از 6 مثلا به 3 تا در سال کاهش داد ....
یا امیدوار باشم بتونم همسرم رو متقاعد کنم در مورد سفر به کانادا ....
در مورد موقعیت کارافرینی در ایران نظری ندارید؟
باتشکر

به اعتقاد من یک مسئله کاملا شخصی است اما یک حساب ساده: قیمت بلیت الان که فصل پرسفر هم نیست بطور متوسط 1200 دلاره. مرخصی با حقوق هم قاعدتا به شما نمی دن بنابراین روزهای سفر از درآمد شما کم میشه. حالا حساب کنید ببینید ایا همان 3 بار را هم می توانید یا خیر. ضمن اینکه زندگی جدا از هم به مرور زمان مشکلاتی را برای زوجین بوجود می آره. جسارتاً توصیه من اینه که اگر برنامه ای برای آینده می ریزید، در کنار هم بودن را حتماً درش لحاظ کنید.
(پی نوشت نسبتا بی ربط: من فارغ التحصیل همان رشته و همان دانشگاه در ایران هستم اما بیشتر از 20 سال از فارغ التحصیلی من می گذره!!!)

[alzizou2019]

به اعتقاد من یک مسئله کاملا شخصی است اما یک حساب ساده: قیمت بلیت الان که فصل پرسفر هم نیست بطور متوسط 1200 دلاره. مرخصی با حقوق هم قاعدتا به شما نمی دن بنابراین روزهای سفر از درآمد شما کم میشه. حالا حساب کنید ببینید ایا همان 3 بار را هم می توانید یا خیر. ضمن اینکه زندگی جدا از هم به مرور زمان مشکلاتی را برای زوجین بوجود می آره. جسارتاً توصیه من اینه که اگر برنامه ای برای آینده می ریزید، در کنار هم بودن را حتماً درش لحاظ کنید.

باتشکر از نظر شما......
قیمت بلیط همین مبلغی که شما فرمودید هست، اگر ماهی 300 دلار بشه ذخیره کرد، که به نظرم مقدور هست، میشه ظرف 4 ماه پول بلیط رو تامین کرد و سالی سه بار به ایران سفر کرد.
ولی کاملا با نظر شما در مورد زندگی دور از هم موافق هستم .....
پس به نظر شما اگر بخوام برم مونترال، یا با همسرم برم .... و اگر که همسرم نمیان، من هم نرم مونترال.
باتوجه به موقعیت کاری موردنظر، امیدوارم بتونم همسرم رو متقاعد کنم که حداقل مدتی رو با من بیان مونترال .....
در مورد امکان کارافرینی در ایران نظری ندارید ؟؟؟؟
باتشکر

[mehr150]

ممنون از نظر شما .....
نظر شخصی من هم به نظر شخصی شما نزدیک هست.
مطمئنا اولین کاری که باید بکنم این هست که همسرم رو متقاعد کنم.... شاید اگر چند ماهی ایران حضور داشته باشن، کمک کنه که نظرشوون عوض بشه.... امیدوارم.
در مورد حقوق، 50 هزارتا عدد کمی نیست درسته ، ولی عدد بالاییی هم نیست به نظرم .... براساس چیزایی که توی اینترنت خووندم ..... امیدوارم کار صنعتی هم پیدا بشه بعدا .....
دلایل مخالفت همسرم ::
1. دوری از خانواده ....
2. سختی در تطبیق با فرهنگ و شرایط اجتماعی جدید توی یک کشور جدید.
3. سختی در افزایش مهارت شون در استفاده از زبان انگلیسی.
4. دوست دارن تحصیلاتشون رو توی مقطع ارشد ادامه بدن ... ولی چون زبان شوون خوب نیست ، ترجیح میدن دوره ارشد رو به زبان فارسی بگذرونن توی ایران.
5. کلا دوست دارن توی ایران و جامعه ایرانی کار کنن و تحصیل کنن و زندگی کنن.

باتشکر

1- این مورد رو میشه با گرفتن ویزای ویزیتوری برای والدین حل کرد.
2- این سختی واقعا برای همه وجود داره. حل شدنی هست اگر تمایل به موندن وجود داشته باشه. در غیر اینصورت شاید از جامعه ایزوله بشوند.
3- باز این هم در صورت وجود انگیزه حل شدنی هست وگرنه با بودن در محیط حل نمیشه.
4 و 5- ایشون فکر نمیکنن (متقاعد نشدن) که اینجا کیفیت زندگی بهتری خواهند داشت. ضمن اینکه زندگی در مالزی هم نمیتونه به عنوان رفرنس استفاده بشه.
نظر من اینه که برای یک دوره کوتاه پست دکترا (مثلا یکسال) با هم تشریف بیارید و بعد تصمیم بگیرید که میخواهید بمونید یا برگردید. همین یک سال کار کردن در کانادا هم میتونه کمک کننده باشه که بتونید اقامت کانادا رو بگیرید. من کاملا با فرمایش جناب uxamel09 موافقم. به نظر من هم (جسارت نباشه) آپشن رفت و برگشت به ایران رو فراموش کنید.

[alzizou2019]

1- این مورد رو میشه با گرفتن ویزای ویزیتوری برای والدین حل کرد.
2- این سختی واقعا برای همه وجود داره. حل شدنی هست اگر تمایل به موندن وجود داشته باشه. در غیر اینصورت شاید از جامعه ایزوله بشوند.
3- باز این هم در صورت وجود انگیزه حل شدنی هست وگرنه با بودن در محیط حل نمیشه.
4 و 5- ایشون فکر نمیکنن (متقاعد نشدن) که اینجا کیفیت زندگی بهتری خواهند داشت. ضمن اینکه زندگی در مالزی هم نمیتونه به عنوان رفرنس استفاده بشه.
نظر من اینه که برای یک دوره کوتاه پست دکترا (مثلا یکسال) با هم تشریف بیارید و بعد تصمیم بگیرید که میخواهید بمونید یا برگردید. همین یک سال کار کردن در کانادا هم میتونه کمک کننده باشه که بتونید اقامت کانادا رو بگیرید. من کاملا با فرمایش جناب uxamel09 موافقم. به نظر من هم (جسارت نباشه) آپشن رفت و برگشت به ایران رو فراموش کنید.

باتشکر از نظر شما.....
ویزای ویزیتوری برای والدین خیلی فکر خوبی هست..
پس میتونم برنامه رو اینجوری داشته باشیم که یک مدت کوتاهی، همسرم رو متقاعد کنم که بیان و شرایط زندگی در مونترال رو ببینن ، و امیدوار باشم که توی این مدت ، کیفیت زندگی در مونترال و همچنین وجود جامعه ایرانی ها (هرچند کوچک) ، ایشون رو متقاعد کنه که بخوان یک مدت طولانی تری رو در کانادا بموونن .....
و بعدش هم روی زبان شون کار کنن