آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟

[alik697]

با درود وسپاس از دوستان مهربانم،عذر خواهی از همه سروران،واقعا زیبا فرمودید. متاسفانه ما هیچگاه در حال زندگی نمیکنیم و آنرا خرج آینده میکنیم! اما جسارتا به علت اینکه من توشرکت خصوصی ام ،بالتبع بهم مرخصی بدون حقوق نهایتا یکی دو ماه بدن اونم شاید! پس عملا پل پشت سر خراب میشه.یکی از دوستام همین جمعه داره میاد مونترال لندینگ کنه.تو چند ماه اخیر بیش از 700 موقعیت شغلی که براش اومده اپلای کرده و رزومه داده ولی حتی یکیش هم پاسخ ندادن!(رشته :هوا فضا)پس چطور میشه با این ایمیلها بازار کار اونجا را رصد کنیم؟
در مورد اختلاف نظر زوج برای مهاجرت،به نظر شما ممکن نیست نظرها بعد از رفتن همسو شه یا بدتر میشه؟

[mina7]

اما اگر این مطالبو زودتر میدونستم هیچوقت رویای 20 ساله کانادا را دنبال نمیکردم حتی اگه یک ماه پیش با این تاپیکها آشنا میشدم ممکن بود پول لندینگ و آپدیتم نمیدادم!

چه جالب فکر نمیکردم نظرات در این فروم در تصمیم نهایی کسی برای مهاجرت موثر باشه! این بار مسئولیت دوستان رو سنگین میکنه!
به نظر من مهمترین مساله ای که باید بهش فکر کنید کار و درآمد هست، چون تا زمانیکه نیازهای اولیه (مسکن و خورد و خوراک و ....) تامین نباشه اصلا اعصاب و حوصله ای برای فکر کردن به نکات مثبت کانادا باقی نمی مونه. خصوصا برای ما مهاجرها که کاریابی سختی های خاص خودش رو داره، بهتر بودن شرایط زندگی در اینجا با پیش فرض داشتن کار هست که معنی پیدا میکنه. و به قولی میگن اینجا بهشت هم که باشه بدون داشتن کار به همون اندازه جهنم میشه
اما بعد از عبور از این مرحله اولیه دیگه پسندیدن یا نپسندیدن کانادا سلیقه ای هست و هر فرد فقط خودش باید تجربه کنه.

[alik697]

سلام با سپاس از mina7 ،درسته که نسخه مهاجرت برای هر شخص متفاوته ولی مدام این فکر میاد برام که از قدیم گفتن: آدم برنده اونه که از تجربیات دیگران استفاده کنه!نه اینکه حتما خودش اون راه رو دوباره تجربه کنه و هزینشو بپردازه! و بازم میگن جلو ضرر هر جا گرفته شه ،منفعته! درسته که بنده همیشه آرزوم مهاجرت بوده(بخاطر مسایل فرهنگی و...) و براش هزینه مالی و معنوی زیادی کردم،ولی اگه بهم ثابت بشه اشتباه کردم حاضرم با شجاعت اعتراف کنم،چون برای یه نفر مثل بنده که ذخیره مالی محدود دارم و هیچکی نه تو ایران کمکم میکنه نه اونطرف آشنایی دارم سعی میکنم در این فرصت مغتنم از شما بزرگواران نهایت بهره را ببرم.

[zini_zinparast]

