آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟

[anihoo]

دمت گرم واقعا گل گفتی!خودم هم همیشه همین فکرو میکردم که با مهاجرت فقط به نفع فرزند میشه که اونم قدرشو آینده نمی دونه!

با یک مساله من مشکل دارم... اینی که هی همه میگن بچه قدرشو نمیدونه!
قدر چی رو بدونه؟ شما به بچه غذا میدین بزرگش میکنین کلاس های مختلف میفرستینش هزینه میکنین براش وقتی کوچیکه میشورینش وقتی بزرگه در کنارشین... خب همه ی اینا رو میکنین و در بیشتر مواقع بچه ها قدر نمیدونن... مگه قراره بدونن؟
بچه دار میشیم و هرکاری که از دستمون برمیاد براش میکنیم... هم چون دوستش داریم و هم چون احساس مسئولیت میکنیم... چه وقتی بزرگ میشه قدرش رو بدونه چه وایسه تو روی ما و بگه اصلا واسه چی من رو به دنیا آوردی!
بیاریش کانادا اصلا نمیفهمه براش چیکار کردی اگه نیاریش هم تمام عمر فکر میکنی براش کم گذاشتی... خلاصه اینکه بچه دار که میشی وضعت همینه... پس نمیشه همه ی تصمیم گیری ها رو منوط به این بکنیم که آیا بچه قراره قدرش رو بدونه یا نه! شما اون کاری رو بکن که میدونی درسته یا فکر میکنی درسته... بچه رو بیخیال شین تو رو خدا....

[Pedarbozorg]

...خودم هم همیشه همین فکرو میکردم که با مهاجرت فقط به نفع فرزند میشه که اونم قدرشو آینده نمی دونه!

خیلی از تصمیمات پدرو مادرهای ما در ایران، در گذشته، فقط به نفع ما بوده، آیا ما قدرشو دونستیم؟
آیا اصلن می تونیم قدر بدونیم؟
آیا پدر و مادر ما برای اینکه ما قدر بدونیم اون شبی که مریض شده بودیم بردنمون دکتر؟ و حالا که اصلن اون شب را یادمون نمیاد که بخاهیم قدردانی هم بکنیم، آیا پدر و مادر ما ناراحتند و از اینکه اون شب کاری کردند که فقط به نفع ما بوده پشیمونند؟

این موضوع نفع بچه می تونه دلیل خوبی برای مهاجرت باشه ولی این موضوع که بچه قدر نخاهد دانست، مورد مهمی در تصمیم گیری برای مهاجرت به کانادا نیست

[alik697]

با تشکر از دوستمzinparastT،اگه بگم هدفم از مهاجرت فقط آرامشه دروغ گفتم.چون اینجا توشهر کوچک هستم و به خانواده هم نزدیک.ببنده متولد 1358،شخصی هنجارگرا و قانونگرا هستم ،هم سن و سالهای من میدونند ما چه محدودیتهای فرهنگی و.....داشتیم! با شجاعت بگم آرزوی(عقده) زندگی در کشوری که آزادی توش باشه رو دارم(نگیم مدینه فاضله،حداقل بهتر از ایران) بنده استعداد خوبی در زمینه هنر داشتم،تا زمانی که خوشنویسی کار میکردم که مشکلی نبود وحلال بود.به محض رو آوردن و ابراز علاقه به موسیقی،(یادمه سال1373)پدرم به خاطر شرایط فرهنگی آن زمان و.....مخالفت میکرد.شاید الان شرایط فراهم باشه چه در ایران و جاهای دیگه بنده دنبال موسیقی دان شدن نروم،اما همیشه این موضوع منو عذاب میده که چرا تو کشوری زندگی میکنم که یکی از بهترین زیباییهای خدا توش حرامه و باهاش ضدیت میکنن!(البته بازم میگم شرایط الان خیلی فرق کرده ولی دیگه ماها ضرر کردیم).پس امیدوارم منظورمو هر چند مختصر گفتم،گرفته باشی دوست عزیز

[pimi810]

