آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟

[hooran]

اگر کلمه مهاجرت را به مفهوم از سرزمینی رفتن و اقامت دائم در سرزمینی دیگر معنی کنیم یعنی رفتن بی بازگشت به نظر من اشتباه است . اگر مهاجرت را به مفهوم رفتن و گشتن و پیمودن جاده و سرزمن های نشناخته و فتح کردن قله های دست نیافتنی و در نهایت باز گشتن به سرزمین خویش در نظر بگیریم بسیار زیبا و پر معنی است . امرار معاش نمی تواند محرک قوی برای کاری چنین بزرگ باشد . باید رفت و رشد کرد و پر بار شد. حالا به جای کلمه مهاجرت چه کلمه ای می توان استفاده کرد که مفهوم دوم را برساند نمی دونم!!!

[anihoo]

هوران جان چه اصراری به برگشت داری؟ آدمیزاده... میره میگرده تجربه کسب میکنه.... هرجا هم بهتر بود همونجا میمونه.... حالا یا دائم یا موقت....

[ghlobe]

اگر کلمه مهاجرت را به مفهوم از سرزمینی رفتن و اقامت دائم در سرزمینی دیگر معنی کنیم یعنی رفتن بی بازگشت به نظر من اشتباه است . اگر مهاجرت را به مفهوم رفتن و گشتن و پیمودن جاده و سرزمن های نشناخته و فتح کردن قله های دست نیافتنی و در نهایت باز گشتن به سرزمین خویش در نظر بگیریم بسیار زیبا و پر معنی است . امرار معاش نمی تواند محرک قوی برای کاری چنین بزرگ باشد . باید رفت و رشد کرد و پر بار شد. حالا به جای کلمه مهاجرت چه کلمه ای می توان استفاده کرد که مفهوم دوم را برساند نمی دونم!!!

مفهوم دوم که فرمودید مهاجرت نیست، بیشتر گشت و گذار است. مهاجرت را عموما به معنی دل کندن از سرزمینی و رفتن به جای دیگر برای همیشه باید معنی کرد (حالا چه تصمیم درستی باشد یا نه). اگر بقصد برگشت مهاجرت کنید معمولا مهاجر موفقی نخواهید بود و بقول معروف از اینجا مانده و از آنجا رانده میشوید.

[hooran]

انیهو جان عزیز باید اعتراف کنم کنم که تصور ذهنی من با زمان ارائه اپلیکیش در اوایل سال2009 با اکنون بسیار فرق کرده است تحول فکری ، تحول اقتصادی و تحول های دیگر و بخصوص تحولات تلخ درگذشت عزیزان چه از نزدیکان و چه از دوران .من پرونده را رها کرده بودم که ناگهان ایمیل مدیکال و آپدیت اومد اگر دریکی دو ماه باقیمانده پاس رکوئست بشیم گامی بیش تا کانادا ندارم ولی تمامی آن تلاش های آمادگی زبان و ترجمه مدرک و هزار پیچ و خم را پشت سر گذاشتم اکنون عمیقا 8 ماه و اندی است در تفکرم هنوز نمی دانم آیا ویزا صادر شود یا از آن فراتر در سالن ترنزیت فرودگاه آیا خواهم توانست بر این تردید فائق بشم و از هرچه دل بسته بودم دل برکنم. دل کندن جانکاه است ،فکرش را می کنم احساس می کنم آن جذابیتی که باید باشد ،در آن سو نیست .با خیلی ها مشورت کردم جز اینده روشنی مبهم آن هم در دور دست ها نتوانستند برایم به تصویر بکشند ، جدی ترین و عمیق ترین ادله ها استوار براین است که فرزندانت آینده خوبی خواهند داشت !!!
به همین دلایل من قبل از آنکه به ماندن بیندیشم نرفته به برگشتن می اندیشم... شاید این هم متحول شود ، به همین سبب در لابلای کلمات و پست های عزیزانی که آنسو هستند دنبال نکات امید بخش می گردم ...
نکات فراوانی در جمله امضای شما نهفته است .زیباست

هوران جان چه اصراری به برگشت داری؟ آدمیزاده... میره میگرده تجربه کسب میکنه.... هرجا هم بهتر بود همونجا میمونه.... حالا یا دائم یا موقت....

[hooran]

سلام قلوب غزیز
همواره جملات و نکات پر مغز پست های شما برایم آموزنده بوده است سپاسگزارم . گشت و گذار زمانی است که به سن بازنشستگی فرد رسیده باشد و چپش هم پر باشد و آرتروز هم نداشته باشد، که من مشمول هیچیک نیستم . تصورم از آنسو کامل نیست ، چاره ای هم نیست باید خودم تجربه کنم ، ولی اکنون تنها چیزی که مرا به روشن کردن چراغم در این فروم وا می دارد ، مطالعه در این است که می رویم یک سیاحتی می کنیم و پی آر می گیریم و بر می گردیم و دوباره می نشینیم با اهل و عیال تصمیم جامع می گیریم . البته قبلا هم به نحوی این پرسشها را طرح کرده و جوابهایی گرفته ام ولی اگر بر خطا هستم لطفا راهنمایی بفرمایید .