من واقعا مدیون همه دوستان قلب پاکم هستم ومعتقدم لطف شما قابل جبران نیست و باید سعی کنیم جا پای بزرگان بگذاریم و آینده مثل شما مفتخر خدمت به همنوع شویم.
دوست مهربان ghlobe عزیز من آپدیت و لندینگم را12 may 2013 دادم.منتظر مدیکال هستم.توی 20 روز اخیر کارم شده خوندن این تاپیک و شاخه های دیگرش.خیلی برام مفید بوده مطالبش و آشنایی با دوستان. اما اگر این مطالبو زودتر میدونستم هیچوقت رویای 20 ساله کانادا را دنبال نمیکردم حتی اگه یک ماه پیش با این تاپیکها آشنا میشدم ممکن بود پول لندینگ و آپدیتم نمیدادم! به همین خاطره که میگم کار و اطلاع رسانی دوستان با ارزشه!!! من 35 ساله،متاهل(5ساله متاهلم)،تاچند ماه دیگه صاحب فرزند میشم(به خاطر طولانی شدن پروسه مهاجرت تصمیم به بچه دار شدن گرفتیم) رشته شیمی تو آزمایشگاه جنوب کشور و کار تخصصی خودم انجام میدم.شاید جای گفتنش نباشه ولی برای بدست آوردن این شغل و موقعیت 6 سال کل ایران رو رفتم و گشتم و تلاش زیادی کردم(بخاطر نداشتن پارتی)اگه تو اون سن در کانادا شروع میکردم .....!!یعنی تازه یکی دو ساله زندگیم رو غلطک افتاده که این مدتم همش هلد مهاجرت کردم.خانواده و خصوصا همسرم مخالف مهاجرت بودند به این دلیل تو این مدت 3 سال که شروع کردم برای مهاجرت استهلاک و اسطحکاک زیادی داشتم.همسر بنده استنباطش اینه که چرا مقدار پولی که با زحمت بدست آوردی و تو کانادا به دلار کفاف 6 ماه بیشتر نمیده ولی توایران بر حسب ریال میشه حداقل تو شهر کوچک صرف خرید خانه کنیم،حالا میخواهی باهاش ریسک کنی؟؟؟
بعد وقتی این مشکلات بیان میشه و نمیتوانم به همسرم تضمین موفق شدن بدم،به نظر شما چکار کنم؟مرا ببخشید خیلی پر گویی کردم.سوالی باشه در خدمتم.
اجر شما با خدا

به نظر من دوستان، گفتنیها رو گفتن.
اما چند نکته رو من میگم.
دوست عزیز، اگر زن و مرد دارای نظر یکسان در مهاجرت نباشن، به هیچ عنوان مهاجرت موفقیت آمیز نخواهد بود و آنچه را که هم اکنون (مانند خانواده، شغل و ...)نیز دارند خدای نکرده از دست خواهد داد. این مساله چیز ساده ای نیست که شما بخواهید همسرتون رو راضی کنید بلکه نیاز مهاجرت باید توسط خود ایشان احساس شود.
به نظر من با توجه به اینکه همسرتون در این زمینه با شما هم عقیده نیست (به نظر میرسه که ایشون از زندگی کردن در ایران راضی هست) مهاجرت برای شما ریسک بسیار بسیار بالایی داره و این ریسک در حال حاضر به مقدار پولی که شما دارید تقریبا مربوط نمیشه.
اما راه حل:
از یک طرف به نظر میرسه که همسر شما از زندگی کردن در ایران راضی هست و از طرف دیگه شما اینور رو بیشتر ترجیح میدید. سوال من از شما اینه که چرا اصلا میخواید مهاجرت کنید؟ میخواهید آرامش داشته باشید؟
خوب اگر دنبال آرامش اینور دنیا هستید سخت در اشتباهید (ببخشید اینقدر صریح صحبت می کنم) چرا که آرامش چیزی نیست که شما در جایی اون رو پیدا کنید بلکه در درون آدمهاست. آیا اصلا فکر این رو کردید که اگر شما با همسرتون تشریف بیارید اینور و ایشون نتونند تحمل کنند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اینجا تا زمانی خوب هست که یا شما مجرد باشید و یا زن و مرد هر دو همدل و همسو باشن.

نکته آخر: برخی از دوستان پیشنهاد کردن که پل پشت سرتون رو خراب نکنید اما من خیلی با صراحت بگم. از زمانی که تشریف بیاورید اینور، کم کم پل پشت سر خراب خواهد شد چرا که دیگر زندگی کردن برای شما در ایران امکان نداره و خیلی از رفتارها و برخوردها در آنجا برای شما غیر قابل تحمل خواهد بود. هر چقدر اینجا بیشتر زندگی کنید این پل، بیشتر خراب خواهد شد. به طوری که من بعد از 6 ماه زندگی در اینجا دیگر پلی پشت سر خود نمیبینم!!!
اما پلی در اینجا هست که تنها با یکدلی و همسویی توسط زن و مرد ساخته خواهد شد. دقت کنید قراره اینجا شما پلی برای زندگیتون بسازید پس کار راحتی نیست!!!