با یک مساله من مشکل دارم... اینی که هی همه میگن بچه قدرشو نمیدونه!
قدر چی رو بدونه؟ شما به بچه غذا میدین بزرگش میکنین کلاس های مختلف میفرستینش هزینه میکنین براش وقتی کوچیکه میشورینش وقتی بزرگه در کنارشین... خب همه ی اینا رو میکنین و در بیشتر مواقع بچه ها قدر نمیدونن... مگه قراره بدونن؟
بچه دار میشیم و هرکاری که از دستمون برمیاد براش میکنیم... هم چون دوستش داریم و هم چون احساس مسئولیت میکنیم... چه وقتی بزرگ میشه قدرش رو بدونه چه وایسه تو روی ما و بگه اصلا واسه چی من رو به دنیا آوردی!
بیاریش کانادا اصلا نمیفهمه براش چیکار کردی اگه نیاریش هم تمام عمر فکر میکنی براش کم گذاشتی... خلاصه اینکه بچه دار که میشی وضعت همینه... پس نمیشه همه ی تصمیم گیری ها رو منوط به این بکنیم که آیا بچه قراره قدرش رو بدونه یا نه! شما اون کاری رو بکن که میدونی درسته یا فکر میکنی درسته... بچه رو بیخیال شین تو رو خدا....

در واقع هم همینه و منظور من این بود که به خاظر بچه نباید مهاجرت کرد.

[hooran]

به نظرمی رسد در موضوع مهاجرت به یک نوع تفکیک بپردازیم مطالب تاحدی روشنتر خواهد شد . مهاجرت فیزیکال و مهاجرت منتال یا روحی روانی ، برای شق دوم امیدوارم دوستان کلمه یاعبارت مناسب تر داشتند دریغ نفرمایند. مهاجرت فیزیکال را همان مهاجرت جسم با چمدون ها و کاغذ ها و غیره باید در نظر گرفت. مهاجرت روحی روانی یا منتالی را من به تعبیری به یکی از فیلمهایی که در باره ارواح ساخته شده اند ارجاع می دهم فرد از درون یک دیوار به آن سوی دیوار عبور می کند . در همین جا این نوع مهاجرت را بسته به شرایط روحی فرد به سه نوع تقسیم می کنم: نوع اول از شرایط پایدار روحی به پایدار ،دوم از شرایط ناپایدار روحی به پایدار ، و نوع سوم از شرایط پایدار روحی به ناپایدار . شاید دوستان نوع چهارم مهاجرت از شرایط ناپایدار روحی به ناپایدار مطرح کنند که جای بحث دارد.
من این بحث را به تناسب وقتم ادامه خواهم داد اگر دوستان نظری دارند بفرمایند اسباب گشایش بحث خواهد بود و شاید مفید باشد .
هو

[nilia_noor]

hi there! if you don't want to plan for your child's future, just for the fear of s/he not appreciating your effort, then what are you after in life as a parent! if you wanted to be just focused on your own self, why did you bring a child ot this world? come on dear, as parents we MUST do what we think is best for our children. that's all! if you think s/he will be more successful and happier by immigrating, you must immigrate. afterall as parents we must feel good about ourselves that we have done all we could for our children~

در واقع هم همینه و منظور من این بود که به خاظر بچه نباید مهاجرت کرد.

[nilia_noor]

can you please explain more about the situation of kids above 10 years in canada. i have a kid and i got worried when i read your comment!

این صحبت رو قبول رو ندارم!
گذشته‌ی بد داشتن می‌تونه باعث بشه از مهاجرت راضی باشی... اما امید به آینده ی خوب‌تر داشتن خیلی موثرتره... چون اون احساس فرار از درد و رنج بعد از یه مدت فراموش و عادی می‌شه... اما اگر نگاه آدم به اینده باشه و برای خودش هدفی تعیین کرده باشه، تا آخر انرژی داره و از تک‌تک لحظات رسیدن به هدفش هم می‌تونه لذت ببره