مفهوم دوم که فرمودید مهاجرت نیست، بیشتر گشت و گذار است. مهاجرت را عموما به معنی دل کندن از سرزمینی و رفتن به جای دیگر برای همیشه باید معنی کرد (حالا چه تصمیم درستی باشد یا نه). اگر بقصد برگشت مهاجرت کنید معمولا مهاجر موفقی نخواهید بود و بقول معروف از اینجا مانده و از آنجا رانده میشوید.

[.:HoDa:.]

سلام قلوب غزیز
همواره جملات و نکات پر مغز پست های شما برایم آموزنده بوده است سپاسگزارم . گشت و گذار زمانی است که به سن بازنشستگی فرد رسیده باشد و چپش هم پر باشد و آرتروز هم نداشته باشد، که من مشمول هیچیک نیستم . تصورم از آنسو کامل نیست ، چاره ای هم نیست باید خودم تجربه کنم ، ولی اکنون تنها چیزی که مرا به روشن کردن چراغم در این فروم وا می دارد ، مطالعه در این است که می رویم یک سیاحتی می کنیم و پی آر می گیریم و بر می گردیم و دوباره می نشینیم با اهل و عیال تصمیم جامع می گیریم . البته قبلا هم به نحوی این پرسشها را طرح کرده و جوابهایی گرفته ام ولی اگر بر خطا هستم لطفا راهنمایی بفرمایید .

البته من خیلی بلد نیستم جملات پرمغز و اینا بگم
ولی با عقل ناقص بنده، بهترین کار همینه که می‌خواین انجام بدید
2-3 ماهی اینجا رو سیاحت کنید، خوب و بدش رو بسنجید، بازار کاری رو بررسی کنید، اقامتتون رو بگیرید، احیانن حساب بانکیتون رو باز کنید و یه کم با سیستم اداری و کاغذبازی‌هاشون آشنا بشید...
حتی اگر حسش رو داشتید ورکشاپ‌های تازه‌مهاجرین رو برید و خلاصه خودتون رو بذارید جای کسی که می‌خواد اینجا زندگی کنه، ببینید رضایت حاصل می‌شه یا نه
اگر واقعن در عرض 2-3 ماه تفرج، مهر اینجا به دلتون نیفته (!) زمانی که مجبور به موندن باشید و دنبال کار هم بگردید و از پس‌اندازتون هم خرج کنید که عمرن علاقه‌ای پیش بیاد!

[anihoo]

واقعیت اینه که کار درست برای هرکس فرق میکنه. این روشی که شما میگین هم برای همه کس کاربرد نداره... یکی ممکنه امکانات مالیش رو نداشته باشه که ریسک بکنه بره و اگه نشد برگرده.... یکی ممکنه با دو تا بچه داره میره... اونوقت به این راحتی که فکر میکنید نیست... بچه ها بعد دو سال دیگه حاضر به برگشت نیستند و دیده شده خانواده هایی که برگشتن و بچه ها رو علیرغم میلشون برگردوندند ولی بچه ها دچار مشکلات روحی و افسردگی شدن...
بیشتر این مورد در مورد کسانی میتونه مفید باشه که اولا و مهمتر از همه! امکانات مالی کافی داشته باشند. و دوما یا بچه نداشته باشند و یا بچه هاشون به سنی باشن که بتونن تنهایی اونجا بمونن.
به نظر میرسه شما دورانی رو پشت سر گذاشتین که شما رو نسبت به مهاجرت سرد کرده. ممکنه بعدا حالتون بهتر بشه و بازهم انگیزه پیدا کنید. و ممکن هم هست که هیچوقت تمایلی به اونجا موندن پیدا نکنید. هیچکس نمیتونه به شما کمک کنه. به دنبال هدفتون توی صحبتهای دوستان هم نباشید چون هرکس موضوع رو از زاویه دید خودش نگاه میکنه و لزوما ممکنه برای شما اون مسائل صادق نباشه.
یک واقعیت مهم رو هیچوقت فراموش نکنید. مهاجرت یک تصمیم بسیار بزرگه... باید انگیزه های قوی داشته باشید که بتونید سختیها رو تحمل کنید.
از طرفی حالا که همه ی شرایط برای شما مهیا شده گرفتن این تصمیم که نمیخوام برم هم یک تصمیم خیلی بزرگه....

در آخر این شما هستید که با توجه به شرایط مالی و روحی و جسمی خودتون باید تصمیم بگیرید....
بهترین کار اینه که به درون خودتون مراجعه کنید. با خودتون روراست باشید. نترسید. و تصمیم بگیرید.
امیدوارم در این تصمیم گیری موفق باشید.