پس سعی کنید یا شما با ایشان هم عقیده شوید یا ایشان به گونه ای نیاز به مهاجرت رو احساس نمایند

[alik697]

با تشکر از دوستمzinparastT،اگه بگم هدفم از مهاجرت فقط آرامشه دروغ گفتم.چون اینجا توشهر کوچک هستم و به خانواده هم نزدیک.ببنده متولد 1358،شخصی هنجارگرا و قانونگرا هستم ،هم سن و سالهای من میدونند ما چه محدودیتهای فرهنگی و.....داشتیم! با شجاعت بگم آرزوی(عقده) زندگی در کشوری که آزادی توش باشه رو دارم(نگیم مدینه فاضله،حداقل بهتر از ایران) بنده استعداد خوبی در زمینه هنر داشتم،تا زمانی که خوشنویسی کار میکردم که مشکلی نبود وحلال بود.به محض رو آوردن و ابراز علاقه به موسیقی،(یادمه سال1373)پدرم به خاطر شرایط فرهنگی آن زمان و.....مخالفت میکرد.شاید الان شرایط فراهم باشه چه در ایران و جاهای دیگه بنده دنبال موسیقی دان شدن نروم،اما همیشه این موضوع منو عذاب میده که چرا تو کشوری زندگی میکنم که یکی از بهترین زیباییهای خدا توش حرامه و باهاش ضدیت میکنن!(البته بازم میگم شرایط الان خیلی فرق کرده ولی دیگه ماها ضرر کردیم).پس امیدوارم منظورمو هر چند مختصر گفتم،گرفته باشی دوست عزیز

[pimi810]

من واقعا مدیون همه دوستان قلب پاکم هستم ومعتقدم لطف شما قابل جبران نیست و باید سعی کنیم جا پای بزرگان بگذاریم و آینده مثل شما مفتخر خدمت به همنوع شویم.
دوست مهربان ghlobe عزیز من آپدیت و لندینگم را12 may 2013 دادم.منتظر مدیکال هستم.توی 20 روز اخیر کارم شده خوندن این تاپیک و شاخه های دیگرش.خیلی برام مفید بوده مطالبش و آشنایی با دوستان. اما اگر این مطالبو زودتر میدونستم هیچوقت رویای 20 ساله کانادا را دنبال نمیکردم حتی اگه یک ماه پیش با این تاپیکها آشنا میشدم ممکن بود پول لندینگ و آپدیتم نمیدادم! به همین خاطره که میگم کار و اطلاع رسانی دوستان با ارزشه!!! من 35 ساله،متاهل(5ساله متاهلم)،تاچند ماه دیگه صاحب فرزند میشم(به خاطر طولانی شدن پروسه مهاجرت تصمیم به بچه دار شدن گرفتیم) رشته شیمی تو آزمایشگاه جنوب کشور و کار تخصصی خودم انجام میدم.شاید جای گفتنش نباشه ولی برای بدست آوردن این شغل و موقعیت 6 سال کل ایران رو رفتم و گشتم و تلاش زیادی کردم(بخاطر نداشتن پارتی)اگه تو اون سن در کانادا شروع میکردم .....!!یعنی تازه یکی دو ساله زندگیم رو غلطک افتاده که این مدتم همش هلد مهاجرت کردم.خانواده و خصوصا همسرم مخالف مهاجرت بودند به این دلیل تو این مدت 3 سال که شروع کردم برای مهاجرت استهلاک و اسطحکاک زیادی داشتم.همسر بنده استنباطش اینه که چرا مقدار پولی که با زحمت بدست آوردی و تو کانادا به دلار کفاف 6 ماه بیشتر نمیده ولی توایران بر حسب ریال میشه حداقل تو شهر کوچک صرف خرید خانه کنیم،حالا میخواهی باهاش ریسک کنی؟؟؟
بعد وقتی این مشکلات بیان میشه و نمیتوانم به همسرم تضمین موفق شدن بدم،به نظر شما چکار کنم؟مرا ببخشید خیلی پر گویی کردم.سوالی باشه در خدمتم.
اجر شما با خدا

‌آقا خلاصه بگم اگر بیاید لطف بسیار بزرگی به فرزندتون کردین (که ایشون هیچ وقت نخواهد فهمید و ممکنه تو روتون هم وایسته) و ظلم بزرگی در حق خودتو کردین، چون فدا میشید تو این راه.

[alik697]

دمت گرم واقعا گل گفتی!خودم هم همیشه همین فکرو میکردم که با مهاجرت فقط به نفع فرزند میشه که اونم قدرشو آینده نمی دونه!