ولی در مورد فرزند قبول دارم، مخصوصن که الان که اینجا می‌بینم به جز بچه‌های کوچیک تا سن 7-8-10 سالگی، بقیه‌شون زیاد مزایایی ندارن و خیلی هم تو محیط مناسبی نیستن... جهت‌دهی خانواده برای درست تربیت کردن یه بچه هنوز از همه‌چیز مهمتره

[anihoo]

hi there! if you don't want to plan for your child's future, just for the fear of s/he not appreciating your effort, then what are you after in life as a parent! if you wanted to be just focused on your own self, why did you bring a child ot this world? come on dear, as parents we MUST do what we think is best for our children. that's all! if you think s/he will be more successful and happier by immigrating, you must immigrate. afterall as parents we must feel good about ourselves that we have done all we could for our children~

درسته که هرکاری از دستمون برمیاد برای بچه انجام میدیم .... ولی مهاجرت اگه قرار باشه صرفا به خاطر بچه باشه مطمئن باش شکست میخوره... شما باید انگیزه های شخصی هم داشته باشی وگرنه میشی یه زندگی فنا شده بخاطر بچه... اگه قرار بود زندگی رو به کل فنا کنی که خب از اول بچه نمیاوردی... اینجوری باشه اینهمه خودت رو فدا میکنی برای کسی که قراره اونم فنا بشه برای کسی دیگه و این دور تسلسل ادامه پیدا میکنه...
منطقیش اینه که در پروسه ی مهاجرت آینده و نفع بچه رو هم در نظر میگیری.... در عین حال توقعی هم از بچه به خاطر این که نفعش رو در نظر گرفتی نداری!

[anihoo]

can you please explain more about the situation of kids above 10 years in canada. i have a kid and i got worried when i read your comment!

من دقیقا منظور ایشون رو نمیفهمم... ولی بچه ها در سن پایین به نفعشونه که برن ... اگه برسن به سن دبیرستان کمی سخت میشه. یعنی یه بازه ی زمانی وجود داره که بدترین دورانه برای مهاجرت کردن. یه بازه ی زمانی که از ۱۳-۱۴ سال شروع میشه تا ۱۸-۱۹ سال... حالا بعضیها قسمت پایینش رو ۱۰ سال میگیرن و چون من پسرم داره میشه ۱۲ سالش ترجیح میدم ۱۳-۱۴ سال بگیرم!!!!!
این سن حساسیه که بچه توی محیط اولیه زندگیش هم دچار مشکل و عدم تعادله. دوران بلوغ. حالا شما محیط رو عوض میکنی و بچه رو از دوست و رفیق و فامیلش جدا میکنی و استرس جدیدی هم بهش میدی... باید بیاد هم با محیط جدید کنار بیاد هم با زبون جدید هم با فرهنگ جدید .. و هم با خودش و هرمون های بهم ریخته ش و هم با پدر مادری که الان اعصاب ندارن!!!!!
افتضاحه!!!!

[sama7452]

راستش من الان در مقطعی نیستم که بتونم درست قضاوت کنم، ولی برای من که با یک بچه 14 ساله اومدم اینجا و الان 15 رو تموم کرده و و ارد 16 شده، تااینجا بهیچ عنوان حس بدی ندارم. دختر من یکباره از مرحله بچگی وارد دوره جوونی شد و هرچی فکر میکنم میبینم که اون مرحله نوجوونی که خیلی برای همه دردسرسازه، اصلا توش دیده نشد. البته شاید چون من و همسرم، براش آزادی زیادی قائل هستیم، و سعی میکنیم خیلی محدودش نکنیم، وخوشبختانه دوستای خوبی هم پیدا کرد که ازنظر فرهنگی خیلی تفاوت زیادی با ماها ندارن، برامون ساده گذشت. گاهگاهی دخترم میگه که دوست داشتم با شماها سر یک مساله بحث کنم. شماها هی مخالفت کنید، من هی بگم همینی که من میگم! شماها این فرصت رو از من میگیرید!!!!
البته خودش هم خداروشکر بچه معقولیه و تقاضای بیجا نداره. ولی من که فکر نمیکنم مهاجرت توی این سن براش اثر سوئی داشت. انشالله که سه چهارسال دیگه هم نظرم تغییر نکنه.