[pimi810]

انیهو جان عزیز باید اعتراف کنم کنم که تصور ذهنی من با زمان ارائه اپلیکیش در اوایل سال2009 با اکنون بسیار فرق کرده است تحول فکری ، تحول اقتصادی و تحول های دیگر و بخصوص تحولات تلخ درگذشت عزیزان چه از نزدیکان و چه از دوران .من پرونده را رها کرده بودم که ناگهان ایمیل مدیکال و آپدیت اومد اگر دریکی دو ماه باقیمانده پاس رکوئست بشیم گامی بیش تا کانادا ندارم ولی تمامی آن تلاش های آمادگی زبان و ترجمه مدرک و هزار پیچ و خم را پشت سر گذاشتم اکنون عمیقا 8 ماه و اندی است در تفکرم هنوز نمی دانم آیا ویزا صادر شود یا از آن فراتر در سالن ترنزیت فرودگاه آیا خواهم توانست بر این تردید فائق بشم و از هرچه دل بسته بودم دل برکنم. دل کندن جانکاه است ،فکرش را می کنم احساس می کنم آن جذابیتی که باید باشد ،در آن سو نیست .با خیلی ها مشورت کردم جز اینده روشنی مبهم آن هم در دور دست ها نتوانستند برایم به تصویر بکشند ، جدی ترین و عمیق ترین ادله ها استوار براین است که فرزندانت آینده خوبی خواهند داشت !!!
به همین دلایل من قبل از آنکه به ماندن بیندیشم نرفته به برگشتن می اندیشم... شاید این هم متحول شود ، به همین سبب در لابلای کلمات و پست های عزیزانی که آنسو هستند دنبال نکات امید بخش می گردم ...
نکات فراوانی در جمله امضای شما نهفته است .زیباست

اصولا باید "درد کشیده" باشید تا بتونید از مهاجرت خودتون احساس رضایت بکنید! 2-3 شب قیل پرواز از خوشحالی خوابتون نبره. یعنی وقتی هواپیما از رو باند بلند میشه باید بنونید یه نفس عمیق بکشید و بگید تمام شد! ضمنا هیچ وقت برای فرزندتون مهاجرت نکنید. فرزند شما هیچ وقت این رو درک نخواهد کرد و تصمینی هم نیست اونم مثل شما مهاجرت نکنه جای دیگه و 15 سال دیگه نگه "آخه کانادا هم شد جا که ما به دنیا اومدیم؟!"

[.:HoDa:.]

اصولا باید "درد کشیده" باشید تا بتونید از مهاجرت خودتون احساس رضایت بکنید! 2-3 شب قیل پرواز از خوشحالی خوابتون نبره. یعنی وقتی هواپیما از رو باند بلند میشه باید بنونید یه نفس عمیق بکشید و بگید تمام شد! ضمنا هیچ وقت برای فرزندتون مهاجرت نکنید. فرزند شما هیچ وقت این رو درک نخواهد کرد و تصمینی هم نیست اونم مثل شما مهاجرت نکنه جای دیگه و 15 سال دیگه نگه "آخه کانادا هم شد جا که ما به دنیا اومدیم؟!"

این صحبت رو قبول رو ندارم!
گذشته‌ی بد داشتن می‌تونه باعث بشه از مهاجرت راضی باشی... اما امید به آینده ی خوب‌تر داشتن خیلی موثرتره... چون اون احساس فرار از درد و رنج بعد از یه مدت فراموش و عادی می‌شه... اما اگر نگاه آدم به اینده باشه و برای خودش هدفی تعیین کرده باشه، تا آخر انرژی داره و از تک‌تک لحظات رسیدن به هدفش هم می‌تونه لذت ببره

ولی در مورد فرزند قبول دارم، مخصوصن که الان که اینجا می‌بینم به جز بچه‌های کوچیک تا سن 7-8-10 سالگی، بقیه‌شون زیاد مزایایی ندارن و خیلی هم تو محیط مناسبی نیستن... جهت‌دهی خانواده برای درست تربیت کردن یه بچه هنوز از همه‌چیز مهمتره

[zini_zinparast]

برای من که مهاجرت تنها یک تجربه هست. من همیشه دنبال چیزی میگردم که چالش برانگیز باشه. به طورایی دنبال adventure میگردم. البته ما هنوز مهاجر نشدیم و فعلا قرضی اینجا هستیم اما از اومدنمون راضی هستم نه اینکه زندگی بدی در ایران داشتیم نه. حتی قبل از اینکه بیایم اینجا فکر برگشتن رو هم کرده بودیم. اما الان فکرشو میکنم نمی خوام برگردم. شاید هم دوباره بخوایم بریم آمریکا، استرالیا و ...
به نظر من تجربه یک محیط جدید همیشه آموزنده هست. همین نیتیوهای بیدرد هم برخی اوقات مهاجرت می کنند حتی ایران (فکر کنم تو تلویزیون نشون داده بود)!!!
خوب اگر باز هم دوست داشتیم می تونیم مهاجرت کنیم. زمین خدا بزرگ هست تا همه بتونند هر جا که دلشون میخوان زندگی کنند اما این آدمها هستن که قانونهای ویزا و .... اینا رو گذاشتن.
یاد شعر "ای کاش من هم پرنده بودم ... " افتادم (چه کودکی شیرینی)