[hooran]

عنوان این تاپیک " آیا مهاجرت به کانادا کار درستی است؟" دغدغه خاطر بنده و خیلی ها است . با مطالعه مطالب پست های اخیر دوستان نکته ای به نظرم رسید که مطرح کردن آن خالی از لطف شاید نباشد : در یکی از تمرین های تافل برای لیسنینگ که از طرف خود ای تی اس منتشر شده کانورسیشن جالبی مطرح شده بود. دانشجو برای گرفتن راهنمایی در مورد موضوع تحقیق اش به پروفسور مربوطه مراجعه کرده ،پروفسور با شوق و ذوق وافری برای خانم دانشجو می گه چون من قبل از ورود به دانشگاه در حوزه کار مارکتینگ فود اینداستری (به گمان بنده منظورش ویزیتوری است )کار کرده بودم اطلاعات زیادی در این زمینه دارم و خیلی خوب می تونم راهنماییتون بکنم. در جایی خوندم " آنها که زندگی را بستری از گلهای سرخ می دانند همواره از خارهای آن می نالند." در ضمن انتقاد به تغییر فکر در طول زمان نمی تواند درست باشد . حتی یک سنگ هم از امسال تا سال بعد کلی تغییرات دارد . چه برسد به آدمی که شاید کل شاکله فکری با یک اشاره ممکن است تغییر کند چه برسد به جمله ای یا کتابی یا تجربه ای .... ، ارادت فراوان به همه دوستانی که تجربیات خود را در اختیار دیگران می گذارند دارم .

[mina7]

آدم برنده اونه که از تجربیات دیگران استفاده کنه!نه اینکه حتما خودش اون راه رو دوباره تجربه کنه و هزینشو بپردازه!

شنیدن تجربیات خوبه اما اگه شما نظرات افراد رو در همین فروم دنبال کرده باشین می بینید که چقدر دیدگاه ها نسبت به یه مکان ثابت متفاوته، و فکر میکنم فقط با تجربه شخصی میشه تصمیم قطعی گرفت.

خوب اگر دنبال آرامش اینور دنیا هستید سخت در اشتباهید (ببخشید اینقدر صریح صحبت می کنم)
دیگر زندگی کردن برای شما در ایران امکان نداره و خیلی از رفتارها و برخوردها در آنجا برای شما غیر قابل تحمل خواهد بود.

به نظر من این دو جمله تا حدی با هم تناقض دارند. اگه در کشورمون مسائلی هست که به نظر غیر قابل تحمله، آیا نبود اون مسائل یا کمتر بودنش به آرامش آدم کمک نمیکنه؟
منظور از پل هم به نظر من بیش از هر چیز پل مالی هست، خصوصا برای افرادی که توانایی مالیشون محدودتره خیلی مهمه که با برنامه حرکت کنند. مثلا یک میزان خاص از سرمایه شون رو به مهاجرت اختصاص بدن و یه ددلاین برای پیدا کردن کار و درآمد زایی در اینجا برای خودشون تعیین کنند که یه وقت تمام سرمایه رو اینجا از دست ندن. و اینکه اگه از اینجا خوششون نیومد بتونن برگردن.

[hooran]

به نظرمی رسد در موضوع مهاجرت به یک نوع تفکیک بپردازیم مطالب تاحدی روشنتر خواهد شد . مهاجرت فیزیکال و مهاجرت منتال یا روحی روانی ، برای شق دوم امیدوارم دوستان کلمه یاعبارت مناسب تر داشتند دریغ نفرمایند. مهاجرت فیزیکال را همان مهاجرت جسم با چمدون ها و کاغذ ها و غیره باید در نظر گرفت. مهاجرت روحی روانی یا منتالی را من به تعبیری به یکی از فیلمهایی که در باره ارواح ساخته شده اند ارجاع می دهم فرد از درون یک دیوار به آن سوی دیوار عبور می کند . در همین جا این نوع مهاجرت را بسته به شرایط روحی فرد به سه نوع تقسیم می کنم: نوع اول از شرایط پایدار روحی به پایدار ،دوم از شرایط ناپایدار روحی به پایدار ، و نوع سوم از شرایط پایدار روحی به ناپایدار . شاید دوستان نوع چهارم مهاجرت از شرایط ناپایدار روحی به ناپایدار مطرح کنند که جای بحث دارد.
من این بحث را به تناسب وقتم ادامه خواهم داد اگر دوستان نظری دارند بفرمایند اسباب گشایش بحث خواهد بود و شاید مفید باشد .
